Alþýðublaðið - 15.07.1944, Page 7

Langardagur 15. júlí 1944.
ALÞTÐUBLAÐ1D
I
---------------------------.. , .1
Bœrinn í dap
■, _______________ y
Næturlæknir er í Læknavarðstof-
unni, sími 5030.
Næturvorður er í Laugavegs-Apó-
teki.
Næturakstur annast BSI, sími 1540.
Útvarpið.
20.30 Hljómplötur: Óbó-kvartett eft-
ir Mozart.
20.45 Leikrit: „Skammgóður vermir“
eftir A. Sehnitzler (Brynjólfur
Jóhannesson o. fl.).
21.15 Hljómpl.: Tónverk eftir Schubert.
22.00 Danslög.
Hjónaband.
Nýlega voru gefin saman í hjóna-
band ungfrú Guðný Magnúsdóttir og
Guðjón Steingrímsson rafvirki. Heim-
ili þeirra er ó Bergstaðastræti 65.
Hjónáband.
12. þ. m. voru gefin saman í hjóna-
band af lögmanni ungfrú Sigríður
Stefánsdóttir frá Fossi á Síðu og Hall-
dór Gíslason, bóndi á Sjónarhól, Vatns-
leysuströnd.
Hjónaefni.
Nýlega hafa opinberað trúlofun sína
ungfrú Ragnheiður Magnúsdóttir,
Vindheimum í Skagafirði og Pétur
Pétursson frá Mýrdal í Kolbeinsstaða-
hreppi, bókari í Landssmiðjunni.
Hjónaband.
f dag verða gefin saman í hjóna-
band ungfrú Betty Hansen og Einar
Jón Einarsson, bifreiðarstjóri, frá Vík
í Mýrdal. Heimili þeirra verður að
Laugavegi 163.
Höfðingleg gjöf.
Kr. 10.000 (tíu þúsund krónur) bár-
ust Kvenfélaginu „Hringurinn" þ; 1.
júlí frá „ST.“ Fyrir þessa miklu rausn
þakka ég innilega.
F. h. félagsins.
Ingibjörg Cl. Þorláksson.
FYRRAKVÖLD hélt Alfreð
* Antjrésson leikari skemmt-
un á ísafirði fyrir troðfullu húsi,
og miklum fögnuði áheyrenda.
Með Aifr-eð í för hans eru þeir
Sigfús Halldórsson tónskáld og
Jón Aðils leikari.
Arbók frjálsíþrófta-
manna 1944
Fjölbreytf að efni og hin fróölegasta
A RBÓK frjálsíþróttamanna
1944 er nýkomin út. Er
þetta í annað sinn, sem þessi ár-
hók kemur út. Hefir hók þessi
að geyma margvíslegan fróðleik
og upplýsingar, sem íþrótta-
mönnum í frjálsum íþróttum og
unnendum þeirra íþrótíagreina
er gagnlegt að kunna skil á.
Efni árbókarinnar er m. a.,
sem hé'r segir: Upphaf frjálsra
íþrótta á íslandi II. (Olafur
Sveinsson), íþróttamótin í
Reykjavík 1943, íþróttamótin
úti á landi, Afrekaskrá íslands
1943, Rabb um árangurinn
1943 (Sig. Ól.), Afrek ís).end-
inga erlendis (J. B.) íslands-
meistarar frá byrjun (J. B.)
Merk hlaup: SkóÍahlaupið, Af-
reksmenn II.: Guðjón Júlíus-
son, Í'slenzík met, ísíenzk
drengjamet, Norðurlandamet,
Heimsmet, minningarorð um
látna íþóttamenn o. m. fl.
Ritstjórar árbókarinnar eru
þeir Jóhann Bernhard og Brynj
ólfur Ingólfsson.
Minoáiigarorð
DAG fer fram í fríkirkjunni
-*• hér í Reykjavík minningar-
athöfn um Sigurð Ingimundar-
son, fyrrv. kaupmann á Stokks-
eyri, sem hafði dvalizt. hér í bæn-
um langa hríð og var hér mörgum
kunnur. En á morgun verður
Sigurður borinn til hinztu hvílu
heima í ættþorpi sínu.
Sigurður Ingimundarson var
fæddur að Dvergasteini á Stokks-
eyri hinn 27. ágúst árið 1891. For-
eldrar hans voru þau hjónin Ing-
unn Einarsdóttir og Ingimundur
Guðmimdsson. Sigurður þótti
strax í æsku bera um margt af
jafnöldum sínum. Hann réðist um
fermingaraldur til Ólafs Arnason-
ar, kaupmanns á Stokkseyri, en
verzlun hans varð síðar kaupfé-
lagið Ingólfur. Gegndi Sigurður
þar störfum, unz hann stofnaði
sjálfur verzlun í maímánuði árið
1913. Rak hann þá verzlun sína
unz hann fluttist hingað til
Reykjavíkur árið 1924. Eftir að
til höfuðborgarinnar kom lagði
Sigurður fyrir sig veggfóðrun og
varð síðar meistari í þeirri grein
og vami að henni til banadægurs.
Hann kvæntist eftirlifandi konu
sinni, Onnu Helgadóttur, hinn
30. nóvember 1912. Eignuðust
þau hjón fimm börn, þrjá syni og
tvær dætur, sem öll eru uppkom-
in.
Sigurður Ingimundarson var
maður vel gefinn um margt. Hon-
um fóru verk flestum öðrum
mönnum betur úr hendi. Hann
var félagslyndur og undi vel hag
sínum í mannfagnaði. Hann var
gæddur góðum gáfum, vel lesinn
og víðförull. Tvö hugðarmál átti
hann, sem alla jafna voru honum
helgur dómur. Það var sönglist-
in og skáldskapurinn. Hann var
um langt skeið meðlimur Karla-
kórs Reykjavíkur eftir að hann
fluttist til Reykjavrkur, en heima
á Stokkseyri hafði hann lagt
söngmálum og félagsmálum mik-
ið lið og gott. Ástar hans á skáld-
skapnum gætti minna, nema í
hópi þeirra, sem þekktu hann
bezt. En fáa menn hef ég þekkt,
sem unnu meira fögrum ljóðum
en hann, sér í lagiliinu bezta, sem
til er af kveðskap íslenzkra al-
þýðuskálda. Sjálfur var hann
hagorður vel, og til eru á prenti
eftir hann nokkur kvæði, að
sönnu undir dulnefni, senj eru þó
lítill hluti þess, er ég hygg, að
hann ha'fi látið eftir sig í bundnu
máli. Sigurður var umfrarn allt
smekkvís, auk þess,. sem honum
var rík hagmælska í blóð borin.
Hann var þó alltaf ófús til þess að
flíka skáldskap sínum, mun fyrst
og fremst hafa litið' á hann sem
skemmtun sj'álfs sín og vina sinna,
en margir hafa kvatt sér hljóðs
á skáldaþingi, er höfðu honum
minna að segja.
Sigurður Ingimundarson var
að mínunr dómi eigi aðeins list-
vinur. Hann var og listamaður,
enda þótt hann láti ekki eftir sig
mörg né stórbrotin listaverk.
Listamannseðlið var honum í
blóð borið. Þess vegna mun
Ur daglega lífinu
Innilega þökkum við öllum þeim, sem heiðruðu minningu
Emi9s TEiorocfdsens
og sýndu okkur samúð og vináttu við fráfall hans og útför.
Áslaug Thoroddsen.
Ingunn og Þorvaldur Thoroddsen.
Þökkum auðsýnda hluttekningu við fráfall og jarðarför móður
okkar,
Gcslbjairgar Jónsdéttur.
Ólafur og Sigurður Sigurðssynir.
iBM^awB|||IIIIIMWIIIIIillliIIIWIIIII|lllllillllllllBIIUIIlllllllBlllllilllllllH'llillllllllllHIIIIIIHIllHHII—HIIIIIIIMUIMIIII
Þökkum hjartanlega öllum hinum mörgu, nær og fjær, sem
-sýndu okkur samúð og hluttekningu við andlát og jarðarför
iéns i€r. Sigfússonar bakara.
Sérstakar þakkir viljum við færa Alþýðubrauðgerðinni h.f. og
starfsfólki hennar. Einnig Bakarasveinafélagi íslands.
Eiginkona, börn og systkini hins látna.
Maðurinn minn
iósi Jónssen,
verður jarðsunginn frá Gaulverjarbæjark-irkju mánudaginn 17.
þ. m. — Athöfnin hefst að heimili hins látna, Vestri-Loftsstöð-
um kl. 11 árdegis.
Upplýsingar um bílferð austur í síma 9276.
Hrafnhildur Gísladóttir.
AÐ er alkunna, að pistlar
um daglega lífið í borginni,
um daginn og vegirin, hvort sem
um er að ræða pistla Hannesar
á horninu í Alþýðublaðinu, Vík-
verja í Morgunblaðinu eða pistla
Ríkisútvarpsins um daginn og
veginn, eru afar vinsælir þættir,
sem eiga sinn stóra lesenda- og
hlustendahóp.
Þessir þættir eiga að vera og
eru að öllum jafnaði í léttum tón,
þeir eiga að vera rabb um ýmis-
legt, sem daglega ber á góma, á-
bendingar um það, sem betur
mætti fara í borginni okkar,
samdir í skemmtilegum og létt-
um dúr, ef svo mætti segja. En
á hinn bóg'inn verður að vanda
sæmilega vel til þeirra, ef fólk á
að taka mark á þehn, þeir mega
um fram allt ekki vera leiðin-
legir. Það er auðvitað mál, að
það er erfitt að skrifa slíka pistla
dag eftir dag, jafnvel þótt höf-
imdum þeirra berist allmörg bréf
og þeir þurfi ekki alltaf að skrifa
mikið sjálfir.
Eg ætla hér á eftir að beina
nokkrum orðum til Víkverja út
af pistlum hans, sem hefir stór-
um hrakað í seinni tíð, hver sem
ástæðan kann að vgra, og þykist
ég vita, að hann firtist ekki við
aðfinnslur mínar, sér í lagi ef
þær mættu verða til þess að bæta
dálka hans.
Bréfin, sem Víkverja berast,
eru yfirleitt læsilegri en það, sem
kemur frá hans eigin brjósti, sem
vonlegt er, þar sem fleiri menn
eru að verki, og erfitt er að forð-
ast endurtekningar, þegar sami
maðurinn þarf að framleiða svo
og svo mikið lesmál á degi hverj-
um. Að vísu segir Víkverji sjálf-
ur í dálkum sínum í fyrradag,
af aðdáanlegri hógværð, að hann
sé „hálffeiminn við að lesa lofið
frá ykkur sumum“, en ég þykist
vita, að ekki komi að sök, þótt
honum berist til eyrna, að ekki
eru allir á sömu skoðun.
Víkverji virðist hafa valið sér
nokkur hugðarefni, sem hann
þreytist ekki á að fjalla um dag
efth' dag og mánuð eftir mánuð.
Að vísu er góð vísa aldrei of oft
kveðin, en það er alkunna, að
börn geta étið svo mikið af kara-
mellum, að þau vilji ekki líta við
þeim framar. Skipta mó viðfangs-
efnum Víkverja í fimm aðal-
flokka, sem eru mjög ólíks eðlis:
a) Fáninn.
b) Sorphaugar.
c) Brotnar girðingar.
d) Ómáluð hús.
e) Óhljóð á næturþeli,
og ef til vill mætti bæta við
sjötta flokknum, sem er lögregl-
an í Reykjavík, en sleppum hon-
um að sinni.
Það er mjög þarflegt að brýna
fyrir fólki að fara virðulega með
fánann og það er síður en svo að
það sé gert. En það má líka mis-
þyrma svo góðu og göfugu mál-
efni. Hér hefir verið rætt um
gerð fánans, tjúgufána og venju-
lega fána, upplitaða fána og rifna,
flaggstengur, hvenær eigi að
draga hann 'að hún og hvenær
niður aftur. Allt gott og blessað
og mjög þarflegt. En að fá þetta
efni aftur dag eftir dag í ótal
varíasjónum, það er of mikið.
Fólk getur orðið leitt á sífelldu
stagli um fánann okkar. Rétt-
mætar aðfinnslur verða að hvim-
leiðu nöldri.
Rúmsins vegna er rétt að taka
b, c og d-liði í einu lagi. Það er
alveg rétt að meðferð á sorpi og
sorpílátum hefir um langt skeið
hversdagslíf hans hafa borið mun
meir blæ lífs listamannsins, en
margir samferðamenn hans gerðu
sér grein fyrir.
Sigurður Ingimundarson var
mörgum kunnur, og þess vegna
munu margir til hans hugsa, er
hann kveður Reykjavík-í síðasta
sinni í dag. Á morgun verður
verið til skammar. En, drottinn
minn dýri, lyktinni af sorphaug-
um bæjarins slær fyrir brjóst
beim. sem hafa lesið um betta
svona einu sinni í viku í marga
mánuði. Sorp verður að flytja á
öruggan stað, en óþarft mun að
reka nefið ofan í Jpað dag eftir
dag. Þegar Hótel Island brann,
kom mikill hvalreki á fjörur Vík-
verja. Fjöldi húsa í grennd við
hótelið sviðhaði og var þá farið
að mála þau. Aha, hugsaði Vík-
verji, þarna er nokkurra mónaða
efni. Síðan var hafin dauðaleit að
ómiáluðum húsum, sér í lagi þeg-
ar nær dró lýðveldishátíðinni, og
kom inargt í leitirnar. Dag eftir
dag fundust ný hús, sem þegar
þurfti að mála, ef ekki ætti að
stimpla Reykvíkinga sem dóna-
legustu skrælingja, sem aldrei
hefðu séð málningardós eða kúst,
hvað þá heldur notað þessi þarfa-
þing. Og málningárlyktin breidd-
ist út-um bæinn, hún smaug inn
um alla glugga, menn dreymdi
um ótal kústa, sem væru að mála
og mála og sumir hrukku upp
með andfælum við það, að mað-
ur á mélaraslopp hellti úr fullri
dós ofan í andlitið á þeim. —
Nei of mikið mó af öllu gera,
jafnvel hinum þarflegustu hlut-
um.
í gær komst hnífur Víkverja í
feitt: Hann sá sem sé tvo ung-
linga, „varla meira en um tvítugt.
Þeir voru svo út úr drukknir, að
þeir gátu ekki staðið upp“ o. s.
frv. Aðalpúðrið í þessu var þó, að
þessir dánumenn höfðu svo öfl-
ugar söngraddir, að fólk í hverf-
inu gat ekki fest hlund. Þarna
var hinn óskaplegasti konsert og
fylgdi honum sú tilbreytni, að
flösku var kastað í steinvegg.
| hann svo lagður til hinztu hvíld-
ar í kirkjugarði ættþorps síns,
þar sem brimið gnýr og hin fögru
fjöll bar við himin þriggja átta.
Þakkir vina hans fylgja honum
áleiðis, er hann leggur upp í síð-
asta áfangann, þar sem enginn
fær samfylgdar notið.
Helgi Sæmundsson.
Varð af þessu ágætis undirleikur
fyrir söngmennina.
Það skal tekið fram, að sá, er
línur þessar ritar, er hófsmaður á
áfengi og vill á engan hátt mæla
því bót að liggja á gatnamótum
með söng um hánótt, hvað þá
heldur að brjóta flösku upp við
steinvegg. En þessi saga er ekk-
ert einsdæmi, ef svo væri, væri
hún ágæt og mjög þörf. En svo
koma líka sögurnar um ölæðið í
bílum með tilheyrandi söng etc.
Ef trúa mætti sínum eigin aug-
um við lestur slíkra pistla-, gæti
ókunnugur maður haldið, að íbú-
ar Reykjavíkur væru allir með
tölu mestu fylliraftar og dónar,
en óvarlegt mun að halda slíku
fram.
Að endingu vil ég biðja Vík-
verja að misvirða ekki aðfinnsl-
ur mínar, sem eru gerðar af ein-
lægum hug. Auk þess er öllum
hollt að fá ofurlitla gagnrýni, sér
í lagi þeim, sem gera lítið að því
að gagnrýna sig sjálfir, en eru
hins vegar alltaf að gagnrýna
aðra.
Reykvíkingur.
Ljósmyndastofa Lofts í Nýja Bíó.
Afgreiðslustofa ljómynda Lofts í
Nýja Bíó verður lokuð til 1. ágúst nk.
Hins vegar verður ljósmyndastofan
sjálf opin til 22. þ. m., en eftir það
verða engar myndir teknar hjá Lofti
til 8. ágúst.
Betanía.
Almenn samkoma í kvöld kl.
8.30. Sigurjón Jónsson talar. All-
ir velkomnir.