Alþýðublaðið - 10.05.1945, Blaðsíða 8

8
ALÞYÐ8JBLAÐIO
f'immtudagur 10. maí 1945.
-aTJARNARBfÓ^ra
Einræðisherrann
(The Great Dictator)
Gamanmynd eftir Charles
Chaplin
Aðalhlutverk leika:
Charles Chaplin
Pauiette Goddard
Sýning kl. 4, 6,30 og 9
Sala hefst kl. 11
BÆJARBÍÓ <
Hafnarfirði
Bláa herbergið
Dularfull og spennandi heim
leikamynd eftir skáldsögu
Erich Philippi.
Aðal'hlutverk:
Constance Moore
William Lundigan
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Sími 9184
Sala aðgöngum. hefst kl. 11

Vilhjálmur Penn, kvekarinn,
kom til Karls annars og tók
ekki ofan hattinn, en konungur
veitti honum ofanígjöf með því
einu að taka 'þegjandi ofan
sjálfur og stóð berhöfðaður
frammi fyrir framtíðarlöggjafa
Pennsylvaníu.
— Því hefur þú ekki hattinn
þinn kyrran á höfðinu, vinur
minn? spurði Penn.
— Það er siður hér á þessum
stað, að einn !hafi aðeins á höfð-
inu í einu, svaraði konungur.
* * •
Á RAUPS ALDRI
Lán og gæfa ljós mér gaf
lífs á ævi. tugum, ,
fylgdi sægur oftast af
ungum dægurflugum.
Káinn.
■ mi
lEIXOé
A U 6 H A
Tommi var líka kominn á vettvang og heyrði síðustu orð
hennar.
,,Er það alveg vist, að Iþér sé þetta ekki á móti skapi?“ spurði
hann.
„Auðvitað,“ svaraði hún. „Ég vona feara, að þið skemmtið
ykkur sem allra bezt.“
Hún brosti léttilega framan í hann. En augu hennar glóðu af
reiði.
„Mér bótti reglulega vænt um, ,að strákarnir skyldu rjúka
þetta,“ sagði Mikáél, þegar þau voru komn út í bátinn. „Það er
orðið svo óralangt síðan við 'höfum verið eina kvöldstund saman
í næði.“ '
Hún kreppli hnefana og langaði mest til þess að kalla hann
heimskingja og skipa honum að þegja. Hún var viti sínu fjær af
reiði.
Þetta var þa kaleikurinn, sem hún varð að tæma að síðustu.
í fjórtán daga hafði Tommi forsmáð hana. Hann 'hafði ekki einu
sinni auðsýnt henni sjálfsagði kurteisi, og hún hafði tekið því
öllu með iafnaðargeði. Engin önnur kona myndi hafa tekið Iþvií
með slikri stillingu og þolinmæði. Allar aðrar konur hefðu sagt
honum það afdráttarlaurt, að hann skyldi fara sína leia, ef hann
gæti. ekki hagað sér eins og siðuðum manni bar að gera.
Hún hafði verið heimsk, kjarklaus og sjálfselsk. Það lá við,
að hún óskaði þess, að hann færi ekki á morgun, svp að henni.
mætti veilast sú ánægja að rgka hann á dyr á nógu háðulegan
hátl. Og 'hvilík svivirðing, að hann skyldi. dirfast að haga sér
svona gagnvart henni — rétt eins og hún væri tíu-aura-gæs úr
einhverri t ndurskoðunarskrifstofunni í miðborginni. Skáld, ráð-
herrar og lávaðar myndu með glöðu geði afrækja hinar mikil-
vægustu ráðstefnur og fresta bráðnauðsynlegum ákvörðunum, ef
þeim stæði til boða að borða með henni kvöldverð, en hann gaf
henni bara langí nef og hljóp í burtu 'til þess að dansa við stelpur
með platínuhár, sem þóttust vera leikkonur, en voru ekki fremur
sjáandi á sviðinu en óvaldar vinnukonur.
Þetta sýndi, hvers konar gripur hann var. Það mátti þó búast
við því, að það bærðist einhver þakklætiskennd í brjósti hans.
Hún hefði borgað leppana utan á hann, ef því var að skipta. Síg-
arettulhylkið, sem hann var svo hreykinn af — var það ekki. hún,
sem gaf honum báð? Og hringurinn, sem hann skartaði með?
Hún sór þess dýran eið, að þessa skyldi hún hefna. Gjalda
líku líkt. Já — og hún vissi, hvað hún ætlaði að gera. Hún vissi,
hvar snöggan blett var að finna á honum — vissi, hvernig hún
gat sært hann mest. Ráðagerð hennar skyldi ekki bregðast. Það
var henni ofuriítil fróun að hugsa um hefndina og velta henni
fyrir sér. Hún beið þess með óþreyju að geta framkvæmt fyrir-
ætlun sína, og hún var ekki fyrr komin 'heim en hún fór upp í
’herbergi.ð sitt, tók.fjóra pundsseðla og einn tíu shillinga seðil og
lét í umslag. Siðan sknfaði hún þessar fáu línur á miða:
„Elsku Tommi minn!
Þar eð ég mun ekki sjá þjg í fyrramálið, skil ég hér eftir
peninga til þín handa þjónustufólkinu. Gefðu þjónnum þrjú pund,
stofuþernunni e;tt og bifreiðarstjóranum tíu shillinga.
JúFia.“
Siðan kallaði hún á Evu og skipaði 'henni að sjá um það, að
| stúlkan, sem vekti Tonraia, fengi. honum þetta bréf.
Henni var orðið heldur rórra, er hún kom aftur niður til þess
að borða kvöldmatinn. Hún var skrafhreifin við Mikael meðan
þau mötuðust, og á eftir spilaði hún við hann stundarkorn.
Þó að hún hefði hugsað sig um í heila viku, hefði hún ekki
getað látið sér detta í bug neitt það, sem hefði auðmýkt Tomma
eins sárlega og þetta.
am nýja Bló
Uppreisn um borS
(„Passage to Marseille“)
Sýnd kl. 6,30 og 9
Bönnuð börnum innan 16 ára
Ævintýri sveitapilts
(„Fellow the Band“)
Fjörug og skemmtileg
|söngvamynd með
Eddy Guitan
Sýnd kl. 3, 5,
Sala hefst kl.
11
GAMLA BlÓ m
Dáleiddu morð-
ingjarnir
(Fingers at the Window)
Sýnd kl. 7 og 9
Sfjörnurevýan
með
Betty Hutton,
Bob Hope
Dorothy Lamour
og 15 frægum kvikmynda
leikurum
Sýnd kl. 3 og 5
Sala hefst kl. 11.
En þegar hún var hátuð, gat hún með engu móti fest svefn.
Hún lá vakandi í rúminu og beið þess, að Iþeir Roger og Tommi
kæmu heim. Nýrri hugsun skaut upp i huga hennar og rændi
hana svefnró. Kannske rynni það upp fyrir Tomma, hve skamm-
arlega 'hann hafði komið fram við hana. Ef hann aðeins hugsaði
um það stundarkorn, hlaut honum að verða það ljóst, hve mikil
leiðindi hmn hefði bakað henni.. Ef til vill iðraðist hann gerða
sinha og læddist inn til hennar, þegar hann hafði boðið Roger
góða nótt Ef hann gerði Iþað, ætlaði hún að fyrirgefa honum
Nýja hjölið bans Allans
fá það daginn sem hann yrði tólf ára gamall, — en það var
einmitt um þetta leyti. Nú voru fjórir dagar síðan.
A'llan veturinn hafði hann reynt að halda fast við þá
ákvörðun sína. að vera launanna verður, — vinna vel og
dyggilega, svo að hann fengi nýtt reiðhjól. Og hann var
viss um, að sigurinn væri framundan, er hann skyndilega
féll fyrir frei'stingunni.----
Vandalshjónin fóru venjulega upp i sveit að sumrinu.
En heimili beirra var í fallegu búsi við Austurbúargötu.
Nú vildi svo til þetta vor, að gamalt hús, sem stóð í
næsta nágrenni við hús Vandals, var rifið og ráðgert' að
byggja nýjar og fínar byggingar á staðnum, er fullnægðu
nýtízku fortmi í húsagerðarlist.
Þegar gamla húsið hafði verið rifið, blasti við bak-
garður þess með gnægð ribs- og stöngulberj arunna og hvers
kyns ávaxtatrjáa, er nú voru að lifna við með vorinu. Berja-
runnarnir báru begar ávexti sína.
Að baki garðisins lá engi, þar sem veúkamenn höfðu
staflað upp 'trjávið og hvers kynis áhöldum til undirbúnings
nýbyggingunum.
Það væri undarlegur drengur, isem e'kki sæi, að þarna
var einkar tilyalinn leikvangur. Enda er því ekki að neita,
að Allan hugsaði einmitt á þann veg. Hann gat ekki gengið
þama fram hjá daglega, án þess að hugsa á þann veg.
MYNDA-
SAGA
,OHET: „Mamma sagði mér
þetta mundi geta komið fyr-
Þarna er víst eitthvert skýli
ORN: „Aldrei 'hefði
að ég yrði svona
ég haldið
feginn að
leita ofan í 'sex feta gröf, jafn
ungur og ég er“