Alþýðublaðið - 19.02.1952, Qupperneq 7

s
V
s
S-
s
s
s
s
s
s
s-
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
V
s
s
s
s
S'
s
s
s
s
s
s
s.
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
S'
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s'
s
s
s
$
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s'
s
s
s
s
s
s
s
s
AB
inn I hvert hús. $
Köid borð og
heitur veiziu-
mator.
Síld & Fiskyr.
Anrsast ailar tegA
undir raflagna.
Viðhald rafíagna.
Viðgerðir á heimilis-
tækjum og óðrum
rafvélum.
Raf tæk j a vinnustof a
Siguroddur Magnússon ^
Urðarstíg 10. ^
Sími 80729 ^
__ ^
Ora-viðgerðir. j
Fljót og góð afgreiðsla.^
GUÐL. GÍSLASGN, ^
Laugavegi 63, ^
______S
s
s
urjon
sími 81218.
Ný|a
s en di h íiast öð in
hefur afgreiðslu í Bæjar^
S
bílastöðinni í Aðalstræti
16.
Simi 1395.
M in ningarsp jöíd
dvalarheimilis aldraðra sjó
manna fást á eftirtóldum
stöðum í Reykjavík: Skrif-
stofu Sjómannadagsráðs
Grófin 1 (ga igíð inn frá
Tryggvagötu) simi 80788,
skrifstofu Sjómannafélags
Reykjavíkur, Hveffiagötu
8—10, Veiðafæraverzlunin
Verðandi, Mjólkurfélagshús
inu, Verzluninni Laugateig
ur, Laugateig 24, bókaverzl
unihni Fróði Lsifsgötu 4
tóbaksverzluninni Boston,
Laugaveg 8 og Nesbúðinni,
Nesveg 39. — í xlafnarfirði
hjá V. Long.
Minningarspjöld $
Barnaspítalasjóðs HringsinsS
eru afgreidd í Hannyrða-S
verzl. Refill, Aðalstraeti 12. S
(áður verzl. Aug. SvendS
sen), í Bókabúð Austurbæj S
ar, Laugav. 34, Holts-Apó-S
teki, Langhoitsyegi 84, S
Verzl. Álfabrekku við Suð-S
urlandsbraut og Þorsteins-S
búð, Snorrahraut 61. S
--------------------s
Minningarspjöld £
Krabbameins- í
félagsins j
fást í Verzl. Itemedía, Aust s
urstræti 6 og skriístofu s
Elliheimilisins. S
--------------------“ S
s
s
. I.s
Smurt brauð í
og snittur. J
Nestispakkar. s
Auglýsið i AB
Ódýrast og bezt. Vin
samlegast pantið með
fyrirvara.
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Sími 80340.
Smurt brquð.
Snittur.
Til í búðinni allan daginn.^
Komið og veljið eða símið.^
Síld & Fiskur. s
Guðmundur
Benjaminsson
klæðskerameistari
Snorrabraut 42.
ENSK FATAEFNI
nýkomin.
1. flokks vinna.
Sanngjarnt verð.
í AB HINN 31. JANÚAR
þ. á. birtist grein eftír Jó-
hannes GuSmundsson, er ber
fyrirsögnina ,,Verkamaðurinn
og bóndinn“. Margt er þar vel
sagt um viðhorf hina tveggja
alþýðustétta til lífsafkomu og
lífsskilyrða, en þó finnst mér
nokkurrar fákunnáttu kenna í
röksemdafærslu hans, hvað við
kemur bændum.
Eftir þeim skoðunum, er höf-
undurinn túlkar, mætti álíta,
að leikur einn væri að stunda
búskap. Hann talar m. a- um
það, að lítill vandi sé fyrir
bændur að byggja sér óbrot-
gjarnan minnisvarða með rækt-
un og mannvirkjum, þegar
skilyrðin til þess séu að miklu
I.eyti lögð upp í hendurnar á
hverjum bónda. Ummæli sem
þessi koma þeim, sem vel
þekkja aðstöðu bóndans, hálf
spánskt fyrir sjónir; og vildi
ég því mælast til þess við J.
G., að hann vildi skýra þessi
ummæli sín nánar.
Veit ég vel, að viss hópur
manna hefur stimplað íslenzka
bændastétt styrkþega og öl-
musulýð og gyllt lífsskilyrði
þeirra, svo að ætla hefði mátt,
að íslenzkir bændur lifðu við
svipuð lífsskilyrði og erlendur
aðall fyrri tíma, eða þá líkt og
heildsa'.astéttin íslenzka á því
herrans ári 1951, eftir að verð-
lagsákvæði voru afnumin.
Eg held í raun og sannleika,
að íslenzkur landbúnaður sé
vel þess virði, að rétt væri og
hollt að gefa þjóðinni í heild
meiri innsýn í starfssögu, sveita
fólksins og lífsafkomu þess.
Væri starfi þeirra ýmsu ráðu-
nauta og fræðinga, er nu safna
ístru í góðu hægindi í þjónustu
landbúnaðayins, betur varið
með því móti. Þá myndi, það
kánnski verða alþjóð heyrin-
kunnugt, að ungmennum er ó-
kleift með öllu að setja saman
bú í sveit af þeirri einföldu á-
stæðu, að allar dyr eru lokaðar
um lánsfjáröflun til kaupa á
bústofni, og því verður það
hlutskipti ungu hjónanna að
flýja sveitina, þar sem þau
höfðu þráð að eiga sinn starfs-
yettvang. í stað þess bíður
þeirra braggaskúr eða hana-
bjálkaloft í kaupstaðnum sem
framtíðarheimili.
Þeir, sem líta á starf bóndans
sem ævintýri í gegn um lauf-
skóg, ættu að - staldra við þá
staðreynd, hvað hinn mildi
fólksstráumur úr sveitunum
bendir á, Ástæður eru að vísu
fleiri en ein og fleiri en tvær;
en , ein er sú, ,.sem ekki. hefux'
hvað minnst va' clið flóttamím
úr syeitunum, að s.kilyrðin yoru
þannig, að eigi var unnt að
haldast við- Stángast þau Sánn:
indi á við þær fullyrðingarj að
skilýrðin séu lögð upp í hend-
ur bændanna.
Þessi orð mín má enginn
skilja svo, að ég álíti bænclur
bera skarðan hlut frá borði af
íslenzkum alþýðustéttum; held-
ur vildi ég leitast við að sýna,
að erfiðleikar þeirra eru á
margan hátt þeir sömu og
þeirra, sem afla brauðs i sveita
sxns andlitis í kaupstöðum; en
þó má með nokkrum rétti segja,
að bændastéttin sé tvískipt:
annars vegar þeir, sem stóðu á
gömlum merg, er forfeður
þeirra höfðu skilað þeim í
hendur; hins vegar þeir, sem
ekkert eiga nema sínar erjandi
hendur og vinnuþrek; og því
mun efnalegur mismunur inn-
an bændastéttarinnar vera öllu
rneiri en meðal alþýðustétta
•bæjanna, og því hættir þeim
oft við, er guma af gósensælu
landbúnaðarins, að miða um-
mæ’i sín við.þá, sem.betur eru
settir, þótt þeir viti betur en
ummæli þeirra benda til.
Ég þekki mörg heimili í sveit
og við sjó, er heyja þrotlausa
baröttu til öflunar matvæla og
klæða. Það eru sömn áhyggj-
urnar, er þjaka húsmóðurina í
bragga höfuðborgarinnar og
húsmóðurina í da’num norður.
Ásækni skortsins er jafn vægð
ariaus á báðum stöðum. Heims-
met ísienzku ríkisstjórnarinnar
færir báðum sömu búsifjar.
Bóndinn í bragganum reynir
dag eftir dag að útvega sér at-
vinnu til öflunar brauðs; og
bóndinn í dalnum horfir með
ugg fram á veginn; innlegg
búsins hrekkur skammt til
brýnustu nauðþurfta; og að
skerða bústofninn er hið sama
og að gefast upp, flýja sveitina
og byrja leikinn á malargötum
borgarinnar.
En þessi sannindi, sem hafa
verið og eru enn, reyna ýmsir
að breiða yfir með rógi og tor-
tryggni, í því skyni einu að ala
á óvild og sundrung milli al-
þýðustétta landsins. í þjónustu
þeirra heri'a hefur sá aðili
hazlað sér völl, er Jóhannes
Guðmundsson getur um í upp-
hafi greinar sinnar. Allir ættu
að vita, hver her ávinning af
starfi rógberanna; það er afætu
lýðurinn, sem nú mótar stjórn-
arstefnu landsins, afætulýður-
inn, er hrifsar drjúgan skammt
af erfiði erjandi handa til
sjávar og svtjita. Því þurfa allir
góðir drengir innan alþýðustétt
anna að taka höndum saman
og uppræta áhrif rógberanna;
því þakka ég J. G. fyrir grein
hans og tel hana spor í þá átt,
þó.tt mér finnist nokkurs mis-
skilnings gæta í sumum atrið-
um. Vænti ég þess, að Jó-
hannes Guðmundsspn verði
einn af þeim góðu liðsmönn-
um, sem beri vinarorð á milli
bænda og verkamanna, með þau
sannindi í huga, að þar fari
meðþræður.
Sigurjón Jóhannsson.
Framh. af 4. síðu.
héðan í tilefni þéssa afmælis.
Það vita þeir og gerst. sem bezt
þekkja til, að ekki \erður svo
sögð saga Poul Reumerts,
hvorki sem manns eða lista-
manns, að frú Ömn só þar ekki
einnig minnzt.
Enn býr þessi aldni og glæsti
snillingúr að óskerti.m starfs-
kröftum, og ef til vill hefur
hann einmitt nú náð hærra í
list sinni en nokkur sinni fyrr.
Enn brennur hinn suðræni logi
í skapi hans og æðum, enn er
handtak hans heita-.a, persónu
áhrif hans sterkari en flestra
annarra. Við hátíð.thöldin í til-
eíni af fimmtíu ára leikafmæli
hans mæta fulltrúsr frá leikhús
um víða um álfun x, — meðal
annars frá frægustu leikhúsum
Frakka, en þar á sviði hefur
hann unnið svo glæsta sigra,
að honum stóð þar epin leið til
frægðar og framu. Leiklistd’'-
menn hylla þessa dagana merk
an þjóðhöfðingia og glæstan, —
hinn síunga jöfur harmleikj-
anna og trúð skxpleikjanna,
Poul Reumért, manninn, sem er
,,i egen Person et 'ælt Teater“.
Loftur Guðmundsson.
vlð bréfipjaldl
Framhald af 5. síðu.
kommúnistar í Jötni í Vest-
mannaeyjum stóðu við aðild
sína í sjómannadeilunni, sem
er að hefjast?
Að lokum er það svo kexið:
Nú hefur kexdraumur yðar,
Magnús minn, rætzt. Flutt er
inn í landið erlent kex, sem,
eftú’ verðinu að dæma, er eng-
in hjáverkavinna, Það er marg-
falt dýrara en íslenzka kexið.
En hvað stoðar að hugsa um
það? Þéi- eruð hugsjónamaður,
og ein af yðar stóru hugsjón-
um hefur verið, að koma kex-
iðnaðinum fyrir kattarnef, ef
dæma má eftir skrifum yðar.
Þér virðist hafa mikinn áhuga
á því, að svipta það fólk vinnu,
sem unnið, hefur við kexfram-
leiðslu. Ég veit, að stúlkurnar,
sem missa atvinnuna vegna
innflutmngsins á erlenda kex-
inu og öðrum iðnaðarvörum,
eru yður þakklátar fyrir af-
skipti yðar af þessum málum.
Þér minnist á A-kommún-
ista. Eitt sinn munuð þér hafa
verið í þeirra hópi. Nú gengur
þrálátur orðrómur um, að yður
(sé að verða skreipt á flokks-
i smosnug
Plcasso vill íá aS
hafa tvær íbáðir í
Paris þrátt fyrir
h ú sn æðisleysið!
PABLO PÍCAKSO, hinn
heiinsfi'ægi spánski málari,
sem lengi hefur verið búsett
ur í Frakklandi cg í seinni
tíð hefur verið mest umtal-
aður sem teiknari friðardúfu
myndarinnar fyrir komm-
únista, er kominn í stríð við
húsnæðisyfirvölílin í París.
Þau hafa nefnilega gert upp
tækar tvær íbúðh' þar í borg
inni, sem Picasso hefur leigt
og látið standa auðar mestan
hluta ársins; en sjálfur held
ur hanii sig mest suður á
Miðjarðarliafssírói’d Frakk-
lands; enda er hann vellauð
ugur maður, sagöur eiga sem
svarar 150 nil.Ujónum ís-
lenzkra króna.
Húsnæðisyfirvöldin í Par-
ís sögðu við Picasso, að íbuð
irnar yrði að taka handa hús
næðislausum. En hinn kom-
múnsstíski málari mótmælti
og er nú hirm versti. Hann
vill í þessu tilfelli ekki við-
urkenna, að alþýðuheill eigi
að ganga fyrir (ánstaklings-
þægindum.
flugbát
AMERÍSKA varnarliðinu á
Keflavíkurflugvelli hefur bætzt
ein flugvél. Er það katalína flug
bátur og sú fyrsta sim varnar
liðið hefur fengið. Katalínaflug
bátar voru mikið notaðar til eft
irlitsflugs í síðari heimsstyrjöld
og þykja þeir mjög traustir og
góðir.
línunni og að deild hins aust-
ræna alvalds á íslandi sé farin
að hugsa fyrir eftirmanni yðar
við Þjóðviljann. Vér skulum
vona, að þessi orðrómur reynist
ekki haldbetri en sigurvonir
yðar í sjómannafé’aginu hafa
reynzt.
Með alúðar kveðju.
Sæmundur Öíafsson.
Jól í Kaupmannahöfii.
Sá siður hefur nú breiðst út bæði í Vestur-Evrópu og
Norður-Ameríkuí að reista jólatré á torgum úti um
jólaleytið, eins og gert hefur verið einnig hin síðari ár hér í Reykjavík. Myndin, sem hér birt
ist, sýnir stórt og fallegt jólatré, sem var á Ráðhústorginu í Kaupmannahöfn um síðustu jól.
ABl