Alþýðublaðið - 05.04.1952, Blaðsíða 6

KÆRLEIKSKEIMILIÖ
Frúin hefur verið alveg sjoð-
vitlaus og kreisý að undanförnu
út í stelpuna í mjólkurbúðinni;
hún segist ekki geta verzlað þar
meira, því að það hangi alltaf
Keflavíkurhermenn yfir stelp-
unni, og svo iíti’ þeir svo aga-
lega frekjulega á sig í hvert
skipti, sem hún kemur inn.
Hún heldur víst að hún hafi
éitthvert sexappíl kerlingár-
hrotan, eða að hermennirnir
hafi engan smékk. En.fjanda-
korninu sem henni er eins leitt
og hún lætur. Ég veit ekki bet-
ur en það hafi alltaf veríð ég,
sem var látin sækja mjólkina
þangað til þessi stelpugæs kom
í búðina og hermennirnir fóru
að koma þangað. Þá fann frúin
upp á því, að það væri svo holl
hreyfing fyrír sig að skreppa
eftir mjólkinr^ á morgnana, og
síðan hefur hún alltaf drifið sig
þangað, og er þá oppmeikuð
eins og hún sé að fara á árshá-
tíð. Mér. síendur auðvitað á
sama, ég þarf ekki að leita að
sjönsunum í mjólkurbúðum.
Og svo hérna einn morgun-
inn, þá kemur frúin askvaðandi
fram í eldhús tíl mín, þar sem
ég er að hamast við að banka
rollukjötið í lambakjöt, og er
rneð Tknann í hendinni, og svo
uppveðruð, að hún síúð þarna á
blístri. Veiztu hvað stendur
hérna? spyr hún, rétt eins og
ég yæri ritstjóri blaðsins, nei,
ég vissi það auðvitað ekki, og
mér brá svo að ég svitnaði, er
það nú dómsdagur, hvurisér
ætla þeir að hafa hann, spurði
ég, því að ég vissi, að þeir í
Sambandinu ráða þessu með
•dómsdag eins og öðru, og ég var
að vona, að þeir ætluðu að
draga hann þangað til ég er bú-
in að fá nýju draktina mína.
Það er dómsdagur yfir þessum
bölvuðum gærum. sem gera
fósturlandinu skömm, og ekki
nóg með það, heldur öllu heið-
virðu kvenfólki, blés frúin upp
og niður í ofsanum, veiztu að
það er kvennafangelsi í Kefla-
vík? Veiztu það?
Nei, ég vissi neitt, og mér
stóð svosum á sama; það hljóta
að vera kerlingar, sem þeir
satja þar í tukthús, ég hef enga
trú á, áð þeir láti þangað sæmi-
lega næs stelpur, að minnsta
kosti ekki pinnöpps eins og
mig. Og svo fer frúin að lesa
yfir mér einhverja dómadags-
vitleysu, sem þó ekki var um
sjómsdag, heldur um einhverjar
stelpur, sem drykkju sig útúr
á vellinum, ég veit ekki út úr
hverju, ég hef oft orðið slomp-
uð þar syðra, án þess ég hafi
orðið vör við, áð ég hafi drukk
ið mig út úr einu eða öðru þar.
Ég veit ekki til þess, að neinn
hafi þurft ýfir mér að kvarta á
vellinum, segi ég, þegar frúin
er búin Iestrinum, ég veit ekki
betur en allir aðilar hafi verið
ánægðir, svo að ég tek þetta
ekki til mín. Almáttugur, segir
frúin, hcfurðu komið á völlinn
til þeirra, auðvitað, segi ég, nú
rekur hún míg, og ég var rétt
búin að missa diskinn. Ha, gap-
ir hun bara, segðu mér . . . Og
svo settist hún upþ ó borðið og
ég fór að segja henni hitt og
þetta, og hún varð svo spennt,
að hún steinglejjndi-að fá sér
fojútíslípinn. . ..
Og nú höfum við ákveðið . . .
nei, ég hef lofað henni að þegja.
Sólong . . .
Framhaldssagan 64-
Agatha Christie:~
Morðgátan á Höfða
nefndi, vakti mig tii umhugs-
unar.
„HeyrðU mig nú um háift
orð, Poirot," sagði ég. .,Þú verð
ur að géra Challenger liðcfor-
ingja að trúnaðarmanni þínum
varðandi þettá mál. Hánn verð
ur hálfþfjálaðUr af sorg. Það
er ekki drengilegt. . . “
„Þú hefur alltaf háldið fram
hans hlut, Hastings.“
„Mér fellur hann veí í geð.
Hann er traustur og dreng-
lyndur. J>ú verður að segja
honum, að þetta sé aðéins
bragð þitt.“
En Poirot gerði ekki annað
en hrista höfuðið.
„Neí, vinur mir.n. Hversu
feginn sem ég vild;. þá er mér
það ómögulegt. Eg má ekki
gera neinar undaníekningar.“ '
,,En þú ert samt þeirrar skoð
unar, að hann geti ekki verið
sékur í þessu máli.“ !
„Kemur ekki máiinu við. Eg
get ekki gert neinar undan-,
tekningar ..
„Revndu að p;era þér sorg
hans í hugarlúnd." |
,,Eg reyni öllu fremur að
gera mér í hugarlund gleði
hans, þegar hann kemst að
raun um hvernig allt er í potí- j
inn búið. ímvndaðu þér, — j
hann veit ekki annað en að ást •
mey hans sé látin, og svo kern-.
ur það skyndilega upp úr kaf-'
inu, að hún er bráðiifándi..
Gleði hans verður iakmarka-!
laus, enda verður siíkí að telj-
ast með eindæmum óvæntur og
gleðiríkur atburður."
.-,Þér verður ekki úr sporum
ekið, fremur en gömlum, s'auo-
þráum húðarklár. Ég er þess
fullviss, að sjóliðsforinginn
myndi ekki bregðast trausti
bínu.“
,,Og ekki'ér ég nú svo viss
um bað.“
„Ef hann leggur við dreng-
skap sinn, er ég viss um, að
hann bregzt ekki. Hann er
einn þeirra manna, Gem metur
heiður sinn mikils.“
„Þvi örðugra mun hann eiga
með að varðveita slíkt leynd-
armál. Það er enginn hægðar-
leikur skal ég segja þér að
varðveita leyndar:nál svo vel,
að enginn fái vitneskiu um
það. Til þess að það megi tak-
ast, verður viðkomandi að vera
gæddur miklum leikhæfileik-
um. Og hann verður að geta
logið menn fulla, miskunnar-
laust og án þass að láta
minnstu svipbrigði á sér sjá.
Hyggur þú að Challenger sjó-
Iiðsforingi sé slíkum hæfiieik-
um gæddur? Ef ráða má af þ\h,
sem þú sagðír, }>á er hann
manna ólíklegastur til þess,
vinur kær.“
„Þú ætlar þá ekki að áuð-
sýna honum það traust?“
spurði. ég.
„Ég harðneita því að tefla
því á hættu að þessi litla og
meinlausa 'tilraun mín megi
bera tilætlaðan árangur, aðsins
til þess að létta stundarharmi
af hjarta þessa sjóliðsforingja.
Á þéssari litlu tilraun minni
veltur um líf og dauða einnar
eða jafnvel fleiri persóna, vín-
uru kær. Og svo er það viður-
kennt, að sorg' og þjáning hef-
ur einstaklega þroskandi áhrif
fyrir skapgerð manna. Margir
kunnustu klerkar brezku kirkj
unnar háfa þrásinnis tekio það
fram. Já, mig minnir meira að
segja, að einn biskup ykkar
hafi látið liafa það eftir sér.“
Eg gerði ekki frekari tilraun
til að fá ákvörðun hans breytt.
Ég þóttxst sjá að lipnúm vrði
ekki hnikað.
..Ég fer ekkert að hafa fata-
skipti fyrir kvöidverðinn,“
tautaði hann. „Ég er orðinn
gamall, sorgmæddur og hrum-
ur öldungur, og get sparað mér
þá fyrirhöfn að haida mér til.
Þetta hafa nú orðið örlög mín
í. lífinu; allt sjálfstraust mitt er
farið veg allrar veraldar. Mér
hefur mistekizt og skjátlazt, ég
er brotinn og bugaður. Ég er
hræddur um, að ég eti ekki
mikið í kvöld; ég er ekki í því
skapi, að ég hafi matarlvst.
Þannig verður leikur mirm að
vera, að minnsta kosti ef vel á
að takast. En, — áður en ég
legg af stað að heiman, et ég
vitanlega nægju mína! Já, ég
held nú það, vinur kær!“
„Viltu véra svo vænn að
rét'ta mér kíninskammt“, ságði
ég, heldur dapurlega.
„Vesalingurinn, Hastings“,
mælti Poirot. „En vertu hug-
rakkur. Þetta verður allt kom
ið í bezta lag í fyrramálið“.
„Það er sennilegt. Þessi köst
standa sjaldnast lengur en sói-
arhring“, svaraði ég.
Hann skrapp fram fyrir, og
ég þykist vita, að ég hafi fall-
ið í svefn, því. að ég heyrði
hann koma inn aftur.
En þegar ég vaknáði, sat
hann við borðið og skrifaði af
kappi. Fyrir framan sig hafði
hann bögglað pappírsblað, sem
þó hafði verið slétt úr eftir
föngum. Ég þóttist sjá, að þar
væri komin skráin, sem hann
hafði gert forðum, yfir alla þá,
sem hugsanlegt var, að kæmu
til greina í sambandi við morð
tilraunirnar. Hann hafði að
vísu bögglað það blað saman
og kastað því í bréfakörfuna,
en sennilega fengið einhverjá
bakþanka og hirt blaðið aftur.
j Hann kinnkáði kolli, þegar
hann sá, að ég var vaknaður.
| „Jæja, kunningi. Ég er aftur
tekinn til við skrána, en að
þessu sinni byggjast athuganir
mínar og til gátur á allt öðrum
grundvelli. Nú skrifa ég niður
allar þær spurningar, sem mér
er mest í mun að fá svarað,
viðvíkjandi hverri einstakri
persónu fyrir sig. Sumar spurn
ingarnar standa ekki í neinu-
sambandí við málið sjálft, held
ur snerta þær ýmislegt, sem
mér leikur forvitni á að vita,
en hef ekki enn getað fengið
j svar við, og eru nokkrar spurn
ingarnar þess eðlis, að ég verð
ao svara þeim sjálfur eftir
beztu get.u“.
j „Og er þessu verki langt
komið?“ spui’ði ég.
j „Því er lokið. ILangar þig til
' að heyra það, sem ég hef skrá-
sétt? Heldurðu að þú sért orð
inn nægilega frískur til þess?‘‘
' „Já, ég er farinn að hressást
til muna“.
„Það er fyrirtak. Þá ætla ég
að befja lesturinn. Ég geri ráð
fyrir, að þér þyki sumar til-
gátur mínar og niðurstöður
dálítið hæpnar“. Hann ræskti
sig undir lesturinn:
Eiín: Hvers vegna hélt hún
kyrru fyrir inni, þegar flug-
eldunum var skotið? Því var
hún ekki vön, eins og glögg-
lega mátti sjá af undrun ung-
frúarinnar, þegar hún heyrði
frá því sagt. Hvað var það,
sem Elín hafði grun um, eða
jafnvel bjóst við, að gerast
myndi úti í garðinum? Hleypti
hún nokkrum, — ef til vill ó-
viðkomandi, — inn í húsið og
leyndi honum þar? Segir hún
satt, hvað leynihólfið snertir?
Sé það satt, að 'hún hafi séð

Myndasaga barimnna:
Bangsi og álfahjallan,
Þegar þeir Bangsi og Gutti
voru orðnir einir í klefanum,
fóru þeir að litast um og sáu
alls kyns verkfæri á veggjún-
um. „Við skulum vit'a, hvað
gerist, ef við styðjum á þessa
takka,“ sagði Gutti. „Nei, var-
aðu þig!“ hxópaði Bangsi.
„Mundu, að þú ert í álfakast-
aia.“ En Gutti þrýsti samt á
takkann .....
og áður en þeir gátu áttað
sig, íók gólfið kipp og fór að
síga allhratt niður. „Hvað er
þetta-? Hvert förum við?“ hróp-
aoi Gutti lafhræddur; en Bangs*
V3.i' halfreiður og kallaði Gutta
kjána, Sagði hann, að litlir
strakar mættu ekki vera hand-
eins og pabbi hans hefði
e.vi aagt við' hann.
Loks nam gólfið staðar. Þeir
voru staddir í þröngum og
dimmum gangi. Gutti litaðist
sneyptur um.. „Hvernig eigurn
við nú að komast upp? Hér er
enginn takki,“ tautaði hann.
Þegar þeir voru farnir að venj-
ast myrkrinu, sáu þeir þó daufa
glætu í öðrum enda gangsins
og stefndu þangað daufir í
dálkinn.
Spa.
ódýr og falleg
tækifærisgjöf.
MEDICA, verz.l
Snorx-abraut 37.
sími 5880.
N Ý J A R
Gaberdine-
dragtir
í miklu úrvali. Svörtu efn-
in komin. Saumum einnig
eftir máli.
Garðastræti 2. Sími 4578.
FBLAGSLIF:
Ferðafélag íslands
ráðgerir að fara
gc-gu og skíðaferð á
Hengil næstkomandi
suhnudag kl. 9. Ekið að Kol-
viðarhóli, gengið þaðan um
Sleggjubeinsdal, um Lamba-
hrygg inn Innstadal, en það
an upp með hvernum á
hæðsta tind Hengils1. Þá hald
ið suður Hengilinn að Ölkeld-
unum og suður fyrir Skarðs
mýrarfjall og Reykjafell í
skíðaskálann í Hveradölum.'
Farmiðar seldir á Laugard.
til kl. 4 í skrifstofunni Túil-
götu 5.
Skíðafólk.
Ferðir verða um helgina : í
alla skála skíðafélaganna-. Æf-
ingamótið verður á Kolviðar-
hóli.
Burtfarartímar: Laugard.
kl. 14 og |l8. Sunnud. kl. 9,10,
10, 13—-13,30.
Burtfararstaðir: Félagsheimili
KR Iaugard. kl. 13.45 og 17.
45. Sunnud. kl. 9.45—12.45.
Horn Hofsvallag. og Hringbr.
5 mín seinna. Amtmannstígur
1, alla auglýsta tíma. Skáta-
heimilið 10 m. seinna, Undra
land 15 m. seinna. Langholts
vegamót 20 m. seinna. Síðasta
ferð frá Skíðaskálanum á
laugardag er kl. 19.30.
Allt íþróttafólk er hvatt til
að nota ferðir skíðafélaganna.
Afgreiðsla Amtmannsti'g 1,
sími 4955.
KfHngar
sem pantað hafa dvöl í skála
félagsins í Skálafelli urn
páskana, sæki dvalarmiða i
Verzl. Áhöld milli kl. 3 og 5
n.k. laugardag.
Keflvíkingar! — Suður-
Munið kvöldvöku Kvenfélags
Keflavíkur, í kvöld, (5. apr.)
í húsi UMFK.
Stjórnin.
SkíSaferilr
á sunnudag kl. 10 óg 13,30.
Ferðaskrifstofan,
sími 1540.
AB6