Alþýðublaðið - 21.04.1945, Síða 8

ALÞYÐUBLAÐIB
Laugardagur 21. apríl 1945
iTJARNARBÍÓn
Þröngi mega
sáttir silja
Bráðskemmtileg
amerísk gamanmynd.
Paulette Goddard
Fred MacMurray
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sonur greifans af
IVionie CBiristo
Jogn Bennett
Louis Hayward
George Sanders
Sýning kl. 3.
Sala hefst kl. 11.
BÆJABBÍÓ
Hafnarfirði
Jack London
Amerísk stórmynd.
Aðalhlutverk:
Michael O'Shea
Susan Hayward.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184
Bönnuð börnum innan 14 ára
ÓÐALSRÉTTURINN
Dísa var ríkust og ættgöfug-
ust yngismeyja sveitarinnar og
margir urðu til þess að biðja
hennar, en fengu hryggbrot.
Loksins, þegar ungfrúin var
orðin smeyk um>, að hún gæti
ekki varið meydóm sinn fyrir
elli og skemmdum, giftist hún
Ólafi nokkrum og var þessi vísa
kveðin um þann atburð.
„Um sveitir allar flaug sú
frétt
fáum ljúf að vísu, >
að öðlazt hefði óðalsrétt
Ólafur á Dísu.“
Hirðir skal
hjörð verður.
vita, hvað af
imm
M A U G H A
1» OG
SOMERS
En þetta var ekki satt. Hún hafði verið þreyjulaus allt kvöld-
ið, eins og telpa, sem á að fá að fara á dansleik í fyrsta skipti.
Hún gat ekki um annað en hugsað um það, hve kjánalega hún
hagaði sér. Og þegar hún var búin að hreinsa af sér leikhúsfarð-
ann og dyfta sig og mála á ný, hafði henni ekki líkað útlit sitt.
Hún blákkaði augnalokin og strauk svo litinn af aftur. Hún
litaði kinnarnar og þurrkaði það lika af sér aftur og tók svo til
að nýju með nýja liti.
„Hvað eruð hér að gera?“ spurði Eva.
„Ég er að revna, hvort ég get ekki gert mig eins og þegar
ég var tvítug.“ '
,„Þér sýnist liklega fljótt álíka gömul og þér eruð, ef þér
haldið svona áfram.“
Hún hafði ekki séð hann í kjólfötum fyrr. Hann Ijómaði eins
og tungl í tyllingu. Hann var ekki nema meðalmaður á hæð, en
sökum þess, hve grannui hann var, virtist hann hærri en hann
var i rauninni.
Hún tók eftir því, að hann var hálf-feiminn við yfiiiþjóninn;
þegar hann pantaði matinn, þrátt fyrir allan heimsmannssvipinn,
sem hann reyndi að setja upp.
Þau dönsuðu, og hann reyndist ekki dansa sérlega vel. En
henni fannst bara gaman að þvi, iþegar honum fataðist. Fólk
þekkti hana, og hún sá vel, að honum var það ekkert á móti skapi
að njóta b'ka dálítils af aðdáun þess. Ungur maður og ung kona
komu að fcorði þeirra og heilsuðu henni. Þegar þau voru farin,
spurði hann:
„Var þetta ekki Dennorant lávarður og frú hans?“
„Jú. Eg hef þekkt Georg frá siðan hann var í Eton.“
Hann horfði á eftir þeim.
„Hún er dóttir Laweston lávarðar. Er það ekki rétt?“
„Það man ég ekki. —- Jæja, er hún það?“
Hún virtist ekki lála sig það miklu skipta. Fáum mínútum
síðar -gekk par hjlá ’borði þeirra.
„Er þetta ekki Leopard hertogaynja?“
,,Hver er hún?“ 1
„Manstu ekki eftir storu veizlunni, sem þau héldu á ættar-
setrinu í Cheshire núna fyrir nokkrum vikum? Prinsinn af Wales
var þar. Það stóð i blöðunum.“
Ó, 'þangað sótti hann vizku sína. Blessað barnið! Hann las
um þessi stórmenni i blöðunum og sá þeim i hæstalagi bregða
fyrir í leikhúsum og veitingahúsum. Auðvitað var það stórvið-
burður i hans augum. Hann átti bara að vita, hve nauðaleiðin-
legt þetta fólk var í raun og veru. Þetta saklausa dálæti á fólki,
sem oft birtust af myndir í blöðunum, gerði hann ótrúlega barna-
legan. Hún virti hann fyrir sér með viðkvæmni og ástúð.
„Hefurðu nokkurn tíma áður verið úti að skemmta þér með
leikkonu?“ spurði hún.
Hann stokkroðnaði.
„Aldrei.“
Henni fannst það ganga ranglæti næsl að láta hann borga
reikninginn, því að hana grunaði, að það væri ekki minna en
vikiullaunin, isem íhann yrði að 'láta af hendi rakma. En hún vissi,
að það myndi særa hann, ef hún byðist til þess að borga.
Hún spurði eins og af tilviljun, hvað klukkan væri. Hann
ósjálfrátt á úlnliðinn á sér.
„Ég gleymdi úrinu mínu heima.“
Hún vírti hann fyrir sér.
„Veðsettirðu það?“
Hann roðnaði aflur.
„Nei Ég flýtti mér bara svo mikið, þegar ég hafði fataskipti
í kvöld.“
leit
_ NÝJA BiÓ
Á útleið
(“Between two Worlds”)
Stórmynd eftir hinu
fræga leikriti.
Aðalhl-utverkin leika:
Paul Henreid
Fay Emerson
John Garfield
Sýnd kl. 4, 6.30 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
GAMLA BÍÓ
(Sunday Punch)
William Lundigan,
«
Jean Rogers,
J. Carrol Naish.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11
Hún þurfti ekki annað en lita á hálshnýtið til þess að sjá,
að þetta var ekk' satt. Hann skrökvaði að henni. Hún vissi upp á
sina tiu fingur, að hann hafði veðsett úrið til þess að geta boðið
henni í þennan náttverð. Henni fannst vera kökkur i hálsinum á
sér. Hún hefði getað faðmað hann að sér og kysst bláu augun hans
þarna í allra augsýn. Hún dáðist að honum.
„Við skulum fara,“ sagði hún.
Þau héldu heim i heihergið hans við Tavistock-torg.
Frændi gamli
að fara að koma með unga og óreynda stelpu inn á heimilið,
væri bezt að einhver önnur tæki að sér húshaldið en hún.
Hún kvaðst ekki vilja hlíta stjórn annarra og ónotum. Sömu-
leiðis tautaði hún eitthvað um það, hversu andstyggilegt
það væri að búa í svona gömlu húsi, þar sem mýsnar væru
niðri í hverri kirnu, sökum þess, að ekki væri hægt að hafa
kattargrey innan veggja.
Jómfrúin sagði, að gamli maðurinn hefði gott af að sjá,
hvort nokkur vildi vera hjá honum stundinni lengur. —
Það var ekki sjaldan sem hún kvartaði undan músun-
um og rottuganginum, enda þótt Papper gamli hefði aldrei
orðið þeirra var. Reyndar hélt hann, að' eldhúsið væri eitt
samfellt músagreni, eftir lýsingu jómfrúarinnar að dærpa,
en sjálfur bom hann aldrei inn fyrir eldhúsdyrnar.
Gamla manninum leiddist mjög, er jómfrúin hótaði
að fara á brott með allt sitt dót. En þegar kerla sá, að ekki
var hægt að breyta ákvörðun gamla mannsins en hann lof-
aði henni því, að kaup hennar skyldi verða tvöfallt og eng-
inn skyldi ráða á heimilinu nema hún ein, lét hún til leiðast
að vera kyrr og fara hvergi.
Svo var það dag nokkurn, að lítil stúlka föl 1 andliti
og alvaríeg á svip situr úti við gluggann í dagstofu Pappers.
Þetta var Adela.
Dagstöfan í ihúsi Pappers h’afði verið lítið notuð hin
síðari ár. Gamli maðurinn hélt sig mestmegnis inni í skrif-
stofu sinni. Og nú hafði verið ákveðið, að Adela skyldi hafa.
dagstofuna til umráða.

IT WAS SWEU.
op VOU 70 ASK MS
1Ö VOUR WOME,
CHET...IS IT
FAR?
HO,'SIR~BOV,
MOM WÍL-L SE
TICKLED TO
SEE US-YOU'LL
UKÍS M£f?f
, *SILVEH WIMGS"
-i ^ ■
ssjovoujnteed roa
asjsmmmcff
APPtYKEAREST j
/usf.RtcrdiíTWGswna!
IT'S KTND OF TOUGM
GOING AWAY---YOU '
DAD---WELL.MOM’S
WIDOVV/ WlTH ME LEAVING'
SHE'tX ONLVWAVE
TOMMY—TH AT'S THl
K!D BROTWERÍ
fíU
T'.j
f GUESS SHE KNOWS''
WEAE au got to,
prrewiN__AertEAsr;
SHEMASTOMMy
«r--«OMEi

suRE-Btrr
, HE'S PEEVED
í *CAOSE HB
CANTC0M8
WlWMBf
^ MERE WE A(?E/ THAT'S TME
HOÚSE._SOy/ MOM KNOWS
WE'RE COMING- JUST SMELl.”
TWOSE PIES--LETS go,
CAPTAIN/
f
S^L
MYNDA-
8 AG A
ÖRN: „Ég cr þér rnjög þakklát
ur fyrir að hafa boðið mér
hieiim titl Iþín. Er það laignt ihéð
an?“
CHESTER: „Nei, herra.
Mamma verður áreiðanlega
glöð fyrir því að sjá okkur. Ég
veit að þú verður hrifinn af
henni. — Skilurðu? Ég er að
fara burtu — og pabbi, sjáðu,
mamma er ekkja og þegar ég
fer, þá verður hún ein. Bara
Tommi er heima, það er litli
bróðir minn”.
ÖRN: „Hún skilur vist að við
höfum allir skyldum að gegna.
Hún hefur Tomma sinn.“
CHESTER: „Já, en hann er al
veg óður af því að hann fær
ekki að fara með mérí —
Jæja, nú erum við komnir
heim. Þarna1 er húsið. Mamma
veit að við erum að koma.
Finnurðu steikaraliktina? Við
skulum læðast inn höfuðsmað
ur.“