Alþýðublaðið - 22.12.1945, Blaðsíða 5

JLatigardagur 22 des. 1945.
ALÞYÐUBLAÐiD
Ferðasaga Jðrgen Petersen um Mifl-Evrópu:
Inn á hernámssvæði Frakka
L ÖGÐUM við aftur á stað
frá Wien þriðjnidaigi'mi 9.
október og komum til Prag um
8 ifeytið að fcvökii. Reyndist oikik
uir ómögiuilogt að fá raæturgist-
itigu iK)Ckikiiirsistaðar. Eftir að
hafa gefið upp alla von, vorum
við svo heppnir að hitta þá fé-
iatgana Pébur 'Benediiktsson ag
Einar Olgeirsson, er staddir
voru í Prag vegna verzlunar-
samninga. BQJupíu (þeir luradir
batgga með okkur og íbuðu okk
ur að gista hijá sér á hótelíher-
bertgi þeirra. Miðvikradagsiraorg
aj.n iögðum við svo afbur á stað
og fórum um PLzen og Eisen-
stein til Zwiesol í Oberbayern.
Næsta morigum héldium við á-
fram, fyrst til Patridhing, sem
er sveitaþorp í nánd við Pass-
au. Þar heimsóttum við ís-
lenzka konu, Ingibjörgu Felz-
Enaran. Eiftir hádegið ótkum við
ium Muhldoírf og komum síðla
dags til Belzberg, en það er
sveitabær í Oberbayern, ná-
lægt þorpinu Nonnenberg. Þar
hittum um við frú Katrínu Mixa
og son hennar. Var hún alveg
steini lostin, er hún sá ,,Skjóna“
renraa inra á portið með Æstenzka
fáraaran ibíLaktaradi. Var Iþað á-
kveðið að Katrín og sonur henn
ar skyldu fcoma með okkiur í
bílnum. Næsta morgun um 6-
leytið lögðum við á stað. Fór-
um fyrst til Munchen og vildi
svo vel til að norskur bíll, er
flybja átti 27 Norðurlaradabúa
til Hafnar, var !þar staddur og
héidu iþau mæðgin áfram araeð
horaum Við héldum strax á-
fram, ætluðum að ná til Frank-
furt am Main fyrir kvöldið, en
þegar við vorum um 40 km.
frá Karlsruhe, kom deki á
foeraziíradælu ,,Skjóna“ og urð-
tum við að hætta við áætlura
okkar. Ekkert bilaverkstæði
var sjáaralegt, en -eftir jþví sem
stóð í ferðahandbók „Baedek-
ers“ var skammt í ibæinra Pforz-
heim, og var gefið upp, að
haran hefði 80.000 fbúa. Fanrast
okkur iliíiklegt, að nóg væri um
bílaverkstæði þar, og héldum
við þamgað. Er við koiraum tii
Pforzheim Iblöskraði okfeur. Við
keyrðum um bæinn í 10—15
mkuútur ára fþess að sjá eitt ein
asta heilt hús. Var eins og allt
líf hefði slokknað þar því hvergi
sást lifamdi vera. Loks komum
við niður að ánmi lEraz, er reram-
ur um bæiran. Aillar forýr yfir
haraa voru spreragdar í loft upp,
en loks fumdum við foráðabirgða
brú, er við gátum farið yfir. í
fyrstu sýradist viðhorf alveg hið
sama hinum megin við ána, en
loíks furadum við foæjarhverfi,
er næstum var óskemmt. Fund-
um við iþair iviiðgerðarstöð og
um 8 ileytið að 'fevöldi var
,,Skrjóini“ kominm í lag aftur.
Faranst okkur of seirat til fþess
að halda 'áifram, isvo við igistum
í PforzOieim um raóttiraa.
Uim fcvöldxð átti þg tal' við
praaran sem Ibúið hafði í Pforz-
hedm, Iþagar ánásin fór ifram.
Jófasfjörnur
SKREYTTAR KÖRFUR
KER og VEGGPOTTA
höfum víð eiras og að
umdaraförnu.
Ein raig
Slcreyttar pálmagreinar.
til að setja á leiði. —
Hanzkagerð
Guðrúnar Eiríkssdóttur
Tjarraargötu 5.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ birtir í dag fimmta þáttinn úr ferða-
sögu Jörgen (Volla) Petersen um M*S Evrópu í haust.
Seigir þessi þáttur frá ferðiimi frá Vínarborg yfir Bayern
og inn á hernámssvæði Frakka í Suður-Þýzkalandi.
Sjötti og síðasti þáttur ferðasögunnar birtist í blaðinu
milli jóla og nýjárs.
Það vair um miðjara marzmára-
iuð síðastliðinra. Um mið-raætiti
var gefið laftvamamerki og fá
íum máraútum síðar flugu vélam
ax inn -yfir ibæiran. í 20 móraút-
iur var stanzlaust varpað yfir
ibæinm sprengjium og íbveikju-
spreragjum. Að árásirani lokinni
voru rúmlega 80% af öEum
foyggingum í foænum gjöreyði-
lagðar. [Rúmlqga 1/8 hktti á-
Ibúamraa foeið bana 'við iþessa einu
20 minútraa árás.
Næsta morgura fórum við um
Karlsruhe og Mannheim til
Frankfurt am Main. Bæði í
Karlsruhe og Mannheim voru
skemmdir óskaplegar, en við
vorum nú búnir að sjá svo mik-
ið af slíku, að það hafði ekki
lengur sömu áhrif á okkur.
Héldum við áfram frá Frank-
furt am Main sunnudagsmorgun
og keyrðum til Lörrach, sem er
nokkur hundruð metra fyrir
norðan svissnesku landamærin.
Nálægt Rastatt fórum við inn á
franska hernámssvæðið. Vorum
við búnir að fá sérstakt leyfi
hjá umbcðsmanni Frakka í
Frankfurt am Main svo það var
engum erfiðleikum bundið að
komast þar inn. Lítið bar á
frönskum hermönnum. Allur
þorri hermanna voru blökku-
menn frá Marokko og Tunis.
Voru þeir með hvítan dúk vaf-
inn um höfuðið í stað einkenn-
ishúfu, en að öðru leyti í frönsk
um einkennisbúningum. Kom-
um við til Lörrach um 8-leytið
um kvöldið og ætluðum að
halda áfram inn í Sviss til Ba-
sel. Frönsku verðirnir hleyptu
okkur strax út, en þegar við
komum að svissnesku landa-
mærastöðinni í Riehen, var okk
ur sagt, að leyfi, sem átti að
liggja fyrir þar, væri ókomið,
þrátt fyrir það, að sendiráð
Svisslendinga í Höfn hafði fyr-
ir mánuði síðan lofað okkur að
sjá um það á fáeinum dögum.
Urðum við því að snúa aftur til
Lörrach.
Öll hótel í Lörrach voru tek-
in eignarnámi af frönsku her-
stjórninni, svo það virtist ætla
að verða erfitt að fá nokkurs
staðar gistingu. Á Hotel Zum
Schlussel ráðlagði gestgjafinn
okkur að spyrjast fyrir hjá
frönsku yfirvöldunum, hvort
við mættum gista þar, en þar
bjuggu aðeins örfáir liðsforingj
ar úr „Gouvernement Militaire“.
Meðan við vorum að reyna að
semja við gestgjafann kom mað
ur í mjög skrautlegum einkenn-
isbúningi og spurði hverjir við
værum. Skýrðum við honum
frá erindi okkar og hvernig nú
væri ástatt fyrir okkur. Gaf
hann okkur strax leyfi til þess
að gista þar á hótelinu. Kynnti
hann sig sem Major Kummer,
og fréttum við seinna, að hann
væri háttsettur í „Gouverne-
ment Militaire“. Gistum við
þarna um nóttina og reyndum
næsta dag aftur að komast inn
í Sviss, en árangurinn varð hinn
sami. Það voru enn ekki kom-
in nein plögg upp á það, að
okkur væri heimilt að fara inn
í landið, svo við ákváðum að
hætta við förina til Geneve og
halda heimleiðis. Ætluðum við
að leggja af stað snemma næsta
morgun, en nú lögðu Frakkarn-
ir alls konar tafir fyrir brott-
för okkar, svo við urðum að
halda kyrru fyrir í Lörrach
tvær nætur enn.
Franska hernámssvæðið í
Þýzkalandi er litið og er því
stjórnað með meiri harðneskju
en hernámssvæði Vesturveld-
anna. Meðan við vorum í Lörr-
ach átti ég tal við mann, sem
áður hafði verið við tollgæzl-
una á landamærunum, en vikið
hafði verið úr stöðu, er Frakk-
ar tóku við valdi. Sagði hann
mér meðal annars, að mestur
hluti landbúnaðarafurðanna
væri tekinn og fluttur til Frakk
lands, með þeim árangri ,að nú
væri fyrirsjáanlegt ,að hungurs
neyð yrði á þessum slóðum.
Matarskammtar eru yfirleitt
minni en annars staðar í Þýzka-
landi og auk þess hefúr oft
komið fyrir að settir væru í
gildi skömmtunarmiðar á vör-
ur, sem ekki eru til. Allar einka
bifreiðar á franska svæðinu hafa
verið teknar eignarnámi og
sendar til Frakklands.
Við notuðum tækifærið, úr
því við ekki gátum komizt á-
fram strax, til þess að láta gera
við „Skjóna“. Eigandi viðgerð-
arstofunnar, sem við snérum
okkur til, skýrði okkur svo frá,
að bannað væri að taka til við-
gerðar annað en franskar hern-
aðarbifreiðar. Spjölluðum við
svolítið við Frakkann, sem eft-
irlit hafði með viðgerðarstof-
unni, og tókst okkur að fá leyfi
til þess, að „Skjóni“ væri tek-
inn strax til viðgerðar. Varð
Frakkinn okkur svo vinveittur,
að hann lét fylla „Skjóna“ upp
af benzíni og smurningsolíu oð
skilnaði.
Ei-nn viðgerðamaðurinn, sem
þarna var. hafði verið í rúss-
neskum h er fa n gabúðum i 5
márauði. Saigði hanra að kjör
faraganraa hefðu verið mjög erf-
ið, en áleit á hiran bóiginn, að
kjör rússensku hermianraanraa
hefðu ekki verið betri. T. d.
saigði hann, að matur Rússanna
hefði ekki verið betri en matur
faraganna. Lót hann illa af sam-
búðirani við Rússa og 'faran s'ér-
stakiega að bví, að allur agi
virtisit vera honfiran hjá þeám.
Yfirmennirnir hefðu prýðilega
framikomax, en lítið vald yfir
undirtmjönnium siraum.
IÞað er eragin tilviljiun að eira-
mitt er tovartað mest undan ó-
stamdin.u á fransika oig rúss-
raeska hernámissvæðirau á Þýzka
landi, Iþví að þessar þjóðir hafa
orðið verst fyrir barði þýzka
hervaldsins. Við igetum ekkert
gert Þjóðverjum svo illt,
saigði Frakikinn að þeir hafi ekfci
igert okkair verra, o>g það er ó-
tv'í-rætt, að lífsskilyrði þau, er
við bjóðum Þjóðverjium raú,
eru margfált betri en þau lífs-
skdlyrði sem þeir buðu þjóðum
dkikar er við vorum á valdii
þeirra. Samt býst ég við að kjör
þeirra verði bráðum foætt qg að
þeir fái að foyrja á endurbygg-
dnigu lands sins, en það verður
um alla framtíð að sjá um /það,
að 'Þýzkaland fái aldrei tæki-
færi til þéss að endurreisa her
sinn.
IMiðvikaidagsmorgun vorum
við búnir að fá öll þau plögg,
er nauðsynleg voru tili iþess að
halda áfram ferðinrai. Við ók-
umi um Maranheim og Karls-
,-ruhe itil Frarakfurt am Main og
ikoanum' þaragað Ikl'. 6 um Ikvöld-
ið.
Tilkynning
Afgreiðslur bankanna í Reykjavík verða
lokaðar allan mánudaginn 31. desember
1945. — Laugardaginn 29. desember verða
þær opnar til kl. 3 e. h.
Athygli skal vakin á því, að víxlar, sem
falla í gjalddaga föstudaginn 28. desember
verða afsagðir laugardag 29. desember, ef
þeir eru eigi greiddir fyrir lokunartíma
þann dag.
Landsbanki Islands Búnaðarbanki íslands
Útvegsbanki íslands h.f.
Viðskiptaráðið hefur ákveðið eftirfarandi hámarksverð
á jóiatrjám og greni:
í heildsölu: í smásölu
Jólatré 1 m. kr. 15,85 kr. 23,00
do. IV2 m. kr. 17,90 kr. 26,00
do. 2 m. kr. 21,05 kr. 31,00
do. 21/2 m. kr. 23,10 kr. 34,00
dö. 3 m. kr. 25,20 kr. 37,00
do. 4. m. kr. 33,35 kr. 50,00
do. 5 m. kr. 41,70 kr. 62,00
do. 6 m. kr. 45,85 kr. 68,00
do. 7 m. kr. 50,00 kr. 75,00
Greni pr kg. kr. 2,60 kr. 4,00
Reykjavík, 21 desember 1945.
Verðlagsst j órinn.
Til jólagjafa;
Fyrir kvenfóikið:
Silkiundirföt
Silkináttkjólar
Silkisokkar
Kjélacrepe
llmvötn
og fieira
Fyrir karlmennina:
Manchettskyrfur, ■
hvítar og mislitar
Hálsbindi og slaufur
Sokkar
og fleira
VERZLUNJN BJÖRN KRISTJÁNSSON
JÓN BJÖRNSSON & (0.