Alþýðublaðið - 01.06.1949, Síða 6

ALÞÝÐUBLAÐiÐ
Miðvikuáagur 1. júní 1949
iavík -
Flugferðir til Stokkhólms 16. og 27. júní fram
og til baka samdægurs.
Farþegar hafi samband við skrifstofuna.
LOFTLEiÐIR H.F.
Lækjargötu 2. — Sími 81440.
og atkvæðaseðlar að aðalfundi H.F. Eimskipa-
félags íslands, sem haldinn verður í fundar-
salnum í húsi félagsins laugardaginn 4. júní,
verða afhentir hluthöfum og umboosmönnum
hluthafa á skrifstofu félagsins í dag og á morg-
un, kl. 1—5 e. h.
Stjórnin.
Viðskiptanefnd hefur ákveðið eftirfarandi há-
marksverð á brauðum:
Franskbrauð ........................... 500 gr. kr. 1.55.
Heilhveitibrauð ....................... 500 gr. kr. 1.55
Súrbrauð .............................. 500 gr. kr. 1.20
Séu nefnd brauð bökuð með annari þyngd en að
ofan greinir, skulu þau verðlögð í hlutfaili við ofan
greint verð.
Á þeim stöðum, þar sem brauðgerðir eru ekki
starfandi, má bæta sannanlegum flutningskostnaði við
hámarksverðið.
Reykjavík, 31, maí 1949.
Verðlagsstjórinn.
eilsufer
í 1. hefti 1949, sem er nýkomið út. hefst greína-
flokkurinn
Vörn og orsök krabbameins,
þar sem orsakir og varnir þessa sjúkdóms verða af-
hjúpaðar með skýrum og óvéfengjanlegum rökum og
dæmum.
Efni ritsins er betta:
NLFÍ 10 ára. Kvæði (Grétar Fells).
Á refilstigum (Jónas Kristjánsson, læknir).
Vöm og orsök krabbameinsins (Bjöm L. Jónss.).
Saga heilsuhælismáls NLFÍ (Matthildur Bjömsd).
Jurtaræktun undir glerhlífum (Björn Kristj.).
Krabbameinsfélag Reykjavíkur.
Tannskemmdir geta gróið.
Rannsókn á fjörefnatapi við suðu.
Magasár framleitt með mataræði.
Lækningarmáttur grænkáls.
Spurningar og svör — Félagsfréttir.
Hvítkál í skyrmysu — Brenninetlan •— uppskrift-
ir o. fl.
Auk þess efnisyfirlits þriggja fyrstu árganga rits-
ins. — Lífið á heftið og látið sannfærast um fjdl-
breytni þess.
Vegna pappírsskorts er upplagið takmarkað. Þér
ættuð því að tryggja yður reglulega heimsendingu
ritsins með því að gerast áskrifendur.
Hringið í síma 4361. Afgreiðslu annast
Hjörtur Hansson, Bankastræti 11. -
Vicki Baum
HOFUÐLÁUS EHGILL
Er krabbamein menningarsjúkdómur?
Hverjar eru orsakir krabbameins?
Er hægt að verjast krabbameini?
Þessum spurningum og fjölmörgum öðrum fáið
þér svarað -í tímariti Náttúrulækningafélags íslands.
góðs, já, alls hins bezta. En ég
vildi ekki láta drepa Felipe,
og ég vildi ekki deyja sjálf. í
rauninni þá óskaði ég engum
dauða, sem var þarna í Gra-
naditas. Ég þekktti þá cf vel
og þar sem ég hafði lent í
þeirra hópi á örlagastundu, þá
gat ég ekki stillt mig um að
hugsa: við, okkar. Uppreisn-
armennirnir voru margir og
öflugir og þeir höfðu góða for-
ingja. Mennirnir, sem voru að
leggja allt í sölurnar fyrir
spanska konungsríkið, voru
ekki nema örfáir og veikir og
forustulausir. Og það er þetta,
sem býr í mér og er mjög rík-
ur þáttur í eðli mínu, að ég
verð alltaf að vera með þeim
sem veikari er. Brotna brúo-
an, flækingskötturinn, ný-
fæddir hvolpar. Já, og Felipe.
Það var ekki vegna glæsi-
mennsku hans og dirfsku, sem
ég elskaði hann, heldur vegna
sprungunnar á hinni fínu húð,
vegna blettsins, sem hvíldi á
uppruna hans, og vegna tár-
anna, sem hann hafði grátið
við barm mér.
Önnur atlaga var ekki gerð
á varnarvirki Rianos, en upp-
reisnarmennirnir fundu sér
brátt leið gegn um Cata Creeli
og upp í brekkuna fyrir ofan
Granaditos. Það var þetta, sem
hópurinn þarna uppi hafði ver-
ið að bíða eftir síðan í morgun,
að ganga í lið með uppreisnar-
mönnunum. Að ráðast á korn-
forðabúrið. En aðallega til að
brjótast inn í geymslurnar og
ná í fjársjóðina, sem þar var
staflað upp á bak við þessi
þungu hlið. Hugur þeirra
girntist ekki sjálfstæði, heldur
feng.
Cerro del Cuarto var orðin
morandi af lífi; allt var kvikt
af litlum mannverum, sem
fylltu alla þessa bröttu stiga
eins og maurar fylla sprungu
í vegg.
Lítil deild hermanna og
sjálfboðaliða, sem Riano hafði
sent til Dolores búgarðsins,
sem hafði verið víggirtur, var
algerlega aðskilin nú frá Gra-
naditos af hinum stöðuga
straumi uppreisnarmanna, sem
sífellt jókst og magnaðist með
aðstreymi borgarbúa.. Fólkið,
en líka skríllinn í Guanaxuato.
Slæpingjar, tugthúslimir og
betlarar. Þjófar og vasaþjófar.
Hið gráðuga úrhrak og sorinn
úr hinni gráðugu borg.
„Hvað nú, hvað nú, bróðir
Pepito? Hvað nú?“ heyrði ég
að Andreas Ruiz spurði unga
liðsforingjann, sem ég hafði
hitt við hliðið í gærkveldi.
Hermenn hans stóðu fyrir inn-
an öflugt hliðið og hann gekk
fram og aftur undir boga-
hvelfingunum með Ruiz. Ég
hafði læðzt út úr eldhúsinu til
að jreyna að gægjast upp á
þakið þar sem ég kynni að sjá
Felipe. „Hvað nú?“ .sagði Ruiz
nöldrandi. „Eftir hverju erum
við að bíða? Eftir hverju eru
þeir að bíða?“
„Að öllum líkindum eftír
yfirhershöfðingja Ameríku“,
sagði liðsforinginn hæðnislega.
„Það er heppilegt, að hemað-
arlistin verður ekki lærð í
litlu Indíánaþorpi. Hvað við
munum hlæja í kvöld yfir því,
hvað hann hleypur á'sig þessi
svikari, presturinn. Það þarf
nú ekki mikla hernaðarkunn-
áttu til að skilja það, sem
Berzábal majór benti okkur
strax á. Það er ómöuglegt að
verja Granaditas vegna þess
að það er umkringt hæðum á
allar hliðar. Aðeins fábjána
hefði getað dottið í hug að
byggja vígi við rætur hæðar
Hann hætti við Jæssar
skuggalegu athugasemdir sín-
ar, vegna þess að fábjáninn
sjálfur, Riano, kom niður stig-
ana og sverðið hans skall við
þrepin í hverju spori, og ráð
hans fylgdi honum með til-
Iilýðilegri lotningu.
„Cortes liðsforingi“, sagði
Riano, „ég mun koma með
l.iðsstyrk til stöðvar númer
þrjú til þess að létta svolítið
á Dolores búgarðinum. Þér og
sextán af mönnum yðar skul-
uð fylgja mér“.
Það voru ýmsar hernaðar-
aðgerðir, skipanir, skot, her-
menn voru að raða sér upp,
aðrir, sem reyndu að láta taka
eftir sér, þegar Riano fór fram
hjá. Það brakaði í þungu hlið-
inu, þegar það opnaðist hægt
og sígandi. Úti fyrir var ein-
hver liðþiálfi að gefa fyrir-
skipanir. Verðirnir stóðu stífir
eins og tinhermenn, og um-
sjónarmaðurinn gekk út á-
samt Pepito liðsforingja og
sextán hermönnum. Bjart
dagsljósið streymdi gegnum
opið hliðið inn í rökkxið undir
þpgahveifingunum, og fyrir
íiandan víggirðingarnar sá ég
’-étt í svip litla húsið hinum
megin við Plazoleta, húsið,
sfem við höfðu búið í á niður-
l|egingai-árum okkar. Þak þess
v!á'r þéttsetið uppreisnarmönn-
tjín. Gluggahelrarnir, sem ég
þekkti svo vel, bæði hvernig
heyrðist í þeim og hvernig var
a|> koma við þá, voru hér um
bil dregnir fyrir. Milli þeirra
og glugganna var örmjó rifa,
sem. einhverra hluta vegna
fékk mig til að minnast þess,
hvernig kötturinn dregur ■ sam
an augun, þegar hann er al-
búinn að stökkva á bráð sína, -
Svo var dyrum Granaditas
lokað.
Þegar flestir mennirnir
voru komnir annað hvort upp
á þakið eða út í varnargarð-
ana, virtist húsið vera mjög
yfirgefið og mjög kyrrlátt.
Skugga bar á hálfan salinn,
var eins og nautaatssvið. Tíu
mínútur voru liðnar síðan um-
Ejónarmaðurinn fór, jafn
hirðuleysilega og hann hefði
verið að fara á skemmtigöngu.
Þá var þungri hurðinni hrint
upp aftur og umsjónarmaður-
ínn kom aftur jafn hirðuleys-
islega. Hann nam snöggvast
staðar fyrir utan, í skæri dags-
birtunni, til að gefa litlum lið-
þjálfa, sem heilsaði honum,
fyrirskipanir. En nú tók kött-
urinn undir sig stökk. Glugga-
hlerarnir höfðu hreyfzt örlít-
ið, næstum ógreinilega ,og síð-
án heyrðist einn skothvellur.
Umsjónarmaðurinn bar hönd
sína upp að vinstra auga. Það
kom eins og undrunar- og leið-
indasvipur á andlit hans, eins
og glóandi neisti hefði hrokk-
ið upp í augað. Á næsta and-
artaki valt umsjónarmaðurinn
niður þrepin, ekki líkur manni
heldur mélpoka.
Óp, köll, skipanir, ofboð,
skothríð frá víggirðingunum.
Brúnar hendur ly.ftu hinum
failna foringja, frá jörðu og
fengu hann í hendur Busta-
maute kapteini, aðstoðarmanni
hans, sem reyndi árangurs-
laust að koma honum á fætur,
styðja hann og láta hann
ganga. Að lokum díó litli lið-
þjálfinn máttvana líkamann
inn í húsið, og hurðin marraði
á hjörunum.
Stór
LOFIPRESSÁ
til sölu. — Upplýsingar á
Vélaverksfæði Sig. Sveinbjörnssonar hf.
Skúlatúni 6, sími 5753.
Þeir, sem þurfa
í Álþýðublaðinu á sunnudögum
eru vinsamlega beðnir
skila handrlti að auglýsingunum
fyrir klukkan 7 á föstudagskvöld
í afgreiðslu blaðsins, Hverfisg. 8—10.