Alþýðublaðið - 21.11.1943, Qupperneq 8

f
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Sunnudagur 21. nóvember 1943
slrauitii örlagaina
BTJARNARBlðBS
Eg giftisl galdrakind
Friedrich March.
Veronaica Lake.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sænsk aukamynd.
í hjarfa og hug
(Always In My Heart)
Gloria Warren.
Sýnd kl. 3 og 5 skv.
áskorun.
Sala aðgm. hefst kl. 11.
Án dóms og laga
(Juke Girl).
ANN SHERIDAN.
RONALD REAGAN
Mánudag kl. 5, 7, 9.
Börn innan 16 ára fá
ekki aðgang.
ÓTRÚLEGT EN SATT:
Það er aldrei friður
því er verr og miður,
en það er alveg satt,
já, það er alveg satt.
Ég alltaf verð að vaka,
vinna meira og aka
í verðlækkunarskatt,
í verðlækkunarskatt.
því vísitalan vefst um
þennan verðlækkunarskatt,
og þar er svikaþungamiðjan
það er alveg satt.
Jónas frá Grjótheimi.
* * *
Mannvingur einn í Boston, er
skyggnist eftir ýmsum leyndar-
dómum í mannlegu eðlisfari,
keypti tylft af regnhlífum og
festi á þær allar plötur með
nafni sínu og heiðni um að
koma þeim til skilaJ.
Næsta dag, er regn var, fór
hann út á stræti og fékk regn-
hlífarnar kvenmönnum, sem
urðu á leið hans og vóru regn-
hlífálausar. Hann fékk allar
regnhlífamar aftur í sömu vik-
unni, nema eina. En honum var
skýrt frá, að henni hefði verið
stolið og fengi hann hana borg-
aða.
Næsta rigningardag lagði
hann aftur á stað og fékk tólf
karlmönnum regnhlífarnar. En
nú fór öðruvísi. Enginn þeirra
skilaði honum aftur regnhlíf-
unum, og hann fékk aðeins eina
þeirra löngu seinna. Hafði vin-
ur hans fundið hana við hátíða
hald í kirkju.
* * *
ENGIN ÁST auðvitað eng-
in gleði.
La Fontaine.
sem ég hefi fengið, þá er kom-
ið upp nýtt hverfi í grennd við
hermannaskálana — hverfi,
sem — —
— Hverfi, þar sem lauslæt-
isdrósir hafa aðsetur sitt, skaut
dr. Siisskind inn 1.
— ftétt er það. Þér veröið
að hafa 4ugu með því. Við
viljum ekki leyfa stúlkum und-
ir tvítugsaldri að hafa þar að-
isetur sitt. Dr. Sússkind ætlar
einnig að gefa mér upplýsingar
um heilsufar stúlknanna, sem
vinna við sprengiefnafram-
leiðsluna í Hewaverksmiðjunni.
Ég óska eftir að þér gefið
einnig gaum að því. Fleira er
það ekki eins og sakir standa.
Dr. Sússkind mun gefa yður
sundurliðuð fyrirmæli um starf
næstu viku. Laun yðar eru sjö-
tíu mörk á mánuði. Þakka yð-
ur fyrir, ungfrú Sommer. Gæf-
an fylgi yður.
— Þakka yður fyrir. Ég mun
leitast við að fullnægja öllum
óskum yðar í starfi mínu, sagði
ég — yðar konunglega tign
bætti ég við. Hún var ein
þeirra, sem maður gleymir
alltaf að ávarpa með titli. Hún
lét gleraugun aftur á nefið og
fór að blaða í skjölum sínum.
— Ungfrú Sommer, sagði hún
um leið og ég var að myndast
við að lúta henni áður en ég
gengi frá borðinu aftur.
— Já, yðar konunglega tign.
— Eruð þér ekki frá Vínar-
borg?
— Jú, yðar konunglega tign.
— Getið þér talað við fólk
'hér? Ég á við, -hvort þér eigið
ekki erfitt með að skilja þessa
mállýzku?
— Nei. Ég er fljót að átta
'mig á mállýzkum. Mér fellur
þessi vel í geð.
— Þér eruð vinkona stjórn-
anda ballettsins okkar, er ekki
svo? spurði stórhertogafrúin.
— Já, ég hélt þetta. Eg hefi
séð ykkur sáman í leikhúsinu
---- eða var það í samkomu-
húsinu?
Herra minn trúr, en hvað
þessi borg er; lítil, hugsaði ég.
í annað sinn sté þessi ótrúlega
nótt upp úr djúpi minninganna.
Howard. Við höfðum gengið
saman út á svalirnar og kysstst
í þessari sömu byggingu. Það
var ekki einu sinni ár 'liðið síð-
an. Guð refsi Englandi.
—- Jú, yðar konunglega tign.
— Hún er mikil listakona,
Klara Balbi. Ég dái hana mjög.
:Ég vissi ekki hvað segja
skyldi.
— Jæja, þá var það ekki
annað, ungfrú Sommer, sagði
stórhertogafrúin og gaf mér tii
kynna. að viðtalinu væri lokið.
— Ég er til þjónustu reiðu-
búin, yðar konunglega tign.
Það voru glæstir og mikil-
fenglegir tímar, sem fóru í
hönd, og okkur veittust miklir
sigurvmningar. Hvarvetna var
mikill fögnuður ríkjandi og
skemmtanafýsn fólks var engin
takmörk sett. Leikhúsið var
þéttsetið. Liðsforingjar { leyfi
sátu í betri sætum. Stundum
voru heilir bekkir teknir frá
handa særðum hermönnum,
sem hjúkrunarkonur komu með
í leikhúsið í stórhópum. Fram
voru látin fara allskonar há-
tíðahöld með drykkju og hljóm-
list. Bazar var haldinn í öllum
mögulegum tilgangi. Fólk varð
ástfangið, trúlofaðist og gekk
í hjónaband á einni viku, með-
an hermennirnir voru í leyfi.
Vorið kom eins og hitasótt.
Trén laufguðust og blómin
breiddu út krónur sínar. Á
hverjum bekk, bak við hvern
runna og trjábol gaf að líta
hermenn, sem þrd|y)tltu blíðiu-
brögð við stúlkur. Maí, júní og
júlí. Fyrsta uppskeran af stríðs-
börnunum var í heiminn borin
og nöfn gefin, háfleyg, hetju-
leg nöfn, tákn föðurlandsástar
og hetjuskapar. Um það bil
þrjátíu af hundraði þessara
barna voru föðurlausir munað-
arleysingjar, áður en þau fædd-
ust, því að gífurlegum fjölda
mannslífa var fórnað fyrsta
stríðsárið. Tala vanfærra
stúlkna í Giessheim óx mér
mjög í augum. Sama máli
gengdi um kynferðissjúkdóm-
ana. Línurit mitt yfir þá var
orðið fjöllunum hærra. Dr.
Susskind hristi höfuðið og ráð-
lagði nýja töfralyfið, salvarsan.
Stórhertogafrúin lét okkur eft-
ir dyravarðarbústað sumarhall-
arinnar sem heimili fyrir óskil-
getin börn. Við unnum þar til
skiptis, auk starfa okkar úti í
borginni. Það leið naumast svo
nökkur vika, að við yrðum ekki
varar við hin óhugnanlegu ein-
kenni sýkingar á líkama ný-
fædds barns. Bezt féll mér starf-
ið á barnaheimilinu. Mér fannst
starfstími minna þar líkastur
| leyfisdögum og hvíld. Stórher-
j togafrúnni virtist vera líkt far-
ið. Hún heimsótti okkur mjög
oft á kvöldin, áður en fór til
brautarstöðvarinnar til að taka
á móti særðum hermönnum. En
hún var vön að tafca á
móti j árnbrautarlestunum, sem
fluttu illa særða hermenn til
borgarinnar. Það var einkum
gert að næturlagi. Hún gekk
með mér frá vöggu til vöggu
og horfði á mig gefa hvítvoð-
ungunum tíu-pelann. Hljóða-
belgirnir litlu steinþögnuðu þá,
kreistu aftur augun og svelgdu
í sig mjólkina í ákafa.
— Ætli ég geti fengið glas
af límonaði áður en ég fer á
stöðina, Marion? spurði hún
tíðum.
Ég bjó til límonaði úr ein-
hverju hvítu gerviefni í stað
sítrónu, sem verið höfðu ófáan-
legar síðan í stríðsbyrjun. Syk-
urskammturinn hafði nýlega
verið minnkaður og skortur á
einu og öðru var farinn að gera
vart við sig. En fólk var ör-
SS5 NÝJA BÍO ™ S GAEV9LA BlÓ
Torsótlar ieiðir 1
(The Hard Way) IDA LUPINO Brúðkaupsferðin
JOAN LESLII$ DENNIS MORGAN. j Once Upon A Honeymoon
Sýnd kl. 6.30 og 9. Börn fá ekki aðgang. Amerísk gamanmynd.
Njósnarar á Burma GINGER ROGERS
braut. (Burma Convoy). CARY GRANT
CHÁRLES PICKFORD EVELYN ANKERS. Sýnd kl. 3 og 5. Sýnd kl. 4, 6.30 og 9. Aðgm. seldir frá kl. 11.
Börn fá ekki aðgang. Aðgm. seldir frá kl. 11.
J '
Ú|g||tl í þeirri. trú,i að þessu
yrði öllu lokið, áður en vetur
gengi í garð. Fréttirnar, frá víg-
stöðvunum urðu æ glæsilegri.
Stórhertogafrúin drakk límon-
aðið í herbergi því, sem ætlað
var þeirri stúlku, er hafði
vörzlu. En fylgdarkona hennar
fékk sér kríublund úti í vagn-
inum. Það var á þessum skamm-
vinnu stundum, sem kunnings-
skapur tókst með mér og her-
togafrúnni, k u ún ing sskapur,
sem smátt og smátt breyttist í
hálfgildis vináttu. Hún virtist
haldin óseðjandi forvitni. —
Segið mér eitthvað, Marion, var
hún vön að segja. Segið mér
frá Vínarborg og lífi yðar þar.
Þér genguð í skóla. Hvað voru
mörg börn í bekk með yður?
... .Fimmtíu? En hvað það var
gaman! Það hlýiur að vera dá-
samlegt að alast upp með svona
stórum hóp af börnum. Þér
hljótið að hafa átt marga vini
í þessum hóp? Og Klara Balbi?
Hún er bezti vinur yðar, er
það ekki? .... Ó, þér þekkið
hana frá barnæsku? En hvað
það var gaman! Segið mér frá
henni— var hún fallegt barn?
Og gáfuð? Hvernig er hún?
Mjög indæl? Duttlungafull?
Mjúk og hrífandi eins og kín-
versk dúkka, er það ekki?
(<*
r ** v.
BAS8I „BOLLA^
— Komdu hingað, Mick, hrópaði Bassi. — Hvert ætl-
arðu svo sem að álpast?
En Mick lét ekkert stöðva sig. Hann hafði séð, hvað
Fálka leið, og ákvað að láta’ málið til sín taka, enda var
hver síðastur.
Þess var skammt að bíða að Mick stæði við hlið Fálka.
Og nú var líkast að hundurinn vaknaði af dvala þeim,
sem á hann hafði hnigið. Hann sperrti eyrun og tók á rás
á eftir hinum hundunum, sem höfðu komizt drjúgan spöl
fram úr honum. Allt bar þetta' svo skjótt og óvænt að, að
furðu sætti.
Mannfjöldinn í áhorfendastúkunni hló dátt að þessu.
En hláturinn dó þó brátt á vörum 'hans. Fálki hljóp eins
og byssubrendur væri og hafði brátt náð hinum öftustu
hinna hundanna.
Hundur Jeppa Stebba var enn mun fyrstur. Allar lík-
ur virtust að því hníga, að hann bæri glæsilegan sigur
af hólmi.
I
Þess varð ekki langt að bíða, að Fálki þyti fram úr
þeim hundinum, sem var hinn fjórði í röðinni, og hlypi
upp að sfðunni á þeim, er var hinn þriðji.
Nú var lokaspretturinn í þann veginn að hefjast, og
enn hafði hundur Jeppa Stebba forustuna. En allt í einu
rak mannfjöldinn upp undrunaróp.
Fálki hafði enn aukið hraðann að miklum mun og_ virt-
ist ekki taka það nærri sér. Hann hafði farið fram úr þeim
hundinum, sem var annar í röðinni eins og kólfi væri skot-
ið og var nú kominn fast að hundi Jeppa Stebba. — Það
leyndi sér eigi, að úrslit keppninnar voru nú orðin næsta
tvísýn. Áhorfendunum brá líka meira en lítið í brún.
MYNDA-
SAGA
Lögreglumaðurinn: „Haldið á- Komið með vegabréf yðar“. — Annar lögreglumaður: „Nemið
fram, þér tefjið fyrir hinum! (Náunginn slær hann skyndi- lega niður og leggur á flótta). staðar, eða ég skýt!“