Alþýðublaðið - 05.05.1944, Blaðsíða 6

Brúðarkjóll úr fallhlíf.
Þesisi mynd er af Tommy Harmon lautinant í flugher Banda-
ríkjanna, og Elyse Knox kvikmyndaleikkonu, unnustu hans.
Flugvél Harmons var fyrir nokkru síðan skotin niður af
Japönum austur í Kína, en hann ibjargaðist í fallMíf og
komst síðar til félaga sinna. Nú hefir unnusita hans ákveðið
að láta sauma sér brúðaúkjólinn ,úr fallhlífinni, sem bjarg-
aði himum tilvonandi manni hennar. Og það er efeki annað
að sjá á myndinni, þar sem hún er að máta efnið á sig, en
að það muni verða hinn fallegasti brúðarkjóll.
Ármann Halldórsson:
Vorskólinn
..flLÞYÐUptAD’Ð
Nýja fevýan:
„Allf í lagi,
EG hefi ósjaldan orðið þess
var, að foreldrum er það
ekki Ijóst, að vor- og haustskól-
inn sé skylduskóli, en það er
hreinn misskilningur. 7—10 ára
börnum er alveg jafnskylt að
sækja skóla á þessum tíma árs
Og þeim er skylt að sækja skóla
að vetrinum. En misskilningur
þessi stafar ef til vill af eðlileg-
um ástæðum. Hinir upphaflegu
vorskólar, sem störfuðu hér fyr
ir 1936, voru ekki skylduskólar,
og í fræðslulögum er gert ráð
fyrir, að skólastjórum sé heim-
ilt að veita undanþágu frá skóla
göngu að vorinu, ef barninu er
ætlað að dveljast í sveit. Enn
fremur féll vorskóli niður 3
vor samfleytt eftir hernámið.
Þetta hefir orðið til þess, að
ýmsir foreldrar hafa litið á vor
skólann sem miður alvarlegt
fyrirbrigði og ekki talið þörf á
að rækja skyldur sínar við
hann.
Nú er gert ráð fyrir, að skóli
starfi hér í vor, og þess vegna
vil ég koma nobkrum athuga-
sendum á framfæri við þá for-
eldra, sem hafa hugsað sér að
senda börn sín úr bænum, áður
en skóli er úti.
Ég ætla ekki að ræða vor-
skólahaldið í heild. Mér er ljóst,
að á því eru margir annmarkar
hér í Reykjavík. En $or- og
haust-skólahaldið er hugsað sem
uppbót á þær allt of fáu kennslu
stundir, sem yngstu börnunum
eru ætlaðar að vetrinum. Þá er
hinn daglegi kennslutími miklu
lengri. Barnið missir því veru-
legan hluta kennslutíma síns,
ef það sækir ekki skóla vor og
haust. Þeir, sem þekkja til, geta
borið því bezt vitni, hvert gagn
börnunum er að þessum náms-
tíma. Það er viðurkennt af kenn
urum, að nám yngstu bamanna
hafi beðið mikinn hnekki við
brottfall vorskólans árin 1940
—42. Og á síðast liðnum vetri
kom það ótvírætt í ljós, að ýmis
þeirra barna, sem vantaði í vor-
skólann í fyrra vor, áttu erfitt
um að fylgjast með þeim börn-
um í deildum sínum, sem skóla
sóttu allan tímann. Þó má full-
yrða, að vorskólinn í fyrra hafi
hvergi nærri komið að því
gagni, sem mátt hefði, ef börn-
in öll eða meginþorri þeirra
hefðu stundað hann reglulega.
í stað þess voru börnin að smá-
tínast burt allt vorið, unz eft-
ir sat tæpur þriðjungur. Varð
þá að segja amen eftir efninu
og loka skóla, áður en lög stóðu
til. — Getur hver sagt sér það
sjálfur, að los kemst á skóla-
hald, þegar aldrei líður sá dag-
ur, að eitthvert barnanna sé
ekki að tygja sig tíl brottferðar.
Kennarinn hefir það sífellt á
vitundinni, að það námsefni,
sem hann tekur til meðferðar,
þurfi hann að rekja frá rótum á
nýjan leik, þar sem mikill hluti
barnanna í deild hans fer þess
á mis.
Þetta vildi ég, að þeir for-
eldrar hugleiddu, sem taka börn
sín úr skóla, áður en honum er
lokið. Þeir gera námi bama
sinna og skólahaldinu í heild
mikinn óleik með þeirri ráðs-
mennsku.
EITT ER ÞAÐ, sem ekki má
koma fyrir í revýum. Þær
mega aldrei vera leiðinlegar.
Leiðinleg revýa er sannarlega
ferð án fyrirheits. Séu þær aft-
ur á móti skemmtilegar frá upp-
hafi til enda-, er tilganginum
náð. En góðar revýur geta líka
haft fleiri kosti en skemmtigildi,
þótt þess sé ekki krafizt. Þær
geta reynzt hollráðir læknar
með því að sýna samtíð sinni í
spéspegil.
Þessi nýja revýa er bráð-
skemmtileg og sums staðar
sprenghlægileg, og ætti það í
raun og veru að vera nægur
dómur. En því má bæta við, að
hún er hæfilega ýkt skopmynd
af yfirstandandi tíma á landi
hér. Hún sýnir okkur óskamm-
feilna fjárplógsmenn, sem líta
ekki öðruvísi á lífið og tilver-
una en gegnum skráargatið á
peningaskápnum sínum. Hún
sýnir okkur yfirdrepsskapinn í
opinberu lífi og fiflalegar óhófs-
veizlur auðgreifanna hér í
Jteykjavík (varla þó eins fárán-
legar eins og sagt er, að þær
séu í raun og veru, — slíkt er
víst ekki á færi neinnar revýu).
Sleifarlagið í stjórn Reykjavík-
urbæjar, svo og mjólkurokrið
og smjöreklan. — Allur þessi
ófögnuður fær maklega snopp-
unga í nýju revýunni. En þótt
ekki sé leitað svo djúpt, býður
hún upp á margt broslegt, sem
hefir tilgang í sjálfu sér.
Lang-smellnasti kafli revý-
unnar er skopstælingin á síð-
asta þætti Fjalla-Eyvindar. Þar
er sannarlega haldið laglega á
spilunum. Oðru hverju virðist
ósvikinn Fjalla-Eyvindarblær
vera á leiðinni yfir leikinn og
áhorfendurna, en þá slær alltaf
skyndilega niður einhverju
sprenghlægilegu, sem stingur
svo prýðilega í stúf við allar
raunirnar, að ómögulegt er að
verjast hlátri. Á þessu byggist
öll sönn fyndni: að koma alger-
lega á óvart.
Syrpuþula Óla í Fitjakoti,
söngvarans samkeppnisfæra, er
líka ágætt uppátæki, og vel af
hendi leyst hjá Lárusi Ingólfs-
syni. — Eyvindar-kaflinn á líka
vinsældir sínar mikið að þakka
ágætum leik þeirra Ingu Þór8~
ardóttur og Wilhelms Norð-
fjörðs.
Yfirleitt er revýan vel leikin,
og á Indriði Waage, hinn smekk-
vísi leikstjóri, vafalaust sinn
þátt í því.
Alfred Andrésson er í essinu
sínu í hlutverki Jóns Span. Þó
skal þess getið, að Alfred hefir
oft náð sér betur á strik í gam-
anvísnasöng, og má vera að
það sé visunum sjálfum að
kenna. Annar þekktasti gaman-
leikari landsins, Haraldur Á.
Sigurðsson, vinnur hug og
hjarta hvers áhorfanda með
Hálfdani strigakjafti, þessum
skjólgóða, en breyska heiðurs-
manni. Haraldur bölvar
skemmtilegast allra manna á
Islandi.
Jón Aðils er að verða einn af
okkar beztu leikurum og furðu-
lega jafntækur. Eftirtektarvert
er það, hve hann minnir stund-
um á „Stóra“ í hlutverki Ese-
kíels Kvists. ,,Mömmuleikur“
hans og Áróru Halldórsdóttur,
er með því skemmtilegasta í
revýunni, enda er Áróra bráð-
snjall gamanleikari.
Segja má, að skólunum sé
það sjálfskaparvíti, að börnin
séu tekin þannig frá námi, þeir
eigi lagalega kröfu á því, að
börnin sæki skólann. Væri því
ákvæði fylgt út í æsar um skóla
sókn barna vor og haust, mundi
það kosta málaþras við álitleg-
an hóp foreldra. Og lítt væri
það æskilegt, að sambúð for-
Margt má gott segja um leik
Gunnars Bjarnasonar í hlut-
verki ísaks hreppstjóra. Þó er
það höfuðgalli, hve illa heyrist
til hans oft og tíðum. Vera má,
að hægt sé að laga þetta enn,
því að „betra er seint en síðar
meir“, eins og hreppstjórinn
kemst sjálfur að orði.
Ýmsar frúr höfuðsíaðarins
geta eflaust haft gott af því að
sjá Emilíu Jónasdóttur leika frú
Kálínu, eftir að hún kemst í
tölu heldri kvenna.
Inga Þórðardóttir leikur aðal-
kvenhlutverkið, auk þess sem
hún leikur Höllu. Það er ósköp
eðlilegt, að ekki sé hægt að
vera gift snjöllum gamanleik-
ara árum saman, án þess að
verða leikari sjálf, enda virðist
sú hafa orðið raunin á um þau
hjónin, Ingu og Alfred. Hún
leikur fjörlega og vel. er auk
þess fríð sýnum og sómir sér
vel á leiksviði. Frúin hefir
þegar tekið sér sæti innarlega
á bekk íslenzkra leikara.
Aðrir leikendur revýunnar
eru: Erna Sigurleifsdóttir, Her-
dís Þorvaldsdóttir, Guðrún Guð-
mundsdóttir, Hermann Guð-
mundsson, Guðm. Gíslason, Jón
Eyjólfsson og Ársæll Pálsson.
Þótt revýan sé yfirleitt
skemmtileg, skal því ekki neit-
að, að bláþræðir finnast í henni.
Höfundarnir hafa gert þann ó-
vinafagnað, að bregða stundum
fyrir sig útþvældum skrítlum,
sem við núlifandi fólk, lásum
í barnæsku í blaðaslitrum, sem
feður okkar áttu, og síðan hafa
gengið aftur í dagblöðunum
aðra hverja viku. Þetta virðist
alger óþarfi, því að revýan
sýnir það ljóslega að öðru leyti,
að höfundarnir þurfa alls ekki
að fara þessa leið. Þeir eru
beztir, þegar þeir taka efnið
hjá sjálfum sér.
Vísurnar eru yfirleitt vel
gerðar, en nokkuð er dauft yfir
sumum þeirra. Einna fyndnast-
ar eru vísurnar: „Ég hef aldrei
elskað áður,“ sem Aróra og Jón
Aðils syngja saman.
En í heild er verkið gott og
lofar meistarann, sem er þús-
undþjalasmiðurinn Emíl Thor~
oddsen, enda þótt fleiri kunni
að 'hafa lagt hönd á plóginn.
R. Jóh.
Nýja Sjáland.
Frh. af 5. sí&u
forgörðum. Þvert á móti hefir
arður fyrirtækja, tekjur bænda
og laun verkafólks hækkað sí-
fellt eigi aðeins frá því 1935
til 1939, heldur og á stríðsár-
unum.
Þjóðartekjurnar hafa aukizt
vegna þess að verkamenn hafa
unnið lengur og betur, bændur
hafa framleitt meira og verk-
smiðjur hafa skilað auknum af-
köstum. Þjóðarauðurinn mæld-
ur í vörum hefir og vaxið að
sama skapi. Raunar er það satt,
að mikill hluti þessara vara
fer ekki til neytenda heldur til
hersins. — En skipulag það,
sem á hefir verið komið í Nýja-
Sjálandi, mun halda áfram eft-
ir að stríðinu lýkur og friður
hefir á komizt að nýju. Þá mun
því starfi haldið áfram, sem
þegar er hafið, og ^tjórnin mun
í framtíðinni sem nú telja það
eldra og skóla kæmist í það
horf, og það ætti að vera full-
kominn óþarfi. Ég hygg, að skól
ar hér í bæ muni bera foreldr-
um þá sögu, að langsamlega
mestur hluti þeirra hafi góðan
vilja á að rækja skyldur sínar
við þá, ef þeim er ljóst, hverjar
þær skyldur eru.
Á. H.
Fösttidagur 5. maí 1944
Leikkonan Ðolores Moran,
sem þessi mynd er af, fékk
nýlega bréf frá sérstakri flug-
sveit Bandaríkjamanna, sem
berst í Kína, og géngur undir
nafninu „fljúgandi tígrisdýr-
in“, að þeir hefðu gefið henni
nafnið „tígrisstúlkan“.
höfuðskyldu, að þjóðartekjun-
um verði fyrst af öllu varið til
þess að annast gamalmennin,
akkjurnar, munaðarleysingj-
ana og þá, sem sjúkir eru, svo
og til þess að tryggja verka-
mönnum og bændum viðunan-
leg lífskjör, sem skylt hlýtur
að teljast, þar eð einmitt þeir
aðilar skapa verðmætin og
draga björgina í bú þjóðarinn-
ar.
HVAÐ SEGJA HIN BLÖÐIN
Frh. af 4. síðu.
málaráðherrann. Mætti því
máske einnig eitthvað ráða af
þögn þeirra.
*
Vísir skrifar í gær:
„Þekking nútíðarmanna í flug-
málum hefir því næst unnið al-
geran sigur á fjarlægðunum,
sem meðal annars orsökuðu ein-
angrun íslendinga frá umheimin-
um í aldaraðir. En jafnframt hefir
komið í ljós, að ísland mun verða
mikilsverður aðili í hinu alþjóð-
lega samgöngukerfi í lofti, sem
væntanlega verður sett á stofn að
ófriðnum loknmn. Allt bendir til
að ísland verði þá í þjóðbraut og
mönnum verði þá ekki meiri fyrir-
höfn í að skreppa til meginlands-
ins, annað livort Evrópumegin eða
í vestri, en nú er að almennum
ferðalögum hér innanlands. Það
mun hins vegar verða til að auð-
velda verzlunarleg og menningar-
leg tengsli íslendinga við nágranna
þjóðirnar á alla vegu.“
Varla fer hjá því; en ekki
heldur hjá hinn, að það kosti
töluvert andlegt átak fyrir þjóð-
ina, að semja sig í hugsunar-
hætti að hinum gerbreyttu að-
stæðum, sem bæði stríðið og
framför flugsins eru nú að
skapa henni.
Félagslíf.
Knattspymufélagið V A L U R
heldur fuéd í kvöld kl. 8.30 í
húsi V. R. Vonarstræti fyrir
alla meistara 1. og 2. flokks
meðlimi sína. Sameiginleg kaffi
drykkja. Áríðandi að sem flest
ir mæti.
Stjórni.