Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 23.08.1936, Blaðsíða 5

A L-# ÝÐUBLAÐiÐ
5
Sólskinskvœði.
Oti raular blærinn við blómkrónurnar óð
og bjartur dagur Iogagulli stráir.
Og ég vil út í sólskini ð kveða lítið Ijóð,
Og Ijóðið er um þig, sem hjartað þráir.
Mig dreymir allair stundir um gylltra lokka-leik;
og ljóma í þínium töfrabláum augum.
Kossarauð er vörin þín og kinnin fagur bleik.
Við sólina og himininn ég sver þér dýiran eið.
Pað siefar ekkert lengur hjartasláttinn.
Því skóhljóð þitt i giasinu, heyr'i ég langa leið,
í laufvindunum finn ég andardráttiinn.
Ég veit, að einhvem dagiinn, er geisli á gluggann skín
og gleðin fær að rikja í bæuum mínum:
þá kiemur þú mieð sumarið og sólina in;n til mín.
Nú lækkar sól á himni og Ijóðið burtu fer,
en ljósa draiuma við það hef'i ég bundið.
Viltu verða ástin mín, í festum fylgja mér?
Þá fljúgum við á kvæðurn yfir sundið.
Adam .
i
Það skeði í Ameriku.
Herra Temple, faðir Shirley
litlu Temple, hinnar frægu kvik-
myndastjörnu, fær daglega fjölda
af bréfum frá konum í Ameríku
og viðar að. Þær skrifa allar, að
þeírra heitasta ósk, sé sú, að
eignast annað eins töfrabarn og
Shirley Temple, og biðja herra
Temple að gera svo vel oghjálpa
upp á sakirnar.
Biblíutilvitnun.
Prestur nokkur hafði eignast
s>n og sendi systur sinni svo-
hljóðandi skeyti:
„Barn er oss fætt. Esajas 9—6.“
Systirin var ekki vel heima
í biblíunni og sagði kunningjum
sínum, að presturinn væri búinin
að eignast dreng, sem væri 9
kg. >g héti Esajas.
Ekki viss.
Kunningjarmir höfðu verið úti
að skemta sér og voru á heimleið
í bílnum. Hraðinn var fyrst 50,
svo 60 og síðast 70 lcm. á lrist.
Heyrðu mig, Spurði óli.
Heldurðu ekki að þú akir full
hart?
— Ég? sagði Gvendur, stein-
hissa.
— Og ég hélt að það værir þú
s>em keyrðir.
Miðnr sennilegt.
Það var að lrknum miðdegis-
verði og herrarnir voru komnir
inn í 'reykingasalinn. Þar er Rim-
berg rithöfundur og einn gestannia
gengur til hans og segir:
— Heyrið mig, herra rithöf-
undur. Ég hefi heyrt sagt, að þén
hafið skrifað bók um Abessiníu.
Hvað vjruð þér lengi þar syðra?
— Ég hefi ekki komið þar. Seg-
ið mér í trúnaði. Haldið þér virki-
Itega, að Daníe hafi nokkru sinni
Verið í helvíti?
erm þá eina! Þú hefir
ekki kynst kreppunni enn
þá. Nei, ég nota Mána og
kemst hjá öllum hugleið-
ingum um kreppuna,
Bráðlega verðují' sýnd í Nýja
Bíó myndin Svarti engillinn, sem
gerð er samkvæmt leikr’iti eftir-
leikritahöfundinn Guy Boíton og
hlotið hefir ágæta dóma í erliewd-
um blöðum, sem alveg sérstak-
iega góð mynd.
Myndin er frá LJnlted Artisrs-
féiaginu og sett á svið af Sidney
Franklin. Aðalhlutverkin leika:
Fredric March, Merle Oberoin og
Herbert Manshall, sem lék aðal-
karlmannshlutverkið í myndinni
Li aðia 1:læ;an á móti Gre u Garbo.
Efnið er á þessa ieið: Kitty
Vane (Merlie Oberon) og Alap
Trent (Fredric March) hafa verið
ástfangin hvort í öðru fná því
þau voru börn og þau eru alltaf
saman á laugardagskvöldum. Al-
an er foœldralaus og býr hjá
frænku sinni skamt frá heimili
Kitty í Suður-Englandi. Frændi
Alanis, Gerald Shamon (Hierbeot
Marshall) er alíaf með þeim, þeg-
ar þau eru að leika sán, en hanrr
er miklu hiédrægnari en Alaln.
Þegar stríðið skall á, voiru þessi
þrjú leikisystkini orðin fulloirðin.
Uingu mennirnir, Alan og Gerald
fóru í striðið, en Kitty og fcú
Shamon, móðir Geralds, u'rðu eft-
ir heima. Frú Shatnon hafði gnun
um það, að bæði sonur heninar og
fó'stursonur elskuðu Kitty.
Þegar ungu meninirnir komu
heim í leyfistíma, skeði það, sem
Kitty hafði alt af beöið eftir,
Alan bað hennar. Þau ákváðu
að halda brúðkaupið svo fljótt
sem auðið yrði. Þá kom skeytr.
Alan og Gerald urðu báðir að
leggja af stað aftur.
Frarnan við kirkjuna sverja
Alan og Kitty hvort öðru trún-
aðareiða, og Kitty fer með Alan,
án þess að Gerald hafi hugmynd
um, til Folkestone og dvelur þar
hjá honum eina nótt.
Svo fara ungu mennirnir í
stríðið. Alan tekur þáftt í injósnar-
ferð að víglínu óvinanna og týn-
ist þar, en Geraid særist.
Geraid er úrvinda af harmi yfir
hvarfi Alans og ásakar sjálfan
sig fyrir að vera valdur að því,
hvernig komið er, þar eð hann
hafði neitað að mæla með því
að hann fengi iausn frá herþjón-
ustu um tínia, til þess að fara
heim og gifta sig. Þegar hann
kemur heim, segir hann Kitty frá
þessu, en hún ásakar hann ekki.
Að lokunr játast hún Gerald,
enda þótt hún elski stööugt Alan.
Alan er samt ekki dauöur, en
„Svarti engillinn" hefir snortið
hann; hann er orðinn blindur.
Eftir nokkra dvöl yfirgefur Alan
blindrahælið ásamt fjöldamörg-
um öðrum blindum hermönnum.
En þegar . hann nálgast heimili
sitt missir hann kjarkinn og þor-
ir ekki að vitja ástvina sinna
aftur. Hann veit það, að þegar
hann er orðinn blindur verður
hann Kitty að eins til byrði. Hann
sest að í sveitaþorpi nálægt
heimkynni sinu undir nafninu Ro-
ger Crane. Hann er um tínra svo
örvinglaður, að hann ætlar að
fremja sjálfsmorð, en hættir við
það, þegar hann kemst að raun
um það, að börnunum er farið að
þykja vænt um hann.
Enn er aðalatriðið eftir, en það
verða biógestír að sjá í Nýja
Bió.
Það breytti engu.
Þetta bar til í Svíþjóð. R. fó-
geti hefir gaman af að aka hratt,
en vegirnir eru mjðir. Dag nokk-
um ekur hann fram hjá bónda,
sem ekur vagni sínum i róleg-
hieitum, án þess að hleypa fó-
getanum fram hjá. Fógietinn vierð-
ur bálvorvdur og hrópar ~í bræði
sinni:
— Hieypið mér fram hjá! Ég er
fógetinn.
Bóndinn snéri skrDtölunni upp
í sér og sagði rólega:
— Vegurinn breikkar nú eíkkm
við það, laxi.