Alþýðublaðið - 14.01.1947, Blaðsíða 5

Þriðjúdagur, 14. janúar 1947
ALÞYÐUBLABIÐ
s
HQTRiC er cmissandi í eídhúsið, þar sem ekki er hitaveiía.
HOTRIC trygguv yöur ávallt nægilegt heitt vatn til uppþvotta, í
kaíh o. s. frv.
HO1RÍC héíir sjálfvirkan röfa (ihermostat), sem gerir ySur
mcgulegt aö ákveöa hitastig vatnsins og útilokar óþarfa
rafmagnseyoslu.
HOTRIC
má tengja á örskcmmum tíma.
HOiRIC hitakútar (7 lítra, eins og mynclin sýnir) eru væntan-
legir í þessum mánuði. Pöntunum veitt móttaka nú þegar.
Sýmshorn fyrirliggjandi, og allar nánan upplýsingar
gefnar á skrifstofu vorri.
í KVÖLDSKININU get ég
séð Moabfjöllin yfir daMnn,
er Dauðahafið liggur í, sem
skæra mynd að baki hvolf-
þakanna og hinna sívölu
turna Jerúsalem. Þessi fræga
borg, sem er ein hin elzta í
heimi, er hjarta þess lands,
sem öllum löndum fremur,
hefur dregið að sér athygli
rcíilljóna manna í mörgum
löndum síðan stríðinu lauk,
vegna sinna miklu vanda-
mála og húhna hörmulegu aí-
burða, er þar gerast. Hvað
vildur því; að fjölda manna
virðast málefni Palestínu
svo mikilvæg og vandamál
hennar svo aðkallandi? Sum
svörin geta legið í því, er ég
hef fyrir augum mér nú. Ég
sé Ziiönhæðina, sem krýnd er
turnspírum Ðormitioli klaust
ursins, nálægt þeim stað, þar
sem munnmæli herma, að
hinn síðasti kvöldverður og
dauði Maríu meyjar hafi far
ið frám. Til vinstri sé ég
%hín miklu hvolþok kirkjunn-
*ar, þar sem gröf krists er
talin vera, leggja meðal þús-
unda annara hvolfþaka hinn
ar fornu borgar, Jerúsálem.
Og hin mikla hvelfda bygg-
ing, er stendur nærri rúst-
urn hins mikla musteris Sal-
ómons og græfir hátt í ein-
manalegri tign og fégurð,
kastar 'skuggum sínum á
Olivufjallið. Og nú geymir
þessi þriðji helgasti staður
Múham.eðstrúarmanna hlnn
mikla fórnarstall Abrahams
dökum Jesú krists, og ekki
allfjarri og reist svo nærri
þeim átað og kostur er
á, þar sem •* musterið
stóð, sé ég’ hvolþök
r
Oöldin í Palestínu:
hins mikla samkunduhúss
Gyðiga. Er ég sný mér við,
sé ég trúarlega minnisvarða
annarrar tegundar, minnis-
varða trúar, er snertir mjög
Palestínuvandamálið, trúar
Gyðliinganna: Miklar bygg-
ingar, sem reistar eru af
höndum Gyðánga og fyrir
G:/ðinga. Er ég sný mér við,
fjár'magn þeirra, hallir og
verzlunarhús í Gyðinga-
hverfum Jerúsalem, reist eft
ir að brezkar hersveitir
kömu þangað 1917. Alls
staðar urrthverfú® er eitthvað,
sem. vitnar um Palestínu-
vandamálið, vopnaðdr her-
menn og varðmenn, og á
þaki hárrar byggingar halda
brezkir hermenn með sjón-
auka vörð u.m það, er einu
sinni var kallað borg frið-
arins. Og þarna, næstum
heint fyrli'r framan mig, sjást
hinir nöktu, starandi vegg-
ii\ þess hluta King David
hótels, er sprendur var í loft
upp á sólbjörtum morgni
í síðastliðnúm júlímánuði,
svo að næsíum hundrað
manns létu lífið á hryllileg-
án hátt, einn hinn hræðilég-
ástii cg hörmulegasti atburð-
ur, sem gerzt hefur á þeirri
ógnaröld, er ríkt hefur í
landinu helga síðustu tutt-
ugu ár. Nú standa hinir sund
urflakandi veggir nakt.ir
gagnvart brjóstvirkjum og
hvolfþökum hinnar fornu
GREIN ÞESSI er þýdd
úr enska tímaritinu, ,,The
Listener“, og fjallar um
„Landið helga“, er dregið
hefur að sér alheimsat-
hygli ara sinn, vegna
hinna hörmxilegu atburða,
sem þar eru að gerast.
borgar, andstygglileg rriinn-
ing um þau ofbeldisverk, og'.
blóðsúthelliingar, er vænta
má nú á hverju augnabliki í
Palestínu.
Jérúsalem er Palestína í
smækkaðri mynd. Hér get ég
talað við brezka hermenn,
Gyðinga og Araba. Og það,
sem þeir segja mér, er þann-
jg, að Palesíínuvandamálið
virðist óleysanlegt. ’Ég vil
fyrst geta þess, er hinir
brezku hermenn segja. Þeir
eru beiskir í huga. Vinir
þeörra háfa verið myrtir eða
særðir. Þeir geta og verða að
vera viðbúnir liverju sein er,
einkurn að næturlægi og
taugar þeirra eru þreytíar og
ofreyndar. Þeir verða að bera
vopn, hvort sem þeir eru á
verði eða ekki, þótt stöku
sinnum sé slakað á þessum
fyrirmælum um stundarsak-
ir, er öldurnar lægir lítið |
eiitt. Þeir eru umluktir af vír j
, girðingum, og öryggi þeisrra 'j
-er vart meira en. gerðist með'l
al hermannanna á suður-
strönd Englartds, er safnað
var.saman á lítið svæði rétt
fyrir innrásina í Frakklandi.
Það er hin sama taugaof-
reynsla, hin sama öryggis-
leysistilfinning. En þó er
einn mikill mismunur. Inn-
rásardagönn vissu hermenn-
irnir, hvar óvinurinn var.
Hér getur óvinurinn leynzt
að hurðarbaki eða í leigu-
vagöi. Hér læðist hann um
og leggur sprengjur sínar og
skýtur í bakið'að óvörum og
Iætur svo næsturhúmið skýla
sér. Hér liggur óvinurinn 1
leyna, og enginn veit, hve-
nær hans er helzt von.
En hvað um hina, Gyð-
ingana og Arabana? Hvað
segja Gyðingarnir? Þeir eru
beiskir í huga edns og brezku
hermennirnir, en af allt öðr-
um ástæðum. Viinir þeirra og
ættingjar hafa vertið brytjað
ir niður í vítisfangabúðum
Evrópu. Ef til vill hafa sum-
ir lifað hinar máklu píslir af
og eiga nú dapurlega tilveru
einhvers staðar fjarri. Gyð-
úngarnir eru gramiir vegna
kvölöhringinga, rannsókna
'Og annars ónæðis og óþæg-
inda. er fólk verður að þola í
landi.; 'sém er hersetið. Þeir
sjá litiá mÖguleika á að sam-
einast vinum sínum og ætt-
ingjum í Palestínu. Þeir á-
líta, að Gyðingar háfi rétt tií
'áð- ;flýtjást þangað, "svbl; að
þeir fyllast reiði og verða
daprir, er ólöglegum Gyðinga
innflytjendum er snúið til
baka. Þeim virðist þeir telj-
ast til þjóðflokks, sem hafð-
ur er útundan.
En hvað segja Arabarnir?
Þeir eru einnig beiskir í
huga. Þeim finnst þeir- vera
af fornum kynstofni, er
skyndilega vaknar eftir
i’mm alda svefn. Þeir líta
með hvíðá til vaxtar hins
mikla máttar, kröfu Gyðinga
um eigið land, máttar, er
þeir óttast að sé á góðri leið
með að eyðileggja þjóðernis
legt sjálfstæði þeirra og
hrekja þá út af lífsbraut
sinni. Þeir eru ekki reiðu-
búnir að viðurkenna þá stað
hæfingu Gyðinga, að þeir
geti gert Palestínu að landi,
þar sem allir íbúarnir geti
lifað í allsnægtum. Þeir vilja
heldur vinna að þróun lands
ins með eigin aðferðum, og
þeir trúa því, að ef Arabar í
Palestínu hefðu fengið eins
m’ikinn fiárhagllegan stuðn
ing erlendis frá og Gyðing-
ar, þá myndu þeir hafa getað
koroið jafn miklu til leiðar og
Gyðingar hafa gjört. Þeir
eru mjög andvígir innflutn-
ing»i Gyðinga, af því að þeir
skelfast af íilhugsuninni um,
að Gyðihgar streymi til
Palesííhu, þar éð þeir eru
sannfærðir um, áð það hlýi-
,ur að auka vö’d beirra í
•lándi, sem þeir telja
að þeir hafi enga lög-
mæta kröfu til. Arabarnir
vúta hins vegar mjög vel, að
nú sem stendur eru þeir
næstúm helmiingf fleiri í
P'álestínu en Gyðingar, meira
Framliaid á 7. siðu.