Alþýðublaðið - 23.11.1948, Page 10

f£S:‘
í íll |.|T?V'
10
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Þrlðjudagui* 23- nóv. 1948.
Framh. af 9. síðu.
og Svíþjóðar, — hinna friS-
sömu ílýðræðislanda, friðsöm
ustu sem í heiminum' finnast,
þá má vsl merkja óltann í at
höfnum þsirra. Ðanmörk og
Noregur hafa fengið hina öm
urlegustu reynslu af yfir-
gangi þýzka nazismans. Þau
vilja nú allt gera til þess að
hindra, að annað vaíd með
svipuðum starfsaðferðum
flæði nú yfir . hin frið-
sælu lönd. Óttinn, sem vissu
lega er ekki ástæðulaus, hef
ur orðið til þess að nánara
samstarf hefur tekizt með
Vesturveldunum- Gert hefur
verið sérstakt vamarbanda-
lag milli Bretlands, Frakk-
lands og hinna svonefndu
Benelux-landa, — ég undir
strika vamar-bandailag, því
að e,ngum dettur í hug, að
þessi fimm ríki hafi í huga að
ráðast á aðrar þjóðir og
leggja þær undir sig. Þau eru
aðeins að hugsa um að verja
öryggi ,sitt og frelsi. í sam-
bandi við þetta bandailag hef
ur ,á síðustu tímum verið
rætt um No.rður-Atlantshafs
bandalag, þar sem í væru,
auk hinna fimm áðurgreindu,
Bandaríkin, Kar.ada og Norð
Leonhard Frank:
skapað möguleika til ’þesS að
afla erlendis gjaideyris, þá
vofir yfir mikil hætta í þess-
um. efnurn,- Það verður því
verkefr.i ríkisstjórnarinnar,
hver sem hún verður á næstu
tímum, að gera ráðstafanir |
til þpss að tryggja öruggan '
aivinnurekstur í landinu, !
spcrna við afvinnuleysí og
sjá um, að hagur alrr.-errnings
versni ekki frá því sem er,
en geti orðið svo góður og
öruggur sem framast er unnt. j
Um betta þarf' samstarf verka !
lýðs'samtakanna og ríkisvalds
ins, eins og ég áður sagði’
því að verkalýðurinn á mest
í húfi, 1 hvarsu til tekst- Ég
vil mega væi:ta þass, að þar
gæti skilnings, hæði af hálfu
ríkisvaldsins og verkalýðs- j
ins, svo að unnt sé að gera j
nauðsynlegar ráðstafarir til'
að tryggja sem bezt lífskjör
og sem öruggasta atvinnu i j
landinu.
'Um þetta tel ég áframhald
andi samstarf nauðsynlegt,
samstarf allra lýðræðisflokk-
anra í landinu. Ef til vill
verður næsla ár örlagaríkt,
bæði í alheimsmálum ,og inn
anlands. Það vofir vfir örygg
isleysi og ' ófriðarblika er á
andi svefn. Hún hafði ekki 1
ennþá séð barn sitt. Þrátt.fyr
ir fyrirskipanir læknisins
settist hún upp í rúmir.u-
Ilún leit til dyranna. í gær
var það enr.þá innan í mér,
hugsaði hún- Nú er hún að
korna með það til mín. Það
getur verio alveg eðlilegt. En
ég get ekkj skilið, það — að
stúlkan mín sé að koma inr..
Nú sé ég hana í fyrsta skipli
á ævi rninni og hennar.
,,Hvað eruð þér að hugsa!
Þér megið ekki setjast upp!
Hvernig ' gá'tuð þér þetta
hjálparlaust?"
En Matthildur svaraði ékki
neinu — hún horfði á rsifa-
strangann- Hjúkrur.arkonan
lagði hann á reifaborðið og
tók fötin utan af einhverju,
oem varð minna og minna.
Iiún sneri baki að rúmir.u-
Matthildur gat ekkert séð,
cn heyrði eitthváð, sem líkt-
ist vesölu snökti í nýfæddum
Þstta var of mikið, fárin
brutust fram.
,,í næsta skipti gefum við
hsnni hægra brjóstið“, sagði
hjúkrunarkor.an og fó.r út-
Mátthildur skildi skyndi-
lega, að hún hafði engin rétt
indi í hinu nýja lífi og lok-
aði augunum, helgaðl sig
•ckyldunni, gleymdi sjálfri
sér og hugsaði aðeins um,
hve yr díslegt bað var að gefa
barninu b.rjóst.
Þegar Weston símaði,
sagði hjúkrunarkonan hon-
um, að Matthildur mur.di
ekki enn þola heimsókn hans.
,,En þér megið koma á
morgun og með blómvöndinn
yðar“.
,,Þá viðurkenrið þér auð-
sjáanlega, að ég hafj ein-
hvern rétt til að sjá konu
mína og barn“. sagði Weston-
En hún hafði her.gt upp tólið.
Han.n.kom með blómin, þó að
hvolpi, sem firnst heimurinn. hann vissi það, að hjúkrun-
nýr og ógurlega stór. a.rkonan murdi brosa. Hann
svo
urlöndin og írland. Skandi- j lofli í hsiminum. Innanlards j snart Matthildi meir en nokk-
navisku löndiií þrjú keppa að' er íeflt á tæpas!.a vað um at! ur gleði eða sorg og allt öðru-
því að mynda varnarbanda- vinnu- og fjárhagsmáil. Það
Þeíta var þá lifandi. Það • sat í sama stólnum með blóm
lag sín á milli og vel má vera,
að þetta. varnarbandalag
er ábyrgðarhluti fyrir hvern
þann flokk, er nú stuðlar að
vöndinn sinn í kjöltuhni.
Harn varð að bíða, vegna
visi. He-nni farnst ejtthvað ! þess' að í herbergi Matthild-
tinga sig í hjartað. Ósjálírált-! ár fór fr.am athöfn. sem eng
verði einnig li.Sur í annarri í glundroða og sundrurigu lýð-
stærri keðju, sem nær þvert
yfir Atilantshaf.
Island er óvarðasía land
heimsins. Við höfum er.gan
heraíla, engar hervarnir-
Samt er <lega okkar þannig,
að ef ný heimsstyrjöld bxyt-
ist út, yrffi ísland sá staður-
inn, sem mikils þsptti um
vert, hvaða aðili hefði þar
aðstöðu. Við íslendingar höf
um erga ástæðu til að óttast
yfirgang annarra ríkja í
Veslur-Evrópu- Það er bezt
að segja það hreint og bejnt,
að hið eina, sem við þurfiun
að óttast, er að ófriður brjót
ist út og Rússar ráðist á Ev-
rópuríkin og Bandaríkin.
Þótt allir íslendingar séu
sammála um það, að þejr
vildu frekast vera í friði og
lausir við afskipti annarra af
högum okkar, þá er það blind
ur rnaður, sem ekki sér, að
þrátt fyrir einlægan vilja
þjóðarinnar sjálfrar lil af-
skiptaleysis í ófriði, þá getur
svo farið að nauðugir viljug
ir drögumst við inn í styrjöld.
Þá er spur.ningin: Á hvern
hált getur ísland tryggt ör-
yggi sitt og hindrað, að það
ræðisaflarna í landinu- Þao
er ekkert aðalatriði, hvaða;
menn eru í ríkis'stiórn. hjtt er. j
höfuðatrjoi, ;j5 frjálelyndiri
umbótamenn, sem í starfs- j
háttum sírum fylgja reglum '
-íýðræðisins. geti unnið sam I
an að því ao leýsa vandamál
in, þ'au sem toiriá innan og j
utan að.
Alþýðuf’okkurirn mótar ’
afstöðu sína eins og áS-ur af i
málefnum 'einec-ngu- Hann er j
og verður rsiðubúmn til sana j
starfs við aðrq flokka. en þó
með því skjlyrði ao siálf
sögðu, að fullrægt sé lág-
markskröfum þeirn. er hann
setur sem skilyrði fjTrir sam i
starfi. Hann er óhræddur við
ábyrgð og telur .það skyldu
si.ná að takast þana á hend- j
ur, en hann er líka reiðubú- j
inn, ef stríðshanzkanum er!
kastað. að vinna málum sín ,
um fylgi, á vettyengi alþióð- j
ar, standa fyrir máli sínu, I
skýra stefnu. sína os hvetja
sem flesta t;-l að Ijá hénni
íyigi.
rétti hún út hendurnar og
bað: „Ö, gsfið mér liana.“
H júkrunarkonan setti bleyiu
á barnið riieð fimum hand-
tökum. Og svo lá hún í fangi
hennar 'eirs og aflangur deig-
mbli bundinn innar. í hvíian
ídút'- ,,
inn karlrnaður haáíti vera við
síaddur-
Kvöldið áður hafði Matt-
hildur sagt, ao bað yrð; að
þvo hár hennar áður en.West
cn kæmi. Hiukrunarkonan
hafði yppt öxlurn vfir slíkri
vönlun á heilbrigðri skyn-
Frá Amsterdam og Antwerpen
26, og 27. þ. m.
Elnarsson, Zoega&Co.hf
- Hafnarhúsinu.
Símar 6697 og 7797.
Hár er húr. dóííir vðar, en ;;:mi, og fór án þess að gefa
fyrst verðið þér ao 1-sggjast
niðu>?.“
En nú gat Maíthildur ekki
xétí upp hendurnar og hún
nokkra skýringu, hvens vegna
ómögú’egt' væri að þvo hár
svora stuttu eítir barnsburð.
Hún var nú' að foursta og
gat hsldur ekki lazgt niður. , laga hár Matthildar. Henni
Að sjá bam sitt í fyrsta skipti j henpnaðíst jíka. ágætlega að
Ifetist ekki neiru öðru, sem ; koma .MáMhj.ldi í dirin af fal
húri haíði reynt.
Varirnar í I.itilu, rauðu and-
litjrrj — reglulegar Iitlar
várir. mjúkar og rauðar,
h-eyfðust.Iííið eitt. Fingurnir
I lenri náttkiólum hennar- Eft
j i,r beiorj Matth’Idar dró hú.n
; r.iður plug'ffatiöldin og hafði
; mátulega cpið, svo að bað
vrði sæmileg skím-a inni í her
með örlitlum röglunum bsrsfinu. S'ðan ýtti hún vögg
hreyfffiust líkp og hnén vo.ru ; uum að rúniiru og s-agði grun
bogln. Barnið hennar hafði, sr.“rleva; vingjarrlegá:
hné og íæfur. j ..Þ-arna! Verkið er unnið.
Hjúkrur arkonan batt nú á- h=rr;S er fætt og búið að
kvsðin enda á h'n.a áköfu að-
dáun Matthildar
retta furðuverk
hennar. ,,Það er svangt- Liíið
byrjar nreð .þurgri.“
,.Hun«ur?“ A.ð barn henn-
f’æða ko.nunaiupp á. Nú get-
hún • ~tf'. ur harin komið til veizlunn-
að brjósti, ar.“
• Geðj ast vðúr ekki að
r.armrum mmumr

. Þvvn á móti- Mér fi.nnst
Hvað
tímum.
sem
fTÓð.'l
verði að bráð yfi.rgangssömu menn, há' vll
stórveldi. Um þetta mál vil
ég , eigi jfrekar ræða áð svo
stöddu, en undirstrika það,
a'ð það er vist og áreið-anlegt,
að það er eitt af erfiðusfu við
f angsefnur.um að tryggja
framtíð og, öryggj íslands að
þessu leyti. Það mál verður
að athugast með ró og skyn-
semi og. ej.nungis út f-rá' ís-
lenzkum hagsmunum, en
ekkl .sjónarmiðum erlendra
aðila.
caur a '-æuu
Mþvðuflokks-
i* brýra þáS

er
auS
SnoaníandsmáL
Þótt ég telji, að r.úverandi
ríkisstjórn hafi gérí virðingar
verða tilraun til þesis að halda
verðbólgunni í skefjum og
ftryggja það, að1 atvinnurekst
urinn geti haldið áfram í sem
fyllstum mæli og þar með
fyrir ykki.
synfegt að við --íöndum ýa-m
a.n fðokksmennirnir ’ 5 ~'rni
tfou tri fylklncu. Við h'öf’.im
sett okkur sféfnumíg, ?rm.
við trúum á óýúeliutrv cöfúct
og gott. Að j-.rírri ■ r‘--fruí
e^íini' vjð ao vinr,a í fé1:-?.-í9
s.í dreurrkap pc b-rát-in
aðf?rðiuTV', sero Iiæ-g
flokki.. Ég 'Sri ekjci.í r c-irsum
váfa uro IvjiN. aðVtpiripÓS Wól
efni 07 Arlhvðuí-Iökk'jr' r< n b.~f
ur frám að bsrs oy -;n-"i’.
brigða síef.nu 07 hann hyllir.
þá mun hánr. æ betur og bet
ur ná eyrum þjóíarimiar og
hún veita honum styrk. og
braútargengi- Að bví bsr okk
ur að vinna og ég vora fvrir
mitt leyti, að-þetta flokksþing
geti markað þær línur og þá
stefnu sem efli og styrki AI
ar ykyldi finua lil hungurs', h.'irin óveniuleea gsðbskkur",
rat hún ekki s’- iliS. Hún íar.n jrðiíjhún hreinekilrisldga og
ekki ’fr-'n;-- t'.þ cri hún fann j fór út.
fitíhva'” to-cp rf le't niður j ■______________________
gp sá að varirrr,- höfðu rrjp-
utr-r m vörtuna og voru
ffr-y S’úra.
nlður?44
fer áleiðis til Færeyja ög Kaup
mannahafnar 27. þ. m. Pant
aðir farseðlar óskast sóttir —
sem fyrst.
SKIPAAFGREBBSLA
JES ZIMSEN.
(Erleadur Pétursson.)
ffifr! bora
Isifur velifumaíur
sendur út ura allan bœ.
SÍLÐ & wiSKUP,
Til í búðinni allan daginn.
Komið og veljið eða, símið.
SÍLD & FISKUR
tu:
.-i’jr

þ:ð“-
ceiur
pao
1 ii- r3'’vr rvo.r.V'
Litli ímef
á b~icst. h'irss”o
r.ð miólk'n s*r®vmdi út, foarn
■'ð caur. áférgju’ega, og alll
' r.inn ?”7” i-o.'rr-s'ri:?, upn
i’á' o~ bgð vil-di ’r:ð
:u rrír.a: Þaðer allt ágætt
’.úria.
þýðuflokkinn org þar með
vinni að heilil alþjóðar til
tryggingar öryggi landsins og
velmegun fólksins, sem land
ið byggir.
Aiþýðublaðið, Skutull og Árroði, eru af-
greidd til fastra áskrifenda og í lausasölu hjá
Gunnari Kristjánssyni
Bíldudal.
Gerist áshrifendur.