Alþýðublaðið - 27.06.1947, Síða 6

6
ALÞÝÐURP
Föstudagur 27. júní 1947
æ nyja bio ææ
Glæpur og Jazz
(„The Crimson Canary“)
Spennandi nútíma Jazz-
mynd. — Aðalhlutverk:
Noah Berry jr. og
Claudia Drake, átams
Coleman Hawkins
saxofonblásara og
Oscar Pettiford
guitarleikara.
Aukamynd:
BARÁTTAN GEGN
HUNGRINU.
(„March of Time.“)
Fróðleg mynd um störf
UNRRA víðs vegar um
heiminn.
Bönnuð börnum yngri en
12 ára.
Sýnd klukkan 5, 7 og 9.
83 BÆJARBÍÓ
Hafnarfirði
BADMAN’S TERRITORY
Spennandi amerísk 'stór-
mynd. Aðalhlutverk leika:
Randolph Scott
Ann Richards
George „Gahby“ Hayes
Sýnd kl. 7 og 9.
Börn innan 16 ára fá ekki
aðgang.
Sími 9184.
GAMLA BIÓ 8S
Heimkoman
(Till The End af Time).
Tilkomumikil amerísk
kvikmynd.
Dorothy Mc Cuire
Guy Madison
Robert Mitchum
Bill Williams
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn innan 14 ára fá
ekki aðgang. .
Ævintýradrós
(LADY OF FORTUNE)
Amerísk litmynd, að
nokkru eftir hinni heims-
frægu skáldsögu „Vanity
Fair“ eftir Thackeray.
Mliriam Hopkins
Frances Dee
Sýning kl. 5 — 7 — 9.
Bönnuð innan 14 ára.
æ H TJARNARBIO 13
Félag ísl. hljóðfæraleikara.
DANSLEIKU
í Sjálfstæðishúsinu í kvöld kl. 10.
Hljómsveit Aage Lorange og Hljóm-
sveit Carl BiIIich.
Kl. 12 syngur SKAFTI ÓLAFSSON.
Ljóskastarar.
Aðgöngumiðar seldir í anddyri húss-
ins frá kl. 5—7 og eftir kl. 8.
Skemmtinefndin.

Gina Kaus:
EGSLEPPI ÞER ALDREI

og Franzí. Það var lágt á
borð.
Franzí kom til hans og
kyssti hann á báðar kinn-
arnar. „Það var reglulega
gaman að fá að sjá þig einu
sinni aftur,“ sagði hún, „en
Albert — þú hefur ekki
yngzt þennan tíma!“
„En þá hefur þú gert það í
staðinn,“ sagði Albert, og
hann meinti það af einlægni.
Hreinskilnislegt andlit Fran-
zí var mkilu hressilegra og
sællegra en það hafði verið á
nárnsárunum. Hún var van-
fær og gerði ekker til að
leyna því — það fór henni
heldur ekki illa. Það var
þvert á móti eitthvað sigri
hrósandi og kvenlega sæl-
legt við hana.
„En hvað það er notalegt
af ykkur að vera hér öll,“
sagði Albert hálfþvingaður.
„Við ætluðum að borða
með þér,“ sagði Marta. „Og
þá datt okkur í hug að út-
búa máltíð eins og tíðkast í
millistéttum í Englandi, af
því að þú átt að fara að hátta
kl. átta. Reynið að finna
ykkur sæti öll.“
Það var ekki erfitt að
koma því í kring. Fjögur
sátu á hornsófanum, og Al-
bert var settur í bezta hæg-
indastól heimilisins. Marta
ætlaði aftur út í eldhúsið, en
Anna hélt henni inni. „Sittu
nú, þú hefur haft nóg fyrir í
dag.“
Albert horfði undrandi á
þær. „Já, við erum orðnar
dús,“ sagði Marta. „Það hef-
ur áreiðanlega verið fyrir-
fram ákveðið, að við yrðum
vinir.“
Fríða kom inn með flösku,
Stefán réyndi að taka hana
upp.
„Fyrirskipað sem meðal
af mér, og kostað af Franzí,“
sagði hann.
„En Franzí þó,“ sagði Al-
bert. „Kampavín, sem er svo
dýrt!“
„Ég hef ekki keypt hana
sjálf, skal ég segja þér!
Heimsk kona, sem er sjúk-
lingur minn, sendi mér sex
flöskur af kampavíni í jóla-
gjöf í staðinn fyrir eitthvað
gagnlegt."
„Og hvernig hafið þér get-
að geymt eina flösku þangað
til núna?“ spurði Fritz
frændi.
„Ég er ekkert sérstaklega
gefin fyrir að drekka,“ sagði
Franzí. Hún hafði viðbjóð á
áfengi síðan hún dansaði í
Victoriu veitingahúsinu og
varð að nota alls konar brögð
til að komast hjá að drekka
með dansherrunum.
„En í dag ætlarðu að gera
undantekningu og drekka
eitt glas,“ sagði Stefán.
Anna kom úr eldhúsinu með
stóran bakka og setti hvert
fatið af öðru á borðið.
„Ég hef sjálfur útvegað
káflssteikina,“ gortaði Fritz
frændi.
Marta brosti við honum.
„Hann daðrar við slátrara-
frúna, og satt bezt að segja,
hann fær alltaf betra kjöt en
ég.“
Steikin var sannarlega
bæði góð og safarík. Það
geislaði ánægjan af Fritz
frænda, og ekki fyrri en allir
höfðu hrósað kaupum hans
hástöfum, lét hann svo lítið
að segja: „Nú, jæja, við
megum ekki gleyma því, að
sú sem matreiddi það á þar
nokkurn hlut að máli.“
„Get ég ekki fengið að
læra dálítið í matartilbún-
ingi hjá yður?“ spurði Fran-
zí. „Við lögum allan matinn
í mesta flýti heima, svo að
hann verður ekkert sérstak-
lega Ijúffengur. En það gæti
verið gaman að laga dálítið
af fínum mat líka, að
minnsta kosti til hátíða-
brigða.“
„Með mestu ánægju,“
sagði Marta, „þá fæ ég að sjá
yður hér dálítið oftar.“
Albert borðaði ekki mikið,
hann var ekki almennilega
svangur, en kampavínið var
hressandi. Stefán leyfði hon-
um að fá eitt glas í viðbót,
og eftir það glas var hann —
alls ekki fullur — en í fyrsta
skipti síðan hann varð veik-
ur, fannst honum hann geta
hugsað almennilega skýrt.
Þessi óbærilegi drungi hvarf
og honum fannst eins og
hugur hans kæmi úr drunga-
legum jarðgöngum í bjart og
friðsælt landslag.
Hann sagði næstum ekk-
ert, sat bara og horfði á hin.
Þau töluðu um stund um
börn. Franzí heimsótti héim-
ili fyrir vanrækt börn þrisv-
ar í viku, og hún sagði frá
því, sem fyrir hana kom þar.
„Að þér skuluð Ieggja
svona mikið á yður núna,“
sagði Marta.
„Mér finnst ég einmitt
skuldbundin til þess nú,“
sagði Franzí. „Ég segi við
sjálfa mig daglega, að það sé
ábyrgðarlaust að fæða barn
í heiminn sjálfur þegar til
eru hundruð barna, sem eng-
inn kærir sig um, og fara í
hundana.
„Við höfum oft hugsað um
að Við ættum að taka barn,“
sagði Fritz frændi. „Einn
góðan veðurdag gerum við
það líka;“
Albert hlustaði bara á
með öðru eyranu. Einmitt í
þessu hætti hann að fylgjast
með og hann furðaði sig á,
hve samtalið var fjörugt, þó
að hann ekki tæki þátt í því.
En það var ennþá merki-
legra, að þau áttu svo vel
saman yfirleitt. Þau litu út
eins og þau hefðu þekkt
hvert annað mjög vel og
væru alúðarvinir, þó að þau
hefðu ekki sézt fyrr en fyrir
fáum dögum. Þau tóku ekki
sjálf eftir því, að þau mynd-
uðu eina órjúfanlega heild.
Það voru sjö ár síðan hann
kom til Wien núna. Þennan
thna hafði hann hitt fjöld-
ann allan af fólki, en þessum
fimm hafði honum geðjast
bezt að. Og á hættunnar
stund, þegar hann var sjálf-
ur alls ófær að hugsa eða á-
MYNDASAGA ALÞÝÐUBLAÐSINS:
LÆKNIRINN: Ég hef verið sótt-
ur of seint. Ég verð að taka
fótinn af manninum. Þolið þér
að sjá blóð, ungfrú?
CYNTHIA: Rennur blóð í æðum
Twitts? Það kemur mér á óvart!
LÆKNIRINN: Ég verð að stað-
deyfa yður, kunningi.
TWITT: Það er þokkalegt. Dg sú
dökkhærða stendur þarna með
ÖRN ELDiNG
hnífana í höndunum!
LÆKNIRINN: Töng! — Skærin!
— Blóðþurrkuna!