Alþýðublaðið - 15.03.1952, Side 6

' FramhaWssagan 47-
Agatha Christie:

atan a
Dr: Álfur
Orðbengils:
SKAKKUR RÓLL TEKINN
I HÆOINA?
Stjórnmáiaflokkar kunna
ýmiss ráð til áróðurs fyrirætlun
um sínum og stefnum. Flokks-
siðgæði sker síðan úr um það
hvaða ráðum þeir beita og telja
sér samboðin. Eitt sínn var póli
tískt siðgæði á því þroskastigi,
að flokkarnir töldu tilgangin
helga meðalið, högúðu s'ér sam
kvæmt þvi og ekki meira með j
það. Síðan hefur pólitísku f
flokkasiðgæði heldur hrakað en
hitt; svona yfirleitt væri víst ó-
hætt að segja að nú vanhelgaði
tilgangurinn meðalið, og eru þó
meðölin svona og svona. En það
er annað mál, — og þó ekki.
Eyrir skömmu itom þekktur
jöklafræðingur og prófessor
fram með tilgátu um tilfærslu
heimsskautanna. Nokkrir spá-
fuglar hafa gripið kenníngu
þessa tveim höndum sem grunnd
völl hrellingarspádóma um
heimsendi og syndaflóð. Aðrir
spáfuglar hafa kvakað betur og
tiltekið árið, jáfnvel mánuð og
dag. Trúboðar taka svo kvak
þetta sér í munn og freista áð
umvenda mannfólkinu fy-rir at-
beina þessara spádóma, — og
allir kálla visindin til vitnis. Til i
gangur þeirra er auðsær, og með
alið g'etur heldur ekki kallazt
óheppilega vaiið, þar eð dóms-
dagur hefur alltáí haft sín á-
hrif.
En þegar svon stjórnmálablöð
in fara líka að predika dómsdag
og syndaflóð vegna ofþunga
heimsskáutsísins, þá er tilgang-
urinn ekki eins auðsÉér; Nema að
næsta skrefið verði það að finna
einhvern spáaóm eða spámanns-
lega kenningu því tii stuðnings,
að þeir einir lifi af skelfingarn-
ar, sem séu skráðir meðlimir í
vissum flokki; að Nói hafi ver-
áð bóndi og framsóknarmaður
og senniiega kaupfélagsstjóri,
en Örkin sambandsskip. Þar
næst stofni svo ónefnt blað til
atkvæðagreiðslu um væntanleg
an Nóa, og gæti það orðið flokki
þeim harmabót að. eignast Nóa,
sem ekki fær forseta úr sínum
hópi. Teljum vér ekki ólíklegt,
að þeir hafi þegar hugsað sér
jnanninn; þaulreyndan skútu-
og vélbátagarp, hörkumenni af
Snæfellsnesinu. Nesna að verð-
Jéikarnir verði að lúta þar í
póUtíkinni eins og oft vill verða,
og valinn yrði einhvér, sem ekki
ikynni á kompásinnl
Jæja, við sjáum hvað setur;
hvernig íramhaidið verður . ..
Virðingarfyllst
Dr. Álfur Orðhengils.
u.ngfrúarinnar, hvað það snert-
ir. Að minnsta kosti er ekkert
meira hér áð finna.“
Elín var áð sópa anddyris-
gólfð, þegar við gfengum fram.
Poirot yrti glaðlega á hana.
Þegar hann var kominn að úti-
dyrunum, nam hann staðar og
sagði: * :
„Yðru hefur að sjálfsögðu
verið kunnugt um það, að þau
Michael Seaton flugmaður og
ungfrú Buckley voru trúlofuð?“
Hún leit undrandi á hann.
„Hvað, — þessi, sem alltaf er
verið að tala um í blÖðunurri?'‘
„Já, einmttt."
„Nei, það hafði ég ekki hug-
mynd um. Að hugsa sér. Voru
þau trúlofuð, Nick og hann?“
„Undru.n hennar var að
minnstá kosti ákaflega sann-
færandi,“ sagði ég, þegar við
komum út fyrir.
„Já; undrun hennar virtist
ekki nein uppgerð," svaraði
Poir'ot.
„Ef til vill hefur hún heldur
ekki verið nein uppgerð,11
mælti ég.
„Og bréfaböggullinn, sem
hefur legið þarna mánuðum
saman undir nærfatnaðinum?
Nei, vinur kær!“
Þú segir það, hugsaði ég.
Það eru ekki allar manneskjur
eins og Herrule Poirot. Við
erum ekki öll þannig gerð, að
við séum með nefið niðri í
öllu, jafnvel þótt þáð komi
okkur ekki nokkurn hlut við.“
Þannig hugsaði ég; en lét
það ósagt.
„Þessi' Elín,“ mælti Poirot,
„er ekki öll þar, sem hún er
séð. Mér fellur hun ekki. Það
er eitthvað í fari' hennar, sem
mér tekst ekki að henda reiður
á.‘'
Fjórtándi kafli.
GLATAÐA ERFÐASKRÁIN
Við héldum rakleitt til hjúkr
unarheimilisins.
Nick varð dálítið undrandi
yfir komu okkar.
„Það er einmitt. það,“ mælti
Poirot, þegar hann sá undrun-
arsvip hennar. „Ég er kominn
aftur eins og skrattinn úr sauð-
arléggnum. Ég ætla þá fyrst að
tilkyna yður, að ég hef komið
röð og reglu; á skjöl yðar og
viðskiptabréf. Þar er allt kom-
ið í bezta lag.“
„Ágætt. Ég geri líka ráð
fyrir, að þess hafi ekki verið
orðin vanþörf,“ svaraðí Nick og
gat ekki að sér gert að brosa.
„Eruð þér ákaflega reglusamur,
herra Poirot?“
„Spyrjið vin minn, hann
Hastings þarna.“
Ég sagði henni ýmislegt af
| sérvizku vinar míns; að hann
krefðist þess, að brauðsneið-
arnar væru allar jafn þýkkár,
og eggin, sem hann æti, • yrðu
að vera af nákvæmlega réttri
stærð og svo framvegis.
Poirot hlýddi brosandi á frá-
sögn mína.
„Hann ýkir þetta dálítið. Já,
það gerir hann; en í aðaldrátt-
um er frásögn hans sannleik-
anum samkvæm,“ mælti hann,
þegar ég þagnaði. >,Og eitt get
ég sagt yður, ungfrú: ég héf
varið miklum tíma og fyrir-
höfn í það, að reyna að fá hanri
' til þess að skipta hári sínu í
miðju, í stað þess að hafa skipt-
inguna úti í öðrum vanganum,
Þér getið ekki ímyndað yður,
hve það ruglar öllum réttum
hlutföllum í andliti hans.“
„Þá getur yðu.r eldci heldur
litizt vel á mig, herra Poirot,‘‘
svaraði Nick. „Ég skipti nefni-
lega upp frá vanganum. Hins
vegar hlý-tur yður að lítast bet-
ur á Freddie, því að ffún skipt-
ir í miðju.“
„Hann dáðist líka mjög að
henni hérna um _ kvöldið,“
mælti ég, dálítið illgirnislega.
;,Og nú fyrst veit ég ástæð-
una.“
„Léttúðarþvaðu,r,“ mablti
Poirot. „Ég er kominn hingað
áríðandi erinda. Það er þéssi
erfðaskrá yðar, ungfrú. Ég finn
hana hvergi.“
„Ekki það?“ spurði hún og
yppti brúnum. „En skiptir það
svo miklu máli? Þegar allt kem-
ur til alls, þá er ég'þó tórandi
enn. Eru erfðaskrár í raun
réttri svo mikisverðar fyrr en
viðkömandi er látinn, éða
hvað?“
„Það er nokuð til í þeséu. En
þrátt. fyrir það hef ég mikinn
áhuga á þessari erfðaskrá ýðar.
Ég hef nefnilega gert mér
ýmsar hugmyndir henni við-
víkjandi. Hugsið yður nú vel
um, ungfrú. Reynið að muna,
hvar þér létuð þetta plag'g eða
hvar þér sáuð það síðast.“
„Ég geri ekki ráð fyrir, að
ég hafi látið erfðaskrána á
neinn ákveðinn, öruggan stað,‘‘
svaraði Nick. „Slíkt væri að
rriinnsta kosti mjög ólíkt mér.
Sennilega hef ég stungið henni
ofan í einhverja kommóðu-
skúffuna.“
„Það er útilokað, að þér hafið
lagt hana í leynihólfið?“
„Hvað segið þér .... léýfii-
hólfið?“
„Elín sagði okkur, að þaði
væri leynihólf, anfiað hvort í
borðstofunni eða bókaherberg-
inu.“
,,Vitleysa.“ mælti Nick. ,.Að
minnsta kosti hef ég aldrei
heyrt þess getið. Og sagði Elín
ykkur þetta?“
„Það gerði hún. Hún kvaðst
hafa dvalizt að Höfða þegar
hún var telpa. Það var víst mat-
seljan, sem sýndi henni þetta
leynihólf.“
„Þetta er í fyrsta skipti, seni
ég heyri þess getið. Ég geri ráð
fyrir, að afi hafi hlotið að vita
um þetta. leynihólf; en hafi svo
verið, þá hefur hann að
minnsta kosti aldrei sagt mér
af því. Og samt er ég viss um,
að hann hlyti að hafa sagt mér
af því. Segið mér eitt, Poirot,
— eruð þér viss um, að Elín
hafi ekki verið að skrökva
þessu?“
„Ekki vil ég fullyrða neitt
um það; ungfrú. Mér virðist
eitthvað einkennilegt við þá
konu.‘‘
„Mér finnst ekkert einkenni-
Iegt við hana. Maðurinn henn-
ar er kjáni og strákurinn léið-
indahrotti, en það er allt í lagi
‘með Elínuj. Hún er heiðvirð og
áreiðanleg í alla staði.“
„Gáfuð þér henni leyfi til að
fara út í garðinn að horfa á
flugeldana í gærkvöldi?“
„Að Sjálfsögðu. Það er föst
venja. Hún þvær upp og tekur
til á eftir.“
,,Og samt fór hún ekki út í
garðinn í þetta skiptið.“
.,Jú; víst gerði hún það.“
„Vitið þér það -fyrir víst,
ungfrú?“
„Nei .... nei. Raunar veit
ég þáð ekki fyrir víst. Ég sagði
henni, að hún skyldi fara út og
horfa á flugéldana og hún þakk-
aði mér fyrir; og ég gerði ráð
fyrir; að hún hefði gert það.“
„Hún hélt hins vegar kyrru
fyrir inni, og fór hvergi.“
„En - það var einkennilegt.''
„Yður finnst það einkenni-
legt?“
„Já: það finnst mér sannar-
lega. Ég er viss um, að það er
GAMAN OG
y*v-*v*.
Myndamga barnanna:
Bangsi hjálpar Ljóni lœkni.
Raibúnaður í bíia
Halldórs Ólafssonar.
Raftækjaverzlun
Rauðarárstíg 20. Sími 4775.
Það var farið að dimma, þeg-
ar geitin og Bangsi lögðu af
stað, og þau voru ekki komin
langt inn í skóginn, er komið
ið var svarta myrkur. En það
gerði lítið til, því að sólskins-
krukkurnar í pokanum lýstu
þeim leiðina gegnum furu.skóg-
inn.
Ii,i
Um nóttina gisti Bangsi hjá
gömlu vitru geitinni. Hún lét
hann sofa í fallegu rúmi og
ljósið, sem hún notaði, var sól-
skinskrukka á bakka. Bangsi
sofnaði þreyttur en ánægður
um kvöldið og hugsáði um,
hvað það væri gaman að koma
heim með sólskinið.
Morguninn eftir kvaddi
Bangsi gömlu vitru geitina með
virktum og þakkaði fyrir sig.
Síðan rölti hann af stað heim-
| leiðis með byrði sína. „Það er
bezt, að ég komi fyrst til pró-
fessorsins," sagði Bangsi við
sjálfan sig. „Það er stytzt til
hans.“ . :
Hver ViII vera horsteinninn.
Japanir eru kunnir fyrir það
að láta sér lítið finnast um aauð
ann ög kom þetta einn bezt
fram á styrjaldarárunum sið-
ustu. En Japanir virðast hafa
metið líf sitt lítils frá því í önd
verðu, ef því er að skipta. Það
tíkaðist á 17 öld í Japan áð
menn létu fúslega grafa sig ]if
andi í húsagrunna er nýtt hús
var byggt. Þötti þetta ekki alllit
ill heiður «f um stórhýsi var áð
ræða. Þeir álitu að þá væri
trygging fyrir því, að húsið stæði
vel, en eins og kunnugt er eru
jarðskjólftar tíðir í Japan og
húsin sem þá tíðkuðust voru úr
tímbri óg stóðust oft ekki jaro-
skjálftana.
Sólin. vemdi þig.
Þegar Spánverjar komu fýrst
til Ameríku urðu þéir þess varir
sér til undrunar, að þeir höfðu
sama sið og kritnir menn óg
báðu fýrir þeim er hnerraði.
Þégar einhVer hnérraði hrópuðú
allir viðstaddir „Sólin verndi
þíg“.
Ólíkt athæfi.
Tvær vinkonur, -sem ekki
höfðu sézt í mörg ór; hiítust á
förnum vegi. Önnur þeifra
spurði;
„Hvernig farnast dóftur þinrii
í hjónabandinu.“
„Alveg ljómandi, litín er mjög
haming.iusöm. Hún borðar morg
unvsrð í rúminu á hverjum
morgni, kaupir föt óe hvað eina
allan daginn og er í samkvæm
ura og spilar bridge á kvöldin."
„En hváð er að frétta af
hjónabandisonar þíns?“
Ó, vesalings Pétur minn, þáð
ér nú önnur saga með hann,
hann er reglulega illa giftur.
Konan hans liggur í rúmin,u
langt fram á dag og gerír ekki
handartak í húsinu. Hún eyðir
peningum hans Páturs fnins í áð
kaupa sér föt og er svo aldrei
heima á kvöldin, þvi hún er út
um hvippinn og livappinn áð
spila bridge. Sannást að segja
er hann mjög illa giftur, því kon
an hans er gerspiHtur letingi og
mannleysa. Já, eirihver er nú
munurinn á hamhigju þeirra
systkinanna.
i tegundi
Miele Mélior
Siemens Standard
Siemeiis Rapid
Morphý Richards
Phænix Gloria
Tai Fun
K
Y
K
S
u
G
V
R
Verð frá kr. 820,00.
Merkin tryggja gæðin..
Vélá- og raftækjaverzluni’.i
Bankastræti 10. Sími 2852.
Tryggvag. 23. Sími 81279.
íTdvmrrririYrmTíiYi
Auglýsið í ÁB
- . -á - ■-v ,,<Mm
AB 6
•oMÍÓé