Alþýðublaðið - 21.09.1945, Blaðsíða 7

Föstudagur 21. september 1945.
Bœrinn í dag.
Næturlæknir í er læknavarð-
stofuanini, sími 5030.
Næturvörður er í Liaugavegs-
Apóteki. 4
Næturakstur annazt í nótt
Xiitla bílastöðin, sími 1380.
Útvarpið:
8.30 Mongunfréttir.
12.10 'Hádgiisútvarp.
l'ð.SO Miðdegisútvarp.
19.25 Hljómpl.: Harmonikulög.
20:00 Fréttir.
20.30 Útvarpssagan: Gullæðið eft-
ix Jack London (Ragnar Jó-
flhannesson ies).
21.00 Stmkkvartett útvarpsins: —
Kvartett nr. 1 í D-dúr, eftir
Mozart.
21.15 Ferðasaga: Fjánrdksitur til
Keflavíkur haustið 1898 —
(Böðivar Magnúsison á Laug-
arvatni. H. Hjv. les).
21.35 Hljómplötur: Sönglög eftir
Schuibert.
22.00 Fréttir.
22.05 Symfóníutónleikar (plötur):
a) Tilhrigði eftir Dohnany.
b) Symfónía nr. 5 eftir
Dvorsjak.
23.00 Dagskrárlok.
Petrína Björnsdóttir,,
Freyjugötu 6, varð 70 ára s.l.
miðvikudag.
ViStal við Steingrím
Matthíasson
Framhald af 2. síðu
ráð á að missa vináttu nókk-
umar þjóðar.“
— Þér tókuð yður far með
syni yðar heim?
,,Já, Jón sonur minn ©r stýri
imaður á Lagarfossi. Ég fór frá
Ðorgundarhólmi kvöldið áður
en Lagarfoss fór fná Gautaborg
og tók skipið þar. Þetta var á-
gætt ferðai’ag. Okkur leið öllum
vell á leiðinni og höfðum með-
vind. — Hann hef ég lí!ka oft
liaft.“
— Já, þér hafið ferðast mik
ið, fcömið til Japan oig í flest
lönd Evrópu: ÆtMð þér nú að
hefja ferðalög að nýju?
„Engar áœtlanir enn sem fcom
áð er. Ég hef mikið að gera í
Nexö. Hér get óg til dæmis ekki
verið nema í eina vifeu eða svo,
að eins fengið tíma til að hitta
ibömin mín ,en ég á 6 börn og,
svo fer ég aftur út. Ég býst til
dæmi,s varla við að ég geli kom
ið jþví við að skreppa til Akur
éytrar.“
— Þér hafið skrifað í dönsk
folöð og flutt fyrirlestra?
„Já, nokkuð. Nú er ég að
salfnia þessu saman og hef\í
hyggju að það verði gefið út
hér. Þetta verður dálítil bók.“
— Hafið jþér þá ekki einnig
foyrjað að skrifa endurminning
ar yðar? — Þór eruð nú að nálg'
ast sj ötugsaldurinn. —
„Endurminningar? Ja — ég
skall segja yður, að mér hefur
komið það til hugar og ég er dá
iítið byrjaður á þessu. En ég þéf
mikið að gera, dagarnir tætast
sVona í sundiur fyrir manni —
og svo líða þeir 'bver af öðxum
— og svo er árið búið aiit í
teinu. Svona gengur það fyrir
manni — og árin iíða teins og
örskqt,' þegar haHa tekur að
fcvöldi . . .“
Steingrímur Matthíasson
iæknir er nú 69 ára gamall,
hann er mjög unglegur, kvikur
í hreyfingum og glettnisglampi
i augunum. Hann er fyrir löngu
landskunnur fyrir læknisstörf
sín og ritstörf. Allar greinar
Ihans eru fullar af fjöri og dirf-
sku. Við bjóðum hann vtelikom-
inn heirn — Hér ætti hann að
hafa vetursetu hjiá foörnum sín
um og skrifa endurminningar
sínar. Það verður áreiðanltega
s'kemmtileg foók.
Tvær konur nýkomn-
ar frá Þýzkalandi
Framh. af 2. síðu,
Ðerlin, en'heldur ekki þar va-r
maður öruggur fyrir árásum.
Upp á siðka-stið dvald' ég í
Liifoeck og segj a má, áð við höf-
um aldrei liðið tilfinnanlegan
skart. Að vísu var matarskammt
urinn lítill, en maður vandist
þvií. Þar hitti ég Lúðvíg Guð-
mundsson, send'mann Rauöa-
krossins, og tjáði hann- mér að
ég ætti kost á því að bomas-t
h-eim til ísiands með foörnán, og
tók ég því vitanlega allshugar
fegin. Ég hafði ek-ki lengu-r n-eirtt
athvarf, þar sem- ég var bú n a-ð
missa heimili m-itt, enda óglæsi-
1-eg framtið í Þýzkalandi eins o>g 5
umlhorfs er þar nú.-
Maður minn var í stríðin-u öll |
árin, síðast í Noregi og kom
hann til Þýzkalands 8 dögum
áður en ég fór frá Lúfoeck.
É-g tel mig mjög lán-sama að
'hafa komiis-t hing-að, m-eð börn'n.
Aðal vanidamiálið er nú, að fiá
húsnæði og atvinnu, iþví vitan-
-lega er ma-ður peningaiau-s.
Þrj-ú barna minna eru1 orðin
upþkomin og hafa n-otið nókk-
urra-r framhaldsmenntunar, en
það yngsta er 8 á-ra drengur.
Vona ég að -þau kunni vel- vi-ð
-sig hér.“
Katrín Da-nheim sa-gði svo
frá:
„Ég var í Noregi frá því ég
fór héðan 1939 og þar til í fyrra
hautst, að ég var send til Þýzka-
lands. Maður minn var kailað-
ur í herinn, en fyrir striðið var
hann tungúmláiakennari v:‘ð
skóla í Noregi, og þ-ar áttum við
okkar heimili og ætluðu-m. að
setjast þar að aftur.
I Þýzkalandi dvaldist ég
1-engst af í Thúningen og leið þa-r
■að rnörgú leyti vel, fæðuiskortur
var að vísu mikill og erfitt að"
klæða börnin.
Strax ef-tir uppgjöf Þjóðverja
ætla-ði ég ásamt mianni- mínum
og foörnum til> Noregs a'ftur, því
þar höfðum við skilið við eignir
okfcar, -og visisum við þá -ekki
anniað en okkur væri heimilt að
fara þangað. Vi-ð lögðum af stað
frá Thúring-en 3. jú'lí í sumar,
og gekk ferðin mjög stirðlega.
Við ferðúðumist ýmist í hestvögn
um-, foílum og ferjum, því víða
varð að ferja yfir ár, þa-r sem
forýrnar höfðu ver.'ð sprengdar
af. Var þetta ferðalag mjög
-erfitt einkanlega fyrir börnin.
Þegar til Lúbeck kom fengum
við að vi.ta, að engir Þjóðverjar
fengju að fa-ra úr 1-a-ndi. Ástand-
.ið í þýzk-um -borgumi -er ægil'egt.
Fjöldi >af heimilislausu fólki
verðú-r að hafast -þar við humgr-
að og klæðlítið í atá&afoygging-
um- og öðrum 'slífcuiOTalmenninjgis
ibústöðum. Þúsundir fólks hafa
misst húsnæði sitt og auk þess
em hundruð flóttamannia, sem
koma úr þeim hlutum landsins
sem Rússar hafa á va'ldi' sínu.
Ég hefi al-dre: á ævi minni
glaðst eins mi-kið, og þegar Lúð-
víg Gu.ðmundsson -kom til mín
og sagði mér að ég gæti- komizt
til- íslands. Það sem, sárast var,
við þriggja mán-aða gamalt
var að ég varð að skil-j-a í Lúbeck
barn rnitt, því það var svo veik-t
að -ekki var viðlit að ferðast m-eð
það. Sffðani ég fór þaðan, hef ég
ekkert af því frétt, en maðurinn
mi-nn varð þar einn’g eftir og
vona ég að hann geti fylgzt með'
því. Við eigum 4 önnur foörn og
komu þau hingað með mér. Það
elzta þeirra er 7 ára.
' Eftir að ég kom tiil Kau-p-
mannafoafn-ar, faninst mlér ég
vera komán í hreinustu Paradis,
foorið saman við Þýzkaland, þar
var nóg að borða og ei-nnig gat
maður ferigið þar föt. Börnin
hafa Mka tékáð miklum stakka-
skiptum síðan þau komust frá
Þýzkalandi, og hér heima veit
ég að okkur öllum líður vel.“
ALÞYPUBLAÐIÐ
T
til hilsavátrygglenda
ntan Reykjaviknr
I Sögum um breytiugu á lögum
Brunabótafélags Íslands nr. 52,
frá 12. okt 1944,1 gr., seglr svo:
„BeimiSt er féfaginu og vá-
tryggjendum skylt aö breyta ár-
lega vátrygglngarveröi húsa til
samræmis við vísitölu bygging-
arkostnaöar, miöaö við 1939“.
Þessa heimild hefir félagið not
að, og hækkað vátryggingar-
verð frá 15. okt. 1945 samkvæmt
vtsitölu byggingarkostnaðar,
sem hefir verið ákveðin í kaup-
stöðum og kauptúnum 370 og i
sveitum 400, miðað við 1939. —
Frá 15. okt. 1945 falla úr gildi við
aukaskírteini vegna dýrtíðar.
Vátryggjendur þurfa þvi,
vegna hækkunar á vátryggingar
fjárhæð eigna þeirra að greiða
hærri iðgjöBd á næsta gjalddaga,
en undanfarin ár, sem vísitölu
hækkun nemur.
Mánari uppiýsingar hjá um-
boðsmönnum.
BRUNABÓTAFÉLAG ÍSLANDS.
Toledo-vogirnar
komnar, sem vigta allt að 1 kg. Einnig 12 kg.
G. HeBgason & Nlelsted h. f.
s - i '
. Björn Jónsson.
FimiBtuguF
Bjðrn Jónsson
prentsmiðjnstjórl
ÞVÍ -hefir lengi verið við-
b-rugðið, hve bráutryðjend
ur í félagsmálum prentaras-tétt-
arinnar voru samtaka og fram-
sýnir og -hve góðan gruindvöll
þ-eir lögðu. strax við- átof-nun
Hins ísl. prentarafélags 1897.
Flestir þeirra unnu lengi og mik
ið fyrir félagið, og hafa notið
góðxar virðingar ininan þess, Það
var því töluverður vandi að
leysa þ-essa menn af hólmi, taka
v'ð störfum iþeirira og halda
sómásamlega uppi rnerki hinna
v-el skipulögðu samt-aka.
Margir uxðu- til þess að gera
þetta, en hér verður ekki getið
nerna eins þei-rra, Björns Jóns-
sonar prentsm'iðjustjóra, Hann
er f'mmtugur -í dag.
Björn er fæddiur 21. sept.
1895, áð KlifShaga í Áxarfirði,
sonur Jónis Snorra Jónssonar
koparsmiðs, sem var ættaðúr
frá Breiðafirði, og Sigríðar
Tómasdót-tur, en ’hún er norðan
úr Þingeyjarsýsliu. Ég ka-nn ekki
að rekja ætfir Björns, en aí hæfi
leikum -hans og mannkostum
dreg ég hiklaust þá íályktun, að
hann. hlj-óti að vera komiinni af
hinu bezta fól-ki í þeim la-nds-
hlutum', sem hann er kynjaðux
frá, en úr þeim foáðulmi er upp-
runnm-n fj-öldi hinna merkustu
manna. Reyndar hefi ég aldrei
rðið var við í fari Björns hinnar
mjargumtöl-uðu hreykini Þingey-
inga, en aftur á móti fiinnst mér
hann -hafa mörg einkenni hin-na
-beztu Breiöfirðimga!
Árið 1907 fluttist Björn með
foreldrum sínum til ísafjarðar
o-g hó-f þar prentnjáim haustið
1909 hjá Kristjáni Á. Jónssyni,
ritstjóra Vestra. Að 1-oknu- námá
1913 fór Bjöm til Reykjavíkuir
<og vann fyrst í Féla-gsprenit-
smiðjunni, og síðan í í-safold og
Acta, -en stofn-aði 1935 prent-
smiðjuna Víkingsprent, sem
Ragnar Jónsson síðar keypti, og
er Bj-örn nú prentsmdðjiustjóri
þar.
Við, sem- yorum að læra prent-
verk á árunum Í925—30, bárum
mikla virðinfu fyrir Birni Jóns-
syni. Hann v-ar þá leiðandi mað-
ur stét-tarinnar, form-aður félags
ins, og stóð oft í miklum vanda
fyrir hana, erfiðu strffði við fé-
laga sína og aðra. Við vissum,
að hann var einfoeiltur maður,
pn 'þó gætinn, skýr í hugsun,
fastur - fyrir og samt ágæt-
uir sammngarnaður. Hanm var
iformaður Hi-ns ísl. prentarafé-
lags 7—8 ár, eða næstlengst
allra þeirra,. sem því starfi haífa
-gegnt og það mun mál flestra
prentara, að varla hafi betri
m-aður skipað það rúm, og hafa
þó margár góðir miemi staðið í
íþeinri stöðu.
stéttarbræðra siima -og vinsæll
sem yfirmaður í þeirra hópi. En
því láni hef ir Björai iátt að f agna.
Ég heiE unnið með honum í
stjóm oig hefði ekki getað kosið
mér alúðlegri né betri félaga,
en hefi aftur á móti aldrei átt
á vinnu-stað,' að þar sé hann
hinn prýðilegasti maður I alla
staði, hið mesta Ijúfmenni og
hinn bezti féla-gi. Þetta er mákið
lof um rnann, en Björn á það!
Björn Jónsson er kvæntur
Önnu Eiríksdóttuir Long og
prentarar óska þeim hjónum
báðtim langra og góðra lífdaga!
Jón H. Guðmundssou.
Það fer efcki alltaf saman að
vera duglegur í félagsmálum
hann að yf irmanni tí prentsmiðju
En það segja mér þeir, sem
usndir hann hafa verið -gefnir