Alþýðublaðið - 01.10.1943, Qupperneq 5

Föstudagur 1. október 1943,
ALÞYÐUBLAÐIÐ
<
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
t
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
$
I
1
Rústir í Torino.
Fáar borgir á Ítalíu hafa orðið harðar úti í loftárásum Breta, en hin mikla iðnaðarborg Tor-
ino á Norður-ítalíu, enda var hún miðstöð hergagnaframleiðslunnar í ríki Mussolinis. Mynd-
in gefur ofurlitla hugmynd um, hvernig Torino lítur nú út.
(TlacRríhur í ðag.
armaður í West Point eft-
EGAR ég var yfirumsjón-
ir fyrri heimstyrjöldina, var
Douglas MacArthur vanur að
koma seint í skrifstofuna á
á morgnana, eftir að undir-
menn hans höfðu unnið í nokkra
klukkutíma. Hann komst að
raun um, að þessi venja hans
jók reglusemi í skrifstofunni.
Ótruflaðir af nærveru hans,
gátu starfsmenn hans tekið til
á skrifstofunum, áður en hann
kom, og voru tilbúnir að setj-
ast á ráðstefnu með 'honum.
Þessum sama sið heldur hann
enn í dag í höfuðstöðvum sín-
um. Verðmennirnir búast altaf
við honum um klukkan tíu og
heilsa hátíðlega, þegar hann
stígur út úr bílnum. í skrif-
stofu sinni heldur hann sömu
venju og í West Point. Foringj-
ar eru kvaddir á fund hans, ráð-
stefnur eru haldnar, hann
hlustar á skýrslur og bréf og les
riturum sínum fyrir. Dagsverk
hershöfðingjans er hafið. —
Alla ævi hefir MacArthur
hershöfðingi verið gæddur öll-
um eiginleikum hermannsins.
Hann er orðin 63 ára, en allt
um það gengur hann teinréttur.
Hár hans, sem áður var svart,
er aðeins farið að grána. Hann
er grannvaxinn og ber sig með
hermannlegri tign. Göngulag
hans, hvatlegt og öruggt, ber
vott um hið mikla lífsfjör hans,
ábugandi viljaþrek og góða
heilsu. Meitlað andlit hans ber
vott um 'hörku og sjálfsaga og
í það eru fáar eflihrukkur komn
ar. Hrukkur eru aðein við nef-
ið og munninn, þegar hann
brósir eða einhver segir fyndn-
isyrði,
*
HANN kemur til vinnu sinn
ar í mógulum buxum og í
leðurjakka, sem flugmenn gáfu
honum. Honum þykir mjög
vænt um jakkann, því að nafn
hans er stimplað yfir brjóstvas
ann og á öxlunum eru fjórar
hvítar stjörnur. Höfuðfat hans
er alþekkt, en það er gullbrydd
húfa með linum kolh, sem slett
ist út í vangann, þegar hann
gengur. Það kemur varla fyrir,
að hann fari í fullan einkenn-
isskrúða um þessar mundir og
ber aldrei öll heiðursmerki sín
í einu, en þau eru yfir fjörutíu
að tölu.
MacArthur hershöfðingi hef-
ir verið leiðtogi bandamanna-
herjanna á Suðvestur-Kyrra-
hafi í hálft annað ár. Undir yf-
irherstjórn hans eru amerísku
og áströlsku herfylkin, ame-
ríski, hollenzki og ástralski
flotinn, mestur hluti ástralska
flugliðsins og Spitfireflugvélar,
sem Bretar fljúga. Þar eru einn
ig hollenzkir skæruhermenn og
úr þessari mislitu hjörð hefur
hann gert vaskan og þunghögg-
an her.
*
HANN stjórnar styrjöldinni
gegn Japönum frá stórri
byggin,gu í hvítum stíl ,,ein-
hversstaðar í Ástralíu“. Skrif-
stofa hans er íburðarlaus. Þar
er aðeins skrifborð, leðurdregn
ir átta stólar, legubekkur og við
einn vegginn eru stórar hillur
fullar af bókum. — Engir upp-
Eftirfarandi grein,
sem f jallar um MacArth
ur hershöfðingja, er eftir
Tillman Durdin og er þýdd
úr World Digest.
drættir eru á veggjunum, og
eina veggjaskrautið eru mynd-
ir af Washington og Lincoln.
Þegar hann kemur til skrif-
stofu sinnar á morgnana, er
hann búinn að afkasta nokkr-
um hluta dagsverksins. Hann
hefur verið á fótum frá því
klukkan var hálf átta, iðkað
morgunleikfimi, borðað morgun
verð og lesið skýrslurnar að
heiman, sem komið hafa um
nóttina til höfuðstöðvanna. Ef
eitthvað þýðingarmikið hefir
skeð, kallar hann máske á
Rirhard K. Sutherland, yfir-
mann foringjaráðsins, eða
George Kenney, yfirmann flug
'hersins og ræðir við þá um
atburðina.
Hinum megin við ganginn,
fyrir framan skrifstofu Mac-
Arthurs situr aðstoðarmaður
hans, Charles H. Morhouse,
sem ennfremur er læknir hers-
höfðingjans. MacArthur boðar
sjaldan marga á fund sinn í
einu. Hann vill heldur tala
einslega við undirmenn sína eða
á fámennum fundi..
Sumir segja, að MacArthur
sé maður fáskiptinn og dulur og
ekki auðvelt að ná kunningskap
hans. Það er satt, að hann um-
gengst fáa utan hersins, en
skrifstofa hans er alltaf opin
öllum foringjum, sem brýnt er-
indi eiga. Á höfuðvígstöðvunum
ganga foringjarnir út og inn
athugasemdalaust, ef þeir eiga
erindi. Starfsfólk MacArthurs á
höfuðstöðvunum er úrvalslið og
tengt honum böndum félags-
skaparins. Sutherland er hans
hægri hönd og yfirmaður for-
ingjaráðs hans. Hann er 49 ára
gamall og talinn einn af hæf-
ustu foringjum ameríska hers-
ins.
*
HERSHÖFÐINGINN ferðast
mjög lítið og fer sjaldan
í heimsóknir til herbúðanna.
Hann hefir víðfeðma yfirsýn
yfir starfssvæði sitt og fer sjald
an annað en að heiman frá sér
til skrifstofunnar og frá skrif-
stofunni ‘heim. Hann er gæddur
lifandi ímyndunarafli og dá-
samlegum hæfíleika til þess að
sjá málin í heildarsýn. Venju-
lega gengur hann um gólfið og
tottar pípu sína, þegar hann er
að hugsa, og gott þykir honum
að hafa einhvern til þess að
tala við. — Skrifaðu þetta nið-
ur, segir hann stundum við
þann, sem viðstaddur er. Þegar
hann hefir lokið við að skýra
frá áætlun sinni, verður for-
inginn, sem viðstaddur er, að
útlista áætlunina fyrir herfor-
ingjunum.
— Það er auðvelt að vera
einlægur við MacArthur, segja
kunningjar hans, — því að
hann er einlægur við aðra.
Undirmenn hans dást mjög að
honum og bera virðingu fyrir
honum, og hann ber ótakmark-
að traust til þeirra, ef honum
finnst þeir vera traustsins mak
legir. I hugum óbreyttra her-
manna er hann fjarlægt tákn,
þekkt nafn, fulltrúi mikils
valds, sem maður getur aldrei
búizt við að sjá, en er fús á að
berjast fyrir, því að það er eins
og óbreyttur hermaður frá Ohio
sagði: — Við treystum alltaf
dómgreind hans. Loks er Mac-
Arthur „Besti náungi.“ Hann
sendir mönnum sínum oft smá-
gjafir, vindlinga, sælgæti, bæk
ur og svo frv.
Vinsældir hans meðal ástr-
ölsku hersveitannþ komu bezt í
ljós árið, sem leið, þegar hann
ferðaðist um herbúðirnar við
Port Moresby í litlum bíl.
„Góða ferð Bandaríkjamaður!“
hrópuðu þeir á eftir honum,
þegar hann fór. Einn amerísku
REYKJAVÍKURBÆR hefir haft
þá venju undanfarin ár að
senda vistfólki Elliheimilisins
glaðning svokallaðan tvisvar á ári,
á hverju sumri og eins fyrir jólin.
Þetta hafa ekki verið stórar fjár-
upphæðir, 25 krónur í hvort skipti
fyrst framan af en síðan 50 krón-
ur. Gamlafólkið og sjúklingarnir,
sem dvelja í þessu heimili hafa að
sjálfsögðu ekki litið á þetta sem
styrk heldur sem glaðning, enda
munu ráðamenn bæjarins ekki
hafa ætlast til þess að öðru vísi
væri litið á það.
EN ÞESSU HEFIR verið breytt
í sumar og út af því hefir skapast
allmikil óánægja. Hvers vegna er
til dæmis gamalmenni og sjúkling
ur, sem allt af hefir fengið send-
ingu, allt í einu nú verið svift
henni, þegar þess er gætt að kjör
þessa fólks hafa ekki breyzt á
nokkurn hátt? Auk þess virðist að
fólk sé undanskilið, sem virðist
eiga fullan rétt á því að eftir því
sé mur(áð.
ÉG SKIL ÞETTA EKKI. Reykja
víkurbæ munar engu að láta þenn-
an glaðning ná til allra, fyrst hann
er yfirleitt sendur. En að skilja
suma útundan skapar gremju og
sorg. í heimilinu eru margir afar
og ömmur, barnabörn þeirra heim
sækja þau. Þeim þykir gaman að
rétt litlu vinunum sínum einhverja
ögn þegar þeir koma. Glaðningur-
inn hefir oft á tíðum verið not-
aður til þess. Ég ^trúi því ekki
0
Ipiltanna stundi þungan og sagði:
— Ég hefi komið tíu þúsund
mílna vegalengd til þess að sjá
MacArthur. Það var þess virði.“
Ástralskt vikublað, sem gefið
er út vegna hermannanna,
sagði: „Ástralíumenn ættu allt
af að muna eftir því að þakka
guði fyrir MacArthur.“ í ástr-
? alska þinginu er oft minnst á
^ hann.
S MacArthur hershöfðingi vinn
S ur að jafnaði alla sjö daga vik-
S unnar. Á morgnana sinnir hann
S algerlega herstj órnarstörfum.
J Hann fer til hádegisverðar kl.
^ 1,30 ásamt frú MacArthur og
^ ofurlitlum,. fimm ára gömlum
^ Arthur, en að loknum snæðingi
S, kemur hann strax til vinnu aft-
S, ur. Eftir hádegið talar hann
S við þá fáu foringja, sem hann
S veitir áheyrn. En veiti hann
S manni áheyrn, veitir hann
S langa áheyrn: Oft veitir hann
S klukkutíma til tveggja tíma við
S tal og ræðir þá um málin á víð
^ og dreif. Oft vekur hann undr-
un gesta sinna með þekkingu
^ og minni. Hann getur vitnað í
S biblíuna, Shakespeare, Napo-
S leon, Mark Tvain og Lincoln.
S Stundum segir hann blaða-
S mönnum meira um þeirra eigið
S starf, en þeir vita sjálfir.
^ *
S H ^W-'D MacArthurs er sta'.'f
S hans. Hann hefir ekki tek
" ið sér neinn frídag síðan hann
var kallaður til virkrar þjón-
ustu á miðju ári 1941. Hann
hefir tilvitnun eftir Lincoln í
ramma á vegnum hjá sér, og
þessi tilvitnun er á þessa leið:
„Ég vinn eins og ég veit bezt
og get bezt, og það ætla ég að
gera til hinnstu stundar. Ef mér
tekst þetta, skiptir mig engu,
hVað sagt er gegn mér.“
Það er augljóst, að Mác-
Arthur lifir og starfar í anda
Lincolns.
fyrr en ég tek á að borgarstjórinn
standi fyrir því að þessu fólki sé
mismunað og vænti þess að hann
athugi þetta mál.
„FRÆÐIMAÐUR“ skrifar mér:
,,Ég þakka þér fyrir pistilinn þinn
um fundagerðabækur og önnur
gögn verkalýðsfélaga. Þau eru dýr
mætur fjársjóður, sem ekki má
glatast. Hið sama má segja um
gögn atvinnurekenda. Mér finnst
að um þessi gögn ætti að gilda hið
hið sama og um opinberar embætt
isbækur. Þeim skal skilá í þjóð-
skjalasafnið 25 árum .eftir að síð-
ast hefir verið fært inn í þær. Hið
sama ætti að gilda um gögn verka
lýðsfélaga og atvinnurekendafé-
laga. Þar geta svo samtök beggja
gengið að þeim, þegar þau þurfa á
þeim að halda.“
KAUPMENN ERU að komast í
hreinustu vandræði með heimsend
ingar. Sendisveina er ekki hægt að
fá. Fólk ætti að gera þeim léttara
fyrir með því, í fyrsta lagi, að
sækja sem mest sjálft í búðirnar,
í öðru lagi, að panta daginn áður
og í þriðja lagi að panta sem allra
sjaldnast og sem langmest í einu.
Þetta er vel hægt og báðum til
hagsbóta.
EN ÞÓ AÐ kaupmennirnir séu
í vandræðum, þá hygg ég, að blöð
in séu í enn meiri vandræðum.
Ég hef áður skrifað um það að
útsending blaða hér í bænum er
úrelt. Það hlýtur að vera hægt að
Framhald á 6. síSu.
Tilkynning.
Frá og með 1. október þar til öðruvísi verður ákveðið,
verður leigugjald fyrir vörubíla í innanbæjarakstri sem hér
segir: Dagvinna kr. 14,16, með vélsturtu kr. 18,50. Eftir-
vinna kr. 17,43, með vélsturtu kr. 21,77. Nætur- og helgi-
daga kr. 20,71, með vélsturtu kr. 25,05.
Vöruhílastöðin Þróttur.
Áikriftarsími Alþýðubiaðsins er 4900.
Glaðningurinn til gamla fólksins. Nýjar reglur, sem
ekki eru góðar. Enn um fundagerðabækur og önnur
gögn verkalýðsfélaga. Sendisveina vantar. Vandræði
blaðanna. Orðsending til Ástu