Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 09.08.1936, Blaðsíða 4

’ACÞÝÐUBCAÐIÐ
Maxim Gorki:
S10RMB0ÐINN
Vindurinn vefur
veltandi skýja flókum,
yfir blágrá sœvarsvið.
Milli sœvar og skýja strauma,
flýgur hinn frái stormaboði,
eins og elding
um niðdimma nótt.
Um himininn heyrist
hans röski rómur,
fiá bláum bárum
til bráðfeigta skýja;
prútinn hatri og heift
ofsafenginna örlaga.
Með voldugri sigurvissu
veifar hann vœngjunum
og fer á fleygiferð,
fagnandi gegnum geiminn.
Máfar líta hrœddir til himins,
flýja öskrandi á haf út,
en vilja helst vera á hafsbotni.
En stormboðinn sterki,
hreykir sér hátt
yfir haflöðriö.
Hann svijur einn saman.
Húmið læðist um himininn,
en öldurnar œda
og pjóta á móti prumunum.
Eldfleygar feykja sér
með feiknstöfum
yfir híminhvolfið.
Öldurötið óskapast
í kapp við efldan vindinn,
sem faðmar pœr föstum tökum,
ans pœr bíða bama
við sendna strönd.
Bak við hinar protlausu pórdunmr,
skynjar hinn skapandi andi,
skýjarof hins nýja dags.
skýin geta ekki altaf
aftrað sólarsýn.
En ennþá ýlfrar vindarinn.
Þrumufleygar pjóta
um pokuloftið.
Húmið breiðir yfir sig blœju,
sem er blá á lit eins og logínn.
Eldingum slœr niður i
sœvardjúpíð.
Eins og eldslöngur,
renna pœr i regin djúp,
með leikandi logum.
„Stormurínn slitur böndin!“
stormboðinn hreykír sér hátt,
um leið og eldíngar æða,
og hafið fer hamförum,
syngur hann hœrra,
en hafrótið,
spádómsorð sigrandi lýða:
„Send sterkarí storm!u
Geir Jónaseon þýddi.
Hann hækkar flugið
og hreykir sér.
Eins og elding,
sem œðir áfram.
Eins og ör eem
er skotið upp i skýin.
Hann slœr sœrokið,
með svifandi vœngjunum.