Alþýðublaðið - 17.05.1950, Blaðsíða 6

Alþýðublaðið - 17.05.1950, Blaðsíða 6
6 ALÞYÐUBLAÐiÐ Miðvikudagur 17. maí 1950. ‘-V ____ (ómsfrandi sfjúpmæður fáið þér hjá okkur. EINNIG AFSKORIN BLÓM Enn þá er hægt að fá RABARBARAIINAUSA og til- komnar ANEMÓNUR Hringið. og við sendum. Gróðrarstöðin Sólvangur Jónas Sisr. Jónsson. Leifur Leirs: CON SPÁSSIA. og það kemur fyrir að maður stendur og glápir orðlaus undrandi vegna óvæntra og allt að því yfirmannlegra klókinda þeirra háttsettu nú hækka þeir smjörið til þess að komast hjá því að hækka smjörlíkið. næst hækka þeir svo smjörlíkisverðið tii þess að komast hjá verðhækkun á nýjum kartöflum og þegar nýju kartöflurnar koma á markaðinn en rauðmaginn hættir að veiðast hefðarkría þjálfa sig af kappi í ræðulist. Fróðir menn geta sér þess til, að kríurnar hafi i huga að fagna með kórsöng og ræðuhöldum manni einum, sem er væntan- legur á næstunni úr langferð er •tendis, og launa honum hannig, að hann hefur um margra ára ckeið tekið á móti kríur.ni á Keflavíkurflugvelli, er hún kom úr vetrardvöl sinni þar syðra. Um það er nú rætt í blöðun- um, að þjóðleikhúsgestir sýni hinni virðulegu stofnun óvirð- ingu mikla, er þeir hámi í sig cælgæti í salarkynnum hennar. Er þess vitanlega getið um leið, að slíka ósvinnu leyfi erlendir leikhússgestir sér aldrei, en svali hins vegar sælgætislöngun sinni á virðingarminni skemmti stöðum, til dæmis í Tívolunum. Er þetta sjálfsagt rétt athugað, en þó er hins einnig að gæta, að þjóðleikhúsið á sjálft nokk- urn þátt í þessari óvirðingu, er það rekur sælgætíssölu innan veggja sinna og sennilega í því skyni, að gestirnir kaupi og sýni stofnuninni þannig þegn- skap við hagsmuni hennar. Úr þessu mætti þó eflaust bæta með því að' setja upp spjöld í sæl- gætisölunni, með áskorun, sem væri eitthvað á þessa leið:.,,Þjóð leikhúsgestir! Styrkið stofn- unina og kaupið sælgætið hér, — en étið það suður í Tívoli!“ hækka þeir kartöílu verðið til þess að komast hjá því að hækka verið á rauð maganum Okey — — — Leifur Leirs. GENGIÐ UNÐIR LEKA. Þeir sem gengiS hafa í grennd við dvalarstöðvar kríunnar að undanförnu, þykjast hafa orðið þess varið, að eitthvað alvarlegt sé í bígerð hjá þeim fuglum. Segja sumir, að þar sé verið að æfa geysistóran kríukór og sömuleiðis virðist einstaka upp- B! B Onnumst kaup og sö!u (asíðígna og alls konar - samningagerðir. SALA og SAMNINGAR Aðalstræti 18. Sími 6916. L@sið Alþýðublaðið Lotta var í raun og veru ónnum kafin alla daga, en sjálf var hún þó.ekki með í leikn- um. Þetta fullnægði henni ails ekki. Herra Kleh vildi ekki leyfa nein samkvæmi meðan stríðið stæði og það lá heldur ckki neitt á. Lotta var tæplega sextán ára gömul og nógur var timinn. Irene skrifaði næstum því á hvtrjum degi. Aðallega skrif- aði hún Lottu, en ég fékk að tesa þau öll. Það, sem ég tók sérstaklega eftir í sambandi við þessi bréf, var að hún minntist varla á Alexander. Þau höfðu fyrst farið til Part- enkirchen, og þaðan skrifaði hún aðallega um landslagið og fólkið, sem var í sama gisti- húsi og þau. Þau höfðu fengið á leigu dálitla íbúð í Múnchen og þaðan skrifaði hún aðallega um íbúðina, um borgina, um nýja kunningja, sem hún hafði eignazt, og hún þráði okkur öll. Stundum skrifaði hún eftirskrift á þá leið, að Alexander væri henni ákaf- lega góður, eða hann væri á- kaflega fátalaður, og likast til hugsaði hann ekki um annað cn ..stórbygginguna, sem hann væri að gera uppkast að. Og hvað átti hún að skrifa um annað Hún var feimin og einræn, alveg eins og faðir hennar. Þegar ég skrifaði henni, langaði mig oft til að sPyrja hana, hvort hún væri hamingjusöm, en ég fékk aldrei nógu mikið hugrekki til þess að bera spurninguna fram. Einu sinni, nokkrum dögum ívrir jólin, þegar við sátum öll saman við matborðið, kom bréf frá henni til mín. Hún sagði frá því í þessu bréfi, að hún væri farin að fá vanda til að hafa svima yfir höfðinu og oft á morgnana væri henni flökurt. Enn fremur sagði hún, að Alexander hefði von um að koma upp húsinu þeirra í ágústlok. An þess að mæla orð af vör- um rétti ég herra Kleh bréfið. Hann las það, en gekk svo út að glugganum og horfði út. ,,Er nokkuð að?“ hvíslaði Lotta. Ég hristi höfuðið. Herra Kleh sneri sér að okk- ur. Hann strauk hvað eftir annað um vangann á Lottu. „Nei, það er ekkert að, svo er guði fyrir að þakka“, sagði hann með feimnislegum hátíð- leik, en þannig var hann allt- af, þegar hann var hrærður. „Ekkert að barnið mitt heldur þvert á móti“. Hann fékk henni bréfið. En í sömu svif- um hafði Lotta skilið allt. Hún fölnaði skyndilega, en svo gerði hún vandræðalega til- raun til þess að brosa og sagði, Gg röddin var ónáttúrleg og titrandi: „Já, ég verð þá bráð- um móðursystir, það verður svei mér gaman“. Hún fór með bréfið upp í herbergi sitt, og fékk mér það ekki aftur fyrr en um kvöldið. „Alexander verður víst ákaí- iega skemmtilegur í föðurhlut verkinu", sagði hún. „Það er alveg eins og ég sjái hann iiggjandi á gólfinu við að búa til spilaborgir fyrir ungann allan daginn. Já, ætli hann byggi bara ekki heilar borgir á þann hátt“. Herra Kleh var ákaflega ó- rölegur. og þegar hátíðin gekk í garð þaut hann af stað til Múnchen. • Við höfðum sent .lólagjafirnar til Irene með hon um. Við gengum kringi;m jóla- tréð, sem ég hafði miklu frern- ur skreytt vegna þjónsins held ui en fyrir Lottu, og ég talaði um þau þrjú, sem nú væru saman í Múnchen. Skyr.dilega brast Lotta í stjórnlausan grát. „Ég er svo hrædd um Ir- ene“, stamaði hún. „Eg er svo hrædd. Hún má eklci eiga barn. Ég vil ekki að hún eign- ist barn“. Hún varð eitthvað svo ofsa- fengin, að ég varð hrædd' um að skilja hana eftir eina. Ilerra Kleh hafði beðið mig um að heimsækja Schmiedeifjöl- skylduna á jólakvöldið, annars gerði hann það alltaí sjálfúr. Schmiedel var helzti trúnað- armaður hans í fyrirtækinu og hafði starfað með honurn í irc-ira en tuttugu ár. H'i.m var hvort tveggja í senn bókhald- ari og sölumaður og hann var jafnduglegur í báðum störíun- um. En það háði honum mjög að hann var lungnaveikur og sjúkdómurinn var alls ekki í ténun. Alltaf fyrir jólin var mikið að gera í verzluninni og þá var hurði.n oft opin. Þetta varð til þess að hann fékk allt- af mjög iilkynjað kvef á þess- um tíma, en hann hélt út og fci' ekki í rúmið fyrr en á að- tangadag og þá alltaí með mik- tnn hita. Herra Kleh heimsótti hann alltaf, og talaði þá með viðkvæmni um það, hve ör- væntingarfull konan hans væri, þessi skarpnefjaða kona, og hve innilega vænt henni bætti um hinn skarpnefjaða mann sinn. En að þessu sinni, þegar ég kom til þeirra hjónamia, var itún óvenjulega róleg, horfði á hitamælinn og sagði, að núna væri hitinn ekki svo mikiU að bún þyrfti að hafa miklar á- hyggjur. „Það er að mhrnsta kosti betra en að þurfa að fara í stríðið", sagði hún. ,,í ræstu | viku á enn einu sinni að skrá I raenn. í herinn“. Ég stóð því ekki við nema stutta stund og næstum því hljóp heim á leið. En þegm' ég kom heim svaf Lotta róíegú. Við hliðina á henni á koddan- um lá nýja gullarmbandsúrið hennar og heildarútgáía af verkum Dehmels, auk allra annarra jólagjafa, sera hún hafði fengið. Herra Kleh kom aftur frá Múnchen annan janúar. Hann nagði mér, að Irene liti eklu vel út. Brúnir skuggar voru á andliti hennar, en það var skiljanlegt, eins og ástatt var. Læknirinn áleit að fæðingin mundi ganga vel. Enn fremur sagði herra Kleh, að vinnan við húsið þeirra gengi ágæt- lega að minnsta kosti eins vel og hægt væri að búast við a'ð vetri til. Frásögn hans var álíká og ’bréfaskriftir Irene. Maður fékk svo sem ekki mikið að 'vita af henni. Hann sagði bara frá ytra borði hlutanna. Einu sinni reyndi ég að fá dálítið meira upp úr honum. .Fannst yður, að Irene væri hamingjusöm?'1 Hún var ákaflega glöð yfir því að ég skildi heirnsækja hana“, sagði hann. „En hvern ig á ég að vita, hvernig hún cr, þegar ég er ekki viðstadd- ur. Ég er hræddur um að hún sé nokkuð einmana“, sagði hann svo. „Alexander er önn- tim kafinn við vinnu sína og ég held næstum því að hann onni ekki öðru sem stendur. Oft kemur hann ekki beim af teiknistofunni fyrr én eftir miðnætti. Það var hið eina, cem hún virtist hafa ástæðu til að setja út á hann, og ég gat ekki fundið neitt athugavert við það“. ( „Hlakkar hún til að eignast barnið?“ spurði ég. „Og hlakk- ar Alexander til að verðá fað- ir? Ég spyr vegna þess að í raun og veru, og það vitið þér raunar sjálfur, höfðu þau á- kveðið að eignast ekki barn íyrst um sinn“. Vikingar Meistara og 7. flokkur. Æf- ing á íþróttavellinum í kvöld kl. 7. III. fl. æfing á Gríms- staðaholtsvellinum í kvöld kl. 9. Þjálfarinn. KNATTSPYRNU- FÉLAGIÐ ÞRÓTTUR. 4. fl. Æfingaleikur verður við KR kl. 6 í kvöld á Gríms- staðaholtsvellinum. Þjálfarinn. G O L I A T

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.