Alþýðublaðið - 12.01.1928, Blaðsíða 4

4
▲LÞYÐUBLAÐIÐ
inn Alpýöublaðinu inn daginn
um klerkinn er hætti að biðja
fyrir stjórninni, kvað einn lesandi
blaðsins eftirfarandi vísu:
Nú er orðið austan fjalls
ilt með skepnuhöldin
Burt úr högum helgispjalls
hurfu stjórnarvöldin.
Áheit á Strandakirkju
frá V. kr. 1,00 frá N. N. kr. 1,50.
Til hjónanna
sem inistu drenginn frá M. G.
kr. 2.
Jón Simonarson
bakari Laugavegi 5 hefir selt
brauð og kökugerð sina að háifu
Oskari Th. Jónssyni. Reka peir
hana i sameiningu framvegis.
Verkaniannafélagið Hlif
í Hafnarfirði heidur ársskémtun
sina annað kvöld kl. 8 í Góð-
templarahúsinu. Margt verður til
skemtunar, og ættu félagsmenn
að fjölmenna á félagsskemíunina.
Fagerstrand
fisktökuskip til Coplands fór til
Viðeyjar í gær.
Enskur togari
kom Jringað i gær til viðgerðar.
Jóhannes Jóhanneson (Reyk-
dal?)
ættaður frá Illugastöðuin í
Fnjóskadal, bróðir vestur-íslenzkrar
könu að nafni Sesselja í Vancou-
ver,' B. C., er beðinn að setja sig
í samband við forstöðumann
Fréttastofunriar.
Norska félagið i Reykjavík
heldnr aðalfund sinn í Iðinó 16.
jan. kil. 8. Á dagskrá: 1. Skýralur.
2. Fyrirlestur um „Nordmænd og
Isiændere gjennem tiderne" flutt-
AIB jðnprentSHÍðjan, j
Hveríisgötu 8,
tekur 'aó sér ails konar tœkifærisprent- I
un, svo sem erfiljóð, aðgöngumiða, bréí, !
reikninga, kvittanir o. s. frv., og af- j
greiðir viimuna fljótt og við réttu verði. j
ur af htena biskupi Jóni Helga-
svni'. 3. Upplestiur norekra kvæða.
4 Þýðingarmikil félagsmál. Á
samkomiunni sýnir danzfiokkur
(dansering) félagsins norska þjóð-
danza.
Álfadanzinn
margþráði var haldinn í gær-
kveldi á ípróttavellinum að við-
stöddu feikilegu fjölmenni og með
hátíðlegri viðhöfn, enda var par
ait vel i pottinn búið og veðrið
hið ákjósaniegasta. Hófst athöfnin
með' lúðrablæstri á Austurvelli.
Var síðan haldið suður á íprótta-
völi og sannaðist pá hið forn-
kveðna, að þangað safnaðist »múg-
ur inanna«, pví að siíkan mann-
grúa póttnst viðstaddir aldrei séð
hafa saman kominn hér i Reykja-
vík, nema ef vera kynni við kon-
ungskomnr, en ókunnngt er Alpbl.
um, hversu margír parna voru,
enda inun tæplega neínn um pað
vita, pvi að dyravarzla og miða-
afhending var alt of ófullkomin.
Vantflðí par tilfinnanlega umsvifa-
mikia Sigurjóna eða aðra slika
raforkumenn til aö standast aðsúg
inúgsins. Klukkan rúmlega 9 var
kveikí í tveimur timburbálköstum
er hlaðnir höfðu verið ailhátt.í
loft upp, en ata legír brennuvarg-
ar voru par nærri og skvettu jafn-
harðan oliu úr skjólum upp um
bálkestina. Æstusl pá blossarair
og stigu í marglitum bólsirum
hátt mót himni, og hörl'uöu J)á
stjörrnurnar -lengra upp í himin-
geitninn til j>ess að svjðna okki.
Á milli bálkastanna var fjölsett
röð af tjörukyndJuin, en skamt
par frá var sett prýðilegt há-
sæti, er svo var útbúið sean snæ-
pakið væri og alisa, og héngu
dríliukerti í löngum röðum niður
úr sigurboganum. Eftirvæntingin
óx, enda leið eklti á löngu áður
en að fagurlituð álfafjöld sveif
inn á völlinn með blys í höndum.
Voiru biiningar peirra skrautlegir
mjög, og íagrar ásjónur. Gengu
þeir fyrst undir hljóðfærasiætti
umhveríis ÍpróttavölLinn meö álfa-
kóngitn og álfadrottninguna i
brpddi fylkingar; settust pau síð-
an í áðurnefnt. hásæti, en álf-
arnir röðuða sér í kring par nærri,
og stigu ýmsa vLkivakadanza og
sungu ís'enzk álfakvæði. Fór paö
vel frarn og þó hetur er á leið,
vanfaði j;ar að eins (eitt par)
Pétra Jónssyni eSa Gísla Gúnim
til jiess að söngurlnn heyrðist
nægjan!e.ga út tii yztu raða iýðs-
ins. Enda ieið ekki á löngu áð-
ur en að eiim ólyririoitinn snáði
fann réttiiega til þess, hvað rang-
látt pað væri að vera afkróaöur
með vir allfjarri jafn-dýrðlegri at-
loöfn, rann hann á vírinn og réðst
inn á v&llinn. Vfer ]>á eins og
opniast hefði flóðgátt i Hoilandi,
Þusti nú óteljandi múgurinn inn á
völlmn svo ekkert stóðst fyrir,
sló hring um álfana með ópi og
óhljó2funi, var pá danzinn nær á
enda. Gengu síðan álfamir í
langri röð fram á milli eldstólp-
anna og hurfu út í fjarskaim, og
mátti þar um segja eins og skáki-
ið kvað:
„Dönzum jiétt, ijúft og létt,
Ijóma slær á gljá.
lengi brennur ástareldur
álfunum lijá!“
Að endingu var skotið fiugeld-
urn og skrautsólum í loft upp,
en fullur karl, er gekk fram lijá
einni slíkri hverfisöl, kvað pað
Bæknr.
Byltingin í Rússlandi eftir Ste-
fán Pétursson dr. ph.il.
Deilt um jafnadarstefnuna eftir
Upton Sinclair og ameriskan t-
haldsmann.
Rök jafnadarstefnunnar. Útgef-
andi Jafnaðarmannafélag íslands.
Bezta bókin 1926.
„Húsið við Norðurá“, ísienzk
leynilögreglusaga, afar-spennandi.
Kommánista-ávarpid eftir Karl
Marx og Friedrich Engels.
Bylting og thald úr „Bréfi til
Láru“.
Fást í afgreiðslu Alpýðublaðs-
ins.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstraoí'
18, prentar smekklegast og ódýr-
así kranzaborða, erfiljóð og ali#
smáprentun, sími 217n.
Útsala á brauðum og kökum
frá Alþýðubrauðgerðinni er á
Framnesvegi 23.
illa meðierð á sóLinni að binda
irnna niður við staur. Hafi Ung-
memiafél. „Velvaka!ndi“ og aðrir
aðstoðarmenn beztu pakkir fyrir
þannan þjóðiega og skemtilega
mannfagnaö, og væri vel, ef Reyk-
víkingar inættu eiga von á á-
líka skemtun á komandi vetrum.
Víðst.
Gengi í dag:
Sterlingspund kr. 22,15
Dollar — 4,55
>00 kr. danskar — 121.77
100 kr. sænskar — 122,38
100 kr. norskar 120,98
100 frankar franskir — 18,02
100 gyllini hollenzk — 183,46
100 gullmörk þýzk — 108,25
Ritstjóri og ábyrgðarmaðui
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
William )e Queux: Njósnarinu mikll.
klippum. „Vér höíum hér — nei, ónei, vér
höfurn ekki giatað peim — pað, sein blöðin
„Tribuna“, „Secolo“, „Fieramosoa", „Nazio-
ne“, „Popolo Roman" og öll hin hafa látið
sér sæma að bera á borð fyrir lesendur sína
um oss. Djöfuilegt, segjum vér, djöful-
tegt! En þetta var nú að vísu íyrir ári
síðan. Orsökán er horitn ár aftur í timann,
en afleiðingarnar hafa stöðugt haldið á-
fram að versna og aldrei verið verri en
einmitt nú, eins og skeyti Claucares bendfe
ótviræðlega á.“
„En varnarsaanband niijlli Frakklands og
Italíu gegn oss hefir enn ekki verið myndað,
eins og yðar hágöfgi virðist óttast svo
mjög.“
Hann svaraði ekki, en horfði í gaujinir
sér.
„Yfirráð vor yfir Mjðjar&arliaiinu eru ektó
enn gengin oss itr greipum. Vér ^páum
pví, að svo illa takist ekki til í bráð, nei,
a,ldrei! Varnarsamtoand gegn oss mílli
Fraklvlands og ítaiíu er meáira en fárra daga
verk', - engin iiætta, að pað sé koiniið á
laggirnarý tugði ' ég upp hugbreystaaid'i.:
, „Getur verið; — inaðfur vijl vona paö.
En pó er petta spurningin mikla, spurn*-
ingin, sem véir höfum engan frið fyrir. Vér
höfum óttast, að svona færi, ávajt síðan
að petta óhappa-frumhlaup lávarðarins og
fyrr verandi ráðherrans varð í fyrra. Að
itneinioka skuli fara með enskan aðalsmann
og stjórnmálamann svona i gönur! Og hvað
petta getur kostað oss, - pað er sjáanlega
óútreiknanlegt. Virðing vor er i hættu. En
vÆrðingu vorri verður að bjarga, pótt pað
kosti milljónir af okkar ungu mönnum og
•mörg hundruð púsund af úrv'aialiði nýienda
vo'rra. Það kostar kaim ske bað, aö maður
parf ísvo að segja að slátra i stórum stíl.
En pað. verður pá að ' hafa pað. Virðing
'Engiands skal ekki verða- minni eftir en
áður. Frakkar seiidust iengi vel eftir veli-
vilid og vináttu Itala, en aliar tilraunir peirra
voru árángurslausar að mestu. Svo snéru
péir viö, lílaðinu og byggðu ægiíeg og ógn-
anidi h-ervígi á Jandamæruin Frakklands og
italíu. italia ætti að vita og veit að lík-
intium óljóst að minsta kostj, að jxar sem
landið er -svona þjakað og pjáð af innlend-
oim póiitiskum ræningjum og pjófum —
alítöiskum stjómmála-reyíaralýð er hún
hjáJparpurfi gegn Frakklandi. italía niyndi
pegar vera orðin Frakklandi að bráð, ef
hún hefði ekki notið hjálpar og ívináttu
vorrar. Já, Frakkland væri búið áð gleypa
Italíu með húð og háai, ef hún hefði ekki
notið máttar vors á hafinu. Nú, pegar ves-
iings italía trúir pví, að tryggi Vinurmn
liennar, England, ætli áð svíkja hana, pá
er -ekker.t eð'Jilegra en hún reyni að tryggja
sér frió og sjálfstæð.i með pví ólíklegasta
og óálitlegasta móti, — með pvi að gera
varnarsamning v-ið Frakkíand, sem er ó-
i’inur hennar frá öndverðu. Já, pvi mis-
skilur ItaJía oss; — að eins að hún misskyldi
ioss ekki!‘‘
„Rétt er nú j>að,“ sagðii ég. „En eðililegt
or, að Italía tryggi sér vini, [)arxsem lik-
itegast er, j>egar hún hefir orðið fyrir von„
thriigðum fyr-ir táldrægni Englands, eins og
fáráð'lingar italíu, sem kalla s.ig stjórn-
niálameam, láta klingja í leýruin fólks-ins
©ftiir pví, sém út lítur fyrir.“
„Vór höfum ávált verið peir beztu vinir,
sem ít-aiía hefir nokkru sinni átt. Það hef'-
iir verið vor stjóipmálastefna óbreytt, að!
vietnnda Italíu á allan hátt, siðan að ítalska
■•pjóöBn náði að samejnast. En vinutr vor í
tiu mínútna æsánigaræðu — yf-ir sig hrifina
af katójskum trúarhelgiLdómum og hégiljum
— umturnar öilu voru braskit ítölum ti!