Alþýðublaðið - 25.06.1944, Blaðsíða 4

,&***>*
Suimudagur 25. júuí 1944
|dSTJARNARBf6SSSS
DIXIE
Bing Crosby
Dorathy Lamour
Billy de Wolfe
Marjorie Reynolds
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11 f. h.
Mánudag kl. 5, 7 og 9
Á tæpasta vaði
(Background to Danger)
Spennandi mynd um viður-
eign njósnara ófriðarþjóð-
anna í Tyrklandi.
George Raft
Brenda Marshall
Sidney Greenstreet
Peter Lorre
Bönnuð börnum innan 16 ára
HÚN VAR nýgift og naut
þeirrar dásemdar, að ganga í
búðimar og kaupa alls konar
búsáhöld. Loks fór hún inn í
blómaverzlun.
„Ég ætla að rækta nokkur tré
í garðinutn mínum,“ mælti
hún. „Gétið þér selt mér trjá-
fræ?“
„Með ánægju, frú,“ svaraði
búðarþjónninn og sótti bréf-
poka með fræi.
,fEruð þér vissir um, að þetta
fræ sé gott?“ spurði frúin.
„Já, frú.“
„Verða trén há og stofnarnir
háir?“
„Vafalaust, frú.“
„Og ræturnar sterkar?“
„Það hlýtur að vera.“
Andlit nýgiftu konunnar Ijóm
aði af ánægju.
„Þá þarf ég að kaupa hengi-
rúm um leið.“
LANDKÖNNUÐTJRINN var að
fara í Afríkuferð, og talaði við
vini sína:
„Ég þakka yður fyrir allar
árnaðaróskirnar mér til handa á
þessu hættulega ferðalagi, og
það ætla ég að láta ykkur vita,
að þegar ég er kominn langt
suður í heim og orðinn um-
kringdur af ógeðslegum villi-
mönnum, mun ég minnast ykk-
„„ CC *
ar.
Í«
h i/

GRRRIE
iSYSTIR
ið var lagt til ihliðar, þangað
til Hanson var búinn að borða,
tók blaðið og fór inn í setustof-
una.
iÞegar systurnar voru einar eft
ir, gengu samræðurnar nokkru
betur, og Carrie raulaði glað-
lega fyrir munni sér, rnéðan þær
iþvoðu diskana.
,,Mig langar til að fara og
ganga eftir Halstead Street, ef
það er ekki, oif langt burtu,“
sagði Carrie nokkru iseinna.
„Við ættum eiginlega að fara
í leikihúsið í kvöld.“
,,Ég býst ekki við, að Sveinn
vilji fara í kvöld,“ sagði Minna.
„Hann verður að fara svo
snemina á fætur.“
„Það gerir ekkert til — hann
hefði gaman af að fara,“ sagði
Carrie.
„Nei, hann fer ekki otft í leik-
hús,“ sagði Minna.
„Jæja, mig langar til að fara,“
sagði Carrie. ,,Við skulum þá
fara tvær.“
Minna hugsaði sig um stundar
korn, eikki um iþað, hvort hún
gæti eða vildi fara — því að það
var alveg útkljáð mál — held-
ur um eiitithvert ráð til að beina
hugsunum Carrie inn á aðrar
brautir.
„Við getum tfarið einlhvern
tíma sfeinna," isagði hún að lok-
•um, þar sem hún fann enga und
ankomuleið.
Carrie skildi strax ástæðuna
tfyrir þess-ari neitun.
„Ég á diáiítið atf peningum,“
sagði hún. „Þú kemur með mér.“
Minna hristi hötfuðið.
„Hann gæti komiðlíka,“ sagði
Carrie.
„Nei,“ -sagði Minna hljóðlega
og glamr-aði með diskunum til
þess að ytfirgnætf-a samtalið. „Það
gerir hann ekki.“
Það voru mörg ár síða-n syst-
urnar höfðu sézt, og á þessum
tíma hatfði skapgerð Carrie
þrozkast mjög mikið. Hún var
að eðlistfiari huglítil, þegar hún
þurifti að komast áifram af sjáltfs
dáðum, en þörf hennar fyrir
skemmtanir var svo sterk, að
hún var það sterkaista í ska-p-
gerð hennar. Það gat hún talað
um, þegar allt arinað bráist,
„Spurðu hann,“ sagði hún biðj
andi.
Minna var að hugsa um, h-vað
það væri gott að fá Carrie inn
í heimilið. Biorgun hennar gæti
komið upp í húsaleiguna, og það
yrði auðveldara að tala um pen
ingamáil við mann hennar. En
etf Carrie ætlaði strax að fara
að fl-angsa út og suður, þá yrði
öðru rriáli að gegna. Etf Carrie
iegði sig ekki fram við vinnu
Isína og sæi þörlfina á því að
v-inna baki brotnu án þess að
hugsa urn skemmtanir — hvern
• iig gátu þau þlá hatft nokkuð gott
af komu hennar til borgarinnar?
Þessar hugsanir vor-u samt ekki
sprottnar af illu og hörðu eðlis-
Æari. Þær voru alvarlegar íhug-
-anir konu, sem varð að laga sig
eftir kringumstæðunum, hvern-
ig sem þær voru.
Loksins lét hún það mikið
undan, að hún ætlaði að spyrja
Hanson. Hún lotfaði því með háltf
um ihuga og óskaði 'helzt að
hann neitaði algerlega.
„Carrie vill fá okku-r með sér
í leikhúisið,“ sagði hún og borfði
ó ma-nn si-nn. Hanson leit upp
úr blaðinu og þau hortfðust í
augu með blíðum svip, sem
sagði mjög greinilega: „Þessu
bjuggumst við ekki við.“
„Ég vil ekki fara þangað,“
svaraði hann. „Hvað er það sem
hana langar til að sjá?“
„H. R. Jacob’s”, sagði Minna.
Hann sökkti sér atftur niður
í blaðið og hristi höf-uðið.
Þegar Carrie sá, hvernig þau
litu á tillögu hennar, fékk hún
enn betri skilning á lífi þeirra
og litfnaðarháttum. Henni gramd
ist það, en hún sagði ekkert í
mótmælaskyni.
„Það er bezt, að ég fari niður
og standi úti á tröppunum í
nokkrar mínútur,“ sagði hún
nokkru seinna.
Minna sagði ekker.t við þessu,
og Carrie setti upp hattinn sinn
og fór niður.
„Hvert fór Carrie?“ spurði
Hanson, sem kom atftur inn í
borðstofuna, þegar hann heyrði
hurðaskellinn.
„Hún sagðis-t ætla að standa
úti á tröppum í nokkrar mínút-
ur,“ sagðd Minna. „Ég býst við,
að hana langi til að liíta dálítið
í kringum sig.“
„Hún ætti nú ekki að vera
strax fa-rin að hugsa um að eyða
peningum í lieikhús, eða finnst
þér, það?“ sagði hann.
„Hennd er víst eitthvað und-
arlega innanbrjósts,“ sagði
Minn-a. „Þetta er allt svo nýtt
og óþekkt.“
„Það mó vel vera,“ sagði Han
son og gekk til barnsins með á-
hyggjuhrukkur í enninu.
Hann var að hugsa um það
líf, sem margar ungar st-úlkur
1-itfðu, sem sneriist allt um hé-
igómaskap og beiimiskulega pen-
•ingaeyðslu, og hann furðaði s-ig
ó því, að Carrie skyldi nú þegar
hafa slíkt í huga, þegar hún
hafði úr svo litlu að spila.
Á laugardaginn fór Carrie ein
út — fyrst niður að ánni, sem
Ihenn-i fannst skemmtileg ,og síð
an eftir Jackson Street, en við
Iþað stóðu í þá daga faíleg hús
og indælis grasvellir, siem urðu
síðar ástæðan til þess, að því
var breytt í breiðstræ-ti. Hún
hreitfst af öllum auðæfun-um
þarna, og samt bjó víst enginn
við þeissa götu, sem átti meiri
eignir en sem svaraði hundrað
þ-úsund dollurum. Hún var feg
in að vera komin út úr íbúð
SS NYJA BIO
Rómantísk ást
Dans og söngvamynd.
/
Aðalhlutverk:
Fred Astaire
Rita Hayworth
Adolpke Menjou
Xavier Gugat og
I
hljómsveit hans

Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11 f. h.
ΠGAMLA BIO BS
PETUR MIKLI
(Peter the First)
Rússnesk stórmynd, sögu-
legs efnis, leikin af úrvals
leikurum Rússa
SIMONOV
TARASSÖVA
JAROV
Jarov
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Börn fá ekki aðgang
Sala hefst kl. 11

isystur isinnar, af þvií að henni
tfannst hún nú þegar vera þröng
og leiðinleg og fannst, að a'Ut
sem hefði ánægju og gleði í för
með sér, væri langt burt frá
henni. Hugsanir hennar voru nú
Ærjálslegri, og öðru hverju velti
hún því fyrir sér, hvar Drouet
væri niðurkominn. Hún vissi
ekki nema hann k-æmi á mánu-
var ekki lauist við að hún óskaði
þess.
Hún fór snemma á fætu-r á
mánudagsmorguninn og bjó siig
undir að fara í vinnuna. Hún fór
í gamla 'blússu úr blóidropóttu
-bómullarefni, slitið, brúnt ull-
arpils og setti upp iítinn strá-
h-att, sem hún hatfði gengið með
'í Columbia ’Cit-y allt sumarið.
dagskvöld þrátt fyrir allt, og í Skórnir hennar voru gamlir og
hún varð dálítið rugluð, þegar hálsklúturinn var krumpinn og
hún hugsaði til þess, en samt 'þvældur af langri notkun. Hún
BJÖRNINN
eftir HENRIK PONTOPPIDAN
Og Þorkell Ásgeir Einar Friðrik Miiller, sem verið hafði
einn þessara manna, hafði verið öllum hinum líkur um flest.
Ef til vill eru einhverjir enn lífs, sem muna eftir gild-
vöxnum, kubbslegum stúdent, er vakti hlátur og fögnuð
hvarvetna þar sem hann kom. Þeir hafa þá kannske séð
hann, er hann villtist stöku sinnum inn í guðfræðideildina,
en koma hans þangað vakti allajafnan óskiptan fögnuð, við
knattborð stúdentanna, en inni í hinni óvistlegu stofu, þar
sem því var fyrir komið, ól hann oft manninn daginn út og
daginn inn. Hann sat þar úti í horni, studdi olnbogunum á
hné sér og lét hökuna hvíla í höndum sér og lét sem hann
svæfi, en raunverulega starði hann á vini sína umhverfis
knattborðið, og öðru hverju brá fyrir brosi á vörum hans,
þegar honum bauð þannig við að horfa. Hann sat þama tím-
unum saman án þess að hreyfa sig né taka hinn minnsta þátt
í ærslum félaga sinna. Hann sat þarna eins og risi, sem kýs
að láta sem minnst fyrir sér fara og kann engan veginn
sem bezt við sig í mannheimi.
Raunverulega hafði allt hjálpazt að til þess að svona
mætti verða allt frá því að Þorkell litli leit fyrst dagsins
ljós í svefnherbergi móður sinnar. Ættingjar hans og vinir
höfðu löngum verið helzt þeirrar skoðunar, að hann væri
ekki 'eins og fólk er flest. Og vesalings móðir hans, sem var
mjög áhyggjufull um framtíð hans, gat aldrei of oft á upp-
'vaxtardögum hans tekið hið stóra h'öfuð hans milli handa sér
og skýrt honum frá því, hversu litla von hann skyldi gera
sér um lífið, hversu lítils hann skyldi vænta og að lýsa því
fyrir honum, hvað myndi bíða hans og brýna það fyrir hon-
í •-Kbs:?-
r NDA
# A G A
KATA: „Skepnurnar ykkar! Morðingjar! Ég skal sannarlega reyna að gera það, sem pilturinn sýndi mér! Svona, nú er það byrjað fyrir alvöru!“