Alþýðublaðið - 04.06.1944, Blaðsíða 3

Sunnudagur 4. júni 1S44.
ALÞYBUBLAÐgD
3
Upton Sinclair svarar spurningunni.
Hvað á að aera við
HINN heimsfrægi ameríski rithöfxmdur og skáld Upton
Sinclair svarar í eftirfarandi grein, sem nýlega hirt-
ist í „Daily Herald“ í London, þeirri spurningu, hvað gera
eigi við Hitler eftir stríðið. Hann leggur til, að hann verði
einangraður á smáey úti fyrir strönd Kaliforníu, örskammt
frá Hollywood og Los Angeles.
HITLER hefir gert sér allt
far um að stæla Napoleon.
Þegar þýzki herinn hafði hald-
ið innreið sína í París, lagði
hann leið sína til grafar Napo-
leons til þess að komast í eins
konar andlegt sam'band við
hinn fræga fyrirrennara sinn.
Mér virðist, að það, sem Bret-
ar gerðu við Napoleon, megi
verða fyrirmynd þess, hvað gera
skuli eigi aðeins við Hitler held
irr og alla þá bófa og glæpa-
menn, sem nefnast nazistar og
fasistar.
Meðan heimsstyrjöldin fyrri
stóð yfir, birti ég grein, þar
sem ég lagði til, að ein af eyj-
un.um úti fyrir mynni 'hafnar-
innar í Los Angeles skyldi
verða sá staður, þar sem
Þýzkalandskeisari dveldist í út-
legð ásamt vinum sínum.
En forlögin höguðu þessu á
annan veg. Keisarinn hvarf af
sjálfsdáðum í útlegð, og Lloyd
George framkvæmdi aldrei þá
ógnun sína að láta hen
heldur leyfði honum að eyða
ellinni í friði við þann starfa
sinn að 'höggva brenni í eldinn.
Keisarinn var gamalsdags
dánumaður, er aðhylltist fom-
legar skoðanir um virðuleik, og
honum var leyft að hafa um sig
hirð og stjórna henni. En Hitler
er allt önnur manntegund.
Hitler er Napoleon, er myndi
hverfa aftur heim frá Elbu og
efna til nýrrar styrjaldar. Það
verður að taka Hitler og mála-
lið hans til fanga og hafa á hon-
um strangan vörð.
Ég geri tillögu um eyjarnar
úti fyrir Kaliforníu, vegna þess
að þær eru afskekktar, loftslag
er þar milt og heilnæmt og
jafnframt eru þær örskammt
frá bækistöðvum flughers og
flota Bandaríkjanna.
Ein þessara eyja, Catalína,
hefir verið sumardvalarstaður
og er nú, að því er ég bezt veit,
•æfingastöð. En ein hinna stærri
þessara eyja er stór, og þar
hafast aðeins við geitur og önn-
Ur húsdýr, sem hafa flúið þang-
að og gerzt 'hálfvillt.
*
l AÐ ÆTTI að reynast unnt
að búa stjórnmálamönnum
og morðingjum nazista stað á
eyju þessari á skömmum tíma,
þannig að þeir mættu vel við
una.
Að sjálfsögðu yrði hafður
st angur vörður á hafinu um-
hverfis eyjuna nótt og dag, og
þess í hvívetna gætt, að fang-
amir yrðu ekki numdir á brott.
Ef ég mætti ráða, myndi ég
láta, skipta eyjunni milli hinna
þýzku, ítölsku og japönsku
glæpamanna.
Þeim yrði leyft að ráða sér
sjálfir, en ekki að ræna eða
Adoif Hitier.
Upíon Sinclair.
drepa hvern annan. Þeim yrðu
látnar í té nauðþurftir og veitt-
ur kostur á að r.jóta þeirra lífs-
þæginda, sem 'hverjum rnanni
ber, en þeim yrði neitað að hafa
nokkur samskipti við umheim-
inn.
ÖIl bréf, sem þeim kunna
að verða send, ber að
brenna ólesin. Þeir skulu eldd
fá blöð né tímarit. Þeir skulu
ekki heldur hafa viðtæki til af-
nota, og það, sem skiptir mestu
máli, þeir skulu ekki iá að 'hafa
pappír, blýanta, penna né blek
handa milli.
Það á að banna þeim skilyrð-
islaust að rita endurminhingar
sínar og koma nokkrum skrifum
á framfæri við eftirkomo'- -1--
Það ber að gera þeim skiljan-
legt í eití skipti fyrir öll, að
sérhverri orðséndingu, sern þeir
kunna að vilja láta frá sér fara,
verði grandað strax og tekst að
hafa upp á henni.
Það á að leyfa þeim að lifa í
fortíðinni, íhuga verk sín og
skeggræða um glappaskot sín
og yfirsjónjr.
ILGÁTA mín er sú, að þeir
myndu brátt þreytast á fé~
lagsskapnum 'hver við annan og
hugsunum hvers annars, og það
er sú refsing, sem ég vildi, að
þeir yrðu látnir sæta.
Menn þeir, sem eiga að gæta
þeirra, skulu vera hámenntað-
ir menn og gæddir miklum per-
sónuleik. Það á eigi aðeins að
fela þeim að annast vörzlu fang
anna heldur og að taka dreng-
skaparheit af þeim um það, að
þeir skuli ekki tala við þá né
hlusta á þá, nema á vikulegum
viðræðufundum, þar sem full-
trúum fanganna sé leyft að bera
fram fyrirspurnir og umkvart-
anir.
Með öðrum orðum, ég legg til,
að tengsl þessara manna við
samfélagið verði gersamlega
rofin.
Þeir hafa lýst því yfir ,að þeir
séu HERRENVOLK, _ yfirþj óð,
hafnir yfir alla aðra. Ég vil láta
þá njóta yfirburða sinna í fé-
lagsskap hvers annars. Ég vil
láta neita þeim um það, sem
þeir meta mest í heimi hér, að
láta áhrifa sinna gæta á samfé-
lagið.
Ég hefi gert mér far um að
kynna mér sálarlíf þessara
manna um tuttugu ára skeið,
og ég er þess fullviss, að þetta
er sú refsing, sem þeir verð-
skulda mest og á bezt við.
Vegna þess að hér er um að
ræða refsingu, sem þeir hafa
sjálfir kalláð yfir sig, myndi
réttmæti hennar verða öllum
Ijóst, nema litlum hópi öfga-
manna — sem ætti að búa stað
hjá hinum þýzku, ítölsku og
japönsku varmennum.
*
ESS BER að láta getið, að
tilkostnaður þessa kæmi
til með að verða nokkur, en þó
er hann smámunir saman borið
við það, sem ný 'heimsstyrjöld
myndi kosta.
Vopnaðir hraðbátar og flug-
vélar" yrðu að hafa strangan
vörö um eyjuna allar stundir
sóláPÍringsins og auk þess yrði
að láta kastljós lýsa upp strend-
ur hennar á hverri nóttu.
Ef svö ólíklega skyldi fara,
að einhverjum útlaga þessara
tækist að flýja, verður að sjá
svo um, að hann 'lxafi hvergi
höfði sínu að að halla. Til þess
að unnt verði að firra heiminn
síyrjöldum í framtíðinni, ber að
koma á alþjóðalögreglu og sjá
svo um, að alþjóðlegir glæpa-
menn verði sóttir til saka og
látnir sæta áhyrgð gei-ða sinna
í hverju því landi, þar sem þeir
kunna að leita hælis.
Ef ekki verður á komið ein-
hvers konar alþjóölegri yíir-
stjórn, munum við lifa eins og
hingað til við það stjónrarfar,
þar sem kenningin um auga fyr-
ir auga og tönn fyrir tönn mót-
ar afstöðu manna og þjóða. Það
er því vissulega fyílsta ástæða
til þess að taka til alvarlegrar
athugunar hvei'ja þá tillögu,
sem byggð er á grundvelli al-
þjóðalaga, rnannréttinda og trú-
arbragðafrelsis.
Innilegar þakkir fyrir sýnSa samúð við andlát cg jarðarför
jkonunnar mirtnar
GMðrúiraar HaSldéru Berg~'.
Kliéartöslasr
H. TOFT.
Síkólavörðust. 5. Sími 1035.

Krisíjá
endr. on
-.mmmma
Estíher Wiilliams, ameríska leikkonan hér á myndini, er
hinn rnesti sundgarpur, enda ver hún flestum tómstundum
sánum í vatninu. Myndin var tekin af henni í Beverley
Hills í Kaliíorníu.
Isuiirás § dag?

Aróðurssérfræðingar
ÞJÓÐVERJA hafa harnrað
á því nú um skeið, að innrás
bandamanna úr vestri myndi
hefjast í dag, 4. júní, en nú eru
liðin nákvæmlega fjögur ár
síðan brottfi.utningun.um frá
Dunkerque lauk. Eins og áður
hefir verið sagt í þessum dálld,
er ekki unnt að vita, hvenær
innrásin hefst, það vita aðeins
Eisenliower og nánustu sam-
starfsmenn hans. Hvers vegna
Þjóðverjar segja. þetta, e;r ekki
gott að viía. Ef til vill til þess
að ögra 'bandamörmum, fá þá
til þess að gera innrásina á ein-
hverjum vissum degi, þegar
þeir eru við öllu bxxnir, en það
er hæpið og ósennilegt, að
bandamenn gíni við slíku.
En þetta gefur þó tilefni til
þess að minnast hinna örlaga-
þrungnu daga, þegar Bretar
unnu mesta hernaðarafrek sitt
í þessari styrjöld. Við skulum
hvei'fa fjögur ár aftur í tím-
ann og sjá, hvernig þá var um-
horfs á vettvangi styrjaldar-
innar. Óvígur þýzkur her, grár
fyrir járnum, hafði rutt sér
braut gegnum virkjabelti Belga
og hina ;,óvinnand.i“ Maginot-
línu og sóttu að hafnarborginni
Dunkerque við Ermarsund. Þar
voru samankomnar leifar, eða
öllu heldur meginhluti þess
herafla, sem sendur hafði verið
til Frakklands xmdir forystu
Gorts lávarðar. Þama biðu
hermennirnir, þúsundum sam-
an, örþreyttir en óbugaðir.
Þeir stóðu þárna við fjöru-
borðið og biðu eftir einhverju.
Þeir voru ef til vill ekki trúaðir
á, að takast myndi sð koma
þeim undan. Þeir gátu ekki veitt
Þjóðverjum neití teljandi við-
, nám, því að þá vantaði fallbyss-
ur, skriðdreka og önnur stærri
hergögn. Þeir höfðu orðið að
skilja þau eftir, er holskefla
hinna þýzku herja reið yfir þá.
Yfir þeim svifu Messerschmitt
og Junker-flugvélar og létu
skothríöina dynja á þeim
varnarlausum, en Bretar- áttu
lítinn fiugvélakost. í þýzka út-
varpinu mátti heyra sífelldar
frásagnir af gereyðingarorr-
ustum, Vernichtungsschlacht,
taugasíríðið var í fullxim
gangi. En kraftaverkið skeði.
Bretar drógu saman all það,
sem ílotið gat, togara, drátt-
arbáta, lystisnekkjur og vél-
báta og öllu var stefnt til
Dunkerque. Tundurspillar voru
til verndar. Óbreyttir borgarar,
sem aldrei höfðu nálægt stríði
komið, sýndu af sér fádæma
hetjudáð og sagan um þá at-
burði, sagan um Dunkerque, er
óskráð enn.
Um það bil 335.000 manns
varð bjargað frá ströndunum
við Dunkerque, þes'sir menn
voru hrifnir úr klóm Þjóðverja
á síðasta augnábliki. Meðal
þeirra voxu alknargir franskir
hermenn, sem síðar urðu fyrsti
vísirinn að her Frjálsra Frakka.
Þegar ölluan hermöimunaim
hafði verið komið um borð í
skipin, sem biðu úti fyrir, stóð
maður í fjörunni. Hann var síð-
astur allra. Ekki sást blettur né
hnikka á fötum hans. Skór hans
voru gljáfægðir, hann var of-
boð rólegur og lét eins og ekk-
ert væri á seiði. Svo leit hann
snöggvást urn öxl, til þess að
hyggja að, hivort nokkur væri
eftir, sté sáðan um borð í bát-
inn, som flutti hann til skips.
Havxn hét Sir Harold Alexander,
og haxm starfar nú að því að
hrekja Þjóðverja af Ítalíu.