Tíminn - 25.03.1964, Síða 15

Til sölu
3ja herb. íbúð á I. hæð með
sér hita og sér inngangi. Út-
borgun um 200 þús.
Skúrbygging á eignarlóð m/
vatni, frárennsli og raf-
magni. Mætti innrétta sem
ibúð.
3ja herb. risíbúð í Kópavogi.
Útb. 150—200 þús.
Verzlunarpláss í Vesturborg-
inni.
Fokheld hæð í Austurborg-
inni, 6 herb., tvöfalt gler og
kynditæki. Sanngjarnt verð.
Húseign á eignarlóð, I. hæð,
180 ferm., efri hæð 90 ferm.
Stór bílskúr. Góð lán áhvíl-
andi.
Hús í Fossvogi á 2ja ha. erfða-
festulandi.
Einbýiishús í Silfurtúni á einni
hæð, 3 svefnherb. tvær stof-
ur, eldhús, bað, geymsla og
bílskúr. Girt og ræktuð lóð.
5 hefb. hæð við Rauðalæk, sér
inng.
5 herb. efri hæð við Skafta-
hlíð.
Ný efri hæð með öllu sér í
Kópavogi.
Hæð og ris, alls 7 herb., ásamt
verkstæðishúsi í Kópavogi.
Efri hæð og ris, tvær íbúðir,
getur verið ein 10 herb. íbúð.
5 herh. íbúð í sambýlishúsi í
Vesturbænum, endaíbúð.
3ja herb. íbúð i tvíbýlishúsi
við Hvassaleiti.
Jarðir í nærsveitum Rvíkur.
Rannveig
Þorsteinsdóitir,
hæstaréttarlögmaður
Laufásvegi 2.
Sími 19960 og 13243.
Vantar
2ja, 3ja og 4ra herb. íbúðir í
smíðum, eða nýjar. Einnig
eldri íbúðir í borginni og
Kópavogi.
Til sölus
2ja herb. íbúð við Langholts-
veg, 1. veðr. laus.
2ja herb. ný íbúð við Ásbraut.
Glæsilegar innréttingar.
3ja herb. risíbúð við Mávahlíð.
3ja herh. ný standsett liæð við
Hverfisgötu. Laus strax.
3ja herb. íbúð við Miðstræti.
Sér hitaveita.
3ja herb. risíbúð við Laugav.
Sér hitaveita.
3ja herb. góð kjallaraíbúð í
Högunum. Sér inngangur.
Sér hiti.
3ja herb. hæð við Efstasund.
Sér inngangur. Sér hiti.
4ra herb. ný og glæsileg íhúð
í háhýsi við Sólheima. Teppa
lögð. Tvennar svalir. Hag-
kvæm kjör.
4ra lierb. nýleg efri hæð við
Garðsenda. Sér inngangur.
Stórar svalir.
Steinhús við Langholtsveg. 4ra
herb. íbúð í risi, 3ja herb.
íbúð á hæð með herb. í kjall
ara. 800 ferm. lóð. 1. veðr.
laus í báðum íbúðunum.
Timburhús, járnklætt. Hæð og
ris á steyptum kjallara við
Öldugolu. Húsið er 1 3ja
herb. íbúð og 4 2ja herb.
íbúðir. Eignarlóð. Allt laust
14. maí.
Byggingarlóðir í Kópavogi.
AIMENNA
FASTEIGNASAl AM
11NDARGATÍf9 ”SÍMl_2íí50
H3ALMTYR PETURSSON
PmBéíéBkikm
Píanóleikarinn Alfreð
Brendel, lék fyrir áheyrendui
Tónlistarfélagsins í Austurbæ.i
arbjó þ. 23. marz s. 1.
Eftir að hafa hlýtt á leik
hans með Sinfóníuhljómsveit-
inni fyrir skömmu var ljóst, að
hér var á ferðinni afburða
píanóleikari, en á þessum sam-
felldu píanótónleikutn, með
margvislegu efni, sýndi lista-
maðurinn, nýja og breytilega
hlið, með hverju viðfangsefni.
C moll Fantasiu Mozarí s
ásamt Duport-tilbrigðunum lék
Brendel með svo hárfínum
hætti, að nær sannri Mozart
túlkun, verður naumast kom-
izt, án þess þó að nálgast neitt
það er heitið gæti tilbreyting
arleysi.
Sónata op. 111 eftir Beethov
en, reis mjög hátt í meðferð
listamannsins. Þessi risavaxna
sónata í sínum tveim lönga
köflum, er engin barnaleikur
í túlkun, enda lifði Brendel
sig svo inn í anda verksins, að
auðfundið var að forskriftir
höfundar eru honum helgidórn
ur.
Þrjú verk eftir Franz Liszt
leiftruðu af óskeikulli tækni,
og mjög sterkri rytma-skynjan
Wanderer-fantasía Schuberts,
hefir alloft orðið fyrir valinu
á undanförnum tónleikum, og
ber það ekki að lasta, þar se.n
hún hefir birzt hlustendum í
hinum ágætasta flutningi.
Túlkun Brendels stóð þar
engu að baki, og flutti hann
verkið með öllum þeim þokka
og töfrum, sem það býr yfir.
Eftir mjög góðar móttökyr léi
listamaðurinn Scherzo úr Es-
dúr Sónötu Beethovens op. 31
með sinni eigin hraðaákvörðun,
svo lifandi og skemmtilega, að
segja má að þar væri „Avec
húmour“ réttnefni.
Alfreð Brendel er um margt
mjög óvenjulegur píanóleikari,
og í ríkum mæli gæddur þeim
hæfileika, að vera svo að segja
á valdi þeirra verka er hann
flytur, en jafnframt svo heiðar
legur í sinni listtúlkun, að hann
skilur eftir langvarandi og sér
stæð áhrif, þeim er hlýddu.
Unnur Arnórsdóttir.
J
MINNING
Sigurpáll Sigurðsson
Þó að Sigurpáll á Steindyrum
sé fyrir nokkru horfinn til feðra
sinna, þá vil ég minnast hans með
örfáum orðum, enda þótt fyrr
hefði átt að vera.
Sigurpáll var fæddur í Sælu í
Skíðadal 9. júní 1890. Voru for-
eldrar hans Sigurður Björnsson og
Kristín Sigurðardóttir, búandi
hjón í Sælu. Lítt er mér kunn
bernska og uppvöxtur Páls, en
Páll var hann öftast nefndur í
Svarfaðardal. Um fimm ára aldur
fer hann í fóstur til Björns Björns
sonar, föðurbróður síns, og Sig-
ríðar Jónsdóttur konu hans.
Bjuggu þau þá í Göngustaðakoti
og raunar lengi síðan. Þar mun
Páll hafa dvalið fram undir tví-
tugsaldur, en þá liggur leið hans
vestur í Skagafjörð. Ræðst hann
sennilega til vistar hjá Sigurði
Þórðarsyni á Egg í Hegranesi.
Víða var Páll í vinnumennsku þar
í Skagafirði bæði áður en hann
kvæntist og eftir það. Árið 1913
þann 10. október, gekk hann að
eiga heitmey sína, Ingibjörgu
Jónsdóttui frá Hofdölum. Munu
þau hjón hafa dvalið, á nokkrum
stöðum i Skagafirði, ýmist í hús-
mennsku eða sem vinnuhjú. En
árið 1922 flytja þau til Hríseyjar
til Sigtryggs bróður Páls. Var ætl-
unin, að, Páll stundaði róðra á
báti Tryggva. En Páll þoldi illa
sjóvolkið og varð afhuga sjósókn.
Vorið eftir færa þau sig inn í
Svarfaðardal, dvelja i húsmennsku
á ýmsum stöðum þar til yorið
1932 að þau ná ábúð á jörðinni
Steindyrum. Síðar eignuðust þau
jörðina og höfðu greitt hana til
fulls, þegar þau hættu búskap.
Er þau Páll og Ingibjörg komu
SPARIÐ TIMA
0G PENINGA
Leitið til okkar

BÍIASAUNN
VIÐ VITATORG
í Steindyr, voru efnin smá, enda
áttu þau mörg börn í ómegð og
höfðu verið á stöðugum hrakningi
á undanförnum árum. En eftir að
þau fengu jarðnæði við sitt hæri,
tók. hagur þeirra að batna, þó að
veraldarauðurinn yrði aldrei mik-
ill. Þau tóku líka tryggð við býlið
og bjuggu þar nær óslitið yfir tvo
áratugi. En fyrir fáum árum fengu
þau Reimari syni sínum í hendur
jörð og bú, og býr hann þar nú.
Þeim Páli og Ingibjörgu fædd-
ust tíu börn, þrír drengir og sjö
stúlkur. Tvær stúlkurnar dóp í
frumbernsku, en hin átta eru öll
gift og eiga afkomendur. Munu
niðjar þeirra Páls og Ingibjargar,
sem á lífi eru, vera á fimmta tug,
mannvænlegt fólk og atorkusamt
það sem upp er komið.
Páll andaðist 4. október síðast
liðinn á Fjórðungssjúkrahúsinu áj
Akureyri, eftir skamma en örðugaj
legu.
Þetta eru ekki nema nokkrar út
línur í æviferli Páls. Raunar má
segja.að saga hans sé lík og fjölda
annarra alþýðumanna, bæði fyrr
og síðar Á þeim tíma, sem Páll
er að vaxa úr grasi, áttu fátækir
unglingar ekki margra kosta völ.
Vinnumennskan var þeirra at-
hvarf og valt á ýmsu um kjör og
aðbúnað. Mörg heimili voru ungu
fólki hollur skóli, sem örvaði til
þroska og framtaks, en því miður
voru það ekki öll.
Páll á Steindyrum ólst upp við
frekar kröpp kjör. Naut engrar
menntunar nema þeirrar, sem
krafizt var til fermingar, og gerist
vinnumaður þegar hann hefur
líkamsþroska til. Hann er þá svo
lánsamur að komast á gott og
myndarlegt heimili. Og þó að dvöl
in yrði ekki löng á Egg í það sinn,
þá mun hann alls hafa verið þar
4—5 ár. Þeir Sigurður bóndi og
Páll hafa vel kunnað að meta
hvor annan. Skapaðist vinátta
þeirra á milli, sem helzt ævina
alla.
Páll á Steindyrum var meðal-
maður á hæð, þéttvaxinn og
burðagóður. Hnn var vel farinn íj
andliti og bauð af sér góðan þokka'
Hann var kvikur á fæti og hreyf-
ingar allar snöggar og lifandi.
Verkmaður var hann góður og
sum vinnubrögð hans voru með
ágætum. Hann var þrifinn og
hirðusamur Hann var slyngur
fjárhirðir fóðraði búpening vel,
en var svo drjúgur á hey, að aðrir
léku það tæpast eftir Páll hafði
mikið yndi ai hestum Hann um-
gekkst þá eins og góða vini, en
kunni jafnframt að stjórna þeim.
Eg ætla að Páli hafi jafnan verið
það gleðistundir, þegar hann reið
á viljugum góðhesti, og mér virt-
ist alltaf, þegar ég sá Pál á hest-
baki, að yfir honum væri meiri
tignarleg reisn en mörgum öðrum.
Páll var að eðlisfari félagslynd-
ur og glaðsinna. En stundum
brynjaði hann sig líkast því, að
hann vildi halda öðrum í hæfi-
legri fjarlægðv En oftast réð létt-
lyndi hans. Og í hópi vina og kunn
ingja hafði hann tíðum spaugs-
yrði á vör, hló hjartanlega, kvað
vísur eða sagði gamansögur. Orð-
tök hans voru oft skringileg, en
gátu, ef því var að skipta, hitt
óþægilega í mark.
Skaphöfn Páls var stórbrotin og
höfðingleg. Gestrisni var honum í
blóð borin og skar hann því ekki
við neglur sér það, sem öðrum
var veitt. Ekki var Páll ætíð mjúk
máll. En ég ætla þó, að nokkuð
hafi hann verið viðkvæmur og
blíðlyndur. Kom það gerla í l.jós í
sambúð hans við barnabörnin.
Hann var þeim ástríkur afi. Hann
tók þau á kné sér, kvað fyrir þau
vísur og kvæði,, sem hann kunni
mikið af, og las þeim sögur, enda
voru þau afar hænd að honum.
Annars hélt Páll þeim foma sið
að lesa á hverjum vetri upphátt
ýmsar bækur fyrir heimiisfólkið.
Páll var enginn umbrotamaður
i búskap eða uppbyggingu. En
hann greiddi hverjum sitt, brást
ekki loforðum sínum, var fús að
gera öðrum greiða og ól upp stór-
an hóp mannvænlegra barna. Og
með uppeldi þeirra hafa Stein-
dyrahjónin skilað þjóðfélaginu
miklu starfi og gefið því dýrmæt-
an fjársjóð.
Eg þakka þér Páll, fyrir ánægju
lega og góða sambúð. Við bjugg-
um hlið við hlið um margra ára
skeið, aðeins snertispölur á milli
bæja okkar Oft þurfti ég að leita
til þín, og þú varst ávallt fús til
að rétta mér hjálparhönd. Aldrei
varð miskiíð á milli okkar, og þú
áttir vel þinn hlut í að svo varð.
Lifðu svo heill í landi hamingj-
unnar og láttu gæðinginn tölta
þar um ódáinsekrur með blessun
alveldisins yfir þér.
Helgi Símonarson.
Fermingargjöfin
Fyrir skömmu kom út töluvert
sérstæð bók á vegum bókaútgáf-
unnar Fróði í Reykjavík. Nefnist
hún Fermingargjöfin, og mun
frumkvöðull að bókargerðinni
vera Bræðralag, kristilegt félag
stúdenta, en séra Árelíus Níelsr
son mun hafa átt hugmynd að út-
gáfunni og hefur einnig mest að
unnið við söfnun efnis og heiman-
búnað. í formála að bókinni seg-
ir, að félag þetta hafi um nokkur
ár sent skólabörnum smárit, er
nefndist Jólakveðja, en nú væri
þetta orðið félaginu ofvaxið fjár-
hagslega. í stað þess hafi verið
horfið að því ráði að draga sam-
an efni í þessa bók í þeirri von,
að margir ástvinir fermingar-
barna muni vilja gefa þeim hana
í fermingargjöf og að fermingar-
börnin lesi hana og hugleiði efni
hennar. í bókinni eru allmargar
litmyndir gerðar af frægum mál-
ara dönskum, Carl Bloch. Efni
bókarinnar er ýmiss konar, og í
tveim meginflokkum. Fyrri flokk-
urinn er erindi og eru höfundar
þessir: Ásmundur Guðmundsson,
fyrrv. biskup, Árelíus Níelsson,
prestur, Hannes J. Magnússon,
skólastjóri, Ólafur Skúlason, prest
ur, Pétur Sigurgeirsson, prestur,
Jón Auðuns prestur og Albert
Schweitzer.
Sögurnar eru eftir Leo Tolstoj,
H. C. Andersen, Selmu Lagerlöf
Johan Lunde Anatole France,
Magnús Helgason Kennaraskóla-
stjóra. Aftast i bókinni eru nokk-
ur blöð auð til þess ætluð að
fermingarbörn geti ritað þar minn-
ingar um fermingardag' sinn og
geymt í bókinni.
Árelíus Nfelsson
Bókin er hin þekkilegasta að
allri ytri gerð, band vandað og
fallegt, prentun og pappír í bezta
lagi, og litmynd af fermingarat-
höfn á kápu.
Um efnið er það að segja, að
vel er valið, enda ágætismenn
innlendir og snillingar erlendir á
höfundaskránni. Hefur margt ver
ið verr til fundið í bókaútgáfu síð
ustu ára en þessi bók, og sé litið
til fermingargjafanna, sem mjög
hafa færzt í óhóf á síðari árum,
sómir sér vel meðal þeirra, og er
vafasamt, að unnt sé að fá ung-
lingum betra veganesti í hendur.
Þessi bók ætti því að verða eign
sem flestra fermingarbarna. Þeim,
sem átt hafa hlut að útgáfu bók-
arinnar, ber að færa góðar þakk-
ir. — AK.
‘iflMINN, mlðvlkudaslnn 25. marz 1964
15