Alþýðublaðið - 13.05.1947, Síða 4

ALfÞYBUBLAÐ.Ð
Þriðjudagur 13. maí 1947.
Úígefandi: Alþýðuflokkurinn.
Ritstjóri: Stefán Pjetursson.
Fréttastjóri: Benedikt Gröndal.
Þingfréttir: Helgi Sæmundsson.
Ritstjórnarsímar: 4901, 4902.
Fr.kv.stj.: Þorvarður Ólafsson.
Auglýsingar: Emilía MöIIer.
Framkvæmdastjórasími: 6467.
Auglýsingasími: 4906.
Afgreiðslusími: 4900.
Aðsetur: Alþýðuhúsið.
Alþýðuprehtsmiðjan h.f.
Verkfallsbrölt komm-
únista í Dagsbrún.
HIN VONDA SAMVIZKA
KOMMÚNIST A af 'verk-
fallsbrölti þeirra í Dagsbrún
lýsir sér nú á degi; hverjum í
harla barnalegum skrifum
Þjóðviljans. Er þar helzt sleg
ið á þá strengi, að einstök
önnur félög verkamanna hafi
með samningum náð hærra
kaupi en Dagsbrún, og klykk
ir kommúnistablaðið jafnan
þann samanburð sinn út með
þeirri spurningu, hvers Dags
brúnarmenn eigi að gjalda,
að ekki skuli fallizt á nýja
kauphækkun þeim til handa.
*
í þessu sambandi er rétt
að taka fram, að því hefur
ekki verið haldið fram af
neinum, að Dagsbrúnarmenn
væru ekki í sjálfu sér vel að
því komnir að fá hærra
kaup, en þeir eiga nú við að
búa; en jafnrétt er þá, að
taka einnig það fram, að ís-
lenzkir verkamenn eiga nú
við betri launakjör og lífs-
kjör að búa, en verkamenn í
nokkru öðru Evrópulandi, og
ekki hvað sízt við ólíkt betri
kjör en stéttarbræður þeirra
austur á Rússlandi, sem þó
daglega er lofsungið í Þjóð-
viljanum sem land verkalýðs
ins og sósíalismans. Væri
því sannarlega ekki úr vegi,
að Þjóðviljinn segði okkur
- einu sinni, hvers verkamenn
austur þar eigi að gjalda, að
þeir skuli ekki fá nándar
nærri eins há laun né eiga
við neitt svipað því eins
góð lífskjör að búa og hér
hjá okbur eða annars staðar
á Norður- og Vesturlöndum!
Sannleikuorinn er sá, að
launakjör verkamanna og
lífskjör yfirleitt eru á hverj-
um'tíma alls staðar takmörk
uð af möguleikum þjóðarbú
skaparins til þess að fram-
leiða og koma framleiðslunni
í verð; og hjá okkur er nú
þannig komið, sakir veæð-
bólgu og dýrtíðar, ems og öll
um er kunnugt, jafnt komm-
únistum sem öðrum, að þjóð
arbúið þolir sem stendur
ekki neina frekari hækkun
kaupgjaldsins í landinu; hún
myndi leiða til enn aukinnar
dýrtíðar, gera okkur ómögu-
legt að selja framleiðslu okk
aæ erlendis og leiða stöðvun
og hrun yfir atvinnulíf þjóð
arinnar með eftirfarandi at-
Vínveiíingar á skemmíimum íþróífafélaga. —
Félögin £á ekki hús nema með skilyrðum. — Lof
um íslenzkan búning. — Dáfallegur smekkur!
ÍÞRÓTTAMAÐUR skrifar
mér á þessa leiS: „Svo má
segja, að verið sé að hrinda
æskulýð Reykjavíkur út í á-
fengisflóðið. Hélt ég þó satt að
segja, að nógu margir ungling-
ar féllu í það flóð og réttara
vaefri að reyna að forða sem
flestum frá því að falla í það.
Nú er svo komið, að íþróttafé-
lögunum gengur mjög treglega
að fá hús fyrir skemmtanir sín-
ar nema með því skilyrði, að
þeim fylgi vínveitingaleyfi. í
þróttafélögin þurfa eins og gef-
ur að skilja, að halda skemmt-
anir, en þau vilja reyna að forð
ast áfengið eins og þau mögu-
lega geta.
FYRIR NOKKRU ætlaði eitt
af stærstu og dugmestu íþrótta-
félögum bæjarins að halda
skemmtun, en það gat ekki
fengið húsnæði þar sem það
helzt óskaði, nema með því
kilyrði, að þar væri vínveit-
ingaleyfi. Sum félög vilja held-
ur hætta við að halda skemmt-
anir að þurfa að brjóta reglur
sínar og ,,prinsip,“ en önnur
láta neyða sig til þess að hafa
vínveitingaleyfi. Það er ekki
svo að skilja, að íþróttamenn
séu drykkfeldir og þess vegna
þurfi endilega að forða þeim
frá því böli, en þeir eru þó of
margir sem bragða áfengi á
þessari drykkjuskaparöld, og
því er bezt að freista ekki
neins með því að hafa vínveit-
ingaleyfi á skemmtunum
þeirra.
MÉR FINNST það furðu sæta
að á sama tíma, sem allir beztu
merm þjóðarinnar eru leynt og
ljóst að harma það, hvað marg-
ir farist í þessu áfengisflóði, séu
æskulýðsfélagsskapir útilokaðir
frá því að hafa heilbrigðar
skemmtanir og þeir næstum því
neyddir til að hafa áfengi á
samkomum sínum. Eg hef ekki
verið neitt sérstaklega gin-
keyptur fyrir hugmyndinni um
æskulýðshöll, en ég tel að
þetta hörmulega ástand mæli
einna mest með þeirri hug-
mynd. Einhvers staðar verðum
við að eiga húsaskjól fyrir
skemmtanir okkar og vonandi
verður okkur ekki gert að
skyldu að hafa áfengisveitingar
á skemmtunum, sem haldnar
verða í æskulýðshöilinni.
EINSTAKA MAÐUR geypar
um það, að vín sé haft um
hönd á skemmtunum íþróttafé-
laganna. Þeir vita kannske
ekki- hvernig í pottinn er búið.
Getur nokkur furðað sig á því,
þó að einhverjir falli fyrir
freistingunni, þegar forráða-
mönnum skemmtananna er
neitað um hús nema að vín sé
haft á boðstólum? Eg hygg ekki
að það sé hægt með nokkurri
sanngirni. Það er mátulegt að
þú segir frá þessu í pistlum þín
um, Hannes minn, því að skil-
yrðin eru ekki þeim, sem
eiga þessi hús og hafa umráð
yfir þeim, til sóma, en hins
vegar er þetta skýring á ástand
inu á sumum skemmtunum í-
þróttafélaganna, þó að ástand-
ið á þeim sé sízt af öllu verra
>en á öðrum skemmtunum, sem
haldnar eru hér í bænum.“
,SVONA ER SMEKKURINN*
segir B. S. í bréfi til mín. —
,,Fyrir fáum dögum kom ung-
ur piltur í bókaverzlun sem ég
var staddur í. Hann hafði t
stóra bók undir hendinni og
bað afgreiðslustúlkuna að taka
við henni. ‘Þetta er ein bezta
æskulýðsbók sem út hefur kom
ið hér á síðustu mánuðum, —
Fjallamenn, eftir Guðmund frá
Miðdal. Hrengurinn hafði feng-
ið hana í fermingargjöf. Hann
vildi ekki eiga hana og ekki
lesa hana. Stúlkan sagði hon-
um að þetta væri mjög góð bók
en hann kvaðst vilja fá að taka
annað út á andvirði hennar og
engu tauti var við hann kom-
andi. Hann tók út „basarblöð
og argvítugustu glæpasögur í
staðinn. Dáfallegur smekkur
þetía! Finnst þér ekki?“
GUNNA úr sveitinni skrifar:
„Til þín leita svo margir, sem
hafa einhver áhugamál á sam-
vizkunni. Þú ert alltaf manna
vísastur til að beita þér fyrir
öllu, sem er til úrbóta á hvaða
sviði sem er. Eitt sinn sá ég,
í blaði, að stúlkur voru mjög
hvattar til að klæðast íslenzkum
Framhald á 7. síðu.
«■■■■>■■■■■■■■■■■■■«■■■■■■■■■■■»■■■■■
miSvikudL k!. 2@.
augurinif
Gamanleikur eftir Noel Coward,
ASgöngumiðasala í Iðnó frá kl. 2—6 í dag.
Tekið á móti pöntunum í síma 3191
kl, 1 til 2.
Pantanir sækist fvrir kl. 4.
ICarJplcors Reykjavíkur.
Studebaker Commander Model 1947.
Látið ekki möguleikann til að eignast nýtízku
fólksbifreið fyrir kr. 5.00 fram hjá ykkur fara.
iCaypifl happdrættismiða sem fyrst.
Bregið verður 2. júníc
Skozkur málari,
í Listamannaskáianum.
Opin daglega kl. 10-22, 5.-18. maí
Athygli yðar skal vakin á því, að gjalddagi
var 1. maí s.l. og að gjaldfrestur er á enda
15. sama mánaðar. Vinsamlegast gerið skil
sem fyrst.
Bllreiðavátryggjendur.
vinnuleysi og öllum þeim
hörmungum fyrir verkalýð
landsins, sem því eru sam-
fara.
Þetta vita verkamennirnir
sjálfir ósköp vel; og þess
vegna snúa þeir nú unnvörp
um baki við kommúnistum,
meira að segja í Dagsbrún,
eins og allsherjaratkvæða-
greiðslan þar um uppsögn
samninganna sýndi greini-
lega. Þeir gera sér flestir full
komna grein fyrir því, hve
ábyrgðarlaust hið nýja verk
fallsbrölt kommúnista þar
er, og hvað af því myndi leiða
fyrir þá, ef fyrirætlanir kom
múnista bæru tilætlaðan ár-
angur. Þeir gera sér líka
fullkomna grein fyriar því, að
hin nýja kauphækkunarher-
ferð kommúnista er ekki haf
in með neina hagsmiuni
verkalýðsins fyrir amgum,
heldur til þéss að þjóna
fíokkspóli tískum fyrftrætlun
um Kommúnistaflokksins, —
að hún er ekki nein verka-
lýðsbarátta, heldur pólitísk
árás á núverandi ríkisstjórn
og dýrtíðarráðstafanir henn-
ar, sem, ef tilætlaðan árang
ur .bæri, myndi leiða hrun
yfir atvinnulíf þjóðarinnar
og atvinnuleysi og neyð yf-
ir verkalýðinn í stað þeirra
bættu iífskjara, sem komm-
únistar þykjast vera að berj
ast fyrir.
*
Það er slíkt tilræði við at-
vinnuiíf landsins og við hið
vinnandi fólk sjálft, sem Em-
il Jónsson viðskipamála- og
samgöngumálaráðherra kall-
aði með réttu glæp við út-
varpsumræður á alþingi á
dögunum; og það þýðir ekk-
ert fyrir Þjóðviljann, að vera
með neiinn vandlætingarbelg
ing út af því. Hin nýja kaup
hækkunarherferð þeirra og
verkfallshótun er, eins og nú
er komið sölumöguleikum
okkair á erlendum markaði
af völdum dýrtíðar og verð-
bólgu hér innan lands, glæp-
ur við alla þjóðina og ekki
hvað sízt við verkalýðinn
sjálfan. Og kommúnistafor-
sprakkarnir okkar mega á-
reiðanlega þakka fyrir, að
þeir njóta þess hér, að lifa í
lýðræðislandi og í réttarríki,
og þurfa ekki að óttast það,
að verða teknir þeim tökum
fyrir ábyrgðarleysi sitt, sem
hæfileg þykja fyrir slíka
herra austur á hinu fyrir-
heitna og marglofaða landi
þeirra, Rússlandi.