Alþýðublaðið - 21.07.1945, Síða 8

6
ALÞTÐUBLAÐIÐ
Laugardagurúui 21. júlí 1945
TJARNARBlð
Slormur yfir Lissa-
bon
(Storm Over Lisbon)
Spennrndi njósnarasaga
Vera Hruba Ralston
Riohard Arlen
Erich von Stroheim
Sýnd ki. 3, 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 12 ára.
Aðgm. seldir frá kl. 11.
fyrir hádegi.
mm. BÆJARBIÚ —
I hafnarfirði.
Draumadís
(Lady in the Dark)
Skrautmynd í eðlilegum
litum
Ginger Rogers
Ray Milland
Warner Baxter
Jon Hall
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
SAKNAÐARLJÓÐ UM GRJÓT
HEIM
Meiri urð hef aldrei spurt,
eitt má hafa í sögum.
Af þeirn hletti ekið hurt,
ellefu þúsund vögnum.
Dagsláttan varð dýr hjá mér,
drigði lítið masið.
Blessast þó svo hlomlegt er,
blessað töðugrasið.
„Þeir voru þó heppnir með veðrið, ræflarnir.“
Fyrr á árum hafði hún oft verið kjánalega óstvrk og kvíða-
ful! fyrir frumsýningarnar. Hún hafði verið haldinn af siífelldri
óró, og stundum haÆði þetta tekið svo á hana, að henni fannst
helzt, að hún yrði að hætta að leika. En þeg.ar hún hafði staðizt
þessa eldraun nægjanlega oft, fór hún að taka þessu með meira
jafnaðargeði.
Þennan dag var ekkert, sem Júlía þurfti að sinna, nema að
lesa hlutverkið einu sinni i æfingaskvni. Hún lá þvi lengi fram
eftir í rúminu. Mikael kom ekki heim til hádegisverðar. Það var
enn ýmislegt, sem þurfti að líta eftir, að gert væri. Hún sat því
ein að snæðingi. Að því loknu fór hún upp d aftur og svaf vært
í heilan klúkkutima. Hún ætlaði að hvila sig allan daginn. Ung-
frú Piliips átti að koma klukkan sex og nudda hana dálítið, og
klukkan sjö átti hún helzt að vera komin í leikhúsið.
En þegar hún vaknaði af hádegisblundinum, fannst henni hún
vera svo afþreytt, að hún gat með engu móti hamið sig lengur
i rúminu. Hún klæddi. sig og lagði af stað í gönguferð.
Þetta var yndisfagur dagur og glaðasólskin.. Henni þótti
vænna um borgina en moddina, göturnar en trén. Þess vegna lagði
hún ekki leið sína út i skemmtgairðana, heldur reikaði fram og
aftui' um gangstéttirnar, virti fyrir sér húsin, sem mörg hver
stóðu auð um þetta levti. árs, og hugsaði um það, hversu miklu
fremur hún kysi þeirra hús en nokkurt af húsum grannanna. Hún
var ánægð og hress í bragði.
Loks fannst henni kominn tími til þess að snúa heim á Ifeið.
Þegar hún var kominn að Stanhope-torgi, heyrði hún skyndi-
lega rödd, sem hún var fljót að kannast vi.ð. Það var nafn hennar
sem var hrópað.
,,Júlía.“
Hún leit við.
Tommi kom hlaupandi á eftir henni og brosti út undir eyru.
Hún hafði ekki séð hann siðan hún kom heim frá Frakk-
landi.Hann var í gráum, mjög fallegium fötum og með brúnan
hatt. Og hann var dökkbrúnn í andliti..
,,Ég hélt, að þú værir á ferðalagi.“
,,Ég kom heim á mánudaginn. Ég simaði ekki til þín, þvi að
ég þóttist vita, að þú vaarir niðursokkinn í sýningarundirbúning-
im. Ég kem i kvöld. Mákael sendi mér aðgöngumiða.“
„Ó, það gleður mig.“
Það leyndi sér ekki, að honum þótti mjög vænt um að hitta
'hana. Augun ljómuðu, og ákafinn skein út úr honum.
Henni þótti aftur á móti vænzt um það, hve litið það fékk
á hana að standa aftur augliti til auglitis við hann. Og meðan þau
skröfuðu saman, spurði hún sjálfa sig, Kvað það hefði eiginlega
verið í fari hans, sem hafði hrifið hana eins og raun var á.
„Á hvaða ferðalagi ert þú, ef ég má spvrja?“
„Ég geklk mér þetta bará lil hressingar. Ég er á leiðinni heim
í te.“
„Komdu og drekktu te með mér.“
Það var örstutt heim til hans. Hann hafði einmitt séð fil hénn
ar, er hún kom í nánd við bifreiðaskýlið.
„Hvei'nig stendur á þvi, að þú kemur svona snemma heim?“
„O—o, það er svo lilið að gera hjá okkur þessar vikurnar.
Þú veizt, að einn meðeigandinn dó fvrir fáum mánuðum, og þá
komst ég yfir dálítið af hlutabréfunum i fyrirtækinu. Það gerir
mér meðal annars kleift að búa hér áfram. Míkael var Ifka svo
greiðvikinn við mig. Hann sagði, að ég gæti búið hér áfram og
NVJA B8Ö «»> m GAMLA Blð
Sigur sskmmar. Hunaiariepingjar (Journey for Margaret)
Skemmtileg dans- og ROBERT YOUNG
söngvamynd, með LARAINE DAY og 5 ára telpan MARGARET O’BRIEN
DONALD O’CONNOR Sýnd kl 7 og 9.
PEGGY RYAN Cowboy-myiid

og söngmœrin litla Og
GLORIA JEAN. Rænisiglar á þjóð-
braut
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9. Sýndar kl. 3 og 5. Börn innan 12 ára fá
Sala hefst kl 11 f. h. ekki aðgang.
Sala hefst kl. 11 f, h.
iátið húsáleiguna báða, þangað til betur stæði á fyrir mér um
greiðsluna. Mér hefði lika þótt afleitt að verða að flytja héðan.
Komdu með mér. Mig langar svo til, að þú drekkir með mér einn
tebolla.“
Hann var svo glaður og reifur, að Júlia hreifst með. Enginn,
sem á hann hefði hlýtt, hefði getað ímyndað sér, að þau hefðu
nokkurn tímann verið í tygjum hvort við annað.
„Jæja. En ég get ekki verið nema örstutta stund.“
„Ágætt.“
Þau sneru heim að skýlunum, og hún gekk á undan honum
upp mjóan stigann.
GULLIÐ
ÆVINTÝRI EFTIR CARL EWALD
löður síns, fátækum manni. Hann lézt í eymd og fátækt, —
en hún stóð ein uppi. — ekkja, — með sveinbarn i vöggu.
sjálf var hún ekki heilsugóð, — oft heyrði ég hana hósta
veiklulega og með hryglu. Hún gat hvergi fengið vinnu, og
að lokum kom hún til föður síns. — Og þar fór hún öldung-
is rétta leið. Þegar hún bað hann um hjálp, skellti hann á
hana hurðinni, — eða hann skammaði hana fyrir að hafa gifzt
fátækum manni. Hún varð að taka af leiðingunum. Samt mátti
hún koma á hVerjum laugardegi og fægja gúllmuni föður
síns, — ef hún vildi. Hún gat fengið sömu borgun og konan,
sem áður hafði gert þetta. Gamlimaðurinn gat ékki heyrt
hana minnast á soninn. Árangurstaust bað hún hann um að
líta á son sinn, þó ekki væri nema einu sinni. Svo kom hún
með hann. — en gamli maðurinn sfcellti hurðinni á þau. Síð-
an fór hann strax til og opnaði kistuna, tók f jármunina fram
— augu hanis ljómuðu, er hann taldi okkur. — Og enginn
skyldi hafa haldið, ao hann væri nýbúinn að útlloka dóttur
sína og dótturson, fátæk, hungruð, klæðlaus. Það sáust eng-
in svipbrigði í þá átt á andiliti hahs.“
reczsty, cnEírgR, &u r rntfsf?
I LL TKX ílR ! S'ETTING'
VOÖ VOWbl, g£H!NP THE
JAF LlNEÓ IN THI5
UNARMEP plane anp
tv,e«...Go$H, wuy
HAve i &ox to
UEAVS. ÝOOTHÉtZfi
. ALONÉ5 1
OKV&&/ FEOM THERE, ITV
ÍTRlCTLy A ON& MAN
^HOvV... WHOOfS'/ NOW/
s know, wny thev ^
OALL THE<£ SABlEy, ) Á
YEAH, THATS OOíá PLANE
THlNlC yoo CAN HANPLE.
(%CHE^TEíZ?..WE Mló-HT
CROS5 v/UH ‘SOM& v—■
T IKOÍ / /
liuoi/d jí
s.
£U!VÍi!í:H>V
ÍYNDA-
IAGA
ÖRN: Já, þetta er vélin okkar
Ég hugsa að þú getir stjórnað
henni Chester. Það getur vel
verið að við I'endum í tuski
við japanskar vélar.“
CHESTER: Ég mun áreiðanlega
gera það sem ég get. En mér
fellur það allra verst að eiga
að setja þið niður bak við víg-
línu Japana. Hvað hef ég eig
inlega gert, að mér skuli vera
falið þetta verk?“
ÖRN: Það er slæmt Chester,
én 'þannig hljóða fyrirskipan
irnar. Og svo: Þeíta er aðeins
fyr.ir einn mann. — Nú skil ég
hversvegna þeijr balla þessa
litlu vélar engispretturnat’. . .
í vélinni: „Allt í lagi. Þú kall
aðir. Við erum að legrgja af
stað — Enginn er með okk-
ur — við höldum samtalinu
áfram.