Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 09.08.1936, Blaðsíða 6

6
ALÞÝÐDBLAÐIÐ
HJÁ HITLER
Frh. af 2. sí'öu.
á priðja. pláss og sagði, að hún
vildi ekki láía sietja sig í blöðin.
Við gátum ekki séð húsin, sem
erlu 100 hæðir af pví þaö var svo
agalega mikil þoka.
Þegar við komum í land vár
a'skaplegur hasar. Allir vo;ru að
hlaupa jg stökkva eins og þeir
værtu band- þreifandi- vitlausir.
Það var svo agalega pirrandi.
Menn. sögðu: „Hérna, frú, bíll"
og: „Hvert á að fara, frú?"
Við fórum á. Iroquois Hotel, og
allir biðu eftir okkur, og þei;r
sem gátu ekki beðið, höfðu skrif-
að okkur á miða. Lillian og Doro-
thy Gish sendu okkur skeyti og
buðu okkur velkomin til Ameríku
og kveðja frá öllum, og Elmer
Rice og fjölskylda hans sendi okk-
ur líka skeyti og þau buðu okkur
líka velkomin. Svo við vorum
vist velkomin til Ameríku.
Dyravörðurinn á hótelinu var
svartur og a'skaplega kurteis, og
hann lofaði okkur að fara upp
og niður með sér í lyftunni. —
Stofupían kallaði okkur „hunang",
og þegar hún hló, voru tennurnaff
í 'henni svo agalega hvítar. Hún
var líka svört. Guð, að láta -kalla
sig hunang! Það er „míel'" á
frönsku og „Honig" á þýzku, og
það er sætt mauk, sem haft er
ofan á brauð.
Það var agalega pirrandi á
þessu hóteli. Þegar maður horfði
út um gluggana, gat maður ekki
séð' himininn, og alstaðar voru
stóiiar öyggingar. Það var ekki
hægt að sjá neinn garð eða port
þegar maður horfði út um glugg-
ana. Alstaðar voru háar bygg-
Ingar og aldrei nokkumtíma á
æfi okkar höfðum við séð aðra
eins byggingu og Empire State
bygginguna. Maður getur staðið á
götunni fyrir framan hana, og
maður verður að passa sig að Hta
nnnnnnnnnnnn
Atelier
Psmpdarar
hafa. ávalt forystuna í
smekklegri Ijósmynda-
framleiðslu.
Mimið það og forðist
lélegar eftirlíkingar.
Líjósmyiidastofa
Sigurðar Guðmundssonar,
Joekjargötu 2, Keykjavík.
mmunnnnnrmn
ekki of hátt upp, því að þá getur
maður hálsbratnað. Aldrei nokk-
umtíma höfðum við séð eins
maigt fölk og á götunum. Það
er svo agalega margt fólk í New
York. Og ekkert fólk söng eða
mariséraði, og allir voru svo aga-
lega neiðir i framan á götunum.
Mamma sagði, að það væri krepp-
an. Kneppan er eitthvað ssm gerir
mann svo leiðan, og svo fær mað-
ur ekkert að gera og svo verður
maður að fá peninga hjá forset-
anum, >og þá skammast maður sín
jg verður svo feiminn-
Jónsi gat hvergi fundið kóngs-
höllina, en þá fengum við að
vita, að það er enginn kóngur í
Ameríku, en bara forseti, sem er
stjórinin, og hann á heima í hvíta
húsmu i Washingtjn, D. C.
Apótekin í Ameríku eru skritin.
í Berlín eru þau kölluð „Apo-
theke" og þau selja bara meðul.
t Ameríku getur maður fengið
rjóma-ís í. apótekunum og brjóst-
sykur og sígaœttur og kiem og
leikföng 'Og fióaduft og visku-
stykki til.að þvo diskana og næst-
um alt mögulegt. Maður getur
líka fengið meðul.
Við fórium í bíó með mömmu.
Ja, guð, að hugsa sér hvað sýnt
var á bíóinu! Getið þið! Ræn-
ingjar! Og þeir skutu sjálfa sig
með byssum og voru hlæjandi, og
kona var bundin með kaðli! Jónsi
fór að skæia, og Ríkki varð hrædd
ur, jg ég, Patíenoe, hélt höndun-
um fyrir andlitinu, og mamma
sagði: „Við skulum fara héðan.
Að hugsa sér að sýna börnum
þennan óþverra!" En öll börn-
in klöppuðu saman lófunum og
æptu og þótti a'skaplega gaman.
í Berlín mundi börnum ekki vera
leyft að sjá svjna mynd. Rikki
sagði: „Þarna sjáið þið! Sagði
ég ekki, að það væri fult af
ræningjum í Ameríku, sem alt
af værii að skjóta?" Og þeir
skutu lögreglurnar, og lögnegl-
umar vom kmjssbölvandi og
skutu á móti, og bílarnir öskr-
uðu „bö-bö-bö“ og steyptust
fram af björgum, og það var
svakalegt. Við vorurn kófsveitt á
höfðinu.
Fimm góðir vinir.
Þau áttu heima í Lyngby. Ei-
rikur var ekki kominn bieim úir
kaupstaðnum. Erna var orðin ó-
róleg og sendi samhljóða skeyti
til fimm vina þeirra:
— Gistir Eiríkur hjá þér í inótt ?
Svar óskast strax.
Rétt eftir að skeytin voru send,
kemur Eiríkur hieim. Stundar-
fjórðungi seinna kemur síma-
sendillinn með fimim skeyti, öll
samhljóða:
- Eiríkur gistir hjá méir í nótt.
Nýtt amerískt leynifélag
Nýtt amerískt leynifélag virð-
ist hafa verið stofnað nýlega,
Kona ein kom fyrir rétt í Wil-
mington í Norður-Carolina og
liafði einkennilega sögu að segja
um framkomu félagsmanna.
Þegai’ hún tók af sér hattinn
kom það; í ljós, að höfuð hennar
hafði verið nauðrakað, og í
hvirflinum hafði hún rauðmálað-
an ki’oss. Svo skýröi hún frá
grímuklæddum körlum og kon-
um, sem píndu fólk, sem að
þeirra áliti væri ósiðlegt.
Réttvísin hefir komist á snoðir
um það, að foringi þessa leyni-
legar félagsskapar sé sveitaprest-
ur frá Clarendon í Norður-Caro-
lina. Æsir hann meðlimi safnaðar
síns til þessara hermdarverka.
Fimm manneskjur úr sókninni
háfa orðið fyrir barðinu á þess-'
um félagsskap og hlotið hina
herfilegustu útreið.
Ákærandin sagði, að hún og
dóttir hennar hefðu verið sóítar
heim af 18 mönnum og konum
í hvítum fötum og með stóra
hatta á höfðinu. Mæðgurnar voru
afklæddar niður að mitti og
barðar með ölum. Að því loknu
voru þær ámintar urn að bæta
ráð sitt og sækja sunnudaga-
skólann.
Peningar vaxa á tijánuœ.
íbúarnír í Donbridge í Tennes-
see i Ameríku ráku upp stór
augu hérna um daginn, þegar
skógarvörðurinn kom heim með
fullar hendur fjár. Hann kvaðst
hafa verið á sinni venjulegu
eftirlitsferð um skóginn og fund-
ið seðla í greinum trjánna. Þaö
var svo mikið þar af peningum,
að hann hafði ekki komist með
alt með sér. Allir borgarbúár,
sem vetiingi gátu valdið, flýttu
sér út í skóginn tii þess að lesa
peninga af trjánum. Svo var
skipuð rannsóknarnefnd, og átti
hún að komast að þvi, hvernig
gæti staðið á þessum peningum.
Konist hún fljótt að raun um,
hvernig í málinu lá.
Ræningjahópur hafði ráðist á
póstvagn, sem var á leiðinni til
borgarinnar Charlotte með 80 000
dollara. Ræningjarnir höfðu
bundið vagnstjórann og aðstoðar-
mann hans, náð peningunum og
grafið þá i skóginum, til þess
að geyma þá þar fyrst um sinn.
Var riú farið að grafa, og fann
lögreglan mörg seðlabúnt. Álíta
menn, að ræningjarnir hafi í flýt-
inum gleymt að grafa eitt búntið,
og hafi vindurinn feykt seðlunum
upp í trén.
Ræningjarnir hafa aldrei leitað
að ránsfeng sinum; áhættan var
of mikil, og lögreglan leitar
þeirra árangurslaust.
Smyglaiinn sat fastor
skolpræsinu.
Frá Brússel hefir borist ein-
kennileg saga um smyglara.
Gerðist þessi atburður nýlega
nálægt iandamærum Frakklands
og Belgiu.
Dag nokkurn um hádegisbilið
var slökkviliðið kvatt út, og er
það kom á kvaðningarstaðinn, sá
það manntetur koma hlaupandi
út úr porti einu. Veifaði hann
bréfi i hendinni, lét þaö svo falla
á jörðina, snaraði sér á bak á
mótorhjóli og var allur á bak
og burt.
Þegar bréfið var opriað var
þar tilkyhning um það, að maður
sæti fastur í skolpræsinu á stað.
sem tiltekinn var I bréfinu, og
hefði setið þar í marga klukku-
tíma.
Slökkviliðsmennirnir óku á
staðinn og einn þeirra skreið inn
í ræsið. Hann heyrði neyðaróp
lángt innl í ræsinu, en komst ekki
alla leið til mannsins, sakir þess
hve ræsið var þröngt, og hann
vildi ekki festa sig líka.
Það voru því ekki önnur ráð til
þess að bjarga manninum en að
grafa upp leiðsluna. Var þegar
í stað hafist handa, og eftir
fjögurra klukkutíma erfiði náðist
maðurinn úr ræsinu. Hafði hann
verið þarna í 14 lriukkutíma, og
þótti þetta heldur leiðinlegur
dvalarstaður til langframa.
Við nánari rannsókn kom í
ljós, að maðurinn var vínsmygl-
ari. í rörinu fundust margir
brennivínsbrúsar, sem smyglarinn
hafði reynt að koma inn yfir
landamærin á þann hátt að draga
þá gegn um ræsið.
Smyglarinn vár fluttur á sjúkra-
hús og er sagður á batavegi eftir
þessa hrakninga.
ASþýðubrauðgerðin,
Laugavegi 61. Sími 1606.
Seljum okkar viðurkendu
brauð og kökur með sama
lága verðinu:
Rúgbrauð á 40 aura.
Normalbrauð á 40 aura.
Franskbrauð heil á 40 au-
— hálf á 20 au.
Súrbrauð heil á 30 auxa.
— hálf á 15 aura.
Vínarbrauð á 10 aura.
Kökur all8 konar, rjómi og
ío. Sendum um allan bæ.
Pantið í síma 1606.
Brauðgerðarhús:
Reykjavík, Hafnar-
firði, Keflavík.