Alþýðublaðið - 04.05.1945, Blaðsíða 8

ALÞYDUBLAÐIO
Föstudagur 4. maí ISíST
TWAT WAS FAST THINKING,
CAPTAIN 6MITH — .THOSE VANKS
OOWN ON THE ISLAND GOT
THEIR FiPST AlL? SUPPLIES.
THANKS TO VOUR G.l, BLANKET.
CHUTE/
CHET: „Þetta var ágætt ráð,
Örn. Félagar okkar þarna niðri
fagna hjálpinni, svo var fyrir
að þaikka hugmynd þinni um
THOSE SUPPLIES WILL
HOLP THEM TILL WE
CAN GET HELP TO TWEM/
IT*S A TOUGH SPOT TO
BE. IN ANP THEV NEEP—
SKffA-? WE'RE GO/NG
POWNSTAIRS/
voðirnar:“ •
ÖRN: „Þessar birgðir munu
-hjálpa þeim þar til við getum
sent þeim frekari hjálp. Það er
ynokkuð langt þangað til við ná-
um til ákvör-ðunarstaðar okkar
og þeir þarfnast----------Hva
---------hvað? — Við erum á
MYNDA-
SAGA
leiðinni niður! Drottinn minn!
Þetta hlýtur að vera bækistöð-
in----------og það hér í hlað-
inu á Tok!íó!“
TJARNARBfOea
Dagur
líefndarinnar
(The Avengers)
Ahrifamikil mynd frá
baráttu norsku
þjóðarinnar.
Ralph Richardson
Deborah Kerr
Hugh Williams
Sýnd kl. 5, 7 og 9
önnuð börnum innan 14 ára
. BÆJARBÍÓ «
Hafnarfirði
Gráklæddi mað-
urinn
(The Man in Grey)
Áhrifamikill sjónleikur
eftir skáldsögu eftir
Lady Eleanor Smith.
Margaret Lockwood
James Mason
Phyllis Calvert
Stewart Granger
Sýnd kl. 7 og 9
Bönnuð hörnum innan
14 ára.
Sfmi 9184
VIÐ JARÐARFÖR
Jörundur bóndi þótti nokk-
uð djarfur að „setja á“ á haust
in og felldi. úr hor á hverju
vori. Svo dó Jörundur, og þeg-
ar 'hann var jarðaður voru
margir kransar gefnir. Einn af
nágrönnum Jörundar, sem var
við jarðarförina, sagði, er hann
sá kransana:
,,Ef hann Jörundur hefði séð j
alla þessa kransa, er ég viss
um,að hann hefði sett á einni
kú fleira.“
* * * /’
Morgunstund gefur gull í
mund.
■ NÝJA BIÓ o
Tunglskinsnælur
(„Shine on Harvest Moon“)
Óvenjulega skemmtileg og
fjölbreytt söngvamynd.
Sýnd kl. 6,30 og 9
Allar vildu mey|-
arnar eiga hann
Fjörug söngva- og
gamanmynd með
Leon Erroll
og hinni fræga
Casa Lomba hljómsveit.
Sýnd kl. 5
__ GAMLA Bfö —<
Dularfulla morðið
(Grand Central Murder)
Spennandi sakamálamynd
Van Heflin
Patricia Dane
Sýnd kl. 9
Bönnuð börnum innan 12 ára
Pabbi kvænisi
(Father Tákes a Wife)
Gloria Swanson
Adolphe Menjou
John Howard.
Sýnd kl. 5 og 7.
um að hittast of mörg meðal hálfgildings lassaróna, en í þeim hópi
voru allir listamenn, að iþeirra 'áliti, afréð hún að bjóða ekki
fleiri af því tagi, heldur aðeins mótleikanda sínum, Ardhie Dext-
er, og hinni fögru konu hans, sem enn lék undir fyrra nafni slínu,
Grace Hardwill. Þau áttu að skemmta þeim og Dennoranthjón-
unum. Hún var líka nokkurn veginn viss um, að einn markgreifi
og ein markgreifafrú til þess að bukka sig fyrir og einn ráðherra
til að dást að væri nóg lil þes.s, að Tommi hlypist ekki á hrott
með Roger þann daginn. í sllíku samkvæmi yrði Roger það, sem
hann var: aðeinv skóladrengur, sem enginn gaf neinn gaum. Og
Tommi myndi sjá, hve dásamleg hún gat verið, þegar hún nennti
að gera sér það ómak.
kominn í stuttbuxur og búinn að losa um hálsmiálið á skyrtunni
sinni. Og hárið á honurn var sífellt úfið og öfugt, því að þeir fóru
á bað þrisvar og fjórum sinnum á hverjum degi, svo að það var
engin leið að láta það liggja í skorðum, nema rétt á meðan það var
renn'blautt. Þetta gerði hann ennþá unglegri en ella — og lika,
já, líka enn meira hrífandi.
Jútía var særð djúpu sári, og henni fannst framkoma hans
furðulega breytt. Þessar skammvinnu samvistir við Roger höfðu
þegar haft þau áhrif á bann, að hann var hættur að skeyta um
klæðaburð sinn. Hann, sem al'ltaf hafði verið svo smámunasamur
og hneigður fyrir tildur, var orðinn líkastur mögrum og lífsglöð-
um skóiadreng.
Aldrei féll eitt einasta orð, aldrei brá fyrir augnatilliti, er
hægt væri að lesa það úr, að hann væri elskihugi hennar. Hann
lét bókstaflega eins og hún væri móðir Rogers og ekkert annnað.
Og það,sem meira var: hann lét fjúka orð, kesknislegar setningar,
þar sem ekkert var klipið ut^an úr því. að hún væri ein af eldri
kynslóðinni.
í framkomu hans vottaði alls ekki fyrir þeirri riddaralegu
aðdáun, sem ungum manni foar að sýna heillandi konu. Þar bólaði
miklu frekar á því vingjarnlega umburðarlyndi, sem góður dreng-
ur auðsýnú' gamalli, ógiftri frænku.
Jútíu gramdisl það, hve Tommi gat verið leiðitamur við
dreng, sem var miklu yngri en hann. Það benti á veilu í skap-
gerðinni. En hún ásakaði hann ekki, þrátt fyrir allt þetta. Hún
ásakaði Rcger. Sjálfselska Rogers fannst henni takmarkalaus. Það
var ósköp útláta.dtil afsökun að segja, að hann væri ungur. Algert
skeytingarieysi hans um alla aðra en sjálfan sig vitnaði ekki um
æskilega skapgerð. Hann var ósanngjain og ókurteis. Hann hag-
aði sér eins og ailir — þjónustufólkið, faðir hans og móðir — allir
væru til þess eins að skemmta honum og dekra við hann. Oftar
en einu sinni hefði hún tekið 'hann í karphúsið, ef hún hefði þorað
að tala við hann í ávítunartón, eins og strangri móður foar að gera,
í viðurvist Tomma. Og þar að auki var varla hægt að setja ofan í
við Roger, því að hann setti þá upp þennan hörmungarsvip, rétt
eins og sært dýr, svo að eftir litla stund fannst öllum, að honum
hefði verið gert hræðilega rangt til. Hún gat sjlálf $ett upp svona
svip — það var eitthvað í augunum, og hann hafði erft það. Hún
hafði iðuilega brugðið þessu fyrir sig á leiksviði — með undraverð-
um árangrí. En sjálf vissu hún, að það þurfti ekki að vera nein
endurspeglun djúpstæðra lilfinninga. Samt sem áður fékk hún
ekki staðizt það, að sjá hann þannig. Jafnvel umlhugsunin ein
mýkti heldur skap her.nar. Og þessi geðbrigði afhjúpuðu allt 1,
einu sannleikann. Hún var afbrýðisöm, biinduð af afbrýðisemi.
Henni 'hnvkkti við, þegar hún komst að raun um þetta. En svo
vissi hún ekki, hvort 'hún átti heldur að htæja eða skammast sín.
Hún hugsaði sig um stundarkorn.
„Ég skal fð minnsta kosti skera hann niður úr þessum gálga,
sem Roger er bumn að festa hann 'í.“
Hún hafði ekki hugsað sér að láta næsta sunnudag fara eins
og þann síðasta. Tommi var höfðingjasleikja, svo var hamingj-
unni fyrir að þakka.
„Konan laðar karlmennina að sér með töfrum sínum og held-
ur þeim síðan föstum með þeirra eigin skaþbrestum,“ sagði hún
og velti því fyrir sér, hvort hún mundi sjálf hafa upphugsað
þessi orð eða lært þau í einhverju leikritinu.
Hún simaði í allar áttir. Dennorants/hjónin ætluðu að koma á
laugardagskvöldið. Karl Tamerley var staddur í Henley og ætl-
aði að koma á sunnudaginn. Hann baðst leyfis til þess að mega
koma með gestgjafa smn, Sir Mayhew Bryanston fjármálaráð-
herra, með sér. En þar eð foún vissi, að stórmennin kæra sig ekki
Frændi gantli
Walter varð hugsað til þess, sem Adela hafði sagt hon-
um og Elínu um hræðslu yfirkennarans við ketti og ákvað
að nota sér þetta á einhvern hátt án þess að Papper gamla
yrði að meini á nokkurn hátt,
Er Walter gekk inn i eldhúsið, mætti hann kerlu laf-
hræddi og il'lri ásýndar, — en pilturinn flýtti sér að segja
eins og allt væri í dagi:
„Þér lokuðuð dyrunum heldur fljótt, jómfrú Jensen. —
Sé yfirkennarinn ekki heima, get óg alveg eins vel borið
erindi mitt upp fyrir yður. —iÉg sé þér eruð svo vingjarn-
legar, að þér viljið gjarnan hlusta á mig, — er ekki svo?“
„Jæja?“ anzaði 'hún snúðug.
„Já, — vissulega,“ sagði Walter. „Ég ætlaði að fá
leyfi yfirkennarans ti'l þess að meiga fá bróðurdóttur hans
með mér á dansleik Latínuskólans.“
Jómfrú Jensen skelilti á 'lær og leit heizt út fyrir að hún
ætlaði að rjúka um koll.
„Þarna er það 'lifandi komið.“ hrópaði hún uppyfir sig.
„Nei. Ég skál nú siá um, að svoleiðis lagað eigi sér ekki
stað- — það viil' ég bara segja. Ef gamli maðurinn á nú, eftir
að hafa tekið þessa stelpu upp á arminn, að fara að kasta
peningum fyrif hana 1 ballkjól, sikraut og glingur óg hvað
eina því fýlgjandi, þá skal ég koma til sögunnar.“
/