Alþýðublaðið - 01.04.1944, Qupperneq 8

a
Laugardagttr 1. apríl 1944,
BS n ARNARBIÖSS
Allf fér það vel
(It All Came True)
Bráðskemmtileg amerísk
mynd.
Ann Sheridan
Jeffry Lynn
Humphrey Bogart
Felix Bressart
Sýnd ki 5. 7 og 9
Flotlnn í böfn
I(The Fleet’s In)
Söngva- og dansmynd.
IDorothy Lamour. m
Sýnd kl. 3
Sala liefst kl. 11 f. h.
LÍKA SVIKIÐ!
DÓTTIR MANGA í Norður-,
hjáleigu hafði í ógáti gleypt
eitur, en læknir hjargaði henni
á síðustu stundu.
Prestur (hittir Manga nokkr-
um dögum síðar):
„Hvernig líður stelpuhnokk-
anum?“
Mangi: „Jú-o-jú, henni fer
fram með hverjum degi. Ég
skal líka- segja prestinum það,
að eitur er ekki nærri eins
hættulegt nú orðið og fólk held-
ur. Ég veit það af reynslunni.
Ég keypti í fyra rottueitur til
þess að eitra fyrir refi. Engum
ref varð meint við. Þá sendi ég
það til efnarannsóknastofunnar,
til þess að láta rannsaka það,
og þeir sögðu, að það væri á-
gætt. Þá reyndi ég það á kett-
inum, en hann drapst ekki held-
ur, sá skratti. Þá varð ég reiður
og tók eina af hænum Gunnu
minnar og gaf henni gott hragð
af eitrinu. — Og hvernig held-
ur presturinn að fari? Jú, hæn-
an fór að verpa og verpir síðan
lon og don! Af þessu er ég viss
um, að það er ekki gagn í eitri
nú á tímum.“
& * *
• BÍBÍ er með eldhúsið fullt af
gestum sínum.
Húsmóðirin kallar til henr. ar
ofan af lofti: „Bíhí!“
Bíbí: „Já!“
Húsmóðirin: Klukkan er
ellefu.“
BíBí: „Þakka yður fyrir.
' Viljið þér vera svo góð að segja
mér til, þegar klukkan er eitt?“
Með því að þola þetta fram-
ferði hefir hann tekið hlut-
deild í sökinni. Hann hefir
fullkomlega viðurkennt nú þeg-
ar, að hann sé ekki verður
þeirrar virðingar að vera
liðsforingi. Það er traustara
efni í hernum okkar. Og ef
þér viljið nú hafa mig afsakað-
an, mun ég ekki þreyta yður
með frekari orðræðum um þetta.
Majórinn reis úr sæti sínu.
Andlit hans var náfölt af bræði,
og kurteisishjúpurinn var strok
inn af honum. Hann strauk nið-
ur frakka sinn og sléttaði úr
honum. Allt í einu tók Mikael
til máls og hélt enn um stól-
inn minn.
— Herra majór, aðeins örfá
orð enn, sagði hann og röddin
skalf af æsingi. — Þér hafið
rétt fyrir yður, ég er fæddur
hér og kom aftur til þessa lands
af því að ég ann því. Þetta er
mitt land. Faðir minn var prúss
neskur liðsforingi. Sama máli
gegnir um forfeður hans í marga
liði. Ég veit, af hvaða efni liðs-
foringjar eru gerðir. Ég er sjálf-
ur gerður úr því efni. Eg á enga
ósk æðri en þá, að Þýzkaland
verði sterk og voldugt og kom-
ist til jafns við aðrar stórþjóðir.
Þess vegna kom ég aftur. Þess
vegna hefi ég heitið Þriðja rík-
inu og Foringjanum trúnaði
mínum. En herra majór, sagði
hann og ég fann hendur hans
skjálfa á stólbakinu fyrir aftan
mig, ef örfá dansspor eru svo
hættuleg, að nauðsyn beri til
að sakfella mann fyrir það eitt
að horfa á þau, þá — herra maj-
ór — er þetta land ekki sterkt.
í Ameríku — í skólanum — mát
um við gildi strákana eftir því,
hvernig þeir tóku spaugi. Ef þeir
ekki þoldu það voru þeir skoð-
aðir sem skræfur eða geggjaðir
bjálfar. Þér getið tekið þetta
eins og yður sýnist. Þið þolið
ekki gaman, af því að þið óttist
það. Þér óttist hlátur, þér og
Þriðja ríkið. Þið óttizt gagnrýni
Þið óttizt um þegnana og haldið
þeim hræddum við ríkið. Það
er hægt að berja ótta inn í fólk
en það er ekki hægt að berja
inn í það styrk eða dirfsku, ekki
einu sinni trúnað eða ást. Ég
vissi ekki fyrr en nú að ég ynni
Ameríku, ekki fyrr en þér bár-
uð hana óhróðri. En nú veit ég
það. Ég ann henni, þökk fyrir,
herra majór. Ég ætla að fara
þangað aftur og segja amerísku
þjóðinni að bezti vinur minn
hafi verið rekinn úr þýzka hern
um með smán og neyðzt' til að
skjóta sig, af því að hann hafi
séð mig dansa nokkur foxtrot
spor, og hið volduga, þýzka ríki
hafi ekki getað látið hjá líða að
refsa honum harðlega. Ég mun
gera mikið veður út af því. Það
mun hafa geysimikil áhrif þar
fyrir handan, það get ég fullviss
að yður um. Og ef þér viljið nú
fangelsa mig, herra majór, þá
gerið svo vel að hefjast þegar
handa.
Svona er þetta þá komið, hugs
aði ég. Nú verður honum varp-
að í fangelsi. Hvað get ég þá
gert? Ég verð að hringja til Jóns.
Komast í samband við Washing-
ton. Síma til ameríkska sendi-
ráðsins í Berlín. Ef til vill verð
ég fangelsuð líka fyrir að vera
móðir þessa upreisnagjarna ung
mennis — og var hann ekki a-1-
veg eins og Manfred Halban í
sorgarleik eftir Schiller? Það
væri gaman að vita, hvað hefði
orðið af Fritz Halban. Hann
hvarf einfaldlega. Hugsanirnar
ætluðu að hlaupa með mig í gön
ur, en þá sá ég mér til mikillar
ánægju, að majórinn virtist vera
kominn úr jafnvægi. Hann svar-
aði ekki hinni óvæntu árás Mik-
aels, en sneri sér að mér og var
nú kurteis á nýjan leik.
— Ég get vel skilið, að þér
og sonur yðar hafið áhyggjur
út áf hinum unga vini yðar,
sagði hann. — Og ég hlýt að
viðurkenna, að þið eruð góðir
málfærslumenn fyrir hann. Ég
hefi gefið skýrslu um málið sím
leiðis og það hlýtur að hafa sinn
gang. Ég get hins vegar vel látið
•mér detta í hug, að yfirboðarar
Streit taki tillit til æsku hans
og reynsluleysis og verði frem-
ur mildir í dómum sínum. Ég
óska yður góðrar nætur. Heil
H'itler! *
Hann sló saman hælunum og
sneri aftur að borði sínu. Hann
var einkennilega stífur í bak-
inu, eins og hann byggist við,
að Mikael mundi sparka í bak-
hluta hans.
— Puh! sagði Mikael og skalf
enn. — Sástu hvað hann varð
skömmustulegur, þegar ég sýndi
honum hnefana? Hvað heldurðu
að hann taki sér nú fyrir hend-
ur?
— Þetta er allt í lagi. Þetta
lagast allt saman, sagði ég. —
Majór Vitztum er enginn kjáni.
Við skulum fá okkur vagn og
vita, hvernig frú Streit líður.
*
En það lagaðist ekki. Málið
hafði sinn gang, eins og majór
Vitztum orðaði það. Frú Streit
sendi muni Mikaels til Nec-
karhof og neitaði að sjá hann.
Einu sinni tókst honum að ná
fundi Önnu-Lísu, en hún brást
svo illa og reiðilega við, að hann
kom heim skjálfandi og angur-
vær, og það tók mig langan tíma
að koma honum í jafnvægi á ný
Við sátum í herbel*ginu mínu og
störðum á blóðrauða tómatana,
sem skörtuðu á veggfóðrinu,
þangað til ég átti ekki á öðru
von, en að ég myndi missa vit-
ið. Fólk forðaðist okkur eins og
við skyldum vera haldin drep-
sótt. Barbara var eini tengilið-
SS NVJA BU> s
„6ðg og Gokke"
og gaMrakarlinn
(„A Hunting we will Go“
Fjörug mynd og spennandi]
Stan Laurel,
Oliver Hardy og
töframaðurinn Dante
e
Sýnd k. 3, 5, 7 og 9.
Barnasýning kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f. h.
6AHILA BIO B
|Þan hitfust í Bombay
(They Met in Bombay)
Clark Gable
Bosolind Russell
Sýnd kl. 7 og 9
Böra fá ekki aðgang.
igarnir
|;Seven Mlles from Alcatroz)
Sýnd kl. 5.
Böm fá ekki aðgang.
urinn milli okkar og hinna hér-
foúðanna. Hún kom til okkar og
gaf okkur upplýsingar. Ég bjóst
við, að hún elskaði Mikael þess
ari tröllatryggu, vonlausu ást.
sem feitlagnar og ófríðar stúlk-
ur ala jafan með sér. Einu sinni
•laumaðist sköllótti prófessorinn
inn í Neckarhofískjólináttmyrk
urs og í gervi samsærismanns-
ins, til þess að fullvissa mig um,
að hann hefði ekki ríka samúð
með nazistastjórninni, og til að
spyrjast fyrir um, hvort ég
mundi ekki geta útvegað honum
starf og dvalarleyfi í Ameríku.
Á þetta rak ég mig þráfaldlega.
í viðræðum við fólk. Það var
hrifið af því sem Foringinn hafði
gert fyrir þjóðina, en vildi fyrir
alla muni komast brott úr land-
inu.- Gamli yfirþjónninn skellti
í góm í samúðarskyni, þegar
hann bar okkur mat og drykk
í einangrun okkar. Ólundarlega
starfsstúlkan, sem hreinsaði her
bergin okkar, glápti stundum á
Mikael, eins og hún ætlaði að
gleypa hann með augunum. All
ir þeir, sem einhver skipti þurf tu
við okkur að eiga, voru haldnir
af lamandi ótta við yfirboðara
MEÐAL BLAMANNA
EFTIR PEDERSEN-SEJERBO
Sólin færðist upp á himingeiminn og veldur því, að stór-
ir skuggar myndast í skógarjaðrinum þar sem blikar á skildi
og gljáfægð vopn.
En allt í einu tekur einn blökkumannanna sig út úr
hópnum og hleypur í áttina til þeirra félaga. Þeir þekkja
hann þegar, og hjörtu þeirra slá örar af gleði. — Þetta er
Kaliano.
Vonin vaknar í hjarta þeirra að nýju, vonin, sem þeir
höfðu ekki dirfzt að láta sér til hugar koma. Þeir sjá hann
veifa hendinni til þeirra, þeir heyra hann hrópa og sjá bros
ljóma á ásjónu hans.
— Hvítir vinir, vinir Tommýs! Þið þurfið ekkert. að
óttast, þið eruð hólpnir. Leggið niður vopnin!
Nú er hann kominn fast til þeirra og Páli hefir tekizt
að þagga niður í hundinum.
— Ég hefi margt að segja ykkur. Talvoarnir þakka ykk-
ur fyrir að þið björguðuð syni höfðingja þeirra. Kalano
veit, hvar þjóðflokkur hans er. Hann býr hinum megin við
eyðimörkina. Talvo þekkir hvíta föður . . .
Kaliano lætur móðan mása og dansar um eins og tryllt-
ur væri.
En brátt gerist hann alvarlegur í bragði.
— Já, Talvo þakkar ykkur fyrir að bjarga syni sínum..
Þarna koma þeir, þarna koma þeir!
' 5ANAW.Y/ TME COLONEL’S
JUST COME IN/ HE’5 GOT
50METHIN6 TO 5AY TO YOU/
WHAT KINDA 6A6...0H/
YE5 6IR/5.CUSE ME,SIR/
LOFTSKEYTAMAÐURINN á
W Y N D A* flugstöðinni: ,,Jú, það eru þeir
SAB A d — og allt í lagi. Drottinn minn
, dýri! Eftir 5 vikur!“
' .ÆM
SAMMY: „Við höfum foara
verið að skoða okkur um hérna
í loftinu og alveg gleymt hvað
tímanum liði.“
LOFTSKEYTAMAÐURINN:
„Sammy, bíðið eitt augnablik,
höfuðsmaðurinn vill segja eitt-
hvað við ykkur.“
SAMMY: „Hvaða þvaður! Ó,
fyrirgefið foerra, já, herra
þökk herra, fyrirgefið herra,
já, herra, ó, herra — gott
3^ herra, ágætt herra. — Ó! Ó!**