Alþýðublaðið Sunnudagsblað

Tölublað
Aðalrit:

Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 11.09.1938, Blaðsíða 2

Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 11.09.1938, Blaðsíða 2
2 ALÞÝÐUBLAÐIÐ Þegar viö vorum búuir að gajtigja fr-á liiofanum ts©m biezt við gátum þiurftium við að iaga hest- búsið því hest niota ég á vaifcnið strax iög ísinn er orðáin nógu trausiur. FRAM á siðjustiu ár vom buncl- ar langmest ruotiaðir á vatn- inu, ien þáð hiefir farið máikið miirik- anidi, því þó þeiir (séu oft þægi- legir Ojg fljótir í förum þá hafa þeir marga1 slaeima galla. Úr því ég fór að mininas't á hiuindaína á ttnnað borð þá er best áð* é|g moti tækifæriö og sjegi dáiítíð mieiira frá þeim. Þieir eru yfirleitt af öllum hugsiaMlegumi stærðum og lituim, siumiir mieð upprétt, aðrir m|eð lafiandi eýrui, isitluttia, lamgiai, lafiánidi eðia hningaða rófu en eitt er samieiginliegt með þeim fles'ttuim' að þeir verðia að vera heldulr lioUtnúr því annars þoia þeir illa kukiann. Þeilr enu leiinniig af miang- vjlsíieguni kynjum'; sumir hafia mik- íð Uppáhald á svoniefndum úlfia- hluinidum (Huski'es) en þeir eru afar viðsjárvierðnir, því ef þ.eiir liosina leggjast þeit' á kiindur og jafnvel íiáutgripi. Þegar hluudum er beitt fyrir sleða, þá erit þeiir hiafiðir hver á eftir öðrum og þykja 5—7 mátuleg Iiesit. Fnemstiur er for- UstUhu'nlduriinn, og hlýðtiir hanu öliUm skipunium, sem bomum eru gefnar. Er það mikið verk, að kenina þeim dg venja þá, og ekki msma eiinstiakia hundar, sem geta lært það. Enda em góðir fon- Usfiuh'undar í háu verðii. Eklki er hægt að rueifia því, að það er bæði giamian og þægilegt að eiga góðia huudaliest, eiukian- lega þiegar lanigt er að' fara iað' uetium. Ei'nnig eru þeir ódýrir á fóörum á veturirua, því þá er þeiim' giefilnin verðiaus úrgiainigsfiisikuir. Err svo eru þeir imestn galLaigripir á marga lunid log aiveig óinýtiir til Idráttar, þegiar mikið ©r af láu'sa- mjöll og slæm færð. Vierst ©r samt að eigia við þá a sumrin, því þá þarf að fiska handa þeim og sjóða ofan í þá. Einnig þarf alfiaf áð bindia þá og hafa stöðujgar gætur á áð þeir 1'os.ni eklki ög geri stör.an Uislai í skepnium. Hesitar eru því lanlgmest mot- aðir, nú orðið, ýmist einln leða tvair í æki. Er miesta furða, hvað þeir þoia vel að stanida á ísrnium í kuldanum, ef þeir hafa nóg hey pg góð ábraiða er á þeim,. EGAR við vorum búnir að idytta iað húsinu sem bezt við igátum, byrjuiðum' vtið á aðail- verkinu, að greiðia mietin og láta þau niður í kiassa. Ég hefi um ÍI20 af þehn, og veiiðum við 3 viSð að ieggja þaú Ög vitja um meðan mesfiur er fiskurinu. Ef'tir það hefi ég bara einin með mér, og mieira áð segja, ef illa fisfoast seinini partinn, sem ég vorua iað verði nú ekkal, þá læt éig h,anm farai, di'ieg upp lélegustu nietin og dunda við það eiun. Það er töiuvert verk, að gera niður mietih; é.g tiala niú ekki um, ef þau hafa flækst í nniéðför- uinUm. Þau eru miismuniandi djúp, suim úir liör, ö'ninur úr bómull, lem fliest eru: þau jafmlöing, 40 faðmar af rið-a. Við það bætist svo háls- iinin á báðum endum;, svo full lenigd er ium 45 faðroar. Á M'ami- tobavatni ©ru 'netin 8—18 möskva djúp, en sjaldán meira, því vatn- ið ier yfirfeitt grumt, hveilgi dýpira en 23 fiet. Á Wiininipegvatnii anu þau mikið dýpri, venjulieg dýpt um 24 möskvar. Þarmia sitjum við si;nn við hvormi enda á kassanum og greið- um nietim, tökum' úr þeim „fiugg- uir“ eftir fiska og gerium við tieS'na og fiellinigu, ef eitthvað er áð. En ekki; 'bætum við ri'ðarun, þó bann sé rifinm, því þaö borgar sig ekki. Annar hefir flárniar og hinm blýim og iáta það sitt í hvo'rm' enlda, en riðinm foemlirr í miiðjuma á kass- anium. Á 40 faðima netum eru 33 filár iog blý. Flármar er]u sí.val- ar og |um 5 þumil. á lengd og l3/d í þvermál, oftoist úr svo- nefndum siedriísviöii. Er hann léttur iog verst vel vaifinii. Blýin erit ilífiil, fara 3 í piundið (enskt). Stuindium eriu ruofiaðar stieyptar Sökkur í staiðmn fyrir blý, og er|u þær hieldur mimni en flámaJr. Ekki þýkjia þær ei,ms góðar og blý, viljia flækjast í riöanum iog rifa hiainm. Og tali'ð ber&t um heima og geima, en mest þó að hinni kom- andi vertíð og útliitinu, hvar væri bezt að leggja og hvemig fiskur- inn hafi hagað sér á undanförn- Uim vertiðum. „Þú mánst hvað hamm gekk upp á saridbotninm hérna fýrir horðan í fyrra; þar var biann gráöugt, en ekfoert úti á leðjim- bofini. En svo i krókmum suðiur- frá var harnn allur á dýpi. Nú, árið þar á&úr var mokfisifour í sundinu að vestan, en dauði alls staðar annars sfiaðar. Ef háinn genigúr í :rok og byl og Iieggúir uppúr þvi, þá vérðiur vatnið svo skítugt, að það verður ekfoi branda nieins staðar og nietin fuli af ;skít og óþviérra. Svo ef þessú veðri heldúr áfram til llengdair og ekki Ikólnar, þá vierðúr lallur birt- ingiurinin 'búiiinm áð hrygna og ekk- ert af honúm.“ Sviona erm ráðagerðirnúr og isikrafið, lált I óvislsú iog ©kklert víst nema það, að strax og foominm er manmhelidúr ísi, já, jlafinvel fyr, þá verðúr farið að lieiggía, leggja Upp á líf iog blóðL Kofinn okkar ©r nú orðinm vist- iiegur og ruotaljegur, hvítur innam- hússpappi á öllúm vieggjúm iog liofti- Á h(>rnin.ú á leidavéldmmi siitr iur kaffiikannan allam dúgimm, og er hennar oft vitjað. Þegair viið byrjum aö „hinýta á“ mýjú nietin, gengur ait dálítiði seimna. Ekki fielidi ég þau sjálf'ur, heldiur fékili fljóthenitar stúlkúr.tii að geria það fyri/r m;Lg, enida gera. flestir það. Tvær samhentar stúlkúr igeta „felt“ eirnis mikið og 12 miet á tíag, en til pess þiairf að hafa hmðanrn á- Og uú erum við búnir að gamga frá mtetunúm og þau alveg tiilbúin að drífia þau, í vailinið'. Viið höfum samt móg að giera lenn þá, lemi það er efoki laust við-, að það sé kiomiin í okkur ie;imhvier ó- kyrð eða glímuskjálfti, þvi n,ú er að' kólnta í yeðiri og líkúr til i áð vatniö legigi áður en iamgt líðúr. Ekki er þaö sámt áreiðan- legt, því áraskifti eriu mikil roeð hvienœr Leggur. Komið hefir fyr- ir ,að vatnið hefir veráð allagt fy;rir októberliok, en sfúnidúm hefir það dregist fmn til 20. móv. og jafnvel iseiíninla. Hvo'rujgt er gott, 'því ef smiemma gangur í fhost, þá er ofit hætt við fnosti- leysum og nokumi seimma og að ísLmjn fari i ,m|oia- Svoleiðis fór það fyrir 2 árum siðam- þ:á viar kiO-miinin m-ainmheld- ur ís fyrir lokt-óberiok, em um miö'jam nóvemibier geirlk hamm í þýðú iog iblíðviðri og raúk svo úpp á morðarn, för mieð alt til fjandúns, ísimm, nietin >og fiskinmi, geröi ómetaniliegt tjóm og miest-a m'ilidi, áð ekki vanö- sitórt roainm- tjóm af. En lífið er þaö hetna- þegar sieimt Iieggur. Þá er birtiinguri'nni búiinm aÖ hrygna og hættur að gaingá qg veiöist ekki. Er þaið' mikiði tap, þvi hianm er úro Vs af vetxauaflianiuim í Kœmiiiliegú ári'. Ég talia miú ékfei um, hviennig það' fier í taúgia'rmiar á manmii. T 7TÐ skúlium ruú hætta þessú * masd og fiana nilðúr áö- viatni Oig n|á okkúr í stjórasteimia og biinda á þá sinæri,. Meðíam þú ttiinidúr á þá, þ.á ætla ég lað brýnia mieitilinm, siem' við höggvúm vak- irniar rnieð. Hanin er alfra miesta þing, úm 5 fet á lenigd og 18 púnid að þyngd, sklaftiið eir úr sívölú járni úm, l3/4 þuiml. i jþvier- mál, en bláðið úm fiet á lengd og 4—5 þúim-1. á bneidd í eggina. Þetta ier ágætis venkfæri og iafi- foastámikiö, efi vel bítúr, en matrm- dráp að höggvia meið honúro, ef hanrn bítur illia. Svó þúrfúm viö að ganga fná öillúim undirdráíta.r- og uppi- stöðusruærium og ariangt fileina, og efi við höfum tima til, þá förum vitt út í skóg og máum okkur í öálítið' mieiiria í ofminjn; það spar- alr okkur láð fá viö- úr iaardi. Aminiars verðia mú víst fáeiúir byl- dagiar, eims og leníd'nanæir, svo ekkdi er fært að wera á vatmi, og þá getúm við- farilð í eMi'vSðámn. Em qg er flarimm aö- haMa, að það vieröii hægt iað „fara á ís“ á morgun, því það er töluver't friost múná og öll sumid lögð, svio ief hamn herðir friosfiö með nóttumni, þá vierður allagt á miorgum og slárkfær ís. Ég held því að' það sé bezt fyrir okkur að neglia sam- am liagningarborðiö eða „póiinn" eims og það er oftlast k.allaö. Hva-ð; þú hefir alduei gert þáð. Þá er bezt að ég sýni þér hvern- ig farið- er að því. V;iö tökum ttorðim hénna, þaiu ei'u V2 þumlumgur á þykt og 4 á br-eidd, og ein 20 fiet á iengd hvert. Svo mieglum við þaU1 hvert við lendanm á öðmi, þamgað til viö höfum 15 faðma laingt borð. Við' venðum bara að passia að hafia það þráöbieimt og lernga hlykki ;á því. Svo ef við getium Lagt á raorgun, þá séröu hveimig þáð er miotað. Ég held aö það sé ttezt að láta þetta gott heita x dag og fana smemtnai í rúmið, því þaö veiÖúr lekki tiJ setiunmar hoðið næstú dagama, meöan við' leirúm aö fcoma metumúm í vattmiö. Þá v©nðúm viö' aið vinna upp á líf og blóÖ' myriknanmá á xnillj, jafin- vel súnmúdaga lífca. Þaö verðiur maigt úm' mamminú hértnla í ferimg um okfou-r, og lef við' höfum- lOlkkur cfoki alla við, þá venða þei'r á úntíam okklur og við mi'sisum af öllúm bieztú lögnumúm. Þeir em emgar ÍiöiLeiskjur, mágranmar ofok- air, hvier öörúm diugliegri, og ég vieit, að' þieiir iða í sklimmiinu aí áhuga áð Ifoomast út á ís. Þeir hafa mú brallað hitt og lamúaið til að' komast hver á undaai ö-Ör- Uim, en ált í imiesta bnóðiermi samt. Heynðir þú lejkfci úm þá má- gran-nama, hánin Jóm og haran Sig- úrð? Það var altaf stöðúgur met- !ngur í þiedm ,að' koimast fyrst á íis'imn-, og veitti ýmsum' hejtu-r. Eitt Haúsit húgsaðii J-óm sér, að hann skyldi mú snúa duigliegá á má- granna simm. Hamrn fer á fætur fyrfr allar alddr, býr sig af stað. og sietúr húndian-a fyriir. En af því að' leiö hansi lá úm hlaðið hjá SÍgurÖi, þá bindúr hamm fyrir kjaft'imn á þeim, svo þiejir gelti ekki. Homim gengúr alt vel, og ekkieirt ljós sóst hjá Siguröi. Er hann miú lieidúr iem ekfoi hróöúgúr °í& hyiggfst aö striða mágramma símium diuglega ýiö mæsta . tæfoi- færi. Eni þejgar hann kieimiur mieiÖ- (Frh. á 6. síðu.)

x

Alþýðublaðið Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/53

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.