Alþýðublaðið Sunnudagsblað

Tölublað
Aðalrit:

Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 11.09.1938, Blaðsíða 5

Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 11.09.1938, Blaðsíða 5
ALÞÝÐUBLAÐIÐ 5 honum sinni erfð, hvar við Pét- ur reiddist og gjörði stórt upp- hlaup og vildi enn að nýju slá sinn stjúpföður; var svo tekinn af yfirvöldum borgarinnar og færður til Kaupinhafnar, og á slotsplássinu réttaður, að end- aðri þeirri oratiu eður sermon, sem gjörst hafði af innihaldi og texta þess 4. Guðs boðorðs. Á árinu áður en eg kom til Kaupinhafnar voru 3 galdra- konur brendar í Sælandi. Ein þeirra, sú hin helzta, hét Marín Kringsteds, ein ríkiskona, ei minnist eg þeirra tiltækis. Einn tima bar svo við 1617 um sumarið, á einum torgdegi, sem var laugardag, að einn maður Jens að nafni, sá eð var nýgiftur einnri frómri dándis- kvinnu og bjó í Litla Ferju- stræti í Kaupinhafn, var út- genginn fyrir borgina um Vest- urport með einum frómum borgara og voru að spássera þar um grundirnar, sem bændurnir skyldu fram um fara, þeir eð áttu heima upp á landsbyggð- inni og tvisvar í hverri viku komu í borgina upp á torgið, með allra handa, sem af bónda- byggðinni plagast að flytja í kaupstaðina, sem er rúg, malt- rúg, bygg, þríslags grjón, hveiti, humal, hunang, smjör, ost gæsir, andir og margslags fisk úr ferskum vötnum. Á meðal annara bænda, sem úr borginni óku á vögnum, var einn bóndi, sem nokkuð var drukkinn. — Þessi ungi borgari, Jens að nafni, upphóf eftir sinni gam- alli venju að grýta bændurna með hestaperum, þar til þessi drukkni bóndi varð fyrir hans kasti, hrópi og spottyrðum; en með því að hann mjög svo kendi undan hans áköstum og þar með illa sveið hans hæðni, og var í þessu óaflátsamur og með engu móti hirti um hins annars borgarans umtölur né afletjan, hljóp úr vagninum með ryðugan korða, sem bænd- ur plaga þar án bals liggja láta hánn með honum í gegn nísti, hljóp svo á sinn vagn og burt keyrði. Hinn féll þar strax dauður niður til jarðar. Borgar- inn hinn annar bar þessi tíð- indi inn í borgina, var hann svo sóttur og innfluttur, og að morgni greftraður upp á St. Nikulás kirkjugarði. Hann fékk eftir sig vont rykti af prestin- um 1 prédikunarstólnum, hvern ig hann í ungdómi sínum for- eldrum óhlýðugur verið. Lýst var vegandanum með bréflegri lýsingu en ei eftir runnið af hans frændum og ei syrgður af hans kvinnu, við hverja hann Miilii Miila Fyrir nokkru síðan var ríkis- helztu förunautum hans — þar stjóri Ungverjalands Horthy að- sem þeir ganga fram hjá her- míráll á ferðalagi um Þýzka- mönnum sem standa heiðurs- land. Myndin er af honum og vörð. hafði haturlega breytt, og ekki af nokkrum manni. Síðan af- lagðist lengi spott og háðyrði við bændurna af borgarlýðn- um. Item bar svo við einn tíma, að smápiltar, þeir ér gengu í þann danska skóla, voru að leika sér við ráðhúsmúrinn með sínum pungum um það bil að klukkan var 4, það er stund af nóni, og voru nýkomnir út af skólaherberginu, að tveimur af þessum unglingum bar til þrætu, var einn 7 ára en annar 9. Sá yngri þeirra greip sinn pennahníf og stakk hinn eldri með til dauða, og strax rann á flótta. En strax sem þessi at- burður skeði, og pilturinn var burtflúinn, barst þvílíkt með skyndi um borgina svo þys og ys varð mikið, og það varð sagt býfógetanum, það er staðarins sýslumanni. Útsendi hann sína þénara, sem kallast býsveinar, og jafnan eru þar komnir, sem nokkuð illt viðber, að höndla þennan pillt, sem vígið hafði framið. Og sem þeir voru á leið þangað, sem þessi atburður skeð hafði, þá mætir þessi ungi sveinn þeim, á því stræti, er lá út að Vesturporti borgar- innar, og spyr þá að segjandi: ”Eftir hverju hlaupið þér?“ Þeir sögðu: „Að þeim pilti þann annan deytt hefir.“ Pilt- urinn sagði: „Þar hljóp einn piltur lítill skömmu fyrri, en þið mættuð mér, og var á mjög hörðu striki,“ og benti þeim þangað, af vegi. Senn runnu þeir þá leið, er hann þeim til- vísaði, en hann með hægð komst í flóði annara í gegn um borgarhliðið, og svo út og upp á landsbyggðina til eins bónda, tjáandi honum sína til- viljan. Skömmu eftir, sem hann var útgenginn, kom boð til allra borgarhliða, að enginn piltur innan 10 ára skyldi út- gang fá. En með því hann hafði svo hyggilega undan kom- izt, varð engin eftirför honum veitt, heldur skikkað að hjálpa sér ærlega hvar og hvernig hann kynni, utan lands og inn an, að hann kæmi ekki í Kaup- inhöfn, og lyktar svo hér frá honum að segja. Á mínu 6. þjónustuári undir kónglegu regimenti, skeði eitt hryggilegt morð skamt frá Kaupinhöfn á einum prests- garði, Presturinn hét H. Söfren. Svo bar við, að presturinn hafði einn hús- þénara, ei minnist ég glögt hans nafn. Hann skipaði hon- um eitt laugardagskvöld að kljúfa við til tveggja sunnu- dagamáltíða, svo sem því erfiði sunnudagurinn ei vanhelgaðist. Presturinn eftir máltíð haldna ásamt sinni ektakvinnu og 5 eð- ur 6 ára gamallri dóttur og gjörðri bæn gékk til sængur, en. 2 þjónustumeyjar, er þessum frómu elskuhjónum þjónandi voru, staðnæmdust við á með- an þessi maður hafði ei við lok- ið tilskikkað erfiði. Presturinn af meðaumkvun og mann- gæsku skikkaði annari sinna þjónustumeyja, að færa hon- um út könnu fulla af sínu eig- in öli, til hugkvæmdar, því hann vissi vel, að þetta kvöld- verk mundi honum illa geðjast. Stúlkan gjörði sem henni var befalað, og strax er hún kom til hans með ölið út í garðinn, heilahjó hann hana í einu til dauða, og sagði hún prestsins gjalda skyldi. Og nær prestin- um þótti dvöl hennar yfirmáta langgæð verða, sendi hann hina aðra stúlkuna að vita hvað hennar dvöl valda mundi; gékk þao fvrir henni á sömu leið sem fyr það hina skeði. Síðan gékk þessi morðingi inn í stof- una að hvílu hjónanna, Prest- urinn spurði hvað stúlkurnar (Frh. á 8. síðu.) Þvottaduft

x

Alþýðublaðið Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/53

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.