Alþýðublaðið - 13.05.1947, Side 6

6
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagur 13. maí 1947.
æ nýja bíö æ Móðir mín. (Mamma) Hugnæm og fögur ítölsk söngvamynd. Aðalhlutverkið syngur og leikur frægasti tenorsöng vari, sem nú er uppi: Benjammo Gigli. Aukamynd: Kjarnorka. (March of Time) Sýnd kl. 9. GAMLA BIO æ ' . Hnefaleika- kappinn. (The Kid From Brooklyn) Skemmtileg og fjörug am erísk gamanmynd, tekin í g»-!| >- eðlilegum litum. Aðalhlutverkið leikur
Baráffan um villihesfana. Spennandi „Cowboy“ mynd, semð kappanum Tex Ritter. Bönnuð börnum yngri en 14 ára. Sýnd kl. 5 og 7. skopleikarinn óviðjafnan- legi, Danny Kaye. Enn fremur Verginia Mayo, Vera Ellen. Sýnd kl. 5 og 9.
æ BÆJARBÍÓ æ m TJARNARBfO m
Hafnarfirði Heldri maður Haltu mér
einn dag. - sleppfu mér!
Sprenghlægileg sænsk gamanmynd. (Hold That Blonde)
Ake Söderbloom Fjörugur amerískur
Sicken Karlson gamardeikur.
George Fant Sýnd kl. 7 og 9. Eddie Bracken.
Myndin hefur ekki verið Veronica Lake.
sýnd í Reykjavík. Bönnuð innan 16 ára.
Sími 9184. Sýning kl. 5, 7 og 9.
Tónlistárf élagið:
OBATORÍIÐ
Judðs Hðkkabeus
eftir H a n d e 1
verður flutt í síðasta sinn næstk. miðvikudag kl.
8,30 síðdegis í Tripoli.
Stjórnandi: Dr. Urbantschitch.
Aðgöngumiðar seldir í bókaverzlunum Ey-
mundssonar og Blöndais.
Gina Kaus: .
ÍGSLEPPI ÞÉR ALDREI
stæðulausu afbryði þinni,
og á hinn bóginn hinni erfiðu
baráttu fyrir lífinu, sem
vinnandi kona verður að
heyja. Ég legg við drengskap
minn, að þú þarft ekki að
vera pfbrýðissöm. Þú átt að
trúa mér. En ef þú vilt endi-
lega kvelja bæði mig og þig,
þá skalt þú gera það, sem
þú vilt.“
Melanía starði á hann án
þess að skilja nokkuð. Þeg-
ar hún opnaði munninn var
rödd hennar gjörbreytt. Hún
var næstum hljómlaus af æs
ingu.
,Hvernig talarðu við mig?‘
„Á þann veg, sem ég ætti
að hafa gert löngu fyrr. Ég
hef alltof oft látið undan
vegna heimilisfriðarins. Því
að ég hef alltaf viljað hafa
frið, alveg eins og þú ávallt
hefur viljað hafa vald. Vald
yfir manneskju — yfir mér.
Þegar þú hefur þurft að sann
færa sjálfa þig um að þú hefð
ir þetta vald, hefur þú ekk-
ert láti ðþér fyrir brjósti
þrenna, hvorkii rifrildi eða
lygi. Og þú hefur alltaf feng
ið þær sannanir sem þú vild-
ir. Því að þegar maður met-
ur friðinn mest af öllu eins
og ég þá —“.
„En í þetta skipti finnst
þér þú kaupa friðinn of dýru
verði?“
,,Já, í þetta sinn er það of
hátt. Nú er nefnilega ekki
um að ræða makræði mitt
eða hégómagirnd eða nokkuð
þess háttar. — Það er um
að ræða óhamingjusama
konu, sem ég á að gera enn
vansælli, bara til þess að þú
fáir þínum heimskulega
vilja framgengt. Það er til-
gangslaust fyrir þig að gráta,
sagði hann, því að hún hafði
fleygt sér níiður á stól og
grátið óhemjulega. ,,Þú kem
ur ekki þínum vilja í gegn
núna, það sem þú ferð fram
á er óréttlátt og illmann-
Iegt.“ Með það stóð hann upp
og fór út að dyrunum. Há-
degishléið var búið. Það var
kominn tími til að fara aftur
í skrifstofuna.
Hún var stokkin á fætur
og hafði staðnæmst fyrir
framan dyrnar.
,,Þú elskar þá þessa konu
meir en mig?“ Orðin voru
sundurslitin og röddiin var
hás.
„Þetta á ekkert skylt við
ást. Ef þú ekki skilur það,
þykir imér það leitt.“ Síðan
strauk hann róandi hárið á
henni. „Þú munt brátt koma
til sjálfrar þín aftur, og þá
muntu skilja það,“ sagði
hann.
„Eg skil bara eitt,“ æpti
hún alveg frávita.
„Þú átt að velja millum
þessarar konu og mín. —
Þú hefur valið hana.“
„Leyfðu mér að komast
fram hjá þér,“ sagði hann ó-
þollinmóður. „Eg er orðinn
of seinn.“
Aldrei höfðu augu hennar
verið svona óhugnanleg.
Þau voru alveg stif og eins
og úr gleri, líkust augum í
rándýri, þegar það býr sig til
stökks. „Þú skalt fá að sjá
eftir þessu!“ sagði hún. Þá
fyrst færði! hún sig frá dyr-
unum. Hann yptti öxlum og
fór.
Hann var svo vanur þessu
irifrildi við Melanie, að hann
gleymdi þessu líka jafnskjótt
og hann var kominn út úr
húsinu. Það var mikið að
gera í skrifstofunni. Einu
sinni hringdi hann á Önnu
og las fyrir bréf. Þegar hún
kom inn í sömu gulu peys-
unni með sama slétta snyrti
lega hárið, fannst honum
það næstum broslegt, að slík
læti hefðu orðið út úr henni
heima. Hún var mjög hvers
dagsleg, hugsaði haim, augu
hennar næstum of lítil og
ekki neitt sérlega falleg, og
liitarhátturinn ekki bjartur.
Ög það finnast víst margar
konur, sem eru góðar og hug
rakkar í lífsbaráttunni. Eg
þekki svo lítið konurnar.
Þetta var um fjögur leyt-
ið. Rétt fyrir fimm var hringt
til hans að heiman. Það var
Fríða. Hún var mjög æst.
„Eg held, að það sé eitt-
hvað athugavert við frúna.“
Albert rann kalt vatn milli
skinns og hörunds. „Hvað
eruð þér að tala um?“ spurði
hann. Fríða sagcji, að fétt
eftir, að hann hefði verið
farinn, hefði frúin skrif-.
að tvo bréf og beðið sig
að fara með þau í póstinn
strax. „Og þegar ég kom
aftur með peningana, sem
afgangs voru, barði ég á
svefnherbergisdyrnar, og
frúin kallaði: „Eg er ekki
heima, hver sem kemur!“
Eg lagði ekkert upp úr því,
doktorinn veit, hvernig
frúnni leið um hádegið í
dag; og þess vegna fór ég að
strauja — drottinn veit, að
það mátti ekki seinna vera —
önnur eins ósköp og eru af
þvottinum —.“
„Hamingjan góða, getið
þér ekki sleppt þvottinum?“
greip Albert fram í.
„Haldið áfram!“
„Fyrir tíu mínútum síðan
kom söngstjórinn í söngtím-
ann,“ hélt Fríða áfram.
„Eg barði á svefnherberg-
isdyrnar. Enginn svaraði. Eg
barði aftur, en það stoðaði
ekkert.“
Þá hélt ég með sjálfri mér
að eitthvað væri að og fór
inn. Frúin lá í rúminu og
hreyfði. sig ekki. Eg hefi kall
að og hrist hana til, en ég
get ekki vakið hana. Eg veit
ekki hvað ég á að gera nú!“
„Náið í Sax prófessor und-
ir eins,“ sagði Albert. Hon-
um var ískalt á fótunum, en
rennvotur á enninu af svita.
Hann mundi allt í einu eftir
því, að verið gæti, að Sax
væri ekkiJ heirna, og þá
sagði hann: „Hringdu fyrst í
læknavarðstofuna, undir
- Mymfasaga AlþýðublaSsins: Örn elding -
PÉTUR: Örn, þú getur búið
með Chester. Twitt og ungfrú
Black, fylgið mér!
CHET: Þetta er næstum því eins
og í gamla daga, nema hvað
hér eru engir Japanir, bara
skriðdýr og skorkvikndi.
ÖRN: Hvar kemur þú við sögu í

þessu sérkennilega ástajidi hér
ó eynni?
CHET; Ég? Ég flýg með póstinn og
ber byrðar hvíta mannsins.
ÖRN: Ójá! Hvað kemtir byxði
livíta mannsins við þessari háls
festi, sem ég fann í flugvélinni
þinni?