Alþýðublaðið - 16.08.1944, Blaðsíða 8

wt fcAiv'T TKL'aaI HOW 6! Áp Vvt
TO HAV£ MAUfc COW !ACT WHT Í yOTJ . T-ÍR
l'M a. SCORCHV T:\MTH, PJLOr. ANO TMIfc
IC LT. HANK B'JW VJ, MY NAVI6ATOR/
OUR SQUADRON 10 BA9ED AT Fi'ELD K/
19 í ;NC:' / IF NOT,.. A9 OU k'KOvV TÖ'
MUCI-i ADOirr Ue?...Vvt VVILL B£ F'ORCÉ
TO DISPOfiE OF vöU/ BUT NATURALLY.
|T VOU HAVE I., NIIFICAIION ? T~—
iBfflw fj. !
ÁV.E LANDED INTRE
HARSOR.. . DIDN'T
WANT THE GERpANS
TO CAPTURE US/ t
AI.ÞYÐUBLAÐÍ0
Miðvikudagmr 16. ágdst 1944.
®TiARNASSS8ð«
Saga III næsfa bæjar
(Something to Shout About)
Skemmtileg og íburðarmikil
söngva- og dansmynd.
S Don Ameche
Janet Blair
Jack Oakie
Sýnd klukkan 5, 7 og 9.
„FYRIR SJÖTÍU ÁRUM birt-
ist eftirfarandi hugvekja í
Reykjavíkurblaði, en á þeim
árum þvoðu húsmæðurnar í
Reykjavík þvottinn sinn í Laug
unum:
„Laugahúsið við Laugarnes-
laugamar er nú með öllu eyði-
lagt fyrir löngu síðan, er var
hið bezta og nauðsynlegasta
skýli fyrir þvottakonur úr
Reykjavík, og ættu bæjarbúar
að reisa það upp aftur, því allir
vita, hvílíkur sparnaður það er
árlega fyrir þá, bæði með eldi-
við og sápu, að leita þangað
með allan þvott þeirra, og að
öðru leyti, hvílikt skaðræði það
getur orðið á heilsu kvenna, að
Standa þar skýlislaust í mis-
jöfnu veðri, og það á vetrum,
því heita má, að allan árshring-
inn yfir séu sífelldar laugaferð-
ir þangað með þvotta úr bæn-
um, að fráskildum 2 eða 3 mán-
uðum, er þó gætu átt sér stað
þá eins og hinn árstímann, ef
skýli væri byggt. Þar vér vit-
um, að allir húsfeður bæjarins
sjái 4 hvilík nauðsyn er á slíku
húsi úkorum vér á þá, einn sem
alla, að skjóta saman fé til þess,
að sem allra fyrst verði byggt
rammgert hús við laugarnar í
þessum tilgangi, og að *vegur-
inn verði jafnframt því lagður
þangað, sem er qft næsta tor-
veldur yfirferðar. Vér vonum,
en samt bar hún þess undarlega
Iheillandi menki, sem juku að-
eins á hinn hrífandi yndisþokka
hennar. Skórnir fóru nú vel á
litlu fótunum ihennar og voru
með iháum hælum. Hún hafði
laert mikið um kniplinga og ým-
isleg .smáatriði, sem eru svo
mikils virði í útliti konunnar.
Húm hafði fitnað litið eitt og
var nú dásamlega ávöl og þrif-
leg. -
Hurstwood skrifaði henni
einn morguninn og bað hana-að
hitta sig í Jefferson skemmti-
garðinum í Monroe Street. Hon
um fannst ekki viðeigandi að
koma oftar í heimsókn, jafnvel
þótt Drouet væri heima.
Daginn eftir var hann í fall-
ega skemmtigarðinum um eitt
leytið og hafði fundið trébekk
undir sýrenurunnum. Þetta var
á þeim hluta árs, þegar
vorið hefur ekki alveg glatað
styrkleika sínum. Á lítilli tjörn
rétt hjá voru vel klædd böm að
leika sér með hvíta seglbáta. í
skjóli við grænt hofmyndað
garðhús sat vörður laganna og
hvíldi sig með krosslagðar hend
ur og kylfuna við beltið. Gam-
all garðyrkjumaður gekk um á
grasflötinni með garðskæri og
gætti að nokkrum runnum. Fvr-
ir ofan hvelfdist blár himin hins
nýkomna sumars, og í hinum
þéttu, grænu og ilmandi lauf-
krónum flögruðu og kvökuöu
starfsamir spörfuglar.
Klukkan tvö kom Carrie
gangandi eftir stígnum í áttina
til hans, ung og blómleg. Hún
var nýlega búin að prýða vor-
hattinn sinn með fallegu hvítu
og bláu silkibandi. Pilsið henn-
ar var úr góðu bláu efni og
blússan hennar var í stíl, úr
efni með drifhvítum grunni
með fíngerðum taláum teinum.
Brúnu skórnir hennar gægðust
öðruhverju fram undan kjóln-
um. Hún hélt á hönzkunum í
hendinni.
Hurstwood virti hana fyrir
sér með velþóknun.
,,Þú komst, ástin mín,“ sagði
hann ákafur og stóð á fætur
til að ganga á móti hennni og
þrýsta hönd hennar.
,,Auðvitað,“ sagði hún bros-
að allir húsfeður, sem þurfa að
láta brúka laugarnar, og máske
fleiri, láti fljótt af hendi rakna
samskot til slíks.
Nokkrir húsráðendur í
Reykjavik.“
andi. „Hélztu, að ég ætlaði
ekki að gera það?“
„Ég vissi það ekki,“ svaraði
hann.
Hann leit á enni hennar,
sem var rakt eftir þessa hörðu
göngu. Svo tók hann upp
mjúkan, ilmandi silkivasaklút
og strauk yfir andlit hennar.
/Svona,“ sagði hann ástúð-
lega. „Nú er allt í lagi.“
Þau voru hamingjusöm yfir
að vera nálægt hvort öðru — ^
að horfast í augu. Loks, þegar
tilfinningar þeirra hafði lægt
Iítð eitt, sagði hann:
„Hvenær fer Charlie aftur í
burtu?.“
„Ég veit það ekki,“ svaraði
hún. „Hann segist vera að
vinna ýmislegt fyrir fyrirtæk-
ið hér í borginni.“
Hurstwood varð alvarlegur
og hugsi. Nokkru seinna leit
hann upp og sagði:
„Yfirgefðu hann og komdu
með mér.“
Hann leit í áttina til drengj-
anna með seglbátana, eins og
þetta væri engan veginn mik-
ilvægt atriði.
„Hvert gætum við farið?“
svaraði hún í næstum sama
tón og vafði saman hönzkun-
um og horfði á tré rétt hjá.
„Hvert vilt þú fara?“ spurði
hann.
„Við getum ekki dvalizt
áfram í Chicago,“ svaraði hún.
Hann hafði engan grun um,
að þetta væri í huga hennar ■—
að húli kæmi með tillögu um
að flytjast burt.
„Því ekki?/ spurði. hann
blíðlega.
„Ó, vegna þess,“ sagði hún.
„Vegna þess að ég vildi það
síður."
Hann hlustaði á þetta, en
hafði mjög óljósan skilning á
gildi orðanna. Þetta virtist
elcki svo ’ alvarlegt. Hann
þurfti énga endanlega ákvörð-
un að taka núna.
,,Þá vrði ég að segja upp
stöðu minni,“ sagði hann.
Hann sagði þetta með léttri
röddu, eins og málið þyrfti að-
eins litla athugun. Carrie
hugsaði sig um, meðan hún
virti fyrir sér hið fagra um-
hverfi.
, „Ég vildi ekki búa í Chi-
cag;o og hafa hann hér,“ sagði
hún og hugsaði um Drouet.
„Þetta er stór borg, vina
mín,“ svaraði Hurstwood. „Ef
við flyttumst í suðurhluta
borgarinnar, ' þá værum við
_ NTJA Blð
Flóifafólk
(„The Pied Piper“)
Monty WooIIey
Anne Baxter
Roddy McDowalI
Sýnd klukkan 9.
„HSj Buddy“
klúbburinn
Skemmtileg dans-
söngvamynd, með:
Harriet Hilliard,
Robert Paige,
Dick Foran.
Sýnd klukkan 5 og
____GAIWLA SiO _j
|&sf og fineykslismál
(Design for Scandal)
Rosalind Russell
Walter Pidgeon
Sýnd klukkan 7 og 9.
7.
Henry AEdrich,
ritstjóri
(Henry Aldrich, Editor)
Jimmy Lydon
Rita Quigley
Sýnd klukkan 5.
næstum komin í aðra borg.“ •
„Að minnsta kosti vil ég
ekki gifta mig, meðan hann er
hérna,“ sagði Carrie,- „Ég vil
heldijr ekki hlaupa þannig
burt frá honum.“
Hurstwood brá við, þegar
hann heyrðí minnzt á gift-
ingu. Hann sá greinilega, að
þetta var takmaík hennar —
hann fann, að það yrði engan
veginn auðvelt að fara í
kringum það. Honum létti
stundarkorn, þegar hann hugs-
aði um tvíkvæni. Hann velti
fyrir sér, hvernig í ósköpunum
þetta endaði allt saman. Hon-
um fannst, að honum miðaðí
ekkert áfram, en augnaráð
hennar leyndi sér þó ekki. Nú
þegar hann horfði á hana,
fannst honum hún dásamleg.
Var það ekki mikils virði að
eiga ást hennar, jafnvel þótt
honum yrði það einhver byrði.
Álit hans á henni jókst einmitt
vegna mótstöðu hennar. Hún
var eitthvað til að berjast fyr-
BJÖRMNN
eftir HENRIK PONTOPPIDAN
vildi segja, að fyrst svona væri, byggist hann varla við, að
himnaríkisdvölin yrði sér til mikillar ánægju.
Séra Miiller, sem fylgdist gerla með 'hreyfingum manns-
ins og vissi, hvað hær áttu að tákna, gerðist meira en lítið
undrandi. Þegar hann hafði starað niður fyrir sig góða stund
leit hann snöggt upp og sagði, að þetta, sem hann hefði verið
að segja, væri einber þvættingur, því að í himnaríki fengi
hver það , sem hann girntist og óskaði Sér. Og til þess að út-
skýra þetta nú betur fyrir hinu sjúka gamalmenni, lýsti
hann því fyrir sjúklingnum, að í himnaríki rættust allar
óskir manna jafnskjótt og þær væru bornar af munni fram.
Ef hann yrði svangur, myndu englarnir þegar í stað færa
honum borð með hinum lystilegustu réttum, sem hann gæti
svo valið úr að vild sinni. Ef 'hann kysi að hafa k'onu hjá
sér, myndi og sú ósk hans verða uppfyllt, og ef hann lang-
aði í tóbak, myndi himnafaðirinn varla nenna því að neita
honum um þá bón, því að honum væri það hið mesta kapps-
mál að reynast börnum sínum sem umburðarlyndastur og
Örlátastur,,svo að þehn fyndist eins og þau væru heima hjá
sér er þau hefðu tekið sér dvöl í ríki hans.
stöð okkar er á K-flugvellin-
um.“
FORINGINN: „Ef þið getið
sannað iþar sean 'þér hafið ver-
ið að segja mér, þá er allt í
lagi —en ef þið getið það ekki
— og þar sem þið vitið orðið
D'.: CDíLKt
rí/.T'a; 'ty á/nd
OF THOUa-H •
THAT YOU MIGHT BE ,
MEMBER5 OF THE •
IVI YN DA-
SAGA '
ÖRN: „Við getum varla lýst því,
hvað það gleður okkur að við
skufum hafa getað komist í
samfoand við yður. Ég er Örn
Elddng undirforingi, flu.gmað-
ur og þetta er Hank Bunyau,
flugsérfræðingur minn. Flug-
svo mikið um okkur, þá erum
við neyddir til að losa okkur
við ykkur. En að sjálfsögð haf-
ið þið skilríki.
ÖRJN: „En við eyðilögðum allt,
er við lentum í íhöfninni. Við
höfum enga löngum til þess
að liáta Þjóðverjana komast að
iþví hverjir við erum.“
FORINGINN: „Þetta er að vísu
mjög sennileg saga, en það
nægir þó ekki tH þess að losa
mig við þá hugs-un að þið get-
ið vel verið Gestapómenn!“
d>COi?CHYAND HANK,
FORCED DOWN !N NA7I
OCCÚPIED ITALY, ARE
TAKEN TOTHE
HEADQUARTER5 OFTHE
UNDER6R0UND BY ONE
OF ITS MEMBER5...
THEV MEET THE
LEADER...
I 3 -271 u s p“, on-
I .....—» AP fcolures