Alþýðublaðið - 23.11.1948, Qupperneq 10

Alþýðublaðið - 23.11.1948, Qupperneq 10
f£S:‘ í íll |.|T?V' 10 ALÞÝÐUBLAÐIÐ Þrlðjudagui* 23- nóv. 1948. Framh. af 9. síðu. og Svíþjóðar, — hinna friS- sömu ílýðræðislanda, friðsöm ustu sem í heiminum' finnast, þá má vsl merkja óltann í at höfnum þsirra. Ðanmörk og Noregur hafa fengið hina öm urlegustu reynslu af yfir- gangi þýzka nazismans. Þau vilja nú allt gera til þess að hindra, að annað vaíd með svipuðum starfsaðferðum flæði nú yfir . hin frið- sælu lönd. Óttinn, sem vissu lega er ekki ástæðulaus, hef ur orðið til þess að nánara samstarf hefur tekizt með Vesturveldunum- Gert hefur verið sérstakt vamarbanda- lag milli Bretlands, Frakk- lands og hinna svonefndu Benelux-landa, — ég undir strika vamar-bandailag, því að e,ngum dettur í hug, að þessi fimm ríki hafi í huga að ráðast á aðrar þjóðir og leggja þær undir sig. Þau eru aðeins að hugsa um að verja öryggi ,sitt og frelsi. í sam- bandi við þetta bandailag hef ur ,á síðustu tímum verið rætt um No.rður-Atlantshafs bandalag, þar sem í væru, auk hinna fimm áðurgreindu, Bandaríkin, Kar.ada og Norð Leonhard Frank: skapað möguleika til ’þesS að afla erlendis gjaideyris, þá vofir yfir mikil hætta í þess- um. efnurn,- Það verður því verkefr.i ríkisstjórnarinnar, hver sem hún verður á næstu tímum, að gera ráðstafanir | til þpss að tryggja öruggan ' aivinnurekstur í landinu, ! spcrna við afvinnuleysí og sjá um, að hagur alrr.-errnings versni ekki frá því sem er, en geti orðið svo góður og öruggur sem framast er unnt. j Um betta þarf' samstarf verka ! lýðs'samtakanna og ríkisvalds ins, eins og ég áður sagði’ því að verkalýðurinn á mest í húfi, 1 hvarsu til tekst- Ég vil mega væi:ta þass, að þar gæti skilnings, hæði af hálfu ríkisvaldsins og verkalýðs- j ins, svo að unnt sé að gera j nauðsynlegar ráðstafarir til' að tryggja sem bezt lífskjör og sem öruggasta atvinnu i j landinu. 'Um þetta tel ég áframhald andi samstarf nauðsynlegt, samstarf allra lýðræðisflokk- anra í landinu. Ef til vill verður næsla ár örlagaríkt, bæði í alheimsmálum ,og inn anlands. Það vofir vfir örygg isleysi og ' ófriðarblika er á andi svefn. Hún hafði ekki 1 ennþá séð barn sitt. Þrátt.fyr ir fyrirskipanir læknisins settist hún upp í rúmir.u- Ilún leit til dyranna. í gær var það enr.þá innan í mér, hugsaði hún- Nú er hún að korna með það til mín. Það getur verio alveg eðlilegt. En ég get ekkj skilið, það — að stúlkan mín sé að koma inr.. Nú sé ég hana í fyrsta skipli á ævi rninni og hennar. ,,Hvað eruð þér að hugsa! Þér megið ekki setjast upp! Hvernig ' gá'tuð þér þetta hjálparlaust?" En Matthildur svaraði ékki neinu — hún horfði á rsifa- strangann- Hjúkrur.arkonan lagði hann á reifaborðið og tók fötin utan af einhverju, oem varð minna og minna. Iiún sneri baki að rúmir.u- Matthildur gat ekkert séð, cn heyrði eitthváð, sem líkt- ist vesölu snökti í nýfæddum Þstta var of mikið, fárin brutust fram. ,,í næsta skipti gefum við hsnni hægra brjóstið“, sagði hjúkrunarkor.an og fó.r út- Mátthildur skildi skyndi- lega, að hún hafði engin rétt indi í hinu nýja lífi og lok- aði augunum, helgaðl sig •ckyldunni, gleymdi sjálfri sér og hugsaði aðeins um, hve yr díslegt bað var að gefa barninu b.rjóst. Þegar Weston símaði, sagði hjúkrunarkonan hon- um, að Matthildur mur.di ekki enn þola heimsókn hans. ,,En þér megið koma á morgun og með blómvöndinn yðar“. ,,Þá viðurkenrið þér auð- sjáanlega, að ég hafj ein- hvern rétt til að sjá konu mína og barn“. sagði Weston- En hún hafði her.gt upp tólið. Han.n.kom með blómin, þó að hvolpi, sem firnst heimurinn. hann vissi það, að hjúkrun- nýr og ógurlega stór. a.rkonan murdi brosa. Hann svo urlöndin og írland. Skandi- j lofli í hsiminum. Innanlards j snart Matthildi meir en nokk- navisku löndiií þrjú keppa að' er íeflt á tæpas!.a vað um at! ur gleði eða sorg og allt öðru- því að mynda varnarbanda- vinnu- og fjárhagsmáil. Það Þeíta var þá lifandi. Það • sat í sama stólnum með blóm lag sín á milli og vel má vera, að þetta. varnarbandalag er ábyrgðarhluti fyrir hvern þann flokk, er nú stuðlar að vöndinn sinn í kjöltuhni. Harn varð að bíða, vegna visi. He-nni farnst ejtthvað ! þess' að í herbergi Matthild- tinga sig í hjartað. Ósjálírált-! ár fór fr.am athöfn. sem eng verði einnig li.Sur í annarri í glundroða og sundrurigu lýð- stærri keðju, sem nær þvert yfir Atilantshaf. Island er óvarðasía land heimsins. Við höfum er.gan heraíla, engar hervarnir- Samt er <lega okkar þannig, að ef ný heimsstyrjöld bxyt- ist út, yrffi ísland sá staður- inn, sem mikils þsptti um vert, hvaða aðili hefði þar aðstöðu. Við íslendingar höf um erga ástæðu til að óttast yfirgang annarra ríkja í Veslur-Evrópu- Það er bezt að segja það hreint og bejnt, að hið eina, sem við þurfiun að óttast, er að ófriður brjót ist út og Rússar ráðist á Ev- rópuríkin og Bandaríkin. Þótt allir íslendingar séu sammála um það, að þejr vildu frekast vera í friði og lausir við afskipti annarra af högum okkar, þá er það blind ur rnaður, sem ekki sér, að þrátt fyrir einlægan vilja þjóðarinnar sjálfrar lil af- skiptaleysis í ófriði, þá getur svo farið að nauðugir viljug ir drögumst við inn í styrjöld. Þá er spur.ningin: Á hvern hált getur ísland tryggt ör- yggi sitt og hindrað, að það ræðisaflarna í landinu- Þao er ekkert aðalatriði, hvaða; menn eru í ríkis'stiórn. hjtt er. j höfuðatrjoi, ;j5 frjálelyndiri umbótamenn, sem í starfs- j háttum sírum fylgja reglum ' -íýðræðisins. geti unnið sam I an að því ao leýsa vandamál in, þ'au sem toiriá innan og j utan að. Alþýðuf’okkurirn mótar ’ afstöðu sína eins og áS-ur af i málefnum 'einec-ngu- Hann er j og verður rsiðubúmn til sana j starfs við aðrq flokka. en þó með því skjlyrði ao siálf sögðu, að fullrægt sé lág- markskröfum þeirn. er hann setur sem skilyrði fjTrir sam i starfi. Hann er óhræddur við ábyrgð og telur .það skyldu si.ná að takast þana á hend- j ur, en hann er líka reiðubú- j inn, ef stríðshanzkanum er! kastað. að vinna málum sín , um fylgi, á vettyengi alþióð- j ar, standa fyrir máli sínu, I skýra stefnu. sína os hvetja sem flesta t;-l að Ijá hénni íyigi. rétti hún út hendurnar og bað: „Ö, gsfið mér liana.“ H júkrunarkonan setti bleyiu á barnið riieð fimum hand- tökum. Og svo lá hún í fangi hennar 'eirs og aflangur deig- mbli bundinn innar. í hvíian ídút'- ,, inn karlrnaður haáíti vera við síaddur- Kvöldið áður hafði Matt- hildur sagt, ao bað yrð; að þvo hár hennar áður en.West cn kæmi. Hiukrunarkonan hafði yppt öxlurn vfir slíkri vönlun á heilbrigðri skyn- Frá Amsterdam og Antwerpen 26, og 27. þ. m. Elnarsson, Zoega&Co.hf - Hafnarhúsinu. Símar 6697 og 7797. Hár er húr. dóííir vðar, en ;;:mi, og fór án þess að gefa fyrst verðið þér ao 1-sggjast niðu>?.“ En nú gat Maíthildur ekki xétí upp hendurnar og hún nokkra skýringu, hvens vegna ómögú’egt' væri að þvo hár svora stuttu eítir barnsburð. Hún var nú' að foursta og gat hsldur ekki lazgt niður. , laga hár Matthildar. Henni Að sjá bam sitt í fyrsta skipti j henpnaðíst jíka. ágætlega að Ifetist ekki neiru öðru, sem ; koma .MáMhj.ldi í dirin af fal húri haíði reynt. Varirnar í I.itilu, rauðu and- litjrrj — reglulegar Iitlar várir. mjúkar og rauðar, h-eyfðust.Iííið eitt. Fingurnir I lenri náttkiólum hennar- Eft j i,r beiorj Matth’Idar dró hú.n ; r.iður plug'ffatiöldin og hafði ; mátulega cpið, svo að bað vrði sæmileg skím-a inni í her með örlitlum röglunum bsrsfinu. S'ðan ýtti hún vögg hreyfffiust líkp og hnén vo.ru ; uum að rúniiru og s-agði grun bogln. Barnið hennar hafði, sr.“rleva; vingjarrlegá: hné og íæfur. j ..Þ-arna! Verkið er unnið. Hjúkrur arkonan batt nú á- h=rr;S er fætt og búið að kvsðin enda á h'n.a áköfu að- dáun Matthildar retta furðuverk hennar. ,,Það er svangt- Liíið byrjar nreð .þurgri.“ ,.Hun«ur?“ A.ð barn henn- f’æða ko.nunaiupp á. Nú get- hún • ~tf'. ur harin komið til veizlunn- að brjósti, ar.“ • Geðj ast vðúr ekki að r.armrum mmumr . Þvvn á móti- Mér fi.nnst Hvað tímum. sem fTÓð.'l verði að bráð yfi.rgangssömu menn, há' vll stórveldi. Um þetta mál vil ég , eigi jfrekar ræða áð svo stöddu, en undirstrika það, a'ð það er vist og áreið-anlegt, að það er eitt af erfiðusfu við f angsefnur.um að tryggja framtíð og, öryggj íslands að þessu leyti. Það mál verður að athugast með ró og skyn- semi og. ej.nungis út f-rá' ís- lenzkum hagsmunum, en ekkl .sjónarmiðum erlendra aðila. caur a '-æuu Mþvðuflokks- i* brýra þáS er auS SnoaníandsmáL Þótt ég telji, að r.úverandi ríkisstjórn hafi gérí virðingar verða tilraun til þesis að halda verðbólgunni í skefjum og ftryggja það, að1 atvinnurekst urinn geti haldið áfram í sem fyllstum mæli og þar með fyrir ykki. synfegt að við --íöndum ýa-m a.n fðokksmennirnir ’ 5 ~'rni tfou tri fylklncu. Við h'öf’.im sett okkur sféfnumíg, ?rm. við trúum á óýúeliutrv cöfúct og gott. Að j-.rírri ■ r‘--fruí e^íini' vjð ao vinr,a í fé1:-?.-í9 s.í dreurrkap pc b-rát-in aðf?rðiuTV', sero Iiæ-g flokki.. Ég 'Sri ekjci.í r c-irsum váfa uro IvjiN. aðVtpiripÓS Wól efni 07 Arlhvðuí-Iökk'jr' r< n b.~f ur frám að bsrs oy -;n-"i’. brigða síef.nu 07 hann hyllir. þá mun hánr. æ betur og bet ur ná eyrum þjóíarimiar og hún veita honum styrk. og braútargengi- Að bví bsr okk ur að vinna og ég vora fvrir mitt leyti, að-þetta flokksþing geti markað þær línur og þá stefnu sem efli og styrki AI ar ykyldi finua lil hungurs', h.'irin óveniuleea gsðbskkur", rat hún ekki s’- iliS. Hún íar.n jrðiíjhún hreinekilrisldga og ekki ’fr-'n;-- t'.þ cri hún fann j fór út. fitíhva'” to-cp rf le't niður j ■______________________ gp sá að varirrr,- höfðu rrjp- utr-r m vörtuna og voru ffr-y S’úra. nlður?44 fer áleiðis til Færeyja ög Kaup mannahafnar 27. þ. m. Pant aðir farseðlar óskast sóttir — sem fyrst. SKIPAAFGREBBSLA JES ZIMSEN. (Erleadur Pétursson.) ffifr! bora Isifur velifumaíur sendur út ura allan bœ. SÍLÐ & wiSKUP, Til í búðinni allan daginn. Komið og veljið eða, símið. SÍLD & FISKUR tu: .-i’jr þ:ð“- ceiur pao 1 ii- r3'’vr rvo.r.V' Litli ímef á b~icst. h'irss”o r.ð miólk'n s*r®vmdi út, foarn ■'ð caur. áférgju’ega, og alll ' r.inn ?”7” i-o.'rr-s'ri:?, upn i’á' o~ bgð vil-di ’r:ð :u rrír.a: Þaðer allt ágætt ’.úria. þýðuflokkinn org þar með vinni að heilil alþjóðar til tryggingar öryggi landsins og velmegun fólksins, sem land ið byggir. Aiþýðublaðið, Skutull og Árroði, eru af- greidd til fastra áskrifenda og í lausasölu hjá Gunnari Kristjánssyni Bíldudal. Gerist áshrifendur.

x

Alþýðublaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.