Alþýðublaðið - 21.04.1945, Side 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Laugardagur 21. apríl 1945-
Crtgefandi Alþýðuflokkurinn
Ritstjóri: Stefán Pétursson.
Ritstjórn og afgreiðsla í Al-
þýðuhúsinu við Hverfisgötu
Símar ritstjórnar: 4901 og 4902
Símar afgreiðslu: 4900 og 4906
Verð í lausasölu 40 aura.
Alþýðuprentsmiðjan h. f.
Línurnar skýrasi.
Kosningabaráttan í
KRON hefur gert línur
stjórnmálanna skýrari. Það hef
ur nú komið berlega fram, sem
raunar var áður vitað, að stjórn
arandstaðan ræður yfir þremur
blöðum höfuðborgarinnar.“
Þannig farast Þjóðviljanum
orð í ritstjórnargrein á sumar-
daginn fyrsta. Hann er Alþýðu
blaðinu stórlega reiður fyrir að
hafa flett ofan af yfirgangi
kommúnistaforsprakkanna i
KRON og vélráðum þeirra til
þess að gera alla aðra réttlausa
í félaginu, og kallar það stjórn-
arandstöðu! Hefur það þó ekki
hingað til heyrzt, að það væri
á stefnuskrá núverandi stjórn-
ar, að kommúnistar skyldu fá
einræðisvald yfir KRON; en
það er eins og forsprakkar
þeirra imyndi sér, að þátttaka
þeirra í stjórn landsins veiti
þeim einhvern rétt til þess að
vaða uppl með ofsa óg ofbeldi
og beita aðra, jafnvel samstarfs
flokk í rikisstjórninni, hvers-
konar fantabrögðum, eins og
mönnum eru í fersku minni úr
kosningabaráttunni í KRON
undanfarnar vikur og daga. Það
er þó alger misskilningur; hér
er engin sovétstjórn sezt að
völdum, þótt kommúnistar eigi
sæti í stjórn landsins; þeir eru
aðeins einn af þremur, jafn rétt
háum flokkum; og það er áreið
anlega ekki til að bæta sambúð
þeirra né heldur til þess að
greiða fyrir tilætluðum'árangri
af stjórnarsamvinnunni, ef
kommúnistar halda áfram, að
hegða sér þannig gagnvart öðr-
um samstarfsflokknum, eins og
þeir hafa gert gagnvart Alþýðu
flokknum bæði í Alþýðusam-
bandinu og KRON siðan stjórn
in var mynduð.
*
En satt er það — línur stjórn
málanna hafa skýrst við slika
framkomu kommúnista. Það
hafa sjálfsagt margir gert sér
einhverjar vonir um það um
það bil, er stjórnin var mynd
uð, að forsprakkar kommúnista
meintu eitthvað með skrafi sínu
og skrifum um nauðsyn sam-
starfs til nýsköpunar á sviði at
vinnulifsins, — að þeir myndu
að minnsta kosti ekki gera sér
leik að því að spilla sliku sam-
starfi með yfirgangi og hvers-
konar vélráðum við samstarfs-
flokikana.
En utan stjórnarinnar að
minnsta kosti hefir reynsla A1
þýðuflokksins af þessum sam-
starfsflokki því miður orðið
allt önnur en sú, sem vænta
hefði mátt. Framkoma hans
við Alþýðuflokkinn allt frá
því, að uppvíst varð um leyni-
bréf Brynjólfs Bjarnasonar á
Alþýðusambandsþinginu í
haust og þar til nú, að heyrin
kunn er orðin hin leynilega
smölun kommúnista inn 1
KRON í því skyni að skapa
iþei;m einræðisvald yfir félag-
inu og svifta Alþýðuflokkinn
öllum rétti í því og öllum á-
Togarasjomaður skrifar um það
Þegar múllinn smokkaðisf
framkvi
EG hef áður leitt getur að
iþvá að Kommúnistaflokk-
urinn hafi mýlt framkvæmda-
stjóra sinn, hinn velþekkta Egg
ert Þorbjarnarson, og þannig
íorðað flokknum frá áframhald
andi fylgistapi á meðal sjó-
manna út af óþrifaskrifum hans
um Sjómannafélag^ Reykjavík-
ur og Sigurjón Á. Ölafsson.
Þessi múlbinding flokksins á
framkvæmdastjóranum er ef-
laust skynsamlegasta ráðstöfun
in, sem Kommúni'staflokkurinn
hefir gert á lífsleiðinni og alveg
sérstaklega nauðsynleg ráðstöf-
un, eftir að Hákonar bomban,
sem ríða átti Sjómannafélaginu
að fullu, sprakk í höndum kom
múnista sjálfra, með þeim hörm
ungarafleiðingum fyrir þá, sem
alkunnugt er á meðal sjómanna.
Þessa dagana er mikið að snú
ast hjá kommúnistum. Þeir eru
í náinni samvinnu við kaup-
menn bæjarins að frelsa KRON
úr klóm Framsóknarflokksins
og stofna til hinnar alþekktu
einingar í félaginu. Alþýðan í
bænum hefur reynzt heldur
svifasein að átta sig á þessari
nýjustu einingu og ef satt skal
segja brást hún misjafnlega við.
í öllu þessu ysi og umstangi hef
ur múllinn smokkazt fram af
framkvæmdastjóranum og ekki
þurfti lengi að bíða eftir árangr
inum. Framkvæmdastjórinn
breiðir sameiningarvængi sína
að vanda yfir okkur sjómenn-
ina og samtök okkar með eftir
farandi ummælum:
„Sósíalistaflokkurinn myndi
aldrei samþykkja, að hvorki ég
eða aðrir flokksmenn, er hlut
eiga að máli,- hyrfu frá barátt-
unni fyrir því að létta oki Al-
þýðublaðsklíkunnar af Sjó-
mannafélagi Reykjavíkur.11 Og
,,Honum væri holt að íhuga að
verkalýðurinn hefur sótt sterk-
ara vígi í hendur Alþýðublaðs-
klíkunnar en Sjómannafélag-
Reykjavíkur.“ „Meðal sjó-
manna er sú spurning að verða
æ almennari, bverskonar félag
S j óman n aí'ólag Reykijiavíkur
sé orðið“, hvort Iþað ,,:sié sá kraft
ur, sem sé þess megnugt að
vernda meðlimi siína.“
Og enn segir framkvæmda-
stjórinn:
,,Þó að verkalýðsfélögin hafi
í heild losnað úr álögum Alþýðu
flokksins, eru til nokkur félög,
sem hafa ekki tekið'skrefið. Hið
helzta þesisara er einmitt 'Sjó-
mannafélag Reykjavíkur“. „Ál-
þýðublaðsklíkan rær nú lífróð-
ur til þess að. Sjómannafélagið
fylgist ekki með þróun verka-
lýðssamtakanna í heild.“ ,,Hún
þorjr ekki að innleiða lýðræði í
félagið, því að hún veit að þá
yrði hin fúna forysta ekki lengi
við völd. Þó að mörg hundruð
rnanns í flotanum vildu stilla
upp sérlista þá mega þeir það
ekki.“ „Sjómenn hafa ekki að-
eins engan rétt til þess að stilla
upp lista eftir vild, heldur er
einnig reynt að fyrirbyggja, að
þeir geti haft nokkuð að segja
um þann eina lista, sem leyfi-
legt er að stilla upp.“ „Kosn-
ingafyrirkomulagið í Sjómanna
félaginu gefur alranga mynd af
vilja sjómanna.“ „Staðfesting á
því er m. a. kosningaþátttakan
og ekki allfá tilfelli, að sjó
menn hafa grýtt atkvæðaseðl-
um sínum í sjóinn.“ „Áftur-
haldsklíkan i Sjómannafélaginu
berst hatramlega á móti skipu-
lagseflingu samtakanna“. „ —
hún byggir ekki völd sín á fylgi
starfandi sjómanna.“
Þetta „góðgæti", sem er í
Þjóðviljagrein framkvæmda
stjórans 13. apríl er aðeins lit-
ið sýnishorn aí öllum óþverran-
um.
Jæja, strákar, eruð þið ekki
hrifnir af lýsingunni á félagi
ykkar og forystu? Eru ekki
fleiri en ég, sem hafa grun um
það eftir lestur þessa róg
spjalls, að hann Hákon vesling-
urinn hafi lítið annað skrifað af
oþokkagreinunum marg um
ræddu, en nafn sitt? Berið þið
saman andann í óþverraskrifun
um, sem kennd eru við Hákon
og þessa nýjustu einingar
grein E. Þ. Þetta er aðeins byrj
unin, því E. Þ. heldur áfram í
, Þjóðviljanum“ 14 apríl og ræð
ir þá m. a. um öryggismálin og
harmar að tillögur Jóns Rafns-
sonar, sem hann fleygði fram af
handa hófi á bak við stjórn
Alþýðúsambandsins, en í nafni
hennar, skuli ekki hafa verið
gerðar að veruleika. Sjálfur er
Jón Rafnsson það skynugur að
hann er löngu búinn að gefa
þessar tillögur sínar upp á bát-
inn, sem óframkvæmanlegar
vitleysur og vill gjarnan, að
þær gleymist eins og fleira.
Þá ræðir E. Þ. nokkuð um
Falkurriddarann úr Hafnar-
firði og öryggismálagæzlu hans
í Firðinum en minnist ekki á
frammistöðu hans á Húsavík af
skiljanlegum ástæðum.
E. Þ. segir: „Það er þetta,
sem gerir meginmuninn á værð
Alþýðublaðsmannanna í Sjó-
mannafélagi • Reykjavíkur og
hinum hressandi vinnubrögð-
um sjómannafélagsformanns-
ins í Hafnarfirði, sem Sæmund-
ur Ólafsson reyndi að níða með
því að nefna hann kyndara11.
Munurinn á árangrinum af
starfi þessara tveggja forystu-
manna, Sigurjóns og Kristjáns
Eyfjörð, er m. a. sá að á Reykja
víkurskipunum eru allir samn
ingar og reglur haldnar og séu
á því einhver mistök, kæra sjó
menn til Sigurðar Ólafssonar
eða Sigurjóns, sem óðar kippa
því í lag, sem aflaga fer, en á
ha’fnfirzkum skipum eru ýmsir
misbrestir á framkvæmd samn-
inga og laga og þýðir lítið fyr
ir sjómenn að kæra til Krist-
jáns Eyfjörð; hann kippir fáu
slíku í lag, til þess skortir hann
bæði einurð og manndóm. En
hjvenær varð það míðisyrði að
vera kyndari? Þar, sem ég hefi
verið á skipum hefur
kyndari verið virtur til
hrifum á stjórn þess, sýpir, að
forsprakkar kommúnista hafa
komið lil samstarfsins með rýt
inginn í erminni, alráðnir í því,
að nota hann við fyrsta tæki-
færi, að hætti bófanna.
*
Heldur Þjóðviljinn máske, að
það sé til þess að styrkja stjórn
arsamvinnuna eða til þess að
að greiða fyrir sókninni að
stefnuimiarki, hennar, nýsköpun
atvinnulífsihs, að fitja þannig
upp á hverju fjandskaparmál
inu af öðru við annan samstarfs
flokkinn, eins og forsprakkar
kommúnista hafa gert allt frá
því að stjórnin var mynduð?
Ef Þjóðlviiljinn skyldi haOJda
það, er hætt við því, að hann
verði að læra betur.
jafns við" aðra skip
verja og svo mun víðast vera.
Sé það einhversstaðar niðrandi
að vera kyndari hlýtur það að
vera í hinu stéttarlausa þjóðfé-
lagi í Rússíá. Á laugardaginn
þvældist Sæmundur Ólafsson
að vanda fyrir formanninum og
er engu líkara en að Sæmundur
sé orðinn annar Trotzky, svo
mjög ofsækja kommúnistar
hann; en Sæmundur er þessum
skrifum óviðkomandi og læt ég
útrætt um hann.
E. Þ. iseigir það frumvarp um ör
yggiismái isjómanna sem nú ligg
ur fyrir, ekki, hafa fenigið nieina
viijðunandi aifgreislu á Al-
þýðusambandsþinginu í haust
Þetta er ví'Sivitandi fölsun hjá
E. Þ. Frumvarp þetta, sem að
mestu leyti má kenna við Sig-
urjön Á. Ólaifsson, var atihuigað
gaumgæfilega í þingnefnd á
Áliþýðusambandsþinginu í
haust. Nefndin gerði um það á-
lyktun og mælti með því 1 hví-
vetna. Þingið samþykkti ein-
róma áskorun á alþingi að gera
frumvarpið að lögum. Frum-
varpið batnar Mtið þó það liiggi
í atKugun hjá Bjarna á Víði-
stöðum eða Guðbrandi múrara
Auglýsingar,
sem birtast eig» f
Alþýðublaðinu,
verða að v®ra
komnar til Ausrlýi-
ineraskrifstofuumár
i AlþýðuhúsmLi,
H /erfisgötu)
fyrlr kl. 1 sM kvöIdL
eða öðrum úr,„stjórn“ Alþýðu-
sambandsins. Það væntir eng-
inn neins úr þeirri átt í öryggis
málum fremur en öðrum mál-
um. Alþýðusambandið er nú
gleymd stofnun og verður það
sjálfsagt til næstu kosninga til
sambandsþings.
E. Þ. isegir, að búið sé aó’
dæma ha'fnarfríið af okkur sjó-
mönnum. Þetta eru vísvitandi
ósannindi og röng túlkun á
dómi, gerð í sama tilgangi og
hm ranga túlkun kommúnista
á stiáltunniuigerðardóiminiuim. Til
gangurinn er að skapa ótta og
óróa meðal sjómanna í þeirri
von • að einhver þeirra villist yf
ir til kommúnista.
E. Þ. spyr. Bvierniig foringj-
arnir vaka yfir niðurröðun Eng
Framh. á 6. sáðu.
BLAÐASKRIFIN um kosn- |
ingarnar í KRON hafa um j
margt verið einkennandi fyrir
anda og áróður flokkanna.
Þannig gat í einni áróðursgrein
Þjóðviljans, síðastliðinn laugar
dag, að lesa eftirfarandi
klausu:
„Það er áríðandi fyrir alla al-
þýðLi bæjarins að hún geri sér
ljósa þá hættu, sem í -því felst
fyrir hana, bæði hagsmunalega og
pólitískt, ef sundrungaröflunum
tekst að eyðileggja KRON, fyrir
utan hvað það er mannskemmandi
fyrir alþýðuna að verða undir í
baráttu við verur, sem eru þann-
ig innrættar að þeim 'hæfði bezt
að skríða á jkviðnum.“
Hið óþverralega niðurlag
þessarar klausu er ágætt dæmi -
um hinn andlega skyldleika
kommúnista við þýzka nazista,
enda er Tíminn ekki lengi að
grípa það á lofti.
Hann skrifar á þriðjudag-
inn:
„Þessi tilvitnuðu blaðasikrif lýsa
hugsunarhætti, sem er áreiðan-
lega framandi öllum meginþorra
íslenzkrar alþýðu.
Slíkur málflutningur er í ætt
við hinar verstu erlendu ofbeldis
stefnur og minnir glöggt á fram-
ferði nazista, er hafa sér til
skemmtunar að láta andstæðinga
sína skríða á kviðnum, unz þeir
voru orðnir svo sárir, að þeir
glátu það ekki lengur. Sá and-
legi skyldleiki milli kommúnista
og nazista, sem framangreind um
mæli bezt lýsa, mætti verða mönn
um lærdómsrík sönnun þess hvers
konar andstæðing þeir eiga hér í
höggi við og hvað mikið hann þor
ir að bjóða sér til að æsa upp og
afvegaieiða það fólk, sem hefir
látið blindast af múgsefjun hans.‘e
Já, þeim ferst ritstjórum
Þjóðviljans, að vera með vand-
lætingarorð um villimennskU'
þýzka nazismans, vitandi sjálf
ir ekkert annað betra, en að
prenta upp andstyggilegasta ó-
þverrann úr blöðurn þeirra í
sínu eigin blaði.
*
Önnur klausa birtist í Þjóð-
viljanum á miðvikudaginn, sem
einnig er ágætt dæmi þess,
hvernig það blað vill ræða stefn
ur og stjórnmál í landinu. Þessi
klausa er svohljóðandi:
„Það mun vart á byggðu, bóli
finnast ósvífnari lýður en Alþýðtr
blaðsklíkan í Reykjavík. Það er
sagt um þjófgefna menn að þeir
steli öllu steini léttara — og þykir
slæmt. Bn Alþýðublaðsklíkunni
þykir það ekki nóg. Hún hleypur
seirn kunnugt er líka á hrott úr
verkalýðshreyfingunni með heil
hús úr steini og stáli.
En það er sem henni þyki erfitt
að Lina sér við þann illa fengna
auð. Nú er hún tekin upp á að
stela verkum annara manna líka!‘5
Þessa geðslegu athugasemd
gerir Þjóðviljinn við ritstjórn-
argrein í Alþýðublaðinu þar
sem í sambandi við verðhækk-
un ísfisksins var vitnað í það
skilyrði Alþýðuflokksins fyrir
þátttöku í myndun núverandi
ríkisstjórnar, áð allt yrði gert
til þess, sem unnt væri, að koma
í veg fyrir, að kjör hlutarsjó-
manna versnuðu. Það er yfir-
leitt einkennandi fyrir hugar-
far Þjóðviljans og þeirra
manna, sem að honum standa,
að þeim er miklu tamara að
tala og rita á máli bófanna, en
stjórnmálamannanna.