Alþýðublaðið - 10.06.1947, Blaðsíða 6

6
ALÞÝÐUBLAÐBÐ
Þriðjudagur 10. júní 1947
3 NYJA BIO 8
Hinnislausi
maðurínn
(„Somewhere in the
Night“)
Spennandi og viðburðarík
stórmynd.
Aðalhlutverk;
John Hodiak
Nancy Guild
Lloyd Nolan.
Bönnuð bömum yngri en
16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BIO
Lokað
vegna jarðaríarar
Gina Kaus:
EG SLEPPI ÞER ALDREI
æ BÆJARBÍO
Hafnarfirííi
Vorljoð
(SPRING SONG)
Skemmtileg . ensk söngva-
mynd.
Carol Raye,
Peter Graves,
Leni Lynn,
Lawrence 0‘Madden.
Aukamynd:
HNEFALEIKAKEPPNIN
mill Baksi og Woodcock
nú í vor.
Sýningar klukkan 7 og 9.
Sími 9184
gjH TJARNARBIO H
Leikaralíf
(A STAR IS BORN)
Armerísk litmynd um leik-
aralíf í Hollywood.
Janet Gaynor,
Fredric March.
Sýning kl. 5 — 7 — 9.
Sala hefst kl. 11.
Honum datt í hug, að
bráðum myndi Melanía fá
raunverulega ástæðu til að
verða æst og þá myndi Fríða
og hennar mál vera úr sög-
unni. Ósjálfrátt fór hann að
vorkenna Melaníu aftur.
Fríðu myndi líða vel þá, en
Melaníu myndi líða illa. En
svo hrinti hann þessari hugs-
un frá sér eins og vant var.
Hann vissi vel, að hann varð
að fara að herða sig upp til
úrslitasamtalsins við Melan-
íu, og hann var fastákveðinn
í því að koma því áfram, en
hann hafði ómótstæðilega
andúð á því að hugsa um,
hvernig það myndi fara
fram.
Hann talaði aldrei um,
hvað framundam væri, við
Önnu. Tímabilið milli reikn-
ingsskil'anna við Melaníu og
skilnaðarins var eins og
hreinsunareldurinn millum
dauðans og himnaríkissæl-
unnar. Þau höfðu afráðið að
fara gegnum hann með Jok-
uð augun, en þau töluðu ekki
um það. Þau töluðu um sæl-
una á eftir, um hið nýja líf,
sem þau ætluðu að skapa sér
í sameiningu, um vinnuna og
ferðalögin sín.
Melanía var einnig til í
þessu nýja lífi — önnur Mel-
anía, sem hann hafði hugsað
sér sjálfur, sem hafði fyrir-
gefið allt og samið sig að
hinu nýja fyrirkomulagi. Al-
bert sagðist ætla að heim-
sækja hana vikulega.
,,Ég get ekki hugsað, að ég
muni nokkurn tíma geta ann
að en fundið til ábyrgðar
■gagnvart henni,“ sagði hann.
„Ertu reið mér fyrir það?“
Hann vissi, að Anna var
ekki reið honum. Hún skildi
allt, hún elskaði hann eins
og hann var og hún var ekki
neitt tilfinningasjúk.'Það in-
dælasta við samvistir þeirra
var, að hann' gat sagt allt við
hana.
„Ef ég einhvern tíma yrði
að leyna þig einhverju, yrði
ég vansælasti maður á jorð-
unni, jafnvel þó að það væri
aðeins hugsun, sem ég ekki
segði þér,“ sagði hann.
„Hvers vegna skyldirðu
leyna mig nokkru? Ég fyrir-
gef allt fyrirfram. Ef þú til
dæmis yrðir hrifinn af ann-
arri —“
Hann lagði hendina á
munn henni.
„Hvers vegna ættum við
endilega að láta okkur detta
það ósennilegasta í hug? Við
tskulum heldur ferðast til
Grikklands — það er þó inn-
an takmarka þess sennilega."
VIII. %
Kvöld eitt hafði hann ver-
ið á Beethoventónleikum
með Melaníu. Það var heið-
skírt og fremur svalt, og
Melanía vildi ganga heim.
Hún hékk á handleggnum á
honum og var að raula stefið
við stóra fiðlukonsertinn,
sem þau höfðu einmitt verið
að hlusta á. Allt í einu hætti
hún og sagði: „Eigum við að
líta inn í kaffihús og fá okk-
ur eitthvað að drekka?“
„Ef satt skal segja, þá er
ég svolítið þreyttur,11 svaraði
hann. „Ef þér er sama, vil ég
heldur fara beint heim.“
Hún lét strax undan, og
þau fóru heim. Fyrir framan
svefnherbergisdyrnar henn-
ar kyssti hann á hönd henn-
ar og enni eins og hann var
vanur að bjóða henni góða
nótt.
Hann var þegar snúinn við
og ætlaði inn til sín, en hann
beið árangurslaust eftir að
heyra í handfanginu á hurð
hennar eins og vant var.
Hann fann, að hún stóð kyrr
og horfði á eftir honum.
Loftið var þrungið óróa, al-
veg eins og fyrir fyrri rifr-
ildin, sem þau höfðu átt í.
En hún hafði verið í svo
góðu skapi fyrir nokkrum
mínútum síðan. Hvað gat
hafa komið fyrir síðan? Allt
í einu kallaði hún í hann:
„Veiztu hvaða dagur er í
dag?“
Hann sneri sér undrandi
við. „Auðvitað — tuttugasti
marz.“
Sekúndurnar liðu. Hún
stóð ennþá við svefnherberg-
isdyrnar og starði á hann
stórum, stirðum augum. „Er
það nokkur sérstakur dagur
í dag?“ spurði hann.
Hún hló stutt og kulda-
lega. „Augsýnilega ekki,“
sagði hún og þaut inn í
•s vef nher ber gið.
Hann fór inn til sín, setti
skóna út fyrir dyrnar með
venjulegu bramli, fékk sér
sígarettu og fór að bíða. Allt
í einu skildi hann, hvað var
að: Sex vikurnar voru liðn-
ar! Hann hafði ekki sett á sig
mánaðardaginn, en Melanía
hafði talið dagana, og búizt
við, að hann myndi koma inn
til sín þetta kvöld. í sex vik-
ur hafði hún litið á það, að
hann kom fram við hana sem
félaga, sem nærgætni — en
í kvöld var það móðgun, sem
varð æ meiri því lengra sem
leið. Nú var úrslitastundin
runnin upp.
Hann varð að fara og tala
við hana. Það varð ekki hjá
því komizt, — og betra að
fresta því ekki til morguns.
Hann reykti og reykti meðan
hann velti fyrir sér, hvaða
tökum hann ætti að taka
málið. Þess á milli sótti hin
takmarkalausa löngun hans
eftir Önnu á hann. Hann
varð að láta þetta bíða til
morguns, hann mátti til að
sjá Önnu í nótt. Já, hann
varð að sjá hana í nótt, því
að enginn vissi hverju Mel-
anía mundi taka upp á að
gera, þegar hún fengi að vita
sannleikann. Honum fannst
hann vera eins og hermaður
nóttina fyrir stórorrustu —
hann varð að vera samvist-
um við ástmey sína síðustu
nóttina, sama hvað það kost-
aði.
Hann beið í hálftíma, svo
gægðist hann varlega út. Það
sást ljós í rifunni undir svefn
herbergisdyrunum. Hann
ÁÐALFUNDUR
Fríldrkjiuafnaðarins í Reykjavíh
verður haldinn í Fríkirkjunni miðviku-
daginn II. júní 1947 kl. 20 (8 e. h.).
Dagskrá samkvæmt lögum safnaðarins.
Safnaðarstjórn.
Áuglýsið í Alþýðublaðinu
MYNDASAGA ALÞÝÐUBLAÐSINS
ÖRN ELDING
Af> ncvtslrtr.njTCs
ÖRN: Ég held að þú hafr heldur
en ekki stungið í virðuleik Ble-
mish, Cyn!
CYN: Hann skildi það. Þessi sila
keppur er til skammar öllum
holdugum mönnum.
ÖRN: Já, og hann verður herskár
héðan í frá. Nú verðum við að
klæða okkur fyrir kvöldmatinn.
Ég sæki þig mlukkan átta, ung
frú góð.
PÉTUR: Jæja, Twitt minn góður!
Chet er að sækja Bates lækni,
til þess að líta á fótinn á þér
Þegar þú byrjar að vinna fyrir
mig, þá geta þessi áhöld komið
sér vcl.