Tíminn - 11.04.1964, Blaðsíða 3

Hector Newman, sem selur pylsur í bænum Middelton í Mið-
Englandi, er líklega eini borgari þeirrar skítugu iðnaðarborgar,
sem fann til raunverulegrar gleði, þegar brezka nýlendan Kenya
í Afríku fékk sjálfstæði nýlega. Og hann befur líka ástæðu til
þess:
— Eg hef svarið, að ég skyldi aldrei framar stíga fæti á land
í Afríku“, segir hann, — „en nú hef ég breytt um skoðun. Nú
ætla ég til baka þangað og hjálpa til við að byggja upp hina
nýju Afríku.“
Þar til fyrir fjórum árum,
var Newman embættismaður
brezku stjórnarinnar í Kenya
og átti glæsilega framtíð fyrir
sér, auk þess ,sem hann átti all
væna bankabók. En í dag á
hann rétt til hnífs og skeið-
ar. Orsökin er sú, að hann gerði
mikla skyssu — að annarra
áliti. Hann keypti sér konu fyr-
ir 6000 kr. íslenzkar!
Það kostaði hann stöðuna,
hina glæsilegu framtíð og allar
eignir hans. En hann á enn þá
konuna, sem hann varð sér úti
um fyrir sex árum. .
Angelína heitir hún, og saga
hennar og Hectors er saga
manns og konu, sem berjast fyr
ir ást sína gegn fordómum og
hefðum. Angelína er nefnilega
svört og er af Kipsigi-ættbálkn-
um, einum stoltasta ættbálki
Kenya.
Hector Newman starfaði fyr
ir brezku yfirvöldin í Kenya,
og fólst starf hans í því, að
hjálpa hinum innfæddu við að
auka framleiðnina í landbún-
aðinum þannig, að arðurinn
yrði meiri. Hann var mikils
metinn og fékk há laun. Hann
hafði svarta þjóna til þess að
matreiða, og afrískt þjónustu-
fólk tók til í stóra húsinu, sem
hann bjó einn í.
Svo var það einn dag, þegar
hann ók gegnum skóginn í Lem
bus-héraðinu, að hann sá Ang-
elínu. Hún var svört eins og
íbenholt og fögur sem gyðja.
Hann stöðvaði bílinn og horfði
á hana, meðan hún stakk kabal-
as (vatnsílát) niður í fljótið og
lyfti því síðan upp á axlir sér.
Hún var nakin niður í beltis-
stað og hann fylgdi henni með
augunum þegar hún gekk eftir
gangstígnum.
Hann hafði séð þúsundir afr.
ískra stúlkna áður, en þær
höfðu ekki haft nein sérstök
áhrif á hann. En nú fannst hon
um hann verða að kynnast þess
ari stúlku betur.
— Jamge! — hrópaði hann
til hennar.
Þetta var eitt af þeim fáu
orðum í mállýzku héraðsins,
sem hann kunni, og það þýddi
„komdu sæl“. Stúlkan sneri sér
við og brosti til hans, en hélt
síðan áfram göngunni.
Hector Newman gat ekki
hætt að hugsa um hana. Hvað
eftir annað kom hann til baka
til staðarins, þar sem hann sá
hana fyrst, og þar hitti hann
hana aftur. Og að lokum varð
honum Ijóst, að hann var ást
fanginn af henni og vildi kvæn
ast henni.
En vandamálin hrúguðust
upp. Hann vissi, að hjónaband
brezks embættismanns og
svartrar stúlku, var óhugsandi
Hann hafði verið það lengi í
Afríku að hann vissi, að hann
gæti haft mök við svarta stúlku
en aldrei kvænzt henni.
En svo tók hann sína ákvörð
un. Ef hann gæti ekki kvænzt
henni á venjulegan hátt, þá
skyldu þau ganga í hjónaband
samkvæmí venjum ættbálks
hennar Og hjá Kipsigi-ættbálkn-
um urðu karlmennirnir að
kaupa sér eiginkonur. Venju-
lega eru nautgripir látnir í
skiptum fyrir stúlkur, en þó
má í neyð nota sauðfé.
Hector átti hvorki nautgripi
né sauðfé. En hann átti pen-
inga. Svo hann heimsótti móð
ur Angelínu, sem bjó í kofa,
gerðum úr leir og pálmablöð-
um, og samdi við hana um
kaupin. Móðirin tók 6.000 kr.
fyrir stúlkuna og Angelína og
Hector voru „löglega" gift.
Angelína bjó áfram-hjá móð
ur sinni í leirkofanum eftir
„brúðkaupið", og á hverri
nóttu læddist Hector út úr íbúð
sinni og þeimsótti eiginkonu
sína, en sambandi þeirra var
haldið stranglega leyndu.
Þegar Hector seinna var
flutttur til annars þorps langt
í burtu tók hann Angelínu með
sér sem þjónustustúlku.
Bráðlega fór Angelína að
fæða börn og varð þá öllu erf-
iðara að halda „hjónabandinu"
leyndu, en það tókst þó. En
Angelína krafðist þess, að fá
að fæða börn sín í kofa móð
ur sinnar og þótti mönnum
furðulegt, að þjónustustúlku
skyldi leyft að fara svo langa
leið í þeim tilgangi. Jafnframt
var mikið talað um hver væri
faðir múlatta-drengjanna
tveggja.
Ekki er 'gott að vita hversu
lengi þau hefðu getað haldið
sambandi sínu leyndu, ef ó-
væntur atburður hefði ekki
gert strik í reikninginn. Móð-
ir Hectors í Englandi varð
alvarlega veik og bað son sinn
um að koma heim. Hector á
kvað því að segja yfirmönnum
sínum sannleika málsins.
Fjórum dögum seinna fékk
hann bréf. Þrátt fyrir trygga
herþjónustu, fjölda viður
kenninga vegna hreystilegrar
framgöngu í lögregluliði Kenya
og mjög gott starf, sem land-
búnaðarsérfræðingur, bað
brezka nýlendustjórnin hann
um að segja af sér. Hann gat
ekkert annað gert. Áður en
Hector flaug til Englands, lagði
hann fram lausnarbeiðni sína.
Og þegar hann kom seinna aft
ur til Kenya var hann atvinnu-
og húsnæðislaus. Það kostaði
hann um 40.000 kr. að fara
með fjölskylduna til Englands
en hann vildi, heldur reyna gæf
una í Afríku. Hann reyndi
að fá atvinnu og húsnæði um
þvert og endilangt Kenya, en
enginn vildi hafa neitt að
gera með hvítan mann, sem
kvæntur var negrastúlku. Og
brátt hurfu síðustu peningarn-
ir.
Hector varð sér úti um vöru
Og þannlg lítur fjölskyldan út I dag.
bíl og ók síðan með fjölskyld-
unnni gegnum Tanganyika, Ug
anda og Kenya sem farandljós
myndari og notaði bílinn bæði
sem heimili og myrkvunarher-
bergi. Varð þeim vei ágengt,
því að Afríkumenn í afskekkt-
um hérúðum höfðu aldrei séð
sjálfa sig á mynd. Seinna
fékk hann starf sem ljósmynd-
ari í Nairobi, en vegna hjóna-
bandsins fékk hann hvergi hús
næði og varð að búa í einu
versta fátækrahverfi borgar-
innnar. Hector og Angelína
þorðu aldrei að láta sjá sig
saman á götum úti, því að ung-
ir „töffgæjar" fengu enga betri
skemmtun, en að berja „blönd-
.juð. pör!‘,, ef í þau náðist
Verst varð það þó, þegar
i elzti sonur þeirra fékk löm-
unarveikina. Ekkert sjúkra-
hús hvítra manna vildi taka
við honum, og eftir langa leit
tókst foreldrunum að koma
barninu á sjúkrahús fyrir Asíu
búa og Iá drengurinn þar í sex
vikur. En hjálpin barst svo
seint, að hann er mátttlaus í
öðrum fætinum enn í dag.
Það kostaði þau mikið erf
iði að safna saman nægilegu
fé til þess að geta komizt til
Englands, en það tókst að lok-
um. Og nú lofaði Hector sinni
fögru Angelinu því, að öllu
kynþáttamisrétti skyldi lokið.
En það fór á aðra leið.
Þegar þau fóru að leita sér
að íbúð rákust þau á múr for-
dómannna. Um leið og hús-
eigendurnir sáu Angelínu
sögðu þeir, að því miður væri
íbúðin þegar leigð. En loks
fundu þau hverfi í Cheetham
Hill, rétt hjá Manchester, þar
sem engum þótti vansæmandi
að sjá hvítan mann og svarta
konu ganga saman á götunni
Nokkru seinna fluttu þau tii
Middleton og þar vinnur Hect
or fyrir þeim með því að selja
pylsur.
Angelína talar enn þá ein
ungis Swahili og það þykir
henni æitt, því að hún fær oft
heimboð frá hvítum fjölskyld
um. en afsakar sig alltaf vegna
kunnáttuleysis sins í ensku
Og hún getur heldur aldrei
vanizt heimili hvíta manns
ins. Hún er t d hrædd við
peningakassana í verzlununum
og hun hefui ekki neinn skiln
ing á verðmæti peninganna
Og gasvélar, ryksugur og strau
iárn eru i hennar augum eins
konar 'galdratæki.
En -erst af öllu er kuld
inn. — „Á veturna skelf ég
af kulda dag og nótt í marga
Framhalo á 13 síðu
¥AHTAR
12—13 ára unglingstelpu 1
sumar til snúninga og við
afgreiðslu í smáverzlun úti
á landi. — Upplýsingar í
síma 41171.
RYÐVORN
Gransásvep 18, sími 19945
RvSverium bílana meS
Tectyl
‘ikoSum op stillum bílans
fliótt oq vel
BILASKOÐUN
Skúlagötu 32. Simi 13-100
T rýlofunarhringar
K!.;o' atgreiðsia
Sen-ium gegn póst-
k.röfu
GUOM oORSTEINSSON
gullsmiSuí
Bankastræti 12
Heimkeyrður pússningar-
sandur og vikursandur
sigtaðureð^ a ósigtaður við
liúsdvrriar eða kominn upp
á hvaða hæð sem er eftir
óskum kaupenda
Sandsalan við Elliðavog s.f.
Sími 41920.
■ss^me^ k> ilsaaflUa
rairgmggEBSgl
Hergþönigötii
Sfmar 190S2, 20010
Hetui avatn r.n íölu aitai teg
índir blfreiða
Tökuro bifreiðn i umbbðssðlu
Oniagasts hiónustan

bílasalQ
GUÐMUNDAR
Bergþórugötu 3 Símar 19032, 20010.
T í M I N N, laugardagur 11. apríl 1964.
3