Alþýðublaðið - 05.11.1944, Qupperneq 8

I
8
ALÞYÐUBLAÐ5Ð
Suimudagur 5. nóvember 1944
■TIARRfiRSIOa
Sonur Greifans af
Monfe Chrisfo.
Louis Hayward
Joan Bennett
George Sanders
Sýning kl. 3, 5, 7, 9.
Sala aðgm. hefst kl. 11.
INDRIÐI Einarsson var hug
sjónaríkur, og oft skemmtileg-
ur. 1919 kom út lítil bók eftir
hann, sem heitir Reykjavík fyrr
um og nú. Er þar saman konv-
inn all mikill fróðleikur um höf
uðstaðinn og allstaðar kemvfc
fram trúin á dularmættið, sem
vísaði Ingólfi Amarsyni til
þessa staðar. En bók þessa end
ar Indriði með þessari einkenni
legu klausu. „Sólsetursljóminn
yfir Reykjavík verður ávallt
hinn sami, hvort sem hér eru
15.000 eða 150.000 .manns.
Hann yerður samur og áður,
hvort sem götuljósin loga sksert
eða dauft, og hvort sem upp-
Ijómuðu gluggamir eru margir
eða fgir. Hann breytist ekki,
þótt þunginn af nokkrum þús-
undum ára jafni Reykjhvík við
jörðu. Hann verður samur sem
nú þótt gos frá eldgýgum fyrir
suðaustan okkur hylji bæinn
í vikri og ösku eins og Hersaul
anum og Pompeji. Sólseturs
Ijóminn verður sá sami, þegar
kynblendingurinn af fjórum
mannflokkum kemur hingað
sunnan frá Patagoníu — svo ég
leyfi mér hliðstæður við frægu
hugsjónina hans Macaúlays —
sezt á hornstein í skólavörð-
unni, og horfir yfir auðnina, þar
sem milljónir manna hafa elsk-
að og þjáðst — auðnina, þar
sem Reykjavik einu sinni stóð.
* * *
KARLMAÐUR spyr áldrei
stúlku að því hvort hún elslá
sig, fyrr en hann er nærri viss
um að svo sé.
Stúlka spyr karlmann aldrei
að því hvort hann elsíci sig, fyrr
en hún er nærri viss um að svo
sé eklá.
jafnaði sig brátt. „Hún hefði
ekki skrifað mér, ef henni stæði
alveg á sama um mig.“
Þetta var eina huggun hans í
allri þessaxi eymd. Orðalag,
bréfsins gaf ekkert í skyn, en
hann þóttist vita, hvað lægi á
bak við.
Roðinn kom aftur í kinnar
hans. Hann gleymdi um stund
bréfinu frá McGregor, James og
Hay. Gæti hann aðeins fengið
Carrie, þá losnaði hann ef til
vill úr allri þessari flækju —
þá skipti allt hitt engu máli.
Honum stæði á sama, hvað koná
hans aðhefðist, ef hann þyrfti
ekki að missa Carrie. Hann reis
á fætur og gekk um gólf og
dreymdi unaðslega drauma um
hann, sem átti alla ást hans.
En það leið ekki á löngu unz
gömlu áhyggjumar skutu aftur
upp kollinum, og þeim fylgdi
likamleg vanmegun. Hann hugs
aði um morgundaginn og mál-
sóknina. Hann hafði ekkert
framkvæmt og nú var dagurinn
liðinn. Klukkuna vantaði kort-
er í fjögur. Klukkan fimm var
skrifstofu málafærslumannanna
iokað. En hann hafði frest, þang
að til klukkan eitt daginn eftir
Meðan hann hugsaði, liðu síð^-
ustu fimmtán mínúturnar, og
klukkan varð fimm. Þá hætti
hann að hugsa um að hitta þá
í dag og fór aftur að hugsa um
Carrie. .
Það verður að taka það fram,
að maðurinn reyndi ekki að rétt
læta sig í sjálfs síns augum.
Hann bar engar áhyggjur út af
því. Hann hugsaði nú eingöngu
um að reyna að vinna Carrie.
Það var ekkert illt í því. Hann
elskaði hana af öllu hjarta. Ham
ingja þeirra beggja var undir
þv komin. Bara að þau væru
laus við Drouet!
En alit í einu mundi hann
eftir því, að hann vantaði
hreinan flibba fyrir morgundag
inn.
Hann keypti flibba og okk-
ur hálsbindi og fór yfir í Palm-
er House. Þegar hann kocm þang
að, sýndist honum hann sjá
Drouet fara upp stiigann með
lykil í hendinná. Þetta gat ekki
verið Douet. Þá datt honum í
huig, að þau væru ef til vill
flutt. Hann gekk upp að skrif-
borðinu.
„Býr herra Drouet hér?“
spurðd hann skrifstofumanninn.
„Það held ég sé,“ sagði hann
oig leit í gestabókina. „Já.“
„Er það satt?„ hrópaði Hunst-
wodd o^ reyndi að dylja undr-
un stína. „Er hann einn?“ bætti
hann við.
„Já,“ sagðl skrifstofumaður-
inn.
Hurstwood sneri frá og beit
á vörina til þess .að dylja til-
finningar sínar.
„'Hvierju sætir þettá?“ hugs-
aði hann. „Þeim hefur orðdð
sundurorða.“
Hann flýtti sér dnn í herber>gi
sitt glaður í tanagði og iskipti um
filibba. Um leið *hugsaði hann
með sér, að nú hlyti Carrie að
vera ein heima nema hún væri
flutt líka. Amnans varð hann að
komast að því. Hann ákvað að
fara þangað strax.
,,Nú veit ég, hvað ég geri,“
hugsaði hann. „Ég fer þangað
og spyr eftir Drouet. Þá fæ ég
að vita, hvort hann er þar eða
ekki og hvar Carrie er.
Hann titraði við tilhugsun-
ina um það að fá nú að sjá
Carrie eftur. Hann ákvað að
fara þangað ,strax etfitir kvöLd-
verð.
Þegar hann ikom niður klukk-
an sex, leit hann vandlega í
kringum sig, til þess að vita,
hvort Drouet vseri niðri við og
fór svo út að 'borða. Hann gat
varla komið niður matnum,
hann var svo ákafur í að kom-
ast út til Ogden Plaoe. Áður
en hann fór af stað áleit hann
bezt að komast að, hvot Drouet
væri, og hann fór aftur til gisti-
hússins.
„Er herra Drouet fardmn út?“
spurði hamn iskrifstofumanniim.
,,Nei,“ svaraði hann. „Hann
er upp i herbergi siínu. Viljið
þér senda honum nafnspjald
yðar?“
„Nei, ég lít inn seinna,“ svar-
aði HurstwKx>d og gekk út.
Hann leigði sér vagn og ók
til Qgden Place og gekk nú
dj'arfilega upp að dyrunum.
Þjónustustúlkan opmaði fyrir
honum.
„Er herra Drouet hexma?“
sagði Hurstwood alúðlega.
„Hann er á ferðalagi,“ sagði
’stúlkam, sem hafði heyrt Car-
rie Isegja að við frú Hale.
„En er frú Drouet þá við?“
„Nei, hún tfór í leikhúsið.“
„Jæja,?“ sagði Hurstwodd
undrandi og spurði svo, eins og
honum væri mikið niðri fyrir:
„Þér vitið' vist ekki í hvaða
leikhús?“
iStúlkan hafði eniga hugmynd
um að, en henni geðjaðist ekki
að Hunatwood, og hún vildi
gjarnan gabha hann og sagði
því: „Jú, f Hooley leikhúsið.“
„Þakka yður fjmir,11 sagði

Á norðurleiðum.
(Northern Pursuit)
Spennandi stórmynd frá
Canada. Aðalhlutverk:
ERROL FLYNN '
JULIE BISHOP
Bönnuð börnum yngri en
12 ára.
•Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
»
GAMLA SÍO ■
Undir oki her-
námsins
(This Land is Mine)
Charles Laughton
Maureen O’Hara.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn fá ekki aðgang.
Allt fyrir frægð-
ina.
(Salute for Three).
Betty Rhodes.
Sýnd kl. 3.
Sala hefst klukkan 11.
fbnstjórimn, lyfti hattinum og
gekk burt.
„Ég ætti að líxa imn Hooley
Ieikhúsið,“ hugsaði hann, en
hann geirði það samt ekki. Áð-
ur en hanm var kominn inn í
miðhluta borgarimnar, hafði
hann velt m'álinu betur fyrir sér
og komist að þeirri niðurstöðu,
að það væri þýðingarlaust.
Hann þráði að vísu að hitta
Cárrie, en hann vissi, að hún
væri með einhverjum öðrum,
og hanm vildi ekki sýna henni
neina áleitni. Hann gseti ef til
vill talað við hama seinna —
á morgun. En daginn eftir
þuirfti íhann að tala við lög-
fiæðimgana.
'Þessi litlá fierð hans varð til
þeisis að gera honum enn þyngra
í hug. Hann fór aftur að brjóta
heilann um gömlu vandamálin,
ög þsgar hanm kom til drykkju-
stofiunnar, vildi hann helzt af
öllu fiá að gleyma. Nokkir
stjómmálamenn frá Cook
Oounty voru d kappræðum við
kringlótta borðið aftast í saln-
um. Nokkrir ungir galgopar
Fyrsta ævintýrið.
á þilfarið en ég heyrði stunur og fyrirgang. Ég hraðaði mér
lostinn, þegar ég sá, hvað var þar um að vera. Mikkelsen
undir þiljur sem mest ég mátti, en nam staðar eins og steini
skipstjóri lá í rekkju sinni, bundinn á höndum og fótum, og
handklæði sjálfs hans var bundið fyrir munn honum, svo að
hann gat lítið sem ekkert látið til sín heyra, en hins vegar
blimskakkaði hann í sér augunum og var hinn ófrýnilegasti
á svip. Ég hugsaði mig ekki lengi um en þau þangað sem ég
vissi, að Sextus geymdi hníf sinn og skar því næst á bönd
eftir að ég hafði leyst hann úr prísundinni, en því næst
skipstjórans. Hann mælti ekki orð frá vörum fyrst í stað
ruddi hann úr sér flóði af bölvi og ragni og baðaði út hönd-
unum eins og óður maður, svo að mér varð ekki um sel og
hafði mig hið skjótasta upp á þiljur. Þetta mun hhfa orðið
til þess, að Mikkelsen áttaði sig, því að hann kom í humáttina
á eftir mér, lagði hönd sína á öxl mér og þakkaði mér með
mörgum orðum þessa góðvild mína og fullvissaði mig um
það, að hann væri hér eftir vinur minn í lífi og dauða og bað
mig að leita til sín í hvert sinn, sem ég þyrfti aðstoðar með.
Það var ókunnur skipstjóri ,sem Mikkelsen hafði lent
í deilu við nóttina áður, sem hafði notað sér tækifærið, þeg-
yipe/that MAKES^
PIVE OANCE TICKETS
VOU &OT...£UESS
I PON'T GET A
GAL IN My A2MS/.
IT AIN'T FAIR/
1 SHOULPÁ
ICNOIVM IT .
WUZ T00 5000
/
GOT YOUR SHIN-PAD5 [ BUT—
FOR THE BIG NI&HT / WHAT'S
KID5? THOSE AIR- /SOING TO
WOLVES ARE , \ HAPPEN TO

MYNDA-
SAG A
SAMMY: „Ágætt. Þú færð
fi.mm danisa fyrir miðana þína
Bara að ég fái nú stúlku í
faðminn."
FLUGMAÐUR: „Þetta hefði ég

IS itadeal THEN, EH I
NUSSE--IF TH' DOC SAYS
I'M O.k. TO 'sr-.: ©ET
TO COLLEC~ ■ " DANŒ
nPQAA v: I
Sú/you had TO shoot off
yOUR BI& YAP, ABOUT THE
rAgTWEL u PARTV?.. V'KNEW
KATHY'D mAVE TO PULL
OUT w.i'Tú .t •ER T£OUPE,

átt að vita. Ég verð að kocmast
á dansleikinin.“
STÚLKA: „Það eir best að
ibúa sig vel fiyirir daginn. Þess-
ir lofitemir enu skæðir stund-
um.“
" JúiS"1'
ÖNNUR STÚLKA: „Já', «n
Ihvað verður úr þessu milli
Kötu og Ajrnar?“
SAMMY: „Jæja, Kata mín. Eig-
eu
ég 'fiæ að fara þá ætlar þú að
danisa við mig.“
HANK: „Þú ættir að þegja um
dansleikinn þú veist að Kata
verður að fara með flokkn-
um.“