Alþýðublaðið - 29.09.1945, Blaðsíða 8

V
ALÞYÐUBUÐIÐ
Laugardaginn 29. sept. 194S
SBTJARNARBíðS
SPELLVIRKJAR
(Secret Command)
CHESTER MORRIS
PAT O’BRIEN
CAROLE LANDIS
RUTH WARRICK
Sýning kl. 7 og 9
Bönnuð fcörnum innan 14 ára
(Taihiti Nights)
Söngvamynd frá Suður-
hafseyjunum.
JINX FALKENBURG
DAVE O’BRIEN
Sýning kl. 3 og 5.
Sala hefst1 kl. 11 f. h.
BÆJARBÍÓ
Hafnarfirði.
Æskugaman
(Tlhe Youngest Profession)
VIRGINIA WEIDLER
EDWARD ARNOLD
Ennfremur koma fram í
myndinni:
Lana Turner, Greer Gar-
son, Robert Taylor, Walt-
er Pidgeon, William Po-
well.
Sýnd M. 7 og 9.
Sími 9184
Mjólk ég elska og meyjar
allar,
meir en líf og blóð.
Og ellin þegar að mér kal'lar
ætti því að vera góð.
En heldur vii ég hafs í róti
halda vörð á ólgusjó,
en að standa einn á móti
illum vættum landsins þó.
Kristján Jónsson
Grettisgötu 22.
„Ég varð aliltaf að róa miömmu á þentnan háttt, þegar hún
var veik.“
i Þau þögðu bæði, götumar urðu rólegri, húsin smsærri og
hér og þar sást rauitt þak sem gömuil tré gnæfðu yfir. Rassiem
laut höfði og leit upp aftur eftir nokkra stund. „Og ég kontma
mlína —“ sagði bann svo lágt og varla heyrðisrt.
j Hann gat séð Punta-húsið fyrir sér oig bonuna sem reikaði
þar um og beið eft'r að glataða röddin bennar kæmi aftur. Hún
sem hafði staðið nakin í silkimj'úku næturloftinu, hún sem lót
hann þjást og þjáðist sjálf. Hann áttaði sig: „Hvar eruím v’ð?“
„í Döbl'tng. Sjáðu þessi liitlui fallegu 'hús. Þarna er litill
Maríu Theresukasta’li, hann er dálítið svipaður húsinu okkar
nema garðurinn er fallegri. Það er eins og hann liggi 'á olnbogun-
um milli engjanna, f 'nnst þér ekki? Og akrarnir. ilma af sumri
i og heilibrigði. Ó, ekkert er eins yndislega ilmandi og mloldin —“
„Það er rétt, Elís Og veiztu nú, hvað v.'ð gerum? Við ökum
liangt burit, og leggjumst í grasið og felum' andlditin1 í því. Hamh
ingjan góða, hvílákur óratími er síðan ég hef gert það.“
„Er það satt? Gerirðu það aldirei í garðinum þiínum? Ég get
legið þannig tímunum samian og sung.'ð: elsku miold, i elsku
miold —“
„Þykir þér vænt um m!oldima?“
„í einhverju kínversku kvæði er rnaður að kveðja lífið, hann
segir: „Hamingjan getur ekki brosað við mér í þessum he'mi.“
En hann segir lákia „elsku mold“ —“
„Hvaða þvaður, stúlka mín. Nú ertu aftur orðin tilfinniniga-
sjúk. Kínverskt kvæði! Hvað í ósköpunum ættir þú að viita um
slíka hluti? Nei, þú ert ekki anniað en bráðþroska, ofvaxinn
stelpuhnokki.“
,„Já, ég hef alltaf verið ofvaxin og tilfinningasjúk,“ sagði
Eliís alvarlega. „Mamma sagði mér hvers vegna ég væri það. Ég
get ekki að því gert. Það eru of miargir listamenn í fjlölskyldunni.
Langafi minn var orgamleikari og afi minn var þessi frægi Kerck-
hoff, sem hefur gert 'lands'laigsmyndirnar sem hanga á listasafninu.
Pabbi 'er mjyndhöggvari oig er dUglegur á sinn bátt, en ég er að-
eins ofvaxim og tilfinningasjúk. Ég þriái alltaf liti, 'liti, mig þyrst-
ir í liti. Og svo er það tómlistin, Ég get farið að ,gráta þegar Schu-
hert skiptir yfir í mtoll. Þegar óg heyri „Tristan“ í fyrsta skiþti
varð ég veik, fáirveik, fókk hita og læknirinn kom og ég lá fyrir
dauðanum í þrjá daga — en það var dásamilegt. En ég er hrædd
við raunveruleikann —“
„Láttu ekki eins og kjám, bamið @ott,“ sagði Rass'lem, vand-
ræðalega, og hann lagði handlegginn yfir herðiar hennar huggandi
og innilega, af því að bann sk'ldi ekki orð af því sem hún var að
segja.
'Þau óku gegnum Heililgenstádt, fram hjá ihváitum stórhýsum
og görðum m'eð blómstrandi rummum, fram hjá igömilu kirkjunni,
sera teygðj granna tumspíruna upp í loftið. ;Svo komu þrönigu
sveitastígarnir í Grimzing og Nusisdoirf. Öðru hverju fannst hlý
f jósalýkt, 'börn voru að lleika sér, skær hljómur f jarliægrar þorps-
klukku barst um lótfið og fiðlutónar heyrðust úr l'irtlu víngörðun-
umi. Dámárbafckar. komu í ljós, áin rann þarna breið og lyign í sið-
usrtu sólargreislluinum. Stöku sinnum sást skuggamyndir af skipi
bera, við gulán glitrandi himitn, Svalur og hressandi vindblær barst
frá enlgrjunum handan áriinnar. Litl'a Kahileniberg þorpið hnipraði
sig saman fcringum’ litla og fínTaga kirkjuna, litlu húsin teygðú
sig upp eftir hliðinni umkringd víngörðum og engjum, og bak
við gluggatjöldin gilitti í flöktandi Ijós. Bílinn nam staðar.
9S nýja Biö sg í SS GAMLA BIÖ 3i
ððar Bernaðettn ÚR DAGBÖK
(The Song of the Bernadette) LÆKNISINS
Stórmynd eftir sögu Franz Sýnd kl. 9.
Werfel.
Aðalhlutverk leika: Jennifer Jones William Eythe Charles Bickford. Landnemarnir Teiknimynd í eðlitegum lit- um eftir Max Fleischer.
Sýningar kl. 3, 6 og 9. Sala hefst kl. 11 f. h. Sýnáng M. 3, 5 og 7. /
Skömlmu síðar sártu þau samarn í garði fyrir urtan litla krá og
voru mjög svo hamingjúsörn. Heimurinn viritist vera skemmti-
legur staður og allt var ánægjuiLegt. Litlúm þyrnóttum aidilmuim
kastaniutrjánna rigndi yfir þau, brúnn veiðihundur kom tii£-
.andi og lagði hausinn' í kjöltu Elfe. Lítill drengiur kom tE þeitra
imleð net fullt af mjúkum silfurgLjáandi fiski, sem þau áttu að
velja úr í kvöldverðimm. Loftið var iþruinigið sterkum ifflmi frá unga
vínviðnum sem óx bak við húsið. Undir borðinu hélrt Rassiem ult-
anum höndina á Elís mleð báðum sónium, og nú voru þær kyxrair
og rólegar. Allt þetta var ákaflega mákiíls vitrði og (hirngað til ó-
kunnugt og imaður varð að bæta þvil vdð reynslu sína
<yá?
mm ÞAKKLÁTI
Æfintýni frá Balkanskaga endursagt af Joan Haslip.
„Skjótið mig ekki, kæri hertogi. Ég lofa því að verða
yður einhverntíma að liði.“
Aftur hikaði veiðimaðurinn, en svo vanur var hann
veiðum og jafnframt illa við að láta aftra sér frá áformum
sínum, að hann ákvað að iskjóta amarungann þegar í stað.
„Skjótið mig ekki, herra hertogi, — takið mig heldur
heirn með yður og fæðið mig í tvö eða þrjú ár. — Ég skal
einhverntím'a fyrr en síðar geta orðið yður að gagni.“
Og svo fór að lokum, að hertoginn lét undan og tók
arnarungann heim með sér. Og hann ól hann upp og lét
hann fá þann taezta mat, sem hægt var að fá. En svo gráðugur
var fuglinn í mat, að eftir tvö ár átti hertoginn varla nokkra
sauðkind eða kú í dýragarði sínum. Á þessum tíma hafði
hann þó vanizt fuglinum svo vel, að hann gat ómögulega
fengið af sér að sleppa honum frá isér. Svo gat fuglinn held-
ur ekki flogið, enda þótt hann væri kominn á þriðja ár, og
óneitanlega fannst hertoganum það meira en lítið einkenni-
legt. _ 1
Arnarunginn virtist hafa grun um, hvað hertoginn huge
aði, því einn góðan veðurdag segir hann:
^COPMX OH Hlð WAY TO AIP THE
SU6E.RILLA, 0AN6AR... 15 CAFTUREP
WITM Hlé C5UIP&/ gy A ísMALL. JAP
p4tzol- ~—-yym
ÖRN á Ieiðimi!i ,til skærulið-
anna, en lítdll hópur J'apana
leáJðir hann og félaga hans í
•gildrui — og tekur þá hönd-
uim.
5UPP05S X 3H£>ULPNJ'T
THINK IT...0UT THI5 PALU,
COULp SE -MUPK'lNó- WITH
TH£ NlP$y O? THE
NATIV£5„ 5IPEP WiTH THE
£N£My...I WONOSK...
gert að hugsa þannig, en vel
getur verið að þesisi Palu sé í
japanskri þjónustu, sum'ir
hinna innfæddu gengu í þjón-
ustiu óvinanrua. — Það skyldi
ÖRN (hagsar): Þáð er víist illa
////.. bu t i r.
cannot
IT 15 HE!?£. WE WILL.
JCIN TH£ OtH£l2ö,PF
My patrol. ...THey
HAP PRPER5 roAWAIT
Uá- CVER TH - -
^yiuouí
Q.'vOo cl
nú e'kki vera svo? — —
JAPANSKI liðsforinginn: —
Hérna er srtaðiuninn þar, sem
við áttum að f.'mna bina. Þeir
höfðu skipun um að bíða
okkar þarna----------
JAPANSKUR hermaðúr: Yðatr
rtign! — Sjáið!!
JAPANSKI forinigiinni: — Ó,
en þetta er alv'eg ómögulegt
— nei •— nei!