Alþýðublaðið - 04.06.1944, Blaðsíða 4

AP Ifeaturts
ONE 9IDE, LITTLE
GUVS/ LETAMAN
-r READ IT/ )—2
HM/AMD
ME W/TH
ADATE
TONIGHT/ i
WHAT’S
5TMEAN?
JUST WHEN
IWAS GETTIN’
-T C05V/ y-
THIS IS IT, CHUMS/
MARK MV WOR.DS, WE’LL
BE HITTIN’ THECLOUDS
THIS TIME TOMORROW/ .

ALÞTPOTLAOIP
Sunnudajíör 4. júní 194JI
tSTJARNARBI'
FJórar nsður
(Four Mothers)
Framhald myndarinnar
FJÓKAR DÆTUR
Lane-systur
Gale Page
Claude Rains
Jeffrey Lynn
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Sala aðgm. hefst kl* 11
STÓÐ EINN UPPI
%
GUÐMUNDUR „meistari“
átti fjórar forláta vínflöskur og
var ein gul, önnur rauð, þriðja
græn og fjórða blá. Gaf hann
þeim nöfnin: ..Hitler, Stalin,
Mussolini og Churchill.“
Einu sinni á ári hélt hann
veizlu fyrir bezta kunningja
sinn og voru þá allar flöskurn-
ar fullar af víni, en víntegund-
irnar jafn margar og flösk-
urnar.
Nú rann upp veizludagur og
settust þeir vinimir að hrykkju
og var byrjað að drekka úr
Hitler. Þegar liðið var að mið-
nætti, var búið úr Hitler og
Stalin og langt komið niður í
Mussolini, en þá var líka farið
að svífa svo mikið á þá drykkju
bræður, að báðir sonfnuðu. Um
leið og Guðmundur lagði sig,
hafði Mussolini fallið á hliðina
og rann vínið um borðdúkinn.
Árla næsta morgun vakna
þeir jafn snemma, vinimir, og
ætla að fá sér hressingu, en
bregður heldur í brún, þegar
þeir sjá hvernig umhorfs er.
Loksins hefur Guðmundur upp
röddina og segir:
„Þetta er bágt ástand, félagi.
Hitler og Stalin hefur blætt út
og Mussolini ælt öllu, en
God save the king. hérna stend-
ur þá Churchill minn teinréttur
og skruggufúllur á Skansin-
um.
TIL LESEDÁNNA
Sendið „Heyrt og séð“ skrítl-
ur og skopsögur til birtingar
hér í dálkinum.
og sífelldum iþvotti úr upp-
'sprettuvatni, og fyrstu gráu hár
in voru farin að koma í dags-
ljósið. Til iþessa hafði ég ekki
fundið mema fimm grá hár, en
fimsm grá íhár er nægilegt til að
skjóta mánni skelk i bringu,
einkucm ef maður er ástfangin
af ungum pilljji.
Við komum til Genf síðasta
bvöldið í ágústmiánuði, snædd-
um kvöldverð og gengum um
Iborgina og meðfram vatninu.
Kris hafði mælt sér mót með
einhverjum vinum s/inum og ég
fór snemma að hátta. Morgun-
ipn eftir fór ég á hárgreiðslu-
stofu og seldi hiárskera sjálf-
dæmi um meðferð á bári mínu.
Hann rakti fyrir mér hugmynd-
ir sínar um aðgerðir á hárinu og
hársverðinum og gebk síðan að
starfi sfnu með viðlíka tilburð-
um og væri hann skurðlæknir,
en tveir aðstoðarmenn hjálpuðu
honum.
Þegar ég kom inn í hár-
greiðslustofuna, var enn friður.
, Þegar ég fór þaðan var engum
vafa undirorpið, að ófriður hafði
brotizt út. Meðan ég var þar
inni hafði Hitler flutt ræðu sína
og ég hafði heyrt hana í útvarp-
inu, meðan aðgerðirnar fóru
fram á hárinu á mér.
Ég minnist þess, að þetta
kvöld fórum við með litla gufu-
bátnum yfir vatnið til einhvers
smábæjar, sem ég man ekki
hvað hét. Við sátum undir trjá-
krónum fyrir framan lítið veit-
ingahús og ræddum um alla
hluti milli himins og jarðar að
undanteknu þessu nýja stríði.
Þetta var góðviðrisdagur, en þó
leyndi það sér ekki, að haustið
var að ganga d garð. Það var
djúp og unaðsrík kyrrð umhverf
is obkur. Við fórum aftur til
borgarinnar og tókum píanó á
leigu handa Mikael. Ég keypti
leiðbeiningar handa byrjendum
í píanóleik og nokkur nótna-
hefti, og Kris byrgði sig upp af
bókum. — Það er tími til kom-
inn að ég hætti þessu letilífi og
fari að fást við „Bysantiska rík-
ið“ mitt, sagði hann. — Þetta
hefir verið yndislegur dagur,
Marion, er ekki svo? Þrátt fyrir,
þú veizt. Þrátt fyrir.
Það, sem ég man skýrast nú,
er ofurlítið samtal, sem við átt-
um í lestinni þetta kvöld. Ég
stóð í ganginum fyrir utan svefn !
vagninn minn og reykti síðasta i
vindlinginn áður en ég legðist i
til svefns. Lestin ruggaði ofur- ’
lítið og ég hreyfðist með henni
meðan ég horfði út um glugg- :
ann og út í náttmyrkrið fyrir {
utan. Ég var róleg og örugg 1
þrátt fyrir þetta nýja stníð. Það
Ifkfet ekki fg| gamla. Fó'lk ,
virtist hafa fullkomlega opin |
augu fyrir þvá, hvað það var
og ekki gera sér neinar hill-
ingamyndir varðandi það. Það
var enginn glæsibragur yfir
i þessu nýja tknabili. En þó virt-
* ist enginn trúa því enn sem
komið var, að þetta myndi verða
raunverulegt stríð, heldur að
eitthvað myndi ske á síðustu
stundu, er kæmi í veg fyrir
þessa fásinnu.
— Stríð út af Danzig? Það
er hlægilegt, hafði ég sagt við
Kris. — Þetta er í fyrsta sinn,
sem Þýzkaland hefir rétt fyrir
sér. Hvers vegna ætti England
að hefja styrj,öld nú, þegar þ
efndi ekki til styrjaldar vegna
Tékkóslovakiu ?
— Þeir berjaist við skugga,
sagði Kris. — England verður
að lýsa yfir styrjöld vegna álits
síns. Það eru bara látalæti. —
Þýzkaland tekur Danzig, líka
vegna álits síns. Það eru líka
látalæti. Svo semja þessi ríki
frið og leggja hart að sér til að
koma kyrrð á að nýju.
— Að sex vikum liðnum verð
um við í París og þetta verður
allt búið, hafði Walter Brandt
sagt. Hversu lítið vita ekki jafn
vel glöggustu menn. . . .
Mér leið vel, þegar ég stóð
þarna í ganginum. Ég hældi
sjálfri mér í huganum fyrir að
hafa komizt úr þessari sjálf-
heldu, sem ég var 1 i Staufen.
Dvölin í smáþorpinu í návist
hans hafði orkað þannig á mig,
að mér fundust allir hlutir
miklu þýðingarmeiri en þeir í
rauninni voru. Ég hafði haft
gott af þessari upplyftingu. Þar
að auki var þess að gæta, að
ef til styrjaldar kæmi, skipti
engu máli, hver elskaði hvern
og hvort maður var ungur eða
gamall. Ég horfði út í nóttina
og lézt vera stödd á sjávar-
botni. Kynlegar sýnir liðu fram
hjá. Runnarnir voru kóralrif.
Fjarlæg ljós, sem brá fyrir úti
í náttmyrkrinu, voru stjörnu-
fiskar. Eg skemmti mér ágæt-
lega, þar sem ég stóð ein míns
liðs í ganginum, reykti, lék mér
og var rótt innanbrjósts. Alla
ævina hafði ég haft mjög ríka
þörf fyrir að vera ein. Það var
mér eins nauðsynlegt og loft,
fæða og svefn. Og þó var það
svo, þegar Mikael kom út úr
klefanum sínum og tók sér
stöðu við næsta glugga, að ég
kenndi djúptækrar og ólýsan-
legrar ánægju yfir návist hans.
— Þú ert þá enn á fótum,
sagði hann. Hár hans var vott
eins og hann hefði burstað það
upp úr vatni, og angan af tann-
sápu lagði af honum. Hann var
í náttfötum og dökkgrænum
slopp utan yfir. — Ég gat ekki
farið að sofa, sagði hann. —
Og stríðsyfirlýsing er nú ekki
beinlínis neitt sefandi, eða
finnst sér það?
Hann var með hina ómiss-
andi pípu sína og tóbaksílátið í
höndunum, þegar hann kom út
í ganginn. Hann hafði bersýni-
lega komið þangað til að
SK mm Bflð S
SAMLA Blð B
Ráðkæn. 'lttán H“ lár"
(The Amazing Mrs Holliday)|
Deanna Durbin
Barry Fitzgeuald
Arthur Treacher
Sýnd kl. 7 og 9.
(Smilin’ Through)
Metro Goldwyn Ivlayer
|söngvamynd, tekin í eðlileg
um litum.
Aðalhlutverk leika
Jeanette RlacDonald
Brian Aherne
. Gene Raymond
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
(This Thing Called Lové)
Gamanmynd með
Rosalind Russell og
Melvyn Douglas
Sýnd kl. 3 og 5
Sala hefst kl. 11
reykja, en stakk nú pípunni og
tóbakinu í vasa sinn og studdi
báðum handleggjum sitt hvoru
megin við gluggann.
— Hvað kemur í huga þinn,
þegar þú hugsar um ást? heyrði
ég Kristófer segja. Þetta var
mjög furðuleg spurning af vör-
um hans. Jafnaðarlega gætti
hann mjög gaumgæfilega þeirr-
ar bannhelgi, sem hvíldi á því,
að menn honum líkir ræddu
um persónuleg efni. — IJvað
eftir Walt Disney
Sýnd kl. 3
Aðgöngum. seldir frá kl. 11
áttu við? spurði ég undrandi.
— O, þú veizt. Flestir tengja
einhverja ákveðna mynd hug-
mynd sinni um ástina. Einn
kunningi minn heldur því til
dæmis fram, að fyrir honum sé
ást sama og angan af línsterkju
úr hvítri svuntu. Vafalaust hef-
ir hann átt fyrsta ástarævintýri
sitt með stofustúlku og lítur
síðan á allar stúlkur, er hann
kynnist, sem stofustúlkur. Ég
þekki náunga, sem segir, að
(VIEÐAL BLAMANNA
EFTIR PEDERSEN-SEJERBO
Búatýru ber að einhverra erinda. Þegar hún er spurð.
þess, hversu langur tími muni líða þangað til hvítu menn-
irnir komi, svarar hún með því að líta í áttina til tjaldsins.
En á sama augabragði kemur maður hennar þar í ljós og hef-
ir meira en lítið hraðan á.
Ivitarnir hraða sér að skipa sér í röð, hver maður á
sinn ákveðna stað, og áður en Kaliano kemst til þeirra, er allt
í röð og reglu. Þessi hermannshópur er skipaður völdum
mönnum, sem eru stoltir af því að eiga að vera leiðsögu-
menn hvítu mannanna.
Þetta er óneitanlega mun tilkomumeira ferðalag en
venjuleg herferð.
Það eru litlar líkur á því, að þeir þurfi á vopnunum
að halda, því að gervallt landið niður til hafsins er byggt
frændum og vinum Ivitanna. En eigi að síður getur alltaf
árekstur átt sér stað, og auk þess er ekki hægt um það að
fullyrða, nema óvinaþjóðflokkur hefði gert innrás á land
það, sem áður hafði verið aðsetursstaður vina- Ivitanna. Fari
svo, eru hermenn þessir reiðubúnir til þess að fórna lífi og.
fjöri fyrir hvítu mennina, sem eru vinir hvíta föður. Þeir
munu aldrei hverfa heim með þá smánarbyrgði á herðum
sér, að þeir hafi ekki rækt erindi það, sem hann fól þeim,
með sæmd. Og nú heyrðist lágur söngur frá tjaldinu.
Hann hljómar út til blökkumannanna'. Þeir sk-ilja þeg-
ar, hvað þetia hefir að þýða, og þeir lúta höfðum í lotningu,
meðan á söngnum stendur.
Herra Wilson og Jefferson koma út. Og hinir hvítu
mennimir koma þegar 1 humáttina á eftir þeim Þeir ganga
áleiðis til blökkumannanna, alvarlegir í bragði.
YNDA
Ji A O A
ÖRiN: „Hvað er þetta?“
FLUGFORlENGIlNN : „Jæja þá
— og ég ætlaði á stefnuinót í
kvöld“.
ELANK: „Einmitt þegar ég ætl-
aði \ . . Það er bezt að einn
lesi plaggið“.
Á SKJALINU STENDURí „Til

allra hermanna: 1. Öll frí eru
aifturkölluð nú þegar. 2. Allir
v>erða að gefa sig fram hjá
ýfinmanni sínum“.
vitum við það strák.
ar! Sannið þið til. Við munum
verða komnir upp í skýin um
þetta leyti á miorgun“.