Alþýðublaðið - 15.10.1950, Side 6

Alþýðublaðið - 15.10.1950, Side 6
ALÞÝÐUBLAÐIÖ Sunnudagur 15. október 1950 Ingólfs (afé. Eldri dansarnir í kvöld klukkan 9. sejdir frá klukkan 8. Sími 2826. Leifur Leirs: OG DAGARNIE----------- Og dagarnir hrynja eins og perlur af brostnu bandi sogast í eilífðar hít eins og dauðinn úr bokku frá Brandi þetta líf er þokkalegur fjandi Leifur Leirs (poet hydr. atom.) Dr: Áifur Orðhengils: ABAKVIÐSJALFANSIG. Þegar fjöllin bergmála hinn hljóða söng fánýtisins á undir bragandi -norðurljósum eða jafn vel alskýjuðum himni og í rign ingu, þá fer varla hjá því, að einhvert kitlandi nervösitet fram leiðslufýsnarinnar grípi sál sjenísins, ef hann þá ekki sef- ur eða er fullur. Þetta bergmál er nefnilega fyrir margra hluta stakir hið merkilegasta og enn órannsak- að mál því að vísindamennirnir virðast enn ekki hafa skilið að það geti haft nokkra praktíska þýðingu. Hljómbylgjur þess nemast ekki með eyrum, heldur er þar um hljómgeislun að ræða, líkt og radar eða baran, og verk ar á litninganna í heilafrumun- um. Geta þær á þann hátt vald- íð hugrænum stökkbreytingum é la Lýsekó, þannig, að séníalsk ur neisti getur skyndilega orðið að helvítans miklu báli fyrir á- hrif þeirra, og brotizt ,út í ís- miskri fjöldaframleiðslu, "sam- kvæmt lögmáli keðju verkanna. Enn er það, að menn eru mis móttækilegir fyrir þessar hljóm bylgjur eða hljómgeislun og fer það eftir tvennu, andlegri ant- emustefnu og sálrænni bylgju- lengd. Hentug antennustefna er sér í lagi fólgin í neikvæðri smekkvísi varðandi klæðaburð, hinum ólíkustu tegundum skeggs, og jáfnan í abstrakt- samræmi við sviphöfnina; fútúr ískum höfuðbúnaði og náðarsam Iegu. yfirlæti í framkomu og vingjarnlegu niðuráliti. Bylgju lengdareinkennin birtast helzt í flogakenndum víxlgangstilþrif um og reflexívum kippum með upphrópunarmerkjum og þánka strikum og óhóflegri sparsemi á endapunkta, — en þess á milli í stóiskri leti eða hugrænu þjáningarforderii sjálfspíslings- ins, sem'þá á það til að stinga sjálfan sig ímynduðum títu prjónum og líða fyrir heiminn. Það getur verið dásamlegt að móttaka þessa hljómgeislun; dá samlegt að vi tasig ganga með hinn séníalska neista í rassvas- anum og eiga í vændum að hann þá og þegar verði að því báli, sem brennir brækurnar utan af lærunum. En því fylgja þján- ingar . . . það er ekki andskota laust fyrir séníið að vera alla sína ævi að strsitast á móti því, að hið fullkomna listasköpunar verk skreppi einhvers staðar út úr honum og geri öll verk venju legra snillinga að fúski og. fá nýti. . . . En flestum þeirra tekzt það nú samt. . . . Dr. Álfur Orðhengils. GENGIÐ TJNDIR LEKA. Eitt tlagblaðanna flytur þá fregn, að í ráði sé að. fljúga hundi til Bandaríkjanna . . . E.kki fylgdi það fregninni hvort hundurinn tæki farþega eða ekki. Það er nú komið á daginn, að vart muni menn vera valdir að rr\etþjófnaðinum á Raufarhöfn Að minnsta kosti segir í einu dagblaði bæjarins, að þar sé nú hofð sérstölr gát á „húsum, sem grunsemdir eru tegndar við“. Það er þá víst ekki í ■ fyrsta skiptið, sem hús reynast pen ingaþjófar. Ms. Ðronni fer að öllu forfallalausu mánudaginn 16. þ. m. til Færeyja og Kaupmannahafn- ar. Tilkynningar um vörur sem fyrst. Skipaafgreiðsla Jes Zimsen. Erlentlur Pjetursson. Auglýsið í býðjblaðina! Frank Yerby HEITAR ASTRIDUR nein börn. Og hvdð sjálfUm hon úmJ viðkomp'dii jgtti hártn að; hæíta a fjáð; —'*að . . . Að sjí’.f sögðu gat géðsjúkdómur ■ !Sab-: b'finú '• aðeins’ 'át t*' i'é'ttír* 'sírt'áf* áð rekja til óttans og skelfingar- innar, sem greip hana, þegar faðir hennar var skotinn til bana, en hver gat úr því skor- ið, hvort sá sjúkleiki kæmi fram í börnum hennar eða ekki? Gat það og ekki átt sér stað, að hún hefði orðið brjáluninni að her- fangi, einmitt vegna andlegrar veiklunar; víst var um það, að frænku hennar, frú Dunsau, virtist ekkert hafa orðið meint við hina válegu atburði. Þær voru af sama blóði í föðurætt, — en hvað vissi hann um móð- urætt Sabrínu? Ó, guð rninn góður, hugsaði hann, hvers vegna hlýddi ég ekki raust eðl- isins og tók Denísu mér fyrir konu? Hvers vegna valdi ég hana ekki sem móður sona minna? Augu hans tóku að blika undir dökkum brúnun- um. „Móður sona minna, móð- ur sona minna, tautaði hann lágt. Ef til vill var Denisa þeg- ar með barni hans. Fátt var meira að segja sennilegra! Ham ingjan hjálpi mér, og ég sem virti hana varla kveðju.------- Hann varð þess var að Sa- brína starði á hann stórum myrkum augum, eins og hún vildi spyrja hann einhvers. „Um hvað ertu að hugsa, Laird?“ spurði hún loks. „Ekkert!“ svaraði hann harka lega. Vagninn nam staðar í þessu og Laird leit út um glugg ann. „Þá erum við á leiðar- enda“, mælti hann. Hann steig út úr vagninum, stirður og þrekaður eftir kyrr- setuna í vagninum. ísak gnæfði í ekilssætinu eins og höggmynd úr svörtum marm- ara; starði fx*am undan sér og hreyfði hvorki legg né lið. Laird virti hann fyrir sér og vissi ekki hvað gera skyldi, en opnaði síðan vagndyrnar upp á gátt og hjálpaði konu sinni út. Síðan gengu þau heim að húsinu; þegar þau komu nær, sáu þau að köngullær höfðu sett upp vef sinn í öllum horn- um og skotum, al.lt var ryk- fallið, gluggaklerarnir brotnir og þök víða tekin að leka. AUt var þögullt og kyi-rt eins og í dauðs manns gröf. Laii'd sá að Sambrína titraði við. „Laird!“ hvíslaði hún niður- lút og fitlaði við ermi hans eins og ákaft barn. „Gerðu það fyr- ír mig að taka ekki neitt fólk til starfs innan hí/,s!“ Laird leit forviða á hana. ■ „Ekki strax að minnsta kosti. Ekki fyrr en ég er farin að! hressast. Ég get annazt innan- i hússtörfin sjálf. Ég . . . “ Hún j þagnaði. Virtist ekki koma orð j um að því, sem hún viidi segja. ; Laird horfði á hana góða hríð, cg svipur hans var al- voru þrungin. „Er það þessi negrahræðsla?“ npurði hann rólega. "Iiún laut höfði. „Allt í lagi!“ svaraði Laird. „Ég’ skal ráða til okkar hvítt starfsfólk frá Colfax, en ég er hrfeddur um að þú komizt fljótt ;f|ð rauji um, að þa’ð sþ.tilí lítils !', ■ ■ ■■,. i ■ ', ■■... ■ 'í. i * nýtt“. Rödd hans var þi'eytu- Íeg. x' ííi' : f fíoL „Mér stendur það á sama“, svaraði hún, og það var ekki laust við að nokkui-rar þrá- kelkni gætti í rc|.mum. „Ég læt mig það engu skipta, ef ég aðeins þarf ekki að vita af svertingjum í nálægð minni. Ég get ekki liðið þá. Ég er hrædd við þá. Þeir „Svona, svona“, mælti Laird sefandi og tók hana í fang sér. Hann bar hana upp þrepin, inn undir svalirnar. Dyrnar stóðu opnar í hálfa gátt, og inn á ganginum var allt þakið gráu ryki. Laird bar bi'úði sína inn fyrir þröskuldinn, síðan stóðu þau um hi’íð í anddyrinu, hlið við hlið, og virtu fyrir sér hina háu veggi; innan þeirra var svalt, jafnvel í ágústhitun- um. „Það er ekki svo mikið, sem hér þarf lagfæringar við“, varð Sabrínu að orði. „Svo mai'gt og mikið, að það verður þér ofraun“, svaraði Laird, hálfkuldalega. Nú skul- um við koma upp á loft; þú þarft að hvíla þig og ég þarf að verða okkur úti um ein- hverja hressingu“. „Ekki hef ég á raóti því“, hvíslaði hún“, vertu bara ekki lengi í burtu, og gættu þess, að engir „Það er engin hætta á því“, cvaraði Laird, stuttur í spuna. „Þetta er leiðin, gerðu svo vel“. Sabrína nam staðar í dyrum svefnherbergisins, en Laird tók að þurrka rykið úr lokrekkj- unni, opnaði síðan línskápinn og náði þar í sængurföt, sem voru köld og þvöl og það var af þeim mygluþefur. Síðan bjó íiann þeim rekkju, án þess að biðja hana aðstoðar. Að því búnu rétti hann úr sér, leit til hennar og glettnisglampa brá fyrir í gráum augum hans. „Nú Skalt þú leggjast fýrir“, mælti hann. „Ég kem aftur eftiv Gtundar fjórðung”. Sabrina hreyfði sig ekki úr rporum. Hún starði á hann stór- um augum. „Hvað gengur nú að þér’ ‘ spurði Laird, og fremur stygg- lega. ,,Heima!“ hvíslaði hún. „Við erum komin heim, Laird. Síð- ustu þrjá sólarhringana. heíur þú ekki snert varir mínar kossi. Ég hef kennt hitanum og þreytunni um það, en nú hvgg ég, að ég viti orsökina. Hvers- vegna kvæntist þú mér Laird? Af meðaumkun?“ Hann gekk til hennar, svip- ur hans var blandinn grimmd og meðaumkun, svo að ekki mátti í milli sjá hvort mátti sín meira. Og hann laut að henni, greip höndum um bak henni rétt fyrir neðan íierða- blöðin og læsti hold hénnar stei’kum fingrum. Um leið brýsti hann vörum sínum svo fast að munni hennar, að höf- uð hennar sveigðist aftur og til hliðar, unz hana þraut andann og allt varð heitri móðu hiúpað fyi'ir augum liennar. Hann sleppti takinu og hörf aði skrefi fjær henni. Það hafði verið önnur, sem hann sá fyr- ir hug'skotssjónum sínum á meðan kossinn stóð. Og hann sá ekki Denisu í CÖmu stöðu og hann sá Sab- rínu nú. Hann sá Hana, þar sem hún lá í í’jóðrinu, þegar hann rkildi við hana, sá dimmfjólu- blá augu hennar tárum döggv- uð, girt dökkum baug niagn- leysisdvalans; varir hennar enn fölar eftir kvöldina og sárauk- ann; — þar sem hún lá hakin og forsmáð eftir að hún hafði gefið allt, sem henni var unnt að gefa. Hann stóð þarna í rökkrinu og augnaráð hans var þrungið reiði og harmi. Þegar hann sá gleðina þoka fyrir sorginni í íjvip konu sinnar, flaug honum fú spurning í hug, hvernig á því mætti standa að örlög hans væru bundin bi'jálaðri konu og kyndblendingi. Og það var eins og einhver djöfulleg, flissandi i'ödd endurtæki spurninguna í sífellu í eyru hans. Hann snerist á hæli og snar- aðist út úr svefnherbei'ginu; síð nn reikaði hann fram ganginn eins og maður í svefni, og Getum útvegað leyfishöfum hinar viðurkenndu B.T.H. rafmagnsperur með sérstaklega stuttum. fyrirvara og mjög hagkvæmu verði. Einkaumboð á íslandi fyrir THE BRITISH TIiOMSON-HOUSTON EXPORT CO. LTD. Vesturgötu 17. Sírni 4526.

x

Alþýðublaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.