Alþýðublaðið - 26.11.1943, Síða 8

■TJARNARBlÓg
Flugvirki
(FLYING FORTRESS)
Richard Greene
Carla Lehmann
Bönnuð fyrir börn innan
12 ára.
Sýning kl. 5, 7, 9.
VTBURÐURINN í HRAUNINU
Ámælin fær enginn sveigt,
um það hygg ég sagan geti.
S. Í.. S. kvað hafa heyqt
heilmikið af skemmdu keii.
Forstjórar úr S. í. S.
aldrei höfðu til þess getio
hýenur og hraunafress
hirtu þarna sambandsketið.
Saga mörg er sögðu af því,
sem að fáa kunni að gruná:
Hafnarfjarðarhrauni í
hafi orðið reimt til muna.
Aldrei hefir fyrr á fold
frétzt af draugum svona Ijót-
um..
Ræfilsdilka og rolluhold
reif þar upp í djúpum gjót-
um.
Dilka- og rollu-draugcös
dæmd var hart án stórra
saka.
Allt var brennt í einni kos,
en orðrómurinn var til baka.
' r :s".l
I
Refsing fá á réttum stað,
rummungar, sem grafci hav.ga
og þeir, sem voru valdir að
vekja upp þessa Samba.nds-
/ drauga.
Sís vill fegið forða sér
frá að verða lítilsmetic
og refsa öllum eins og ber
. sem eitthvað hafa minnzt á
ketið.
Föllnum þarf að leggja lið.
Ijótt var margt, sem Timinn
sagði.
En það er sýnt, að Sambandið
sé að falla á eigin bragði.
Úrbóta þarf aðcms við
ef þið heillaráðin metið:
sjáið um að Sambanclið
sívirði ekki bændaketið.
Hraundraugur.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
riCKWBAyM-.
í straumi örlaganna
kirkjugarði, því að Kurt hefði
auðvitað lifað og dáið á sama
blettinum. í sambúð okkar hefði
ekki verið neitt rúm fyúr eirð-
arleysi mitt og flökkuhneigð.
Eða þá að leikar hefðu farið
svo, að ég hefði látið niður fögg-
ur mínar, skilið Kurt eftir ein-
an og í vanda staddan og farið
leiðar minnar. Eða hitt hefði
orðið, að ég hefði stillzt og
breytt um hsetti oiðið fyrii-
myndar húsmóðir að dómi Hit-
lers. Ég hefði þá :oon>zt hja að
heimska mig á því /jörtíu og
f jögurra ára gömul að verða ást
fangin í Englendingi, sem var
litlu eldri sn min:i eigin sonur.
Kurt hafði alla eiginleika til að
verða fyrirmyndar eiginmaður:
Góðlyndur, traustur, friðsamur
og heimaelskur. Hann mundi
sjá vel fyrir heimili sínu og
unna sér hvíldar. Klara sagði
mér einu sinni, að Karlmönnum
mætti skipta niðuir í tvo flokka:
I>á, sem væri fótkaldix, og þá,
sem væri heitt á fótunum. Hún
hélt því fram, að það þyrfti
mikía ást til að hátta hjá fót-
köldum manni, ekki sízt í jafn
köldu landi ög Þýzkalandi, þar
sem kol væru skömmtuð. Hins
vegar fullyrti hún, að það þyrfti
ekki mikla ástríðu til að sænga
með fóthlýjum manni. Og þegar
einu sinni væri komið þangað,
mundi maður una sér þar vel.
Slíkur maður var Tillmann
kapteinn.
En það voru auðvitað aðeins
ástæðulaus heilabrot, að bolla-
leggja um það, hvernig hjóna-
band okkar mundi hafa farið.
Þó að við værum gift í tvö og
hálft ár. þá var hann ekki í leyfi
nema um sex vikna skeið af
þeim tíma. Og um mig igengdi
sama máli og um þúsundir og
aftur þúsundir stríðseigin-
kvenna: eiginmaðurinn var mér
ávallt sem framandi maður.
Fundum okkar bar saman á
járnbrautarstöðinni nótt eina í -
maímánuði árið ,1916. Hann kom
með lest sserðra manna. Hann
var klæddur í rifinn einkennis-
búning kafteina í fótgöngulið-
inu og bar annan handlegginn í
fatla, en kápan var lögð yfir öxl
ina. Hann stakk við fæti en gat
þó gengið. Bersýnilega var hann
ekki illa særður, og hann var
skemmtilega hress í bragði. Að
því er ég bezt vissi hafði hann
flutt tuttugu særða menn til
Bergheim en var sjálfur á leið
til Hahnenstadt í Norður-Þýzka-
landi. Hann hafði ofurlítið yfir-
varaskegg, miklu ljósara á lit-
inn en hár hans var., Augun
voru blá. Hann var lágvaxinn
en þrekinn og svipaði til ann-
arra kapteina í fótgönguliðinu.
sem voru lítið sárir. — Eruð þér
Prússi? spurði stórhertogafrú-
in og bar nú meira á málgalla
hennar en venjulega eins og
títt var, þegar hún var að leita
að einhverjum orðum til að á-
varpa særðu hermennina. —
Það skyldi maður nú halda, litla
mín, svaraði hann glaðlega. Eim
hver hnippti í hann og hvíslaði
í eyru hans, að hann ætti tal við
hennar konunglegu tign, stór-
hertogafrúnna af Zuche-iBerg-
heim. í augum okkar, sem höfð-
um ótal sirinum fylgt henni á
þessum næturferðum, var það
góð skemmtun að sjá, hvílík á-
hrif þessar upplýsingar höfðu á
hann.
Mér er þessi nótt í fersku
minni — eins og allar aðrar
nætur, þegar ég fór til stöðvar-
innar í þessum erindagerðum.
Bogljósin lýstu draúgalega, því
að reynt var að draga úr raf-
magnsneyslunni eins og unnt
var. Og sannast að segja hefði
það stundum verið léttbærara
að taka á móti þessum lestaför-
um særðra manna í algeru
myrkri. — Andrúmsloftið var
mettað kolastibbu frá gufuvagn-
inum. Innan við glugga lest-
anna, sem voru að fara til víg-
stöðvanna, igat að líta sljó og föl
andlit hermanna. Fylking hinna
særðu manna þokuðust út úr
vögnunum. Þeir komu frá her-
sjúkrahúsum.á vígstöðvunum og
í grend þeirra. Sumir gátu geng-
ið einir. Aðrir voru studdir af
félögum sínum. Enn aðrir voru
bornir út á börum. Okkar var
að flokka þá niður. Þar voru h't-
ið særðir menn, mikið særðir,
dauðvona og dánir menn. Sumir
með svo reifuð höfuð, að ekki
voru annað en blóðugar um-
búðir í andlitsstað. Aðrir höfðu
misst limi, handleggi eða fætur.
Sumir höfðu óráð, en aðrir voru
meðvitundarlausir. Enn aðrir
voru ókyrrir, æptu og formæltu.
Flestir þeirra voru þó kyrrlátir
og hljóðir. Ég vissi ekki, hvort
hjúkrunarkonúrnar gáfu þeim
morfín meðan á flutningnum
stóð. Sama brosið virtist leika
um varir allra þeirra, sem voru
lítt særðir. þegar þeir stigu út
úr vögnunum. Þeim var létt j
skapi, gerði ég ráð fyrir. af því
að nú voru þeir lausir við víg-
stöðvárnar xun stundarsakir.
glaðir yfir því að hafa tvo fætur
og tvær hendur — alla limi með
tölu. Nú tóku ekki framar nein-
ar ungar og laglegar stúlkur á
móti særðum hermönnum með
blómum og kossurn. Þar voru
bara tvær einbeittar miðaldra
konur. sem réttu hermönnunum
kaffi og vindlinga. Það var hinn
þolinmóði og tryggi kjarni þess
hóps, sem hér hafði jafnan verið
til staðar fyrstu stríðsmánuðina.
Það mun hafa verið skorfur
á læiknum þessa nótt, því að her-
Föstudagur 26. nóvember 1943
B NÝJA BfO
Torsóltar leiSir
(The Hard Way)
IDA LUPINO
JOAN LESLI1|
DENNIS MORGAN.
Sýning kl. 9.
Börn fá ekki aðgang.
BARDAGINN í ÞOKUNNI
(Escape to Glory)
Spennandi viðureign milli
kafbáts og farþegáskips.
Pat O’Brein
Constance Bennett
Sýning klukkan 5 og 7.
Böm fá ekki aðgang.
læknirinn okkar hafði veikzt af
taugaveiki það gekk væg far-
sótt í borginni, sem svipaði tih
iðrakvefs). Dr. Sússkind gengdi
því skyldustörfum herlæknisins
— hinum lítið særðu hermönn-
um til mikillar undmnar, sem
aldrei höfðu verið stundaðir af
kvenlækni. Hún minnti einna
helz-t á illa rakaðan, gráhærðan
og gamlan mann, þegar hún var
kominn í einkennisbúning sinn.
TPhoíínv' Viiim rfoTrilr -> mí 11 í C'íri
GAMLA BfG SB
Ást og hafur
(RAGE ÍN HEAVEN)
Eftir skáldsögu James
Hiltons, höf. „Verið þér
sælir, herra Chips“.
Ingrid Bergman
Robert Montgomery
George Sanders
Sýnd klukkan 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 16
ára.
3V2—6V2:
BRÓÐIR „FÁLKANS“
(Falcon’s Brother).
George Sanders.
Bönnuð börnum innan 12
ára.
raberanna, sást, að hún var í
pilsi. — Jæja, kapteinn, sagði
hún. — Hvað á nú að gera við
handlegginn? spurði hún Kurt.
— Ég býst við, að það þurfi að
skipta um umbúðir svaraði
hann. En ég get beðið. Látið
hina ganga fyrir. Þetta er ekki
nokkur hlutur.
Þrátt fyrir það að nóttiu va.r
hlý virtist vera hrollur í honum
eins og öllum hinum. Það gerir
blóðmissirinn, hugsaði ég. Ég
MEÐAL BLAMANNA
EFTIR PEDERSEN-SEJERBO
Maður nokkur heldur dauðahaldi í fleka, sem öldurnar
hrekja til og frá eins og væri hann leiksoppur þeirra. Hann
leggur alla áherzlu á að vama því, að hann færist í kaf. Hann
beitir fótunum knálega og mjakar flekanum þannig smám
saman í áttina til lands. Honum miðar að sönnu hægt áfram,
en mjakast eigi að síður 1 áttina.
Þarna getur og annan að líta. Það er drengur á kassa.
Ef til vill er hann þegar liðið lík, því að líkami hans virðist
þrotinn að kröftum. — En hann hefir verið bundinn við
kassann, ella myndi hann fyrir löngu horfinn í djúpið.
Þarna er líka maður á sundi. Bylgjurnar skella yfir hann
hver af annarri, en ávallt skýtur honum þó upp aftur.
— Brátt skolar honum upp í brimið við ströndina. Hann nær
fótfestu, missir þó fótanna aftur, en kemur þeim eigi að síður
fyrir sig öðm sinni vonum fyrr. Hann reikar upp í fjöruna.
Þegar þangað er komið, hnígur hann magnþrota niður og
lætur ekkert á sér bæra.
En nú hefir hinn skipbrotsmaðurin og komizt á land.
Brátt rís hann upp og tekur að svipast um eftir félögum
sínum. Hann veður út í brimlöðrið og nær taki á kassanum
með drengnum. Hann dregur hann á land og losar drenginn
við kassann. Því næst ber hann meðvitundarlausan drenginn
hærra upp í fjöruna og leggur hann þar varfærnislega frá
sér.
Áð því búnu tekur hann að horfa fránum sjónum út á
YOUR AIWBASSADOR HAS
GONE ON AHEAD/ TH15 1S
YOUR CAR, GENTLEMEN /
IpHE TURKISH FOLICE
QUESTION SPECTATORS
AT THE SCENE OF
THE WRECK .A MAN,
TRVINÖ TO ESCAPE,
15 5TOPPED BV
SCORCHY 0UT BREAKS
LOOSE AND 15 SHOT
BV THE iHOLICE,.,
SECRETLY, HOWEVER,
HE HAS SLIPPED A
CERTAIN ITEM INTO
SCORCHVS POCKET...
ROOMS HAVE BEEN AR.RANCED
FOR VOU AT THE HOTEL IMPER.1AL/
THERE WILL BE NO FURTHER
TROUBLE, I ASSURE VOU / ragígsíl

NUMBER 11 WAS FORCED TO PLANT 1
THE ITEAA ON ONE OF THE AMERICAN
PILQTS/ THEIR CAR HAS JUST LEFT
FOR THE HOTEL IMPERIAL/ I'LL
DESCRIBE THE PILOT TO YOU...YOU
MUSTSTOP HINV/
MYNDA-
SAG A
ANATOL KEDARE: „Sendi-
herrann er faiinn á undan.
Hérna er ykkar bifreið, herr-
ar mínir. Herbergin bíða ykk-
ar í Hótel Imperial. Eg vona,
að þið verðið ekki fyrir fleiri
óþægindum!“
FEITI gleraugnaglámurinn (tal-
ar í síma): „Númer 11 var
neyddur til að koma „Línu“
í vasa annairs ameríska flug-
mannsins. Bifreið hans er ný-
farin héðan og ætlaði til Hót-
el Imperial. Eg skal gefa þér
lýsingu af flugmanninum. —
Þú verður af stöðva hann ..“