Tíminn - 23.02.1964, Síða 5

' 7>3 ikh<is§ð:
DVERGARNIR 7
— Þýðandi Stefán Jónsson. — Leikstjóri Klemenz Jónsson
Ævintýrið Um MJallhvít og dverg
ana sjö hefur verið yndi og eftir-
la !i barna á öllum aldri um heim
a an í hundrað ár, og trúlega
fc:"tta bórn aldrei að lesa söguna
e.ns og hún stendur skráð í
Grimms-ævintýrum, hvað sem því
líður, að hún sé sett í annað form,
búin til flutnings í útvarpi, á kvik
mynd eða leiksviði, því að enn
hefur enginn getað betrumbætt
söguna frá því, sem bræðurnir
þýzku settu hana á bók á öldinni
sem leið. En það er hins vegar
sjálfsagt, að þetta sígilda ævintýr,
eins og hundruð annarra, verði fyr
ir valinu til að „líkamnast" á leik-
sviðinu, og nú er það orðið að
veruleika í Þjóðleikhúsinu okk-
ar.
(Eftir leikskránni að dæma eru
sem sé höfundar leikritsgerðar
ævintýrsins orðnir svo margir, að
erfitt er að sjá, hver á hvað, því
að þar stendur, að Stefán Jónsson
og Klemenz Jónsson hafði búið
leikinn til flutnings með hliðsjón af
leikriti Margarete Kaiser og kvik-
mynd Walt Disneys. En ég held að
þessir ágætu menn hefðu heldur
átt að velja þann kostinn að
byggja á frumgerðinni einni,
Grimmsævintýrinu, þannig hefði
betur nýtzt bókmenntasmekkur
hins ágæta rithöfundar og útsjónar
semi og kunnátta leikstjórans).
En hvað sem því líður, er svið-
setning Mjallhvítar í Þjóðleikhús-
inu í flestu tilliti með miklum
ágætum, og engir kunna betur að
meta það verk en þeir, sem leik-
urinn er fyrst og fremst ætlaður,
yngstu leikhúsgestirnir. Og hin-
um eldri, þeim sem að sýning-
unni standa, leikendunum á svið-
inu og eldra fólkinu í salnum,
hlýnar um hjartarætur vegna þess
út af fyrir sig, hversu börnin
njóta sýningarinnar innilega. Allt
frá því aö tjaldið er dregið frá,
er þau hrífast um leið og mjöllin
sáldrast til jarðar og góða drotln-
ingin birtist, og til leiksloka er
Mjallbvít fær prinsinn sinn og allt
fer ve . Þá er þungu fargi létt af
mörgu litlu hjarta í salnum eftir
ýmsar raunir, sem á undan eru
gengnar.
Ef dæma á eftir því, hvernig
Bryndís Schram sýnir okkur Mjall
hvít, má hún vei við una frum-
raun sína sem leikkona, framkoma
hennar öll var með slíkum æsku-
þokka, að alveg gleymist það, sem
maður hafði imyndað sér áður,
að yngri leikkonu hlyti að þurfa í
þetta hlutverk. Vitaskuld hjálpar
ekki lítið til hreyfingamýkt dans-
meyjarinnar og smáfríðleiki and-
litsins. Röddin er lagleg til söngs,
en lýtti nokkuð, sem er auðvelt
að ráða bót á, að hljómsveitin yf-
irgnæfði mjög röddina, sem er lít-
il. Melra að segja lék hljómsveit
in það sterkt, að ekki heyrðist
nándar nógu vel söngur annari’a
sem rnddmeiri eru. Ekkert ætti að
vera auðveldara en að hljómsveit
in lægi talsvert öldurnar þar :sém
þess gerist’þörf. En að öðru leytl
ber hljómsveitarstjóranum Cari
Billich lof fyrir tónlistina í leikn-
um, sem er að einhverju meira
frá honum runnin en stjórn og
flutningur eingöngu. Lagvísi hans
og smekkur bregðast ekki
Drottninguna stjúpu Mjallhvít-
ar leikur Helga Valtýsdóttir með
framúrskarandi tilþrifum, hún
bregður sér úr einu gervi í annað
svo furðuleg hamskipti má kalla.
Nína Sveinsdóttir í hlutverki Matt
hildar hirðjómfrúar bregður
skemmtilega á leik eins og henni
er lagið. Baldvin Halldórsson og
Brynja Benediktsdóttir eru býsna
skeinmtileg sem hérinn og íkorn-
inn. Þá er komið að dvergunum
sjö, sem mesta kátínuna vekja.
Allir eru þeir spaugilegir hver á
sinn hátt. En af þeim ber þó sá
sem vitið hefur fyrir þeim og gæt-
ir þess í hvívetna, að allir geri j
skyldu sína, sá góði Klókur, og1
það er Árni Tryggvason. Hann hef-
ur oft í mörg horn að líta og ekki
ætíð leikur að fá kergjuna úr t
Treg (Valdimar Helgason) eða I
halda Þreytt (Lárus Ingólfsson)
vakandi. Þreyttur þarf ekki að
hafa fyrir því að segja neitt til
að vekja aðdáun, slíkur dvergur
er hann í hátt, hvernig sem á
hann er litið og sísyfjaður. Sam-
æfing dverganna er líklega þaul-
unnasta verkið í hinni vönduðr
og gerhugsuðu leikstjórn Klemenz
Jónssonar. Leikendur eru fleiri
en hér verða taldir, en ekki er
hægt að ganga frarn hjá Bessa
Bjarnasyni, sem rækir siðameist-
araembættið af skyldurækni, sem
stundum er erfiðleikum bundið,
ef enginn er nærri til að berja í
bakið á honum’ þegar hann stam-
ar sem mest o§ allt stendur fast,
en það þarf ekki nema eitt smá-
högg til að stíflan hrökkvi út og
Ágústin geti gefið sína*- fyrirskip-
anir svo allt fari fram eftir rétt-
um síðum. Bessi er margslunginn
og stundum grátbroslegur sem
siðameistari við hirðina
Mikið lof á Klemenz skilið fyrir
sína útsjónarsömu leikstjórn og síð
ast, en ekki sízt ber að nefna Gunn
ar Bjarnason, því að tjöldin hans
er freistandi að kalla meistara-
verk.
Gunnar Bergmann
Hérarnir og íkorninn (Baldvin Halidórsson, Anna Guðmundsdóttir, Einar
Þorbergsson og Brynja Benediktsdóttir).
Verkamanna-
félagíð Dagsbrún
Ársreikningar Dagsbrúnar fyrir 1963 liggja
frammi í skrifstofu félagsins á Lindargötu 9
AÐALFUNDUR
Dagsbrúnar verður í Iðnó sunnudaginn 1. marz
kl. 2 e.h.

ilgp
MjsHhytt (Bryndis Schram) og drottningin (Helga Valtýsdótttir)
Stjórnin
Vélstjóra
vantar á 70 lesta bát er rær með net frá Hafn-
arfirði
Upplýsingar í síma 36653
Kaupmenn - Kaupfálög
Fyrirliggjandi:
Bendlar 12 og 14 mm. Skábönd 20 litir.
Hvít teygja á 5 m. spjöldum-
Blúndur og milliverk. Þvottapokar
&r J»orva>d«soti & Co, Sieií«lvfl»‘T,ir
Grettisgötu 6 — Símar 24730 og 24478
J
3
TÍMtMN, tvnnudaginn 23. febrúar 1964