Alþýðublaðið - 26.10.1948, Blaðsíða 6

8
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagur 26- okt. I948<
Leifar
Leira:
VETUR
Hjóiið' snýst;
hjól dagsins í gær
og dagsins á morgun,
snýst, snýst,
um möndul miðnæturinnar
Perpetuum mobile;
snýst, snýst. —
(Það hjól er ósvipað
öðrum hjólum;
ferkantað
og skortir bæði
nærvídd og
fjarvídd.)
Vetur---------
einn snúningur
stjörnuskin. vetrarbraut,
Hvalfjarðarsíld,
Alþingismenn,
Jólasveinar.
Bærilega syngja þeir
á þingi þjóðanna------
Yfir Esjunni
tindrar tíbrá óvitundarinnar
um örlög mannkynsins,
þar eð nú er
prjónað úr lopanum
í stað þess að spinna
úr honum band
og prjóna úr bandinu.
Vér störum
á vora andlegu stórutá,
þar eð vér höfum hlaupið
yfir eitt stig
þróunarinnar. •—
Vetur — ------
Þeir, sem ekki greiða
útsvör sín •— •— •—
Ó, þér berfættu
englar, —
það verður klofsnjór í vetur
á Krýsuvikurveginum.
i
LEIKARAFRÉTTTR
— — .— Stórslys vikunnar
skeði strax á mánudaginn, er
Ðinha Shore skar sig á fingri
þegar hún var að hreinsa á sér
neglurnar. Fingurinn, sem hún
skar sig á, var eins og að lík-
índum lætur, flugbeittur og
morðvopn mesta, enda skipt-
ast nú læknar á um að halda
vörð um fingurinn til þess að
fleiri slasi sig ekki á honum.
Þeim er líka nær, þessum kvik
myndastjörnum, að vera að
hreinsa undan nöglunum, þar
eð þær ættu þó að vita, að ef
þær væru ekki neitt að fikta
við sorgarröndina, mundi hún
að nokkrum tíma liðnum vera
orðin efst í tízku og þær þykja
handfegurstar, sem mestan
geymdu skitinn undir nöglun-
um, — að minnsta kosti yrði
svo hér á landi.
I»að hefnr nú npplýst, að það
eru engin flottheit hjá oss fs-
lendingum, er vér höfum leyft
hinum mörgu sendifulltrúum
vorum, er , gengið hafa erinda'!
alþjóðar á hinum ýmsu þingum
og fundum erlendis, að hafa
konur sínar með sér í förinni.
Hið sanna í málinu er sem sé
það, að þær hafa farið með ,.til
að halda eiginmönnum sínum
hreinum'*, ekki aðeins hreinum
af hugsanlegum breiskleika-
syndum og gjálífi á þessum er-
lendu Þingvöllum, heldur og
hreinum af hvers kyns óhrein-
indum. Þær hafa með öðrum
orðum, blessaðar konurnar, far
ið þessar ferðir sem réttar og
sléttar vinnukonur, þar eð bænd
um þeirra ku reynast torveit að
fá drósir stórborganna til að
þvo fyrir sig vasaklúta, pressa
buxur og annað þess.háttar, -—
enda þótt þær kynnu að fóst
tíl að sinna öðrum húsmóður-
störfum. Er það því hrein og
bein illgirni að vera að drótta
því að konum sendifulitrúanna,
að þær fari þessar ferðir í því
skyni að skemmta sér------- —
Og svo skemmta menn þeivra
sér ekki heldur------—

Leonhard Frank:
r«n
l
MATTHILD
Yfirlýsing frá sæl-
gæfisframleiðend-
um.
VEGNA frumv.arps Jóns
Pálmasonar um innflutnings
bann á þurrmjólk og orðrómi
manna á meðal um það, að
sælgætisverksmiðjumar í
landinu hafi staðið að inn-
flutningi þurrmjólkur á
þessu ári, vilja undirritaðir
sælgætisframleiðendur í Fé-
lagi ísl. iðnrekenda taka fram
eftirfarandi.
Mjólkurduft er eitt aðal-
efnið í átsúkkulaði og suðu-
súkkulaði, en framleiðsla
súkkulaðis hefur verið næst-
um engin það sem af er árinu
vegna þess að sáralítið hefur
verið veitt af gjaldeyris- og
innflutningsleyfum fyrir ýms
um öðrum efnum en þurr-
mjólk, sem nauðsynleg eru
til framleiðslunnar, svo sem
kakaóbaunum, kakaósmjöri
o. fl.
Það Iitið, sem undirritaðar
verksmiðjur hafa keypt af
mjólkurdufti undanfarið,
hafa þær fengið hjá þurr-
mjólkurstöðinni á Blönduósi
eftir að hún hóf framleiðslu
undanrennudufts og síðar
nýmjólkurdufts. Eigi heldur
hafa þær síðan gert neinar
ráðstafanir itil þess að flytja
inn mjólkurduft erlendis frá.
Að lokum viljum vér vekja
athygli á því að verksmiðj-
umar eru reiðubúnar, eftir
þá renynslu, sem fengin er
um gæði innlendu þurrmjólk
urinnar, að nota hana til
framleiðslu á því súkkulaði,
sem innanlandsmarkaðurinn
þarfnasit, ef leyfð verða gjald
eyris- og innflutningsleyfi
fyrir öðrum efnum.
Virðist engin fjarstæða að
slíkur innflutningur sé leyfð-
ur, þegar þess er gsett, að vel
framleitt át- og suðusúkku-
laði er ein af hinum næring-
arríkustu fæðutegundum, svo
að jafnvel er talið að goít
súkkulaði hafi um fjórfalt
næringargildi á móti naut-
gripakjöti (vöðvakjöti). sem
er í fullu samræmi við það,
að súkkulaði er viða um heim
ákveðið sem fastur liður í
matarforða heimskautafara
og matarforða björgunarbáta.
Bjóstsykurgerðin Nói h.f-
Efnagerð Reykjavíkur h. f.
Sterling h.f. Súkkulaðiverk-
smiðjan Sírius h.f. Svanur
h-f. Sælgætis- og efnagerðin
Freyja hf. Sælgætisgerðin
Víkingur.
sat Silaf. Mér var sagt, að
hann væri mjög veikur. Þá
fór ég afitu burt úr Sviss. í
huganum skifaði ég þér mörg
béf af því að ég hélt áfam að
segja sjálfum mér það að
fyrsta ágúst, í veizlunni, þá
v.ar hún mér svo nærri, hún
va með mé- í veizlunni varstu
mín um stund, kæra. Ég veit
það. En hvers vegna svaraði
hún mér þá aldrei? Þessi
spurning og sú vissa, að þú
varst einu sinni mín í hjarta
þínu, var ríkast í huga mér
öll þessi daufu ár, svo að ég
hét áfram að vona og að ör-
vænta.
Skeyti vinar míns kom fyr-
ir fáum mínútum síðan. Ver-
öldin er orðin bjartari. Ég
þori ekki enn að trúa því.
Skrifaðu mér! Skrifaðu. Og
sendu strax skeyti. Flugvél-
in, sem ég gæti farið með,
leggur af stað héðan eftir tólf
daga- Fimm dögum síðar
væri ég kominn til þín.
Nú fór Matthildur að telja.
Það voru sautján dagar Bréf
hans hafði verið fimm daga á
leiðinni. Þeir voru liðnir.
Tólf voru eftir. Eftir tólf
daga væri hann kominn til
hennar.
Og svo las hún bréf hans
aftur. Hún var enn að lesa
það, þegar sólin var komin
hátt á loft. Hún hafði lengi
vitað hvernig það var, í
hjarta sínu- Hún hafði það
yfir hægt, orði til orðs, með
sjálfri sér og í huganum.
Aldrei fyrr hafði hún
hlaupið svo hratt heim yfir
þrönga götuua og engið. Ó-
séð læddist hún gegnum, garð
inn og inn í herbergið sitt,
náði í töskuna sína og stund-
arkorni síðar var hún á leið
upp krókóttan stiginn til
j árnbrautarstöðvarinnar,
hún ætlaði að ná í lest til lít-
ils heilsuhælis, sem var fjöru
tíu mílna ferð lengra uppi í
fjöllunum. Þar var Fritz bak-
ari ekki til að gæta að póstin-
um. Þar vissi enginn hver
hún var — gestur á hóteli og
sendi skeyti.
Stöðvarstjórinn kinkaði
vingjamlega kolli. ,,Góðan
daginn, Matthildur.“ Hann
hafði líka skrifað.bréf. ,,Mar-
ía skrifar að hún sé að koma
heim aftur-“ En þama kom
lestin og hún varð að halda
áfram.
Bréf hans lá í kjöltu henn-
ar og hönd hennar ofan á þvi.
Lestin rann af stað Þessar
fögru farrnir! Þessi fallegu
engi! Og spörfuglamir sátu á
símaþræðinum eins og þeir
sætu á bekk i leikhúsi. Hún
las bréf hans.
Á stöðvarpallinum stfjð
vinnumaðurinn og beið eftir
lesitinni. Sunnudaginn hafði
bankinn verið lokaður. í tyo
daga hafði hann ekkert farið
út úr gistihúsinu. Hann stóð
hreyfingariaus við hliðina á
gráu kistunni sinni og sneri
andliti sínu í áttina til útlegð
ar. Hann leit ekki einu sinni
við-
Matthildur kom út úr lest-
inni. Hún gekk hratt yfir
pallinn. Hún leit hvorki til
hægri né vinstri. Hún sá
hann ekki.
Hann horfði ekki á eftir
henni. Hann lét skína í tenn-
urnar. En. eitthvert afl fékk
hann til að snúa við. En hi'm
hvarf brátt. Þá sá hann aftur
fyrir sér bvssu unga bóndans.
Hann. glotti og horfði aftur út
í fjarskann-
Matthildi langaði að setja
nokkrar setningar í skeytið.
Yar hægt að senda skeyti héð
an til Batavíu?
,,Auðvitað! Hvað þaldið
þér? Það fer héðan til Am-
sterdam gegnum síma, og það
an til Batavíu. Það kemsf
þangað á tólf tímum- Einn
franki orðið.“
Hún hafði ekki mjög mikið
með sér af peningum. Heim-
ilisfangið var stórt. Hún
hafði aðeins nóg fyrir: ,,Kær
kveðja, Maitthildur.“
Vinnumaðurinn fór inn i
lestina. Hann settist á bekk
fremst í henni og sneri baki
að dal sínum.
Matthildur sat í sólinni
fyrir framan stöðvarkaffihús
ið og hagræddi þunnri flug-
póstsörkinni- Hjarta sitt og
sig sjálfa gat hún ekki sent
honum. En hún varð að
skrifa. Hvernig átti hún, að
byrja? Og hvernig átti hún
að ávarpa hann? Kæri hr-
Weston? Ómögulegt! Það
kvaldi hana og mundi eý til
I vill kvelja hann lika! Átti
hún að þora að skirfa: ,,Ástin
mín!“? Hún. var eiginkona
hans, og þó vissi hún ekki
skírnarnafn hans. Hún var
hans þegar hún fæddist. Nei,
hún gat ekki skrifað honum
| það. Én það var sannleikur
{Hún las bréf hans. „í veizl-
! unni varstu algerlega mín um
stund. Ég veit það-“ Já, hún
vissi það líka.
Hún dvalai yið draum sinn
um englana, en af honum
hafði hún vaknað svo sæl
með barn hans við brjóst sér.
Hún hefði átt að vera kyrr
hjá honmn þennan hátíðis-
dag- I dag vissi hún það líka.
Hin þungbæru síðustu ár
liðu fram hjá. Þega rhún leit
upp sá hún, að sólin yfir
klettaibrúninni var orðin
rauð. Hún leit kvíðandi á
klukkuna. Lestin, sem tæki
bréf hennar, átti að fara eftir
fáar mínútur. Annajrs færi
heill da-gur til ónýtis.
„Ljós'og blessun lífs míns,
ástin mín! Komdu til mjn!
Farðu varlega í flugvélinni!
Ó, farðu varlega! Enkomdu!“
Hún hafði frím-erkin. Hún
hljóp til stöðvarstjórans, sem
sagði róléga:
,,Já, já; lestin fer að fara.
En þér getið sett það sjálf, í
póstinn. Póstvagninn er
þarna.“
Morguninn eftir — nú var
hann búinn að fá skeyti henn
ar — þá fór hún til enskrar
konu, sem dvaldist nokkra
mánuði á hverju ári á bónda-
bæ í dalnum, vegna þess að
henni féll vel loftslagið.
'Weýton talaði þýzku mjög
í vel- En þegar hann kæmi,
langaði hana til að geta talað
móðurmál hans svolítið
ibetur.
| í setustofunni hékk stór
mynd af Englandskonungi i
brúnum, gljáfægðum ramma.
Undir henni stóðú liljur utan
úr garðinum. Enska konan,
sem ekki var gott að gizka á
hve gömul var, hafði daufleg
,brún aiugu og gráleitt andlit,
I og féll alltaf hárlokkur ofan,
á andliitið, elskaði Englands
konung og ekkert annað í
heiminum.
Matthildur bar fram beiðni
sína á ensku.
,.Þér berið sérstaklega vel
fram. Þér munuð læra fljótt.
En það eru þrettáu mismun-
andi leiðir að bera fram á.“
} Daginn eftir selti Matthild
ur fáeina hluti ofan í ferða-
pokann sinn og fór með
fyrstu lest til höfuðborgar
innar. Hún hafði átt spari
sjóðsbók síðan hún var sniá
barn. Hún tók allt út úr
henni og fór svo í vefnaðar
vörubúð og síðan til klæð
skerans. Hann var pólskur
Gyðingur og bjó með -hinni
urgu, suðrænu konu sinni í
mjög litlu herbergi, sem í
senn var eldhús, svefnher
bergi og vinnuherbergi.
Hana vantaði tvo klæðnaði.
„Hér er -efnið, svart og
grátt.“ Hún benti á gömlu,
klæðskerasaumuðu draktina,
sem hún var „Eins og
þessa.“
„Ne, nei,“ sagði Pólverj
inn, sem hafði talsverðan
metnað og áhuga. „Þessi er
nógu 'stór handa tveimur af
yðarstærð.“
! Meðan hann tók mál af
henni, sagði hann fremur við
sjálfan sig: „Þér getið reitt
uður á mig, frú......Það er
alveg óhætt, með yðar vöxt.“
Hann kraup niður.
„Pilsið verður að vera
styttra,11 sagð.i hann og leit
upp til hennar. „Þér skuluð
fá fallegri draktir en sézt hafa
liðu írarn hjá. Þegar hún leit
hann líka fremur við sjálfan
sig. í huganum var hann þeg
ar farinn að vinna.
I. O. G. T.
St. Freyja nr. 218.
br. Helga Sveinssonar heMur stúkan samsæti
í G.T.-húsinu fimmtudagiim 28, þ. m. kl. 8,30
e. m. — Ýmis skemmtiatriði. Að lokum dans.
Allir templarar velkomnir meðan húsrúm leyfir.
Aðgöngumiðar á fimmtudag frá kl. 6 e. m.
NEFNDIN