Alþýðublaðið - 18.09.1943, Qupperneq 6

Chiang Wei Kuo, höfuðsmaður er yngsti sonur Chiang Khj
Sheks hershöfðingja Kínverja, og Joseph W. Stilwéll, sonur
Stilwells hershöfðingja, sem stjórnar her Bandaríkjamanna
í Kína, hittust fyrir nokkru í Chungking, þar sem þessi
mynd var teikin af þeim.
ALÞYOUBLAÐir __
Framferðiósiðvandra
nnglinga.
ÞAÐ ER EKKI af neinni
geðvonzku eða hneigð til
þess að sverta náungann, að ég
rita þessar fáu línur. Eg hefi
aldrei áreitt menn að fyrra
bragði. En mér er annt um
heiður þjóðarinnar.
Og það verður að stinga við
fótum og hafa betri hemil á
götuskrílnum en gert hefir ver-
ið.
í kaupstað þeim, sem ég á
heima í, er afarmikið um snjó-
kast á vetrum. Börn og ung-
lingar reyna að hitta í höfuð
fólks, sem er á gangi. Eldra
fólk, sem er höfuðveikt, þolir
þetta illa. Ég sá eitt sinn síð-
asta vetur strák hitta einn rit-
stjórann í bænum með harðri
kúlu, er skall á hægri vanga
hans og fyllti eyrað: Var skeyti
þessu svo fast skotið, að mikill
hluti þess sat fast.
Maðurinn leit ekki við, hélt
leiðar sinnar með stóiskri ró.
Þetta átti víst að sýna hetju-
dáð, að þola prakkarahátt án
þess að þykjast verða hans var.
Þetta er órétt uppeldisað-
ferð. Píakkarar þurfa að fá dá-
litla refsingu til þess að bæta
ráð sitt.
„Húseigandi“ ritar nýlega
pistil um að foreldrum eða for-
ráðamönnum barna eigi að
refsa (sekta og borga) fyrir
skemmdir af völdum barna.
Það er vitanlega rétt. En hitt
veit þessi ágæti maður ef til
vill ekki, að sumum foreldrum
er vel vært þó þörn þeirra geri
öðrum illt, og jafnvel gleðjast
er þörn þeirra viðhafa skríls-
hátt, er vera á öðrum til sví-
virðingar. Ljúga jafnvel með
köldu blóði, svo börn þeirra
losni úr klípunni.
Skal ég nefna dæmi þessu til
sönnunar.
Hjón, er búa hinum megin
götu; er ég bý við, eiga 2 stráka,
sem hafa gert ýmsar ,,kúnstir“.
Hjá mér hafa þeir t. d. brotið
nokkrar rúður. Eitt sinn ætlaði
einn kennimaður landsins að
setjast við borð hjá mér og
drekka kaffi, sem ekki er í frá-
sögur færandi. Þá kom eitt
skeyti frá öðrum stráknum, er
braut rúðu rétt framan við
andlit prestsins. Mér þótti
skömm að þessu, að láta sjá að
ég byggi innan um þvílíkan
skríl.
Annað skipti kom kúla inn
um gluggann og braut rúðu í
smátt. Saumakona var nýrisin
á fætur frá vinnunni. Ef rúðu-
brotin hefðu lent í andliti
Laugardagur 18. september 1943
Uppi á öræf-
um íslands.
Frh. af 5. síðu.
fell og ferðin sóttist vel, þar til
við komum að brekkunum, þar
sem farið er niður á láglendið.
Eftir skamma stund vorum
við komnir niður af hálendinu,
þar sem allt hafði verið þakið
snjó, niður á mýrar, þar sem
næstum var snjólaust. Aðeins
á stöku stað voru fannir í brekk
unum, eins og hvítir dreglar nið
ur á mýrarnar. Við urðum nú
að fara yfir snjólaus svæði og
skapaði það okkur mikið erfiði.
Við tókum það ráð að fara nokk
uð hærra, þar sem við gátum
notað skíðafæri og eftir það
gekk ferðin vel til kvölds, en
þá breyttist veðrið og þegar við
tjölduðum um kvöldið var kom
in níðdimm þoka. Sama veðrið
var daginn eftir. Ferðin suður
sóttist hægt en örugglega. Sandá
var var vatnsmikil og straum-
hörð og það tók okkur nokkurn
tíma að koma farangri okkar
yfir hana. Snjórinn minnkaði
eftir því sem sunnar dró og
síðustu kílometrana á leiðinni
heim að Hólum, sem er efsti
bærinn urðum við að fara yfir
auða jörð. Þar leigðum við vagn
og hest og ókum sleðanum þá
10 km., sem eftir voru niður að
Geysi.
Oræfaferðinni var lokið. Á-
ætlunarbifreiðin flutti okkur
síðan til Reykjavíkur. Við er-
um allir fjórir ánægðir með
ferðina og erum við beztu
heilsu eftir þetta átta daga
ferðalag í öræfunum.
VIKÚR
HOLSTEINN
EINANGRUNAR-
PLÖTUR
Fyrirliggjandi.
PÉTUR PÉTURSSON
Glerslfpnn & speglagerð
Símí 1219. Hafnarstræti 7.
HANNES Á HORNINU
Frih. af 5. síðu
«
inn. Ég sé ekki að höfðingjarnir
setji nú neinn svip á Reykjavík.
Það eru aðrir sem gera það“.
ÞAÐ ER GAMAN að þessu bréfi.
Gamli maðurinn finnur að Reykja
vík er mikið breytt frá sem hún
var og þó að hann leiti að höfðingj
unum þá finnur hann þá ekki. Við
eigum líka svo marga höfðingja
hérna í höfuðstaðnum orðið. Þeir
eru orðnir svo margir að þeir eru
næstum því í meirihluta. Hvað kall
ar gamli maðurinn höfingja? Sam-
kvæmt hans áliti er Kiljan og Þór
bergur höfðingjar, að ég nú ekki
tali um Pálma Hannesson og Sig-
urð Thoroddsen. Alla þessa menn
er hægt að fá að skoða í krók og
kring dags daglega. Ég er þó ekki
að hvetja fólk til þess að safnast
utan um þá til að skoða þá. Ég sá
mann sem var að skoða Þórberg
um daginn á Hverfisgötunni- og
Þórbergur tók til fótanna og flúði.
Hann var ekki höfðinglegur þá,
enda getur fjandmaður hrökkáls-
ins varla verið höfðinglegur.
„JÁ. ÞAÐ ER ákaflega margt
breytt í Reykjavík. í gamla daga
strunsuðu höfðingjarnir niður
miðja Bakarabrekkuna og Austur-
stræti og allir viku úr vegi. Nú
verður Vilhjálmur Þór og Björn
Ólafsson, þegar þeir eru að leiðast
heim til sín í miðdagsmatinn að
bíða eins og kolaboxkarlinn á horn
inu eftir því að strákur úr Grafn
ingnum, sem stendur borðalagður
á miðri götunni, hleypi þeim yfir
hana.
OG SVO ER ÞETTA með fötin.
Það er ekki von á góðu þegar ösku
hreinsunarkarl getur gengið í sams
konar fötum og milljónerar og ráð
herrar. Eg segi fyrir mig að ég er
í hreinustu vandræðum með að
þekkja höfðingjana frá hinum.
Þetta er einhvern veginn ekki eins
og það á að vera. Það þarf annað
hvort að merkja höfðingjana eða
þá hina.
VATNIÐ er enn sama áhyggju-
efnið. Kona á Laugarveginum inn
arlega skrifar mér og lýsir vand-
ræðum sínum. Segir hún að vatn-
ið komi rétt augnablik á daginn og
sé þetta að verða óþolandi ástand.
Hannes á horninu.
HROSTI
gott og ódýrt gripafóður, fæst hjá
H. f. Ölgerðin Egiil SkallagrimssoB.
Regnkápur
á börn og unglinga.
Lifstykkjabúðin h. f.
Hafnarstræti 11. — Sími 4473.
hennar, hefðu af því hlotizt
miklir áverkar. En rúðusagan,
sem ég greini nú frá, sannar
lygina, er foreldrar og aðstand-
endur viðhafa sínum elskalegu
prökkurum til hjálpar
Eitt sinn var brotin rúða í
íbúð minni á þeirri hlið húss-
ins, er veit að húsi áðurnefndra
drengja. Er litið var úv, sást
enginn. Þó töldum við það á-
reiðanlegt, að þaðan hefði rkot-
ið verið. Var aðeins annar
drengjanna heima. Og töldum
við hann sökudólginn. En þá
var vinnukona í húsinu send til
þess að sanna hans „alibi". Hú..
kvað hann á þeirri stund j hafa
verið að hræra í grauta.’j ).' !
En það þótti okkur næsta ótrú-
legt. Síðar komumst við að
því frá dreng, er var hjá
„prakkaranum“, að har.n haíði
skotið í' rúðuna gegnum opinn
glugga. Þess vegna sást hann
ekki. Þessa rúðu lét ég borga.
En síðan hatar faðir drengj-
anna mig. Góð uppeldisfræði!
Þessir drengir og ýmsir fleiri
hafa verið á svarta listanum
hjá lögreglunni.
En hvaða býðingu hefir það?
Ef sagt er frá nýju prakkara-
striki dóna, þá er svarið: „Hann
er á svarta listanum.“ Er. það
er hægt að gera þá viturlegu
ráðstöfun, að meina slíkum
börnum að fá trúnaðarstörf. T.
d. neita að þeir séu sendlar o.
s. frv. En það einkennilega
skeður, að í þessum bæ eru
margir drengir sendlar, er ver-
ið hafa á „svarta listanum“. Er
þetta ekki smekklegt? — Garg
á eftir fólki, uþpnefni og klám
er mikil ánægja sumra illa inn-
S
SHefi
$ ir af
ennþá nokkrar birgð-
gúmmískóm
S leikfimiskóm, á kr. 3.75. —
^ Spartaskó á 6.50. — Smá-
S harnaskó, ódýra. — Kokka-
S sínur. — Ullarhosur o. m. fl.
S
s Gúmmískógerð
\ Austurbæjar,
^ Laugaveg 53 B.
Slúlka
Gott kaup. (
' S
rættra drengja. En sá eða sú,
sem átelur börn fyrir þetta, er
af aðstandendum barnanna tal-
inn vitlaus, brjálaðuþ o. s. frv.
Það er gamla sagan um það,
að krákan slettir saur á svan-
inn.
Ég sný nú til höfuðstaðarins,
þar sem ég er nú. Nýlega tal-
aði ég við f jölskyldu í húsi einu
hér. Er talið barst að skríls-
hætti á götum úti, sögðust kon-
urnar kvíða fyrir vetrinum. Ein
sagðist vera höfuðveik og óttast
snjókúlur ,í höfuðið.
Skríllinn er þegar búinn að
fá þau völd, að heiðarlegt fólk
óttast hann. Hvílík reginskömm
fyrir þá, sem eiga börnin, og
þá, sem þeirra eiga að gæta og
uppala.
Ég er ekki ánægður með
þessa hlið okkar háttlofuðu
„menningar“.
Því gerir lögreglan ekki
meira í þessu efni? Nýlega
gekk ég inn í Laugavegsapó-
tek. Þar voru 4 strákar að
hamast í vængj ahurðunum og
létu illa. Stúlka bað þá ósköp
meinleysislega að hætta þessu,
en þeir héldu áfram. Ér ég
gekk út, rak ég þá út og sagði
þeim að þannig höguðu sér eng-
ir siðaðir menn. Þeir fóru með
góðu og „brúkuðu engan kjaft“
eins og kallað er á götumáli.
Það verður ekki hægt að
kalla oss íslendinga menningar-
þjóð, ef börn og unglingar eru
látnir magnast ár frá ári í
skrílmennsku.
Framkoma þeirra við setulið-
ið er einnig víða mjög ábóta-
vant. Börnin hrekkja hermenn,
sníkja hjá þeim. Og einstöku
barn steiur frá þeim. Veit ég
dæmi alls þessa.
Þetta er orðið langt mál. En
ég hefði kosið að mega hafa
það tíu sinnum lengra.
Kennari.
V
*
S
s
S
S
s
S
V
s
5
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
S
Móðir og sonur.
Mynd þessi er af Michael prins syni hertogans af Kent, sem
fórst í flugslysi s. 1. vetur. Móðir hans er með hann á mynd
inni, sem tekin var á eins árs afmæli prinsins. Hann er 7. í
röðinni, sem erfingi brezka konungsdómsins. Roosevelt for-
seti var skírnarvottur hans og er hann fyrsti meðlimur
brezku konungsfjölskyldunnar, er hefir amerískan guðföður.