Alþýðublaðið - 30.06.1948, Síða 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Miðvikudágur 30. jiiní 1948.
Leifur
Leirs:
PERPEXUUM MOBILE
Kynslóð
eftir kynslóð
dansar mannlífsins
Óla skans
eftir harmoníku
örlaganna
á veraldarinnar Ingólfsstræti.
En við og við
finnur einhver kynslóðin
upp á einhverjum
kjánalátum;
fíflslegum varíasjónum, sem
hún telur frumlegar.
Abstraktlist,
einræðisherrar,
atómsprengjur----------
Óli skans,
ekkert /
nema Óli skans
í mismunandi kjánalegum
. varíasjónum!
Undir Ingólfsstyttunni
sitja stelpa og strákur.
Og strákurinn hvíslar
í eyru stelpunnar
sömu orðum
og Caesar að Kleópötru —
Og stelpan hlær — — —
Ekkert
nema Óli skans
í mismunandi kjánalegum
varíasjónum!
Að Grand Hótel og í kjallaran-
um 18. þ. m.
Leifur Leirs.
VÉR LEIÐUM'.
Fyrir skömmu lét vor ágæti
íþróttafrömuður þess getið hér í
dálki vorum, að Finnar, Fær-
eyingar og Grænlendingar
væru nú einu nágrannaþjóð-
irnar, sem vér ættum enn eftir
að sýna þá kurteisi að láta sigra
oss í knattspyrnu. Vart hafði
þessi mæti garpur sleppt orðinu
er hafinn var undirbúningur að
heimboði finnskra knattspyrnu
manna og eru þeir nú að leggja
af stað að heiman. Þess skal.get
ið, að norræna félagið mun
ekki keppa við þessa framandi
garpa (samanber leiksýningar
norræna félagsins), enda er
styrkur þess í knattspyrnu
mönnum ókunnur, og gæti þá
farið svo að það tæki upp á að
sigra gestina, — sem vitanlega
væri ókúrteisi. Hefur því
gamla og örugga leiðin verið
valin: — að fela úrvalsliði knatt
spyrnufélaganna að gegna kurt
eisisskyldunni.
SLÁTTUVÉLARROTTUR
Nýtt ráð hefur nú verið reynt
til þess að örva íþróttamenn
vora til sigurs. Er það ofur ein-
falt og ódýrt; sem sé að láta
ungar stúlkur afhenda sigurveg
urunum verðlaunin. Gafst ráð
þetta mjög vel í landskeppn-
inni við Noreg; svo vel, að það
mun verða notað við slíkar
keppnir framvegis.
Eitt dagblaðið segir frá því í
fyrradag, að Brazilíustjórn hafi
nú bannað útflutning á öllum
tegundum matvæla, nema kaffi.
Og vér sem hugðum að kaff-
ið mundi teljast til drykkju-
vaela!
Brunabófafélag
íslands
vátryggir allt lausafé
(nema verzlunarbirgðir).
Upplýsingar í aðalskrif-
stofu, Alþýðuhúsi (sími
4915) og hjá xnnboSs-
mönnum, sem eru í
hverjum kaupstað.
09
heilur veizlumafur
sendur út um allan bæ.
SÍLD & FISKUR
Smurf brauS
og sniffur
Til í búðinni allan daginn.
Komið og veljið eða símið.
SÍLD & FISKUR
LA PALO
Skáldsaga eftir Toru Feuk
út úr sér strái. Katrín koin til
Mr.nar handar honum.
„Þú mátt ekki gera tilvon
andi. eiginmanninn afbrýði-
saman. Leyfðu honum að
hafa sínar tálvonir svolitla
stund lengur----------“
Þær horfðu rannsóknaraug
um á hann og litu hvor á
aðra.
,.Komdu nú Linda, það er
synd að vera að gera unga
manninn órólegan, þegar
hann gengur um í mesta sak
leysi og lætur sig dreyma.
Lofaðu honum að trúa á
stelpugopann hana systur
okkar“.
„Hvað er það eiginlega,
sem þið viljið, stúlkur?“
sagði Hrólfur og horfði bros-
and'i á þær. Hann var því við
búinn. að þær færu að biöja
hann um peninga, og hann
var reiðubúinn að kaupa sér
frið fyrir þessum kvölurum.
Linda tók undir handlegg
hans og sagði ísmeygilega:
, En Hrólfur vissirðu' ekki,
að Curt var samferða Geir-
þrúði til Málmeyjar?“
„Það er ekki satt“, sagði
Hrólfur ákafur og órólegur.
„Jú, vinur minn. Þau fóru
með sömu lest, þó að Curt
segðist ætla til Stokkhólms.
En hann fór út úr lestinni
hinum megin og stökk inn í
Málmeyjarlestina, svo að
pabbi sæi hann ekki. En við
sáum hann! Hann gat ekki
gabbað okkur----------“
f,Ne.i, hugsaði Hrólfur, það
var lerfitt að gabba þær.
Hann vissi, að Stokkhóims og
Málmeyjarlestin mættust í
Rudboda, og það var mjög
auðvelt að koma því svoleið
iis fyriir eins og tvíburarnir
höfðiu sagt.
,,Við sögðum þér að þú
skyldir vara þig á La Paloma.
Þú hefðir átt að taka aðra
okkar heldur----------“
Hann gat ekki annað en
hlegið, þó að honum væri
ekki rótt, því að tvíburarnir
voru vanir að vita allt, Hæf:
leiki þeirra til að sjá og
heyra var einstakur. Það var
ekkert leyndarmá'l svo vel
geymt, að þær græfu það
ekki upp. Þær voru ekki
slæmar, en þær voru hugsu.i
arlausar.
Daginn eftir fór Hrólfur
■til Stokkhólms. Þegar hann
var ekki með Geirþrúði varð
hann eins dreyminn og áður
og gat setið tímunum saman
án þess að gera handtak.
Hvetjandi andrúmsloftið. sem
í kringum hana var, hafði
komið honum af stað og vak
ið hjá honum ábyrgðartil-
finningu. Nú saknaði he.nn
hennar allan daginn. Og það
versta var að masið í tvíbur-
unum hafði vakið hjá honum
óróa.
Hann hugsaði um það,
nvort það væri satt, að Curt
hefði fylgt henni ,til Málm-
eyjar. Þegar vika var lið’n
fékk hann korit frá Geirþrúði
og þlóðið fór iað , streyma ör-
ar í æðum hans og þrá hans
varð enn meiri. Hann vissi
ekki hvernig hann ætti að
eyða tímanum í Stokkhólmi
þangað til hann gæti farið
aftur itil Rudboda og séð
hana aftur. Geirþrúður ábfci
að vera -að heiman í hálfan
mánuð. Þegar hann væri
kominn þangað-væri bráðlega
von á henni. Hann s-neri óró-
legur hring hennar á fingri
sér. Nú skildi hann fyrst hve
bágt hann átti orðið með það
að vera án- Geirþrúðar. Hún
var fyrsta konan í lífi hans.
Hann sá mynd hennar fyrir
sér nótt og dag og hann
skildi, að hann hafði aldrei
verið reglulega vakandi fyrr
en hann mætti henni. Allt,
sem hafði blundað í honum
vaknaði nú og varð að log-
andi bál í blóði hans.
Einn dag, þegar bróöir
hans og mágkona voru úti og
han-n. gekk aleinn um stóra
íbúðina, gekk hann að skápn-
um og tók koníaksflösku og
fékk sér að drekka.
Það leið svolífcil stund áð-
ur en koníakið fór að verka
á hann. En allt í eihu fa-nn
bann. hvernig skap hans varð
léttara og hann lokaði aug-
.unum. Langt í burta heyrði
han-n vagg-andi tóna gegnum
opinn gluggann. Hann heyrði
La Paloma hljóma til sín
gegnum rökkrið, Vínið
brenndi. harm eins og eldur
og hann fann eitthvað af
þeim ákaf-a og dugnaði koma
yfir sig, sem hann hafði fund
ið eftir itrúlofunina í Rud-
boda. Hainn gekk aftur og
fram um gólfið. Síðan setti
hann flöskuna á munninn.
Það komu -ekki íleiri kort
frá Geirþrúði. Hann átti bráð
uim að fara hoim -og húhi
kæmi ei'nnig bráðum heim;
hann ætlaði að vinna og
reyna að verða eitthvað, svo
að hann gæti látið henni
heimili í :té. Hann titraði þeg
ar hann hugsaði um að hún
yrði kona han-s í fullri alvöru,
Hún ætti alltaf að vera í ná-
vist hans, sofa við hlið hans.
Hann gæti alltaf lagt hand-
legginn utan um hana eg
horft í augu benmar.
Það greip hann háleit og
mikilfengleg tilfinning eins
og hann væri staddur kirkju.
Það var á þennan hátt, sem
hann elskaði að hugsa um
La Palomia. Al'lt áfcti -að vera
svalt og hreint í kringum
1-itla fag-ra andlitið hennar.
Ekki líkt þeim hugsunum og
draumum, isem höfðu ásótt
hann, þegar hann hafði komið
að henini óvörum, þegar hún
lá sofandi í grasinu. Hún
hafði farið úr treyjunni og lá
á bakið með handleggina
upp yfir höfuðið. Hann hafði
sundlað. Kjóllinn hennar
hafði lyfzt örlítið, svo að
skein í annað hnéð. Ekki einu
sinni heimaprjónaður sokkur
inn gat leynt því- hve fótur-
inn var fallegur. Hann hafði
aldrei séð unga stúlku svo
fáklædda og hann fór að
skjálfa í hnjáliðunum. Hann-
ætlaði að hlaupa leiðar sinn-
ar, -en gat si.g ekki hrært.
Hann kærði sig ekkert um að
mlnnast þeirrar baráttu. sem
han-n, átti í meðan hann
horfði á sofandi stúlkuna. Og
þó hélt þessi sjón áfram að
koma fram í huga hans og
vakiti isömu tilfinningar.
Ha-nn skamm-aðist sín fvrir
sjálfan sig og honum fannst
hann hafa saurgað La Pal-
oma.
Hún var alltof hrein og fín
fyrir þá girnd, sem vaknaði í
brjósti hans í hvert skipti,
-sem hanni faðmaði hana að
sér og hún þrýsti grönrtum
líkama sínum1 að honum.
Nei, hann óskaði að and-
rúmsloftið um unnustu hans
MYNDASAGA ALÞÝÐUBLAÐSINSi
ÖRN ELDING
í SPILAVÍTI NELSONS lendir berast þangað um spilaheppni NELSON: Hvaða brellu er þorp- er líklega bezt að ég -fari sjálfur
allt í uppnámi, þegar fregnirnar manna hjá greifanum, arinn nú að framkvsema? Það og forvitnist um það! —