Alþýðublaðið - 20.08.1944, Blaðsíða 4

LOOKi SIR. ..DONTT TH1NK WPRE 1
INGRATE5 BUT HERE'STHE WAVI
LOOK AT rr... BY LAND ITLLTAKE
THREE MONTH5. ..jF WE'RE LUCKY/
WITH THE SAME AMOUNTOFLUCK
WE CAN 6ET A PLANE PATCHED
TOGETHERIN ABOUT THREE WEEKS
AND BETHEREIN 5EVERAL HOURS/
IT'S A GAM8LE’
«*.BUT AN
IMA6INATIVE
ONE/GOTOIT...
ANDITHINK
WECAN LOCATE
SOME PETROL/
THAT’S EXACTLY WHATTHEY
MÁV DO, HANK/ WITH SOME
JUDICIOUS JUGGLIN6 OF PARTS
WE MAY BE ABLE TO MAKE A ygí
600P MES5ERSCHMITT OUT 1
mm.mr OFAMESS/ *. • .
CMONiHANK...
WE’RE GOINP TO
FIND OUT HOW
TME WRIGHT
BROTHERS FELT/
AWJ UP TO ONE 6O0D PLANE,
POTHEY? ,-----------

Slefnumól í Berlín
(Appointment in Berlin)
Spennandi amerísk mynd
um njósnir og leynistarf-
semi.
George Sanders
Marguerite Chapman
Mánudag:
Sýnd klukkan 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 16
ára.
Gráttu af elsku, en ekki af
reiði, pví að köld rigning glæð-
ir ekki vöxt blómanna,
Enskur málsháttur.
* * *
ILL NAUÐSYN.
— Hvenær varð sund al-
mennt á Skotlandi?
— Ekki fyrr en byrjað var
að taka brúartolla.
* • •
VILDI SKIPTA
Haður einn var á leið um ör-
æfi og eyðimerkur. Sólin skein
afar heitt. Eins langt og augað
eygði sást hvergi annað en gul-
grás sandu r. Hvergi var vatn,
hvergi var stingandi strá, eða
nokkuð mergi um líf. Hann var
þreyttur, þyrstur og svangur, og
nestið að þrotum komið. Allt í
einu sá hann léreftspoka á sand-
inum fram undan sér. Hann
lifnaði allur við og herti göng-
una. Hann settist og leysti frá
pokanum. Glóandi gimsteinar
ultu út í sandinn mörg þúsund
króna„ virði. Maðurinn huldi
andlitið í höndum sér, grét og
sagði: „Ó, að það hefðu heldur
verið brauðskorpur eða roð og
uggar.“
* * •
Ef eitthvað e rsagt í gamni er
óheiðarlegt að taka það álvar-
lega.
Hann hafði litla hugmynd um,
þegar hann gekk út úr dyrun-
um þetta kvöld, hversu rfiikilli
ólgu hann hafði komið af stað
í sál konunnar, sem hann skildi
eftir. Carrie hafði þetta tilfinn-
inganæma og samúðarfulla eðli,
sem sí og æ hefur notið sín bezt
í leiklistinni. Hún var gædd því
hlutleysi sálarinnar, sem endur
speglar alltaf hinn starfandi
heim. Hún hafði meðfæddan
hæfileika til að líkja eftir og
hann í ríkum mæli. Enda þótt
hún hefði enga æfingu, gat hún
iðulega endurtekið áhrifamikil
atriði, sem hún hafði séð, fyrir
framan spegilinn og breytt um
svip eftir þeim persónum, sem
um var að ræða. Hún hafði
mikla ái^gju af því að þjálfa
blæbrigði raddar sinnar eins og
hin óhamingjusama kvenhetja
og endurtaka innilegustu setn-
ingarnar, sem höfðu mest áhrif
á hana. Upp á síðkastið hafði
hún í leyni líkt eftir lenkkonun-
um, sem hún haifði séð á leiksvið
inu. Htún tiléinkaði sér hinn
heillandi yndisþokka þeirra, og
það voru margar smáhreyfingar
og svipbrigði, sem hún hafði
sökkt sér niður í, þegar hún var
ein í herbergi sínu. Offtar en
einu sinni, þegar Drouet hafði
komið að henni fyrir framan
spegilinn og hélt, að hún væri
að dáðst að sjálíri sér, var hún
eingöngu að rifja upp fyrir sér
einhver svipbrigði eða augna-
tilliti, sem hún hafði tekið eftir
hjá annarri konu. Þessar léttu
ásákanir hans gerðu það að
verkum, að hún hélt, að þetta
væri eingöngu hégómagirni, og
hún fann til nokkurrar sektar,
þótt þetta væri aðeins hin fyrstu
veiku merki um listakonuna,
sem leitaðist við að endurskapa
fullkomna líkingu fagurrar konu
sem hafði haft áhrif á hana. í
sKkum tilhneigingum, í slíkri
löngun til að líkja eftir Kifinu í
kring, liggur einmitt undirstaða
leiklistarinnar.
Nú þegar Carrie heyrði hin
lotfsamlegu ummæK Drouets um
leiMiæfileika hennar, varð hún
gagntekin af ánægju. Orð hans
fylltu hana gleði, því að þau
voru staðhæffing á því, sem hún
haífði alltaf vonað, en aldrei þor-
að að trúa. 'Hún átti til hégóma-
girni eins ög allar mannlegar
verur. Henni fannst hún geta
gerff margt og mikið, ef hún
hefði tækifæri til. Hversu otft
'hafði hún horft á hinar vel
klæddu leikkonur á sviðinu og
velt fyrir sér, hvernig hún liti
út, hversu dásamalega henni liði
ef hún væri stödd þarna uppi.
Glæsileikinn, hriffningin, fötin,
fágnaðarlætn, allt þetta hafði
lokkað hana, unz hún fékk þá
hugmynd ,að hún gæti einnig
leikið •— að hún gæti einnig'
vakið hrifningu á mætti sínum.
;Nú var henni sagt, að hún gæti
það — að þessi smáatriði, sem
hún hafði skemmt sér við þar
heima, hefðu jafnvel vakið at-
hygli hans á valdi hennar. Þetta
■var heillarudi tilfinnng, nieðan
hún stóð yffir. Hún sat f ruggu-
stólnum og byggði loftkastala.
Hún sá sig í anda í erfiðum hlut-
verkum, sem hún leysti af
hendi með sniild. Hún sá sig
sem átrúnaðargoð allra um-
kringda glæsileik og munaði.
Hugsanir um allar þær fögru
leikkonur sem hún hafði séð um
dagana — sénhver tiMinning og
'hugmynd, sem hún bar í brjósti
gagnvart leiklistinni, ruddust nú
fram í huga hennar eins og flóð-
alda. Hún vaggaði sér í stólnum
og bollalagði og byggði skýja-
börgir, sem aðstœðumar gáfu
ekkert tilefni til.
Drouet kom við í stúkunni,
(þeðar hann kom niður í borgina
og spókaði sig þar með merki-
svip, þegar hann hitti Quincel.
,,Hvar er þessi unga stúlka,
sem jþér ætluðuð að útvega okk-
ur?“ spurði hinn síðarneffndi.
„Ég er búinn að ná í hana,“
sagði Drouet.
,,Er það virkilega?" sagði
Quincel undrandi ytfir þessum
hraða. „Það er prýðilegt. Hvað
er heimilisfang hennar?" og
hann dró upp vasabók sína til
þess að geta sent henni hlut-
verkið.
„Þér ætlið að senda henni hlut
verkið?" spurði farandssalinn.
„Já“.
„Ég skal taka Jþað. Ég fer
framhjá húsinu, sem hún býr
í, á hverjum morgni.
„Hvar sögðuð þér, að hún ætti
heima? Við þurífum heimilisfang
hennar, ef við skyldum þurfa að
senda henni einhverjar uplýs-
ingar.“
„Ogden Place 29.“
„Og nafnið."
„Carrie Madenda,“ sagði far-
andsalinn út í bláinn. Reglu-
bræður ihans héldu, að hann
væri einhleypur.
. NVJA Blð
Hðtjur herskólans
. (The Gentlemen from
West Point)
Söguleg stórmynd frá byrjun
19. aldar.
Aðalhlutverk:
Maureen O’Hara
John Sutton
George Montgoomery
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Sörn innan 12 ára fá ekki aðg.
Sala hefst kl. 11 f. h.
GAMLA BiO 10
Síjörnurevýan
(Star Spangled Rhythm)
OiNG CSIOS8T * 609 HÖf*É ★ ÉREO
MqcMURRAY * fRANCHOT WN£ * RAY
MILLANO A VICTök MOORE * OOROTHY
tAMOUR * RAULETTE GOGOARD * VERA
20R«NA * MARY MmRTJN * OlCK
powell * emv HurroN * eodie
8RACKEN * VÉROníCa LAKE A AlAtf,
LxOO * SCCHÉSTER *•
Sýnd kl, 3, 5, 7 og 9.
Aðgöngumiðar seldir frá
kl. 11 f. h.
I
«•
„Nafnið hljómar eins og hún
gæti leikið, finnist yður ekki?“
,,Jú, það er satt.“
Hann tók hlutverkið heim til
Carrie og rétti henni það, eins
og 'hann væri að gera henni
greiða.
„Hann segir, að þetta sé bezta
hlutverkið. Heldurðu, að þú
getir tekið það?“
„Ég get ekki sagt um það, fyrr
en ég er búin að lesa það yfir.
Þú veizt að ég er dauðhrædd,
þegar ég er búin að ákveða
þetta.“
„Hvaða vitleysa.“ Við hvað
ættirðu að vera hrædd? Þetta
eru lélegir samleikarar. Enginn
þeirra er eins góður og þú.“
„Ég ætla að sjá til,“ sagði
Carrie, sem var ánægð yffir að
vera búin að fá hlutverk, þrátt
fyrir kvíða sinn.
Hann gekk um gólf, fiktaði
við föt sín log ffumaði, áður en
hann gat fengið sig til að segja
næstu setningu.
BJÖRNINN
eftir HENRIK PONTOPPIDAN
broddi fylkingar. Þá brá fyrir bliki í augum hans, sama blik-
inu í augum hans, sama blikinu og bar 'hafði sézt áður fyrr,
er hann var á hreindýraveiðum uppi á auðnuni Grænlands
og honum hljóp kapp í kinn. )
Tilkynningin um komu biskups vakti almenna athygli o£
var talin vitni bess, að séra Múller myndi sviptur kjól og
kalli áður en langt um liði. Enda þótt séra Þorkell væri ekki
alls kostar staðráðinn í bví að gera uppreisn, rísa up.p til
baráttu gegn ofsækjendum sínum. Hann hafði hlegið hátt
og saði við vini sína. „Byskupinn og félagar hans skulu svei
mér fá að sjá bað, að það er kominn bjöminn í sauða-
hjörðina."
Séra Þorkell vann með mörgum hætti að því að afla sér
vinsælda. Meðal annars tók hann a ðgera að umræðuefni
í stólnum og utan hans málefni, sem presiar eru óvanir að
MYNDA-
SAG A
PlANES UPSTAIRS. ,.SO WHAT ?
A BUNCH ÓF WASHOUTS DON'T
HANK: „Svona nú Örn, taktu
þessu með ró. Hvað um það,
þó að þarna uppi sé allmikið
aff flugvélarusli ? Þó að þar
séu margar eyðilagðar vélar
þá höfum við þó enga flug-
færa“.
ÖRN: ,Jú, einmitt, það getur
vel orðið! Með hlutum úr mörg
um vólum getum við kanske
búið til eina brúklega Messer-
dhmifftvél. — (iHann snýr sér að
foringjanum) Sjáið herra minn!
Þér megið ekki halda að við
séum alveg óðir, en svona lít
ég á málið: Ef hamingjan er
með okkur þá komumst við til
bækistöðva okkar eftir þrjá
mánuði----og ef lukkan er með
okkur þá getum við kannske
búið til nothæffa fflugvél úr
draslinu þarna uppi á þremur
vikum — og ná heim á nokkr-
um klukkustundum."
FORINGI'NN: „Þetta er happ-
drætti, en hefjist bara handa.
Eg vona að okkur takist að út-
vega oKu.“
ÖRN: „'Húrra! Komdu Hank, nú
förum við að eins og Wright-
bræðurnir, sem fundu upp flug
vélina!"

1044,