Alþýðublaðið - 08.03.1944, Qupperneq 8

ftl>YgUBUPB
MiSvikudagur 8. atarz 1944.
iTJARNARBIðtBS
syngja.
(9n traMandi jaute)
Sænsk söagvamyad
Alice Babs NiLsson
Nils Kihlberg
Anua-Lisa Bricsen
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
AF GUÐMUNDI Á AUÐKÚLU
Guðmundur hét maður Ara-
son og bjó að Auðkúlu (eða
Kúlu) í Arnarjirði. Hann and-
aðist árið 1840 og var þá 84 ára
mð aldri. Hann var greindur
maður og gegn, en hefir verið
einkennilegur í tali og tvíræð-
ur í svörum.
Þingstaður er á Auðkúlu. Eitt
sinn var það, að sýslumaður
uar kominn og skyldi setja þing
á Kúlu. En er menn söfnuðust
að, veik Guðmundur því að
sýslumanni, að nú mætti setja
þing, því að allur þingheimur
væri kominn. Sýslimi. mælti:
,yÆtlar hann (þ.e. Guðmund-
itr) að setja þing í dag?“
Guðmundur svaraði: „Eitt er
að vera gikkur, annað er að
vera meira en gikkur“.
Þá mælti sýslumaður: „Tal-
ar þú það til mín?“
Guðmundur svaraði: „Eng-
inn skyldi svigwrmæli að sér
tdka, nema eiga þættist.“
* * *
í LOFTVARNABYRGINU:
— Þú hefir aldrei kysst mig
svona dásamlega áður, Lára.
Er það vegna myrkvunarinnar?
— Nei. Það er vegna þess, að
áff heiti Vera.
* * #
— FINNST þér, góði minn,
mð ég líti út fyrir að vera orð-
m þrítug?
— Nei, góða mín. Ekki nú
or&ið.
* * *
AUGLÝSING um kvikmynda
sýningu: — Barnasýning kl. 5
4 dag. Fúllorðnum ekki leyfður
o&gangur, nema þeir séu í fylgd
með börnum.
I straiimi örlaianna
Nei, ekki teljandi.
Drekkur þú að ráði?
Ef ég hefi efni á því.
Hefir áfengi nokkur fjörg-
andi áhrif á þig?
Alls ekki. Eg verð bara veik
eftir stundarkorn.
Hefirðu notað önnur eitur-
íyf?
Auðvitað, kókain, heroin.
Allt, sem ég hefi getað komizt
yfir.
Hafði það góð áhrif á þig og
færði þér hamingju?
Nei, alls ekki svo að ég viti.
Marion hafði skrifað niður
þessa sögu, atriði fyrir atriði.
Hún mundi vel eftir sjúkrastof-
unni, þar sem hún hafði heim-
sótt Olgu. Olga var af æskuár-
um, þegar þetta gerðist. Hún
var illa farin og líkami hennar
gersýktur. Hún kveinkaði sér
lítið eitt undan því, þegar líf
hennar var þannig dregið fram
í dagsljósið. Marion hafði hikað
ofurlítið við að leggja fyrir
hana síðustu spurninguna, sem
skýrsluformið gerði ráð fyrir:
Hvað finnst þér um lífið yf-
irleitt?
— Lífið? spurði Olga og sett-
ist upp í rúminu. — Lífið?
Hvað —■ lífið er dásamlegt.
Marion hló hugur í brjósti,
þegar hún minntist þessa. Vissu-
lega, Olga, þú hefir rétt fyrir
þér. Lífið er dásamlegt — og
kemur ökkur ávallt á óvart. Það
er fullt af góðum hlutum, sem
hvorki stríð né nokkur önnur
vandræði geta frá okkur tekið.
Bók, fiðla, blóm, gler, viðarbút-
ur. Litlir morgunskór af barni.
Nýr< hattur. Jafnvel vindlinga-
bútur, sem einhver, er maður
elskar, hefir skilið eftir sig. Erf-
iðleikarnir eru einnig góðir.
Þeir eru meðal þess bezta, sem
ég þekki. Hvern einasta dag í
lífi mínu vildi ég hafa ein-
hverja örðugleika við <að etja
og eitthvað til að gleðjast yfir.
Að öðrum kosti fannst mér ég
ekki vera á lífi. Þetta fór að
vísu ekki ávallt eftir áætlun.
Stundum voru erfiðleikarnir í
of ríkum mæli en ánægjan
naumlega mæld. Erfiðleikarnir
voru kannske þeir að frétta lát
eiginmannsins og ánægjan ekki
önnur en sú, að hafa rúm til
að sofa í eða geta farið í heitt
bað.
Rúmið mitt, hugsaði Marion
með sárum söknuði, góða,
trygga rúmið mitt, hlýtt og
mjúkt, reiðubúið til að veita
mér hvíld, svefn og gleymsku
nótt eftir nótt. Þökk, rúmið
mitt kæra, bezti vinurinn, stað-
ur friðar og hvíldar, staður fæð-
inga og dauða. Þau örlög voru
mér sköpuð, að við gætum ekki
verið saman síðustu stundirn-
ar, þú og ég, rúmið mitt. Jæja,
sleppum því. Ég er ekki dáin
enn. Raunverulega er ég bráð-
lifandi og líður vel. Heitt bað.
Hver sagði að heitt bað væri
lítilf jörleg ánægja? Ef ég ætti að
velja milli þess að vera ein með
Kristófer í kuldanum eða eiga
kost á heitu baði, þá mundi ég
velja baðið. Ég mundi teygja
úr mér 1 vatninu og þíða fros-
inn líkama minn. Ég mundi
horfa á litlar loftbólur myndast
við líkáma minn og, stíga síðan
upp á yfirborðið. Allt vildi ég
gefa til þess, að eiga einmitt nú
kost á heitu baði.
Marion hlýnaði í nokkrar
mínútur, meðan hún hugsaði
um rúmið sitt og heitt bað. En
svo var hún aftur stödd í kaldri
jökulsprungunni. Jæja þá, hugs-
aði hún og var nú aftur róleg
og jafnvel hugrökk. Ekkert bað.
En ég á vindlinga enn þá. Ég
á enn þá súkkulaði. Ég hefi ein-
mitt það, sem ég hefi alltaf
þráð: ánægju og erfiðleika.
Fyrst snæddi hún súkkulaðið,
hægt og rólega til þess að njóta
hvers munnbita sem allra bezt.
Síðan kveikti hún í vindlingi
og sogaði að sér reykinn nokkr-
um sinnum. Eftir stundarkorn
reyndi hún að blása honum frá
sér í hringum. Það var list,
sem hún alla æfi hafði þráð að
læra, en aldrei reynzt nógu þol-
inmóð til þess. í dag lærði ég að
hóa. Nú er bezt að reyna að búa
til hringi úr reyknum. Hún
reyndi það aftur og aftur, en
árangurslaust. Marion lagði
hart að sér. Henni leið miklu
betur. Hún var langt frá því að
gefast upp.
*
Ég var gift Jóni Spraque og
Jón var giftur Dinkley loft-
þrýstiborvélinni. í rauninni
gazt mér vel að Dinky, þótt
ég væri oft afbrýðisöm í henn-
ar garð. Dinky hafði hins veg-
ar ekki neina ástæðu til að vera
afbrýðisöm í minn garð. Því að
enda þótt hún hefði áhrif á allt
mitt líf, var mér óviðkomandi
sá hluti af eiginmanni mínum,
sem algerlega var helgaður
henni .Það er hægt að keppa
við aðra konu, en það er ekki
hægt að keppa við þrjátíu hest-
afla vél með Dieseljhreyfli.
Dinky reyndi á eiginmann
minn til hlítar. Engin eigin-
kona hefði getað verið jafn
örðug, jafn óþjál og jafn kröfu-
hörð og Dinky var. Ég býst
við, að allar eiginkonur í Ame-
ríku hafi við einhvers konar
Dinky að stríða. Karlmennirn-
ir eru tengdir órjúfandi ástar-
böndum við vátryggingarfélag-
ið sitt, verzlunina sína, lög-
fræðisskrifstofuna sína og
hverja aðra starfsgrein. Dinky
gekk til hvílu með okkur og sat
9S NYJA Blð 83 i 1 SB SAMLA Blð BB
Í Hefðarfrúin áSTARÆÐI
svonefnda LOVE CRA2Y)
(„Lady for a Night“) Joan BlondeU [Sprenghlægileg gamanmynd.
John Wayne Aðalhlutver kin:
Ray Middeltoat WiIIiam Powell
Sýnd kl. 9. Myrna Loy Gail Patrick
DRAUGASKIPIÐ Sýnd kl. 7 og 9.
(Whispering Ghosts)
Brenda Joyce. Milton Berle. SLÉTTURÆNINGJARNIR 1
Aukamynd: (Pirates on the Prairie). g
Viðhof á Spáni. TIM HÓLT.
(March of Time) Sýning kl. 5
Sýnd kl. 5 og 7. Bönrn innan 12 ára fá ekkiB
Bönnuð fyrir börn. aðgang
yngri en 12 ára. ® ■ §
Hún lét sig heldur ekki vanta
við kvöldverðarborðið og rauf
kyrrlátustu stundir okkar með
símtölum, símskeytum og hrað-
skeytum. Jón lifði fyrir Dinky.
Þó að ég legði mig alla fram,
gat ég oft ekki sveigt huga hans
að mér. Stundum tók hann
með sér bréfabihdi í rúmið,
fullt af útreikningum og hag-
fræðilegum upplýsingum. Hann
hlóð koddum bak við sig og
bjóst til að vinna í nokkrar
klukkustundir. Ég varð að láta
mér nægja illa útilátinn koss
og klapp. Ég heyrði skrjáfið,
þegar hann fletti einni síðunni
eftir aðra. og mér fannst ég
vera sett hjá. Þrátt fyrir mikla
fyrirhöfn gat ég aldrei gert
mér ljósa vafningana við að
framleiða og selja Dinky.
— . . . . sjáðu til, barn, höf-
uðmunurinn á höggbor og loft-
þrýstibor er hinn sami og á Öxi
og hamri og meitli. Þú getur
vafalaust skilið að það er væn-
legra að brjóta sér leið gegn-
MEDAL BLÁMANNA
EFTIR PEDERSEN-SEJEBBO
á staðtnn, en hafið myndi teygja gíruga hramma sína eftir
honum og mátti þá treysta því, að hann brotnaði ekki, og
mundu festarnar þola átakið?
Kyndill lýsti upp 'hellinn og varpaði flöktandi bjarma
á alvarleg andlit þeirra félaga.
Hjálmar sat þungbúinn og hugði að óveðrinu fyrir utan
og í hvert skipti, sem stór elding klauf loftið, fór hrollur
um hann. Sama máli var að gegna um hundinn Bob, en hann
ýlfraði líka, þegar bergið skalf af völdum þrumugnýsins.
Blökkumaðurinn var einnig gripinn óhugnanleik, og
þegar fram liðu stundir, án þess að .óveðrið .lægði .hið
minnsta, jókst óhugnanleiki hans að miklum mun.
Páll varð þess var og spurði því nærgætnislega:
— Er Kaliano hræddur við óveðrið?
— Nei, ekki við óveðrið heldur við Aram, þrumuguðinn.
Við hann eru allir hræddir.
— Hefir trúboðinn ekki kennt ykkur* að þrumurnar séu
eðlilegt fyrirbæri, sem engin ástæða sé til þess að óttast?
— Jú, faðir segir, að enginn Aram sé til. Kaliano trúir
þessu líka, en þegar gerir þrumuveður verður hann samt
sem áður alltaf hræddur. En hinir eru þó miklu hræddari
en Kaliano, bætti hann við eins og afsakandi.
En þetta varð til þess, að Páli varð um arrnað hugsað.
Fyrst svo var, hlutu villimennirnir þarna úti líka að vera
YNDA-
fAGA
í FLUGVÉLINN: „'Þú hefur nú
sagt okkur allt af létta, Örn.
Nú verður þú að fá að kynn-
ast okkur.. Þetta er Bungan,
stýrimaðurinn okkar. Ég er
flugstjórinn og heiti Larkin
og þessi þama ....
SAMURY: „kallaðu mig bara
Sammy, eftir honum frænda
mínum. Og hérna er kaffið.
Heyrðu húsbóndi góður, hvað
erum við langt frá P. S. 93?“
ÖRN: „Hvað, hvað er nú það.
Hr það dulmál?“
STÝRIMAÐURINN: Nei, hana
langar bara heim. „Hann
kallar flugvöllinn okkar á
JBgyptalandi. Og við erum
köagt á fourtu.“