Alþýðublaðið - 18.10.1945, Blaðsíða 8

9
ALÞYÐUBLAÐiÐ
Fimmtudaginn 18. okt. 1945
JBSTJARNARBlðS
3iö áygga man
(The Constant Nymph).
Áhrifami'kiil sjónLeibur frá
Warner Biros eftir skáld-
sögu Margarets Kennedy.
CHARLES BOYER
JOAN FONTAINE
ALEXIS SMITH
CHARLES COBURN
Sýnd kl. 9.
Reimieikar
(Det spökar! Det spökar!)
Spreng'hlægileg sænsk gam-
anmynd.
NILS POPPE
JOHN BOTVID
Sýnd kl. 5 og 7.
Sala hefst kl. 1.
9 BÆJARB6Ó S9
Hafnarfirði.
Anna litia Rooney
(Miss Anie Rooney)
SkemmtiLeg mynd með Shir
ley Temple í aðalhlutverk
inu.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
BROT ÚR HANDRITI.
„. . . . Vissu þeir þá ei fyrtri
tM en hinir spruifctu þar upp
fyrir þeim, og sló þegar 1 bar-
daga. Laiuk svo að þjótfiamir
féllu ailir, ufcain einn, sem hét
ELrekur. Hann komst á flótta og
var þó höggvinn af honu'm fót-
urinn. En svo skyldi hann haf a
verið frækinn, að hann fór á
öðiruim fæti upp á fjallLsgnípu
þá, er síðan heitir ELrlíksgmípa,
svo þeir höfðu jhans ei. Þá er
og sagt, að hann hafi kveðið
vísu þessa:
Hjartað mitt er hlaiðið kurt,
hvergi náir skeika,
mieð fótinn annan fór ég burt
— fáir’ munu’ eftir Leika.“
gaginstætt því, sem> maður bjóist við. Eg v'ssi aidhei hvort þú
vairst iánægð eða döpur. Þú faLdir sjiáLfa sig alltaf. Þú vildir
eikki Láta milg skilja þig. — En nú —.“
,,Hvað nú, Hannes?“
,,Nú ertu' orðiin faLDeg,“ svaraðíi hann eins ojg úit í bláinn.
„FaLieg oig yndisLeg, Maxía. En þú ættir tíkki að fara í Láunkofia
m)eð neitt fyrir mér.“
„Ekus og hvað?“
„Magðalena hefur sagt mér, að húsmóðir hennar gráti stund-
lurni á ,nætturnar; hún gefci heyrt hania kjökra —“.
„Læturðu Magðalenu njósna uim m’g?“
„Nei, ekiki rijósna. En ég vildi samt gjaman Vita, hvað að þér
gangur; hvað það er, sem feveliur þig?“
,-,Veizltu það eklki? Verð ég að segja þór það?“ sagði hún mieð
undarLega hryssingsLlegri röddu. „Nei, þú Veizt þáð ekki; þú heffur
enga hugmynd um fciiliflinninigar anmarra. Látifcu mig á firiðii — þú
hugsar ekfki um neitit nemia sjálfan þig.“ Hún kfpraði saman
varirnar og sietti á sig hæðmssvip, og þáð var eins og húm hefði
aftur horf'ð inin fyrir gomiLu' múrana.
„María, ég hélt að tiDfiinningar þínar væru binar söanui og
mánar. Finmst þér ekki við hafa breytzt? Þennan, tima höfum vtð
breytzit tif bafcnaðar. En þá feLur sjiádlfa þig; þú lokax þLg innii og
íiæitur mi)g standa fyrir utan, swo að ég g)et a)lls> ekiki sagt þér það
sem mlér býr í brjósti, Mairía.“
Hún sagði kurteislega og dáMtið þreyttuilega: „Eg er að! fara
hleiim. En er mjög þreytt. Eg vil gjarnan, vera ein.“
Rassiiem ÆöLnaði, en hamn gefek xil hliðar og Leyfði henmi að
feomast leiðar siranar. Við fevöldiborðið töluðu þau áðlein's um
veðrið. Rassiem reyfeti marga vindliinga. Dagimn fór hann í lamga
gíöngulfierð upp tiL fjalla og skiLdi Maríu eina eftir' í molkfeira daga-.
Þegar hann feom aflfcur var hún ótrúlega breytt; mjög vinigjarn-
LJeg ojg eðl'ileg. Hanm vissi efeki hvað hamn átfci að ihalda, og fór
upp í herbergi sitt til að velta þessu fyrir sér. Það var farið að
skyiggja, þegar hann feorn niðuir. María sat fyrir ultan húsið
og Leit í -áfctina tiL hans með bremnandi, ósjáandi augum. Hamm
jhrökk við. Hamn, þefekti þetta augmanáð frá fyriri timum.
„Marfa, befiunðu verið að symgja?“ spurði hanrn smöggiiega.
/ Hún áttaði silg og sitraulk hendinmi yfir amdlilt sér, eims og hún
væri að setja upp grímu.
„Að symgja? Nei, ég get efeki sumgið lemgur. Eg var að lesa.“
Húm hélt á bó'k í animarri hend'iinmi og húm lét hama hamga
máttLaust miður. Það var leikrit iefltir umgan' rithöfflumd. „Er það
þetta, sem iætur þig gleyma þér svona?“ spurði ihanrn torit-ryiggnils-
llega.
„Ef fciLí vill. Eg er ekfei váss um að ég hafii gileymff mér á neiinn
hláltt, Hanmies.“
„En augnaráðið þitt, vima mín —.“
„Góði Hannes, hætfcu þessari sáLfeönmun. Komldu og seztu
hérna hjá rmér. Magðalena getur komið mléð te eða- mjólk h-anda
þér. Já, þú mátlt reykja.“
Hamn isat þarna áþolimmióður og horfði á hama heila í bollana.
Hún var afífcur orðin undarleg: Kouczowsika, heimkomam, sem
aldrei var hægt að átta sig á. Hún hélt uppi samræðum, brosti
kurteisieigu, umbuirðarlyndui o;g viðeiigandi brosi; -rétti honum
fteið og kökuna mieð sama ymdiislþokka oig hún háfiðii tiekið á móti
igeslfcuim áður fyrr. Allt í eimu fanm, hamm að Marfa var að spyrja
hamm sömu spummimgarinmar í þriðja skipti, og hanmi reyndii að
varpa þessum hugsumum frá sór. „Þú hliýfur að viðurkenma, að
slifet hlutverfe væri áhrifameira en bæði Carmten og Nedda til
samams? Hugsaðui þér, að geta skapað sLiífet hlutverk. Og að mega
Leifea það. Raumverulega og sanna p'ersómu."
jSS NÝJABIÖ UF
8 Ævi I
Mark Twain’s
(The Adventures of
Mark Twain).
Söguleg stórmynd.
Aðalhluverk:
FREDRIC MARCH
ALEXIS SMITH
Sýningar kl. 6 og 9.
GAMLA Bf6 £9
éiar Rússlands \
(Song of Russia)
Amprísk stó-rmynd.
Músik:
TSCH AIKOW SKY
Aðalhiutverk:
ROBERT TAYLOR
SUSAN PETERS
Sýning kl. 5, 7 og 9.
Börn imnan-12 ára fá ekki
aðgang.
„Tóm vitleysa,“ sagði ha.nmi fyrirlitlega ög starði út í bláimm.
Húm, þagnaði. Það glamraði í teskeiðimmi henmar. Svo gerði'st dá-
’lítiið rnjög óvænt. Barnið kom, rjóitt og brosandi, fyrir hornið
á hús'imu olg vaLt í áttina tiL þeirra Ljómandi af ámægju. „Malrama,"
kaL'laðL það og feliíraðist upp eftir Kouczowsfeu mteð nöfetium fót-
‘l’eggjiu.aiiuím. Hún roðniaði og Lézt um stuimd ekki þeíkkja hanm, en
hainn. hallaði höfiðimu upp að brjósti hiemnar og teygði hendurn-
ar upp í amdilit hennar tiil að klappa htenmd'. Hann-es Rassiem Lagði
boLLanm frá sér, lytPt.il augabrúmumum, o,g spurði alveg fiorviða:
„Hvaði í ósköpumum — er þefcta, —?“
„Þetta er Lenzehem liftli; hamm á heima hór. Eg get eldki skilið
hvað hamm, vill mér, ég get alls ekfei- IskiLið þaið —“.
„En þið eruið svo .góðir vinir. Hamin er svo kumniugLleguir við
þiig. Hvernig stendur á því?“

! i
ORNINN ÞAKKLATI
Æfintýri frá Balkanskaga endursagt af Joan Haslip.
að annarri niðurstöðu en þeirri, að hertoginn yrði að láta
Alexis af hendi til sævarkonungsinis.
Og að lokum kysstu þau son sinn að skilnaði og sendu
hann niður að ströndinni, til þess að sævarkonungurinn
gæti vitjiað ihans þar, þegar honum sýndist.
Vegurinn frá kastalanum niður að sjónum lá í gegn
um þéttan og stóran skóg. Alexis gekk blístrandi eftir götu-
slóðanum einn síns liðs, — því að það er fátt jafn hvetjandi
og hressandi sem að syngja eða 'blístra. En þá fann hann
allt í einu, að héljarstór örn krækti í föt hans, flaug með
hann upp í gríðarhátt tré og setti jhann á eina greinin'a.
„Góðan dag, ungi sveinn. Blístrið í þér er engum til
sikemmtunar, sízt sjálfum þér. Hvers vegna ertu svona
stúrinn að sjá?“
Alexis svaraði:
„Myndir þú ekki vera í slæmu sbapi, ef hann faðir þinn
væri búinn að selja þig í hendur einhverjum risa, sem þætt-
ist vera konungur sævarins?“
IT MEAN5 MOVINíS THE PLANE
OVZR, TO JUST ABOUT THECE
— KEEP ITCOVERED F(?OAÝ
THE All?__O.K? NOVV, THI5 ,
IS WHAT I WANT yOUE
„ B0Y5 TO DO—.
/THAT,5 Z\&HT, PALU, YOUÍZ.
CHIEF HEf?£, JU5T óAVE ME
L AN \DEA__I THINK WE
\CM 6ET THAT PLANE OUT
y'lOF THESB, C'MON/ /^"
LAT£R
there, CAPTAIN- >
ALCEADy PAUL) AND
' OUR MEN HAVÉ STASTED
TO FOLLOW VOUK PL.AN
--LET U5 HOPE IT WILL
SUCCEED, IT WOULD 8E
A SHAME TO HAVE TO J
DESTeOY THAT CRAFT/^<?,
AP NcKvsfealuresj
Y H.UH7 don't WORRV AE500T, T
* SANSA.R . >F Wfc' FAtL 70 FUuL
i T h5 TéiCfe —TWERE WON'T ,
MYNDA-
SAGA
ÖRN: Sj'áóu til PaLu. Foringi
þimm gaf mér góða huigmynd.
Eg hugsa að viið igetium náð
tfilugivélinimi út at£ kltefctinium. —
Komdiu! Við þumfium að færa
flugvélima himgað. Við verðium
að leyna flugvélinini frá lofti.
Sko — þefcta verð ég að fá pilta
iþína til að hjáLpa mér með.
(Seinma) BANGAR: Svoma höf-
u'ðsmiaður. Palu og ftelagar hans
háfa þegar bint starf siifct. Við
skuLum vona. að 'það takist vel.
Það væri illt, ef það mdistæk-
iist.
ÖRN: Hvað! — Þú skalf ékki
leffasft um það. Ef þlessi tiLraun
mistefcst , þá þutrfum við efeki
að gera ráð fyrir að við þurf-
um að eyðileggja hana sjáifir.