Alþýðublaðið - 10.02.1952, Qupperneq 5

Athyglisverð skoðanakönn
un meðai skólafólks
ritinu „Menntamál“ segir
ritstjórinn, Ármann Hall-
dórsson, frá athyglisverðri
skoðanakönnun í gagnfræða
skólunum í Reykjavík. Fer
frásögn hans hér á eftir:
SÍÐAST LIÐINN VETUR
efndi ég til dálítillar skoðana-
könnunar í 2. bekkjardeildum
gagnfræðaskó’anna í Reykja-
vík. Aðaltilgangur hennar var
sá að gá svolitla bendingu um
það, í hvaða átt hugur nemend
anna stefndi varðandi breyt-
ingar á námstilhögun, og hvar
skórinn kreppti einkum, eins
og nú er háttað skó’.astarfi. Á
döfinni var að stofna til auk-
ins verknáms í gagnfræðaskól
tinum. Og þar sem lítil reynsla
var fengin af slíkri namstilhög
un, fannst mér ekki úr vegi að
kynna mér hug nemendanna í
þeim efnum og hafa vilja þeirra
til hliðsjónar við fyrstu til-
raunina til að skipa þessum
málum.
Ýmsir góðir kunningjar
mínir töldu mig lítinn ávinn-
ing mundu hafa af að- leita
slíkrar véfréttar. Á svörum
unglinga væri lítið mark tak-
andi. Að skoðanakönnun lok,-
inni þóttu mér þó svörin harla
athyglisverð, og þar eð ég hafði
ekki í höndum aðrar leiðbein-
íngar, sem mér þóttu mark-
verðari, studdist ég mjög við
þau við samningu tillagna um
fyrirkomulag verknámsdeildar-
innar. Raunin varð sú, að áætl
anir, sem gerðar voru á þess-
tim grundvelli, t. d. um aðsókn,
val námsgreina o. fl„ reyndust
mjög haldgóðar.
Verður hér á eftir skýrt frá
helztu svörum við nokkrum
spurningunum.
Þegar spurningarnar voru
lagðar fyrir, var það brýnt
vandlega fyrir nemendunum,
að ekki væri til annars ætlazt
en þeir segðu satt og rétt frá
áliti sínu, þeir þóknuðust
hvorki mér né öðrum með einu
svari fremur öðru. Og til þess
að engin eftirkaup væri að ótt
ast, lét ég þá ekki rita nöfn
sín á blöðin.
Viðstaddir reyndust 526 af
580 nemendum 2. bekkjar
deilda, þegar spurningarnar
voru lagðar fyrir.
1. spurning.
Mundir þú vera í skóla, ef
það væri ekki skylda?
Svör: Já svörðu 453 eða rúm
lega 86%, nei svöruðu 37 eða
rúmlega 7%, óákveðið eða ekki
36 eða tæplega 7%.
2. spurning.
Viltu vera í skóla næsta
vetur?
Svör: Já svöruðu 440 eða
83,65%, nei svöruðu 48, aðrir
óákveðið eða ekki.
3. spurning.
Þessi spurning var tvíþætt.
Spurt var: a) Telur þú þér
gagnlegt að læra (tiltekna
námsgrein)? b) Finnst þér gam
an að því (þ. e. að læra þessa
tilteknu námsgrein)?
Svör: (Hér er aðeins skýrt
frá jákvæðum svörum.)
Gagnl. Gaman
ísl. málfræði
ísl. stafsetn.
ísl. bókl. (text.) 447
ísl. orðaskýr.
Reikningur
Skrift
Kristin fræði 423 326
Landafr. íslands 510 449
Landafr. annarra
landa 427 355
Dýrafræði 454 353
Grasafræði 331 161
Mannkynssaga 390 372
Islandssaga 442 372
Danska 434 186
Leikfimi 487 437
Sund 500 433
Söngur 237 243
Teiknun 362 358
Handavnna 500 ■160
Matreiðs’a 368 %93
Enska 430 375
499 256
508 324
447 419
434 282
501 368
464 334
Svörin varðandi matreiðslu
og ensku hafa dáiitla sérstöðu.
Matreiðslu lærðu yfirieitt ekki
nema stúlkurnar, enda eru
jákvæð svör þeirra i yfirgnæf
andi meirihluta, 239 af 259
tö’.du hana gagnlega og 203
kváðust hafa gaman af henni.
Nokkurar deildir lærðu ekki
ensku, og svöruðu þær yfirleitt
ekki spurningunni, svo að já-
kvæð svör eru tiltölulega fleiri
en kemur fram hér að framan.
4. spurning.
Kvíðirðu fyrir prófum?
(Greinarmunur skyldi gerð-
ur á því, hvort þau kviðu mik-
ið fyrir, dálítið eða ekki neitt).
Svör: 146 kváðust kvíða mik
ið, 267 dálítið, en 110 ékkert.
I svörunum kom fram mikill
munur á afstöðu stúlkna og
pilta. 117 stúlkur kviðu mikið
fyrir, en ekki nema 29 piltar,
aftur voru þeir heldur fleiri í
miðflokknum eða 142 á móti
125, hins vegar voru þeir að
miklu leyti einir um kvíða-
leysið eða 94 á móti 16.
V. spurning varðaði það,
hvaða verklegar greinar nem-
endurnir kysu helzt þeirra
greina, sem þau lærðu lítið
eða ekki í skóla. Var vélritun
þar langhæst í flokki bæði með
al stúlkna og pilta. Að öðru
leyti kusu stúlkur helzt út-
saum, en piltar tréskurð og
gerð eðlisfræðitækja.
Ég sé ekki ástæðu til að
rekja svörin nánar. Af þeim er
vafalaust hægt að draga ýms-
ar ályktanir, en ég mun að
mestu leyti leiða það hjá mér
að þessu sinni. Þó get ég ekki
stillt mig um að benda á ým-
islegt, sem þau virðast gefa
vísbendingar um.
Því er stundum haldið all-
harkalega fram, að skólaskyld
an sé hið mesta nauðungar-
ákvæði. Eftir svörunum að
dæma mundu langflestir ung-
lingar í Revkjavík sækja skól
ana, þótt um enga skólaskyldu
væri að ræða, og þeir gera það.
þar sem milli 80 og 90%. 16
ára unglinga sækja nú 3. bekk
gagnfræðaskólanna. þótt það
sé engin sky’da. Það eru því
einhver önnur öfl að verki,
sem knýja ung’ingana í skól-
ana í flestum tilfellum.
Mikið er rætt um skóla’eiða.
Og skal ég sízt bera brigður
á, að hann geri um of vart við
sig. Hins vegar gefa svörin til-
efni til að ætla, að við margt
sé fengist í skólunum, sem
nemendurnir hafa ánægju af,
og sérstaklega við margt, sem
þeir telja sér gagn’.egt að
nema.
Ekki get ég varizt þeirri til-
hugsun að þykja dálítið ískyggi
legt, hvílíkt kvíðaefni prófin
virðast nemendunum. Kvíði
I og uggur eru lamandi kennd-
F H A-fry
RAFHA - Raftœkjaverksmiðjan í Hafnarfirði hefur á-
kveðið að setja á stofn t r y g g i n g a s t a r f s e m i
fyrir eigendur
Starfserni þessi verður í því fólgin, að eigendur RAFHA-tækja eíga þess
kost fyrir mjög vægt gjald áriega, aðeins 50 krónur á ári, að fá eftirlit- og;
viðgerðir á öllum nefndum tækjum frá verksmiðjunni. Samkvæmt trygg-;
ingunni verður séð um viðgerð á þeim og viðhald þeirra á eftirfarandi hátt:.
1. Ef tæki bilar gerir eigandi RAFHA viðvart, annað hvort að-
alskrifstofunni í Hafnarfirði eða afgreiðslunni í Reykjavík, sem
sendir þá sérfróðan mann til þess að athuga tækið og ganga úr
skugga um, hvað að því sé.
2. Sé um smávægilega bilun að ræða, þannig að ekkert efni íari'til
viðgerðarinnar, greiðir eigandi tækisins ekkert fyrir viðgerðina
eða aðstoðina.
3. Ef efnis er þörf og hægt er að framfcvæma viðgerðina á staðn-
um, greiðir eigandi tækisins aðeins efnið samkvæmt sérstökum
verðlista verksmiðjunnar, en ekfcert fyrir athugun eða vinnu.
4. Þurfi að taka tækið í verksmiðjuna til viðgerðar, greiðir yig-
andi viðgerðarkostnað í verksmiðjunni samkvæmt reikningi, en
athugun tækisins svo og flutningur til og frá verksmiðjunni
greiðist með tryggingargj aldinu/'"
Gert er ráð fyrir, að raftækj'atryggin gin geti tekið til starfa frá og með 1.
marz næstkomandi.
Þeir, sem óska að gerast tryggingahafar, eiga að tilkynna þátttöku sína í
afgreiðslu RAFHA, Hafnarstræti 18, Reykjavík, sími 80322, kl. 2—6 alla
daga nema laugardaga, og í aðalskrifstofu verksmiðjunnar 1 Hafnarfirði,
sími 9022.
Árstryggingr^ialdið er kr. 50,00. — Þeir, sem tilkynna þáttöku sína, fá
tryggingaskírteini sent fyrir 1. marz.
Gert er ráð fyrir, að þetta' tryggingafyrirkomulag nái fyrst um sinn til
Reykjavík, Hafnarfjarðar og . nágrennis.
" * 3'
EB E5
afnarfii
*»
v
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
S :
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s

ER sameinuðu þjóðirnar sam
■þykkíu að stofna hið nýja kon
ungsríki Libýu í Norður-Af-
ríku, sem fékk sjálfstæði undir
Iariss konungi 1. í desember,
var vitað, að efnahagur lands-
ins stóð mjög vö’tum fótum.
Þegar í upphafi var ákveðið að
sameinuu þjóðirnar skyldu
gera allt sem í þeirra valdi
stæði til að koma fótunum und
ir hinn ótrygga efnahag -lands-
manna og skapa landinu trygg
ari afkomu.
Undanfarið hafa sérfræðing
ar frá FAO — matvæla- og
landbúnaðarstofnun samein-
ir og sízt fallnar til að efla lífs-
orku og þrótt. Tel ég fulla
ástæðu til, að íslenzkir skólar
svipuðust um eftir einhverj-
um miður uggvænlegum að-
ferðum til þess að rannsáka
starfsárangur sinn en'nú tíðk-
ast.
Að öðru leyti læt ég góðfús-
an lesanda um að draga álykt-
anir af þessari lítilfjörlegu at-
hugun á viðhorfi unglinganna
til skólastarfsins.
uðu þjóðanna — ferðast um
Libýu, þeir hafa ekið hundruð
kí’ómetra um eyðimerkurnar,
rætt við smábændur og hirð-
ingja, döðluræktendur og úlf-
aldareka og hina mörgu fjár-
hírða. Þeir hafa gert sér glögga
grein fyrir þeim vandamálum, |
sem Libýa á við að etja og !
einmitt um þessar mundir eru j
skýrslur þeirra að berast að- j
alstöðvum FAO í Róm.
Það lítur út fyrir að FAO i
geti veitt ráð og aðstoð á svo |
að segja öllum hugsanlegum j
sviðum í Libyu — allt frá því;
hvernig hægt er að fá fátæka
bændur til að hætta við að
kaupa silfurarmbönd til kvenna
sinr.a, en nota peningana í þess
stað til „nytsamra hluta“, til
vandans við að selja appelsín-
ur Libýu með sem hagstæð-
ustum kjörum á heimsmarkað
inum.
EKKI TÍMI TIL AÐ BÍÐA
AÐ TRÉÐ VAXI.
í Libýu eru tré og ávextir
þeirra dýrmæt eign. Trén eru
svo fá, að þau eru orðin að
dýrgripum. Tíðum eiga marg-
ar fjölskyldur sama tréð. Sér-
fræðingur FAO í ávaxtatrjám
varð þess vegna mjög undr-
andi, er hann komst að því,
að enginn gerði sér hina
minnstu fyrirhöfn til að auka
trjágróðurinn í Líbýu. Margir
staðir í landinu eru vel falln-
ir til ræktunar ávaxta, en eng-
inn reynir neitt til þess. Sér-.
fræðingurinn komst að þeirri
niðurstöðu. að kæruleysi þetta
stæði í sambandi við hugmynd
ir Arabanna urn peninga og
verðmæti þeirra. Arabarnir
þekkja beinlínis ekki hugmynd
ina um fjárfestingu. Þeir verða
að fá eitthvað skjótlega fyrir
peninga sína og geta ekki beð
ið þar til tré hefur vaxið upp
og ber ávexti.
Nú hefur FAO hafið stór-
felldan áróður fyrir aukinni
trjárækt. Líbýa á að verða
sjálfri sér nóg um timbur og
ávextirnir eiga að afla erlends
gjaldeyris. í ráði er að rækta
olíuvið, döðlupá’ma, möndlu-
tré, appelsínur og gullepli. Og
Framh. á 7. siðu.
AB 5