Alþýðublaðið - 23.05.1945, Page 8

JILÞYPUBLAÐJP
Miðvikudagur 23. maí 1945.
nTMRNARBlOisa
Langf finnst þeim, I
sem bífur 3
fSince You Went Away.)
Hrííandi fögur mynd um
hagi þeirra, sem heima
sitja.
Claudette Colbert
Jennifer Jones
Joseph Cotten
Sbirley Temple
Monty Woolley
Lionel Barrymore
Robert Walker
Sýnd kl. 6 og 9
Á bifölsbuxuiEBa
(Abroad With Two Yanks)
Sprenghiægileg gaman-
mýnd
Sýnd kl. 4
_ bæjarbíó —
Hafnarfirði
EinræSisherrann
(The Great Dictator)
Gamanmynd eftir
Charles Chaplin.
Aðalhlutverk leika:
Charles Chaplin
Paulette Goddard
sýnd kl. 6.45 og 9.

MÁLSHÁTTAVÍSUR
Betra er að „passa“ á feldi flær
en frelsa mey frá spjöllum.
Lengra ekki námið nær, *
„náttúran ræður ölium-“
Gaman er að gifta sig
gefi sarnan prestur.
Þó er fyrir fleiri en mig
„frestur á illu íbeztuír.“
Þura í Garði.
\\\
LSISV
M A 1 C HA
aður hennar var aðskorinn og léttilegur, en um hálsinn var tvö-
föld perlufesti, stór demantsnæla í barminum og önnur í hattin-
um. Stuttklippt hárið var koparlitað, og varirnar og neglurnár
dökkrauðar. Málrómurinn var djúpur og sterkur, en þegar henni
var mikið niðri fyrir, var eins og orðin ryddust hvert á annað
í munni hennar og ógreinilegur Lundúnaihreimur kæmi allt í
einu fram.
„Mikael! Ég er í öngum mínum út af Júlíu.“
Míkael var sama prúðmennið nú og endranær. Hann hleypti
aðeins brúnum og klemmdi saman þunnar varirnar eilítið
fastar en vant er- En hann hafði ekki ætlað sér að ræða um
konuna sína við óviðkomandi fólk, sizt a'f öllu Dollýju.
„Ég þykist sjá. að hún eigi mikils til of annríkt. Ég veit ekki
hvað komið hefir yfir hana. Öll þessi samkvæmi, sem ‘hún fer í
— állir þessir næturklúbbar og allt það. Það verður þó að lita
á það, að hún er ekki ung 'lengur. Hún fer með sig á þessu “
„O—o, bull! Hún er stálhraust. Heilsan gæti ekki verið betri.
Hún er unglegri núna en hún var fyrir mörgum árum. Þú öfund-
ár hama þó e'kki alf þessu, sóm. 'hnin lætur eftir slér að lofknu dags-
verkinu? Þetta hlutverk, sem 'hún leikur núna, getur ekki þreytt
hana, og ég er því bara fegin, að hana skuli langa til þess að
skemmta sér- Það sýnir hvílíkur lífsfþróttur hýr í henni.“ •
„Hún hefir aldrei hirt um þess háttar fvrr en nú. Það kemur
fólki mjög kynlega fyrir sjónir, að hún skuli allt í einu taka
upp á því að sækia dansleiki og klúbba og vera sþar þangað til
klukkan tvö á nóttunni, eins og loftið er nú líka heilnæmt á
slíkum stöðum.“
„Þetta er hennar 'hreyfing. Ég get ekki ætlazt til þess, að hún
færi í stuttbuxur á morgnana og 'hlaupi fram og aftur um lysti-
garðinn eins og ég.“
„Ég get ætlazt til þess, að þú vitir, hvað fólk er farið að
hafa í flimtingum. Þetta getur gerspillt áliti hennar.“
„Hvers konar dylgjur eru þetta?“
„Ja—jæja. Það þykir einkennilegt, þegar kona á 'hennar
aldri fer að þveitast um allar trissur með kornungum dren%.“
Hann horfði á hana stundarkorn og skildi ekki, hvað hún
var að fara. Svo rann það skyndilegu upp fyrir hónum, hvað
hún meiriti. Hann hló hátt-
„Tomma? Vertu ekki þessi einfeldingur, Dollý “
„Ég er ekki eins einföld og þú heldur. Ég veit, hvað ég er að
segja. Þegar kona. sem er jafn þekkt og Júlía, sést einlægt með
sama manninum, komast kjaftasögurnar auðvitað undir eins á
kreik“
„En Tommi er ekki síður vinur minn en hennar. Þú veizt það
ofurvel, að ég get ekki boðið Júlíu út með mér og dansað við
hana. Ég verð að fara á fætur klukkan át'ta á hverjum morgni
og hreyfa mig eins og mér er nauðsynlegt, áður en ég byrja' á
dagsverkinu. Ég veit kannske lítið um mannlegt eðli, þótt ég
hafi fengizt víð leiklist í þrjátíu ár. En ég- veit, að Tommi er
heiðarlegur og skírlífur pi'ltur, ósvikinn Englendingur, og á góðri
leið með að kamast í tölu sannra> hefðarmanna- Náttúrlega dáist
Ihann að Júl'íu — piltar á hans aldri halda meira að segja oft,
að þeir séu ástfangnir af konum, sem eru eldri en þeir. Og gott
og vel — það gerir >honum ekkert" mejn, það getur meira að
segja orðið til gagns. En að láta ^ér detta !í hug, að Júlía kunni
að líta til hans hýru auga .... kæra Ðollv, þú reiðist ekki, þó
að ég brosi.“
„Hann er hundleiðinlegur, hann er enginn maður, hann er
nauba-hversdagslegur, og hann er höfðingjasleikja fram úr hófi.“
„Jæja þá. Ef þú álítur, að hann sé allt þetta — finnst þér
það ekki skjóta dálítið skökku við að halda, að Júlía sé hrifinn
aif Ihonum,. eins og þú virðist vera að gefa í skyn.“
ÖiVJA Blð
songuram
(„Ðesert Song“)
Hrífandi fögur söagva-
mynd í eðillegum litum.
Aðalhlutverkin leika:
Dennis Morgan
Irene Manning
Sýnd kl. 5, 7 »g 9
GAMLA Blð ai
Mjallhvíf
og dvergarnir sjö
w White
Dwarfs.)
Snow White
and the Seven
Hin undurfagra og
bráðskemmtilega lit-
skreytta teiknimynd
snillingsins
WALT DISNEYS
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
í
„Aðeins kona veit, hvað kona getur gert.“
„Ekki svo ólagleg setning, Dollý. Ég frétti það líklega næst,
að þú sért farin að skrifa leikrit. En snúum okkur aftur að því,
sem við vorum að tala um- Getur þú horft 'beint framan í mig
og sagt, að þú trúir þvi í raun og veru, að Júlía sé farin að
daðra við Tomma?“
Hún leit beint framan í hann. Efasemdirnar skinu út úr aug-
unufn á 'henni. Sjálf hafði hún hlegið að fyrstu sögunum, sem
henni voru sagðar um Júlíu, en hún hafði samt aldrei getað vísað
'á bug hvers konar grunsemdum, sem steðjuðu að henni. Hún
minntist ýmsra atvika, sem hún hafði ekki gefið sérstakan gaum,
er þau gerðust, en voru mjög tvíræð, þegar nánar var um þau
(hugsað af kaldri skynsemi. Hún, hafði þolað slíkar þjáningar, að
Nýja hjólið hans Allans
sagði Allan mynduglega. „En ég ætla að ta'ka stafinn hans
pabba með. Sæktu hann fyrir, — eða stattur hérna kyrr með-
an ég sæki hann sjálfur.“
Georg va'ldi fyrri kostinn, því *hann var ekki jafn hug-
rakkur og Allan og fannst ekki gott til bess að hugsa að
standa ein'samall úti í garðinum og myrkrið skollið á fyrir
löngu.
Hann yfirgaf þá ekki Allan, heldur slóst í för með hon-
um er hann gekk í áttina til trésins með stafinn í hendi.
Hjartað barðist í brjósti Allans er hann kom í garðs-
hornið þar sem tréð stóð fast við girðinguna. Þar var myrkr-
ið einna ægilegaSt í augum drengjanna. Þeir -læddust á
tánum eiris og þeir væru hræddir við að styggja froskana hjá
smátjörninni, sem var þarna skammt frá.
Auðvitað var dimmra eri svo, að þeir gætu séð mann
sem kynni að hafa legið í gryfjunni við vegkantinn.
En skyndilega heyrðu þeir hvar frú Vandal nálgaðist
ásamt dætrum sínum og þá voru strákarnir ekki seinir á
sér að hlaupa í áttina til þeirra o>g fulvissa þær um það, að
allt væri í laigi, — þær gætu verið rólegar, því enginn
hefði komizt inn í garðinn, — þar hefði enginn verið nema
þeir tveir.
TJ00PBRS f WHAT'5
MYNDA-
8AGA
SODY: (talar við foringja her-
stöðvanna). „Ég er viss um að
hann kom niður á þessa ey.
Það er það síðasta, sem við
sáum af Erni höfuðsmanni. Ég
miðaði staðinn og hef stöð-
una-“
FORINGINN: „Hana ég skil. —
Þessi ey er mjög nærri bæki-
stöðvum fjandmannanna. Það
er töluverð hætta fólgin í því
að reyna að bjarga honum.“
CHET: „Hvað! — Hvað er a,
— Örn týndur! Af hverju hika
þeir? Drottinn minn — og Örn
var bezti vinur minn!“
A sama tima (i bækistöð Jap-
ana á eyninni): „Þannig er það
yðar hátign. Hermaðurinn sá
flugmanninn lenda hér úr flug
vél, sem hafð| Verið skotin
niður.“