Alþýðublaðið - 26.04.1952, Blaðsíða 6

‘Framhaldssagan 77 ----- Agatha Christie;
Morðgátan á Höfða
segja,“ svaraði frú Rice. „Við
vorum ef til vill ekki hrein-
skilnar hvor við aðra. En henni
var hlýtt til míh í eina tíð.“
„Segið mér eitt, herra Laza-
,rus. Þetta er hvórki stund né
' staður til falskrár hasversku
I eða hlædrægni, — en var ekki
Erekki gaman að vera fimm I eitthvað á milli ykkar ungfrú
lugur, fá pönnukökur með Nick?*1
EIN LITIL
AFMÆLLSKEÐJA.
rjóma, sætt kaffi ogeftilvill
eúkkulaði? Erekki gaman að
að vakna til nýs aðidarhelmings
Clífs síns, og allir brosa og mað
mr fer ósjáifrátt að gera sér gæl
iiir við þá tilhugsun, að liklega
vérði þetta lífsins betri helming
•ur, þóað maður viti að það sé
•toara biekking og ekkert að
marka. Og maður sezt íraman
á og ferað pciifast í nýja sokk-
Æina; líklegast komast russiskir
vísindamenn svo iángt, að g-eta
endurnýjað mann með vara-
etykkjum, og þá getur maður
orðið þúsund ára og einginn
„Nei,“ svaraði Lazarus og
hristi höfuðið. „Ég var dálítið
hrifinn af henni hérna einu
sinni. En svo, — ég veit ekki
eiginlega hvers vegha, - sleppti
ég þar öllum - tökum.“
„Já, þarna hefur maður það,“
mælti Poirot og kinkaði kolli.
,Það var hennar harmleikur. j það, að ungfrú Nick varð að
Menn urð'u hrifnir af henni —
í svip, — en slepptu- síðan öll
fræðíngs. Vitanlega hafa þaúí-
álitið, að ungfrúin væri mun
auðugfi, held-ur en raun, ber
'vithi. Þau vissu ekkert um það,
að húsið og landareignin var
\‘eðseft fyrir háum lánum.“
„Og nú,“ mælti Lazarus,
„lahgar mig mest til að vita.
hvernig þér hafið komizt að
þessu öllu saman, herra Poirot.
Hvenær komuzt þér á rétta
sporið?“
„Ó, ég skammast mín fyrir
að segja frá því. Það tók mig
svo óumræðilega langan tíma
og ótrúlega mikil heilabrot.
Það var alltaf eitthvað, sem
skörti á, að ég gæti fengið rétta
útkomu úr dæminu. Mismun-
gangast undir skurðaðgerð. j urinn á því, sem ungfrúin sagði
Hún hafði enga erfðaskrá gert. mér, og hinu, sem aðrir sögðu
„En hvað hún hlýtur að hafa
hatað mig takmarkalust,“ taut-
aði frú Rice.
„Já„ frú. Þér höfðuð það,
sem hana einmitt skorti; hæfi-
leikann til að vinna ást og
halda henni,“ sagði Poirot.
„Ég er að vísu dálítið u,tan
við mig,“ tók Challenger sjó-
liðsforingi til máls, ,,og það er
ef til vill þess vegria, að mér
hefur enn ekki tekizt a$ átta
mig á þessu með erfðaskrána."
„Ekki það? Það er líka allt
annar handleggur, en ofur auð-
skilið mál, samt sem áður. Þessi
Croftshjón hafa dvalizt hérna
að undanförnu. Og svo gerðist
Croftshjónin sjá sér þegar leik
um tökum, í stað þess að hríf-
ast enn meira við nánari kynn- 1 á borði. Þau tala svo um fyrir
ingu, og verða þá ástfangnir af henni, að hún gerir erfðaskrá
ifær rjómapönnukökur fyrrrená ■ henni. Og hún tók að leggja sína undir þeirra umsjón, bjóð-
fimm alda afmæli sinu. íhatur sitt á frú Rice, sem áður ast síðan til að koma skjalinu i
Erekki gaman að vera fimmt'hafði verið vinkona hennar. hendur réttum hlutaðeigend-
wgur, og komast að raun um, að j Þegar hun samdi erfðaskra um. Þvi næst gera þau sjalf na-
jafnvel þeir, sem hafa látið eins! sína fyrir nær ári, var henni kvæmt eftirrit af erfðaskránni, Þegar ég fór þess á leit við
og þeim væri meinilla við mann ' enn mjög hlýtt til frú Rice. En en með þeim breytingum, er hana, að hún bæði einhverja
©g gengið framhjá manni með riú hafði það allt tekið breyt- þau tel-ja sér í hag, með öðrum j vinkonu sína að koma og dvelj
mér. Og til allrar ógæfu, trúði
ég lengi vel öllu því, sem ung-
frúín sagði mér.‘‘
„Og svo var það skyndilega.
ag ég fékk eins og opinberun.
Ungfrúnni hafði að einu leyti
skjáltlazt. Hún var of ksen,
vél
- s
er eitt nauðsyn-
legasta heimilis-
tækið.
Kostar kr. 1274.
Véla. og raftækjaverzlunin
Bankastræti 10. Sími 2852.
hundshaus í fjörutíu og níu ár,
hafa bara látið svona afþvíað
þeir voru of feimnir tilað láta í
mgum." orðum, falsa erfðaskrána sér í j aat hjá sér, sendi hún henni
„Hún mundi eftir erfða- vil, — og geyma hana þannig, ! símskeyti og bað hana að koma
j skránni. Hún vissi ekki að ef svo skyldi fara, að ungfrúin þegar’ í stað, en þagði hins veg-.
ijós aðdáun sína, og ídag eru croftshjónin höfðu tekið það dæi.annað hvort við uppskurð- ar yfir því við mig, að hún
þeir alltiemu bunxr að afleggja
aíla feimni og vitna opinber-
lega að þeir elski mann. Hvern
in erþaS, sendi Valtýr þér ekki
jný stigvél? Aðminnstakosti sá ég
Jiann fyrir utan hjá Lárusi í gær,
og mér dattíhug, nú ætlar Val-
íýr sö kaupa stígvél! Manneskj-
an ersvo skrýtin. Það var einu
sinni gamall maður að'koma frá
jarðarför og hann sagði, ekki
muriu þeirnú allir fylgja mér til
grafar, sem ég hef íylgt til graf
ar um dagana; og hann tókínef-
áð; þetta var sumsé gamall mað-
ur og það varað byrja upp fyrir
honum hvað manneskjan gæti
verið skrýtin.
En -eru ekki rjómapönnukök-
urnar of dýru verði keyptar? Nú
geingur maður ekki framar í
kúnstugum flíkum, seigir ekki
framar ljótt, bara til að sjá
manninn og konuna í næsta húsi
itiissa andlitsgrímuna af undr-
un. Maður er orðinn fimmtugur
og veit hvað er undir grímunni
og hefur ekkert gaman af því
jengur að hía á fólk. Og þó, —
nei, maður er orðinn fimmtug-
ur og hefur keypt sér sína grímu
og skoðað það í speiglinum að
hún fer manni vel, og nú á mað
ur fimmtugsafmæli og allir
seigjast ekki hafa séð fallegri
grimu. Og manni væri sjálfum
toölvanlega við, ef einhver gerði
manni bylt svoað maður missti
hana, og heyrði hann hía á
rnann . . .
Og samt . . . væri það ekki
gáman að laumast einhverja vor
hóttina útá döggvotan völlinn
<og gáriga berfættur niðrað lækn
um, staðnæmast við bakkann
•þar, sem silungslontan sefur
undir, taka af sér grímuna og
speigla sig í hylnum? En maður
ier samt ekkií nó'tt og ekki þá
næstu, maður er fimmtugur,
döggin er köld berum fótum
ogeftilv-ill mundi silúrtgslontan
vakna og hía á mann og ekki
vita að maður er fimmtugur . ..
Dr. Álfur Orðhengils.
AB
inn í hvert hás!
plagg í sínar vörzlur og að það inn eða með öðrum hætti. Þá hafði áður beðið þessa sömu
hafði aldrei náð ákvörðunar- hugðust þau sjá svo um, að hið vinkonu sína að koma og dvelj-
stað. Henni var Ijóst, að frú falsaða plagg yrði lag-t fram.
Rice gat talizt hafa haft ástæou,1 og samkvæmt því yrði frú Croít
til að vilja hana feiga sökum
ast hjá sér, en að vísu ekki þeg-
ar í stáö. Eflaust hefur hún á-
þess, að hún var aðalerfingi
hennar samkvæmt erfða-
skránni. Að minnsta kosti hlaut
almenningur, og ef til vill
einnig dómararnir, að álíta, að
hún hefði haft ástæðu til þess.
Fyrir þá sök hringdi hún til
frú Rice og bað hana að senda
sér sælgætið. í nótt hefðu á-
kvæði erfðaskrárinnar orðið
almenningi kunn, ef allt hefði
farið með felldu, og þess vegna
Iaumaði hún skaihmbyssunni í
kápuvasa yðar, frú. Skamm-
byssunni, sem ungfrú Maggie
Buckley var skotin til baha
með, í misgripum fyrír ungfrú
Nick. Þannig ætlaðist bún til að
það liti út. Ög ef þér hefðuð
orðið skammbyssunnar vör í
vasa yðar, frú, var ekkert lík-
legra, en að þér hefðuð snert
hana nægilega til þess, að
fingraför yðar hefðu fúhdizt á
hehni.“
aðalerfingi ungfrúarinnar. Og litíð, að það kynni að vekja
í því skyni að gera það ákvæði ! rrieð mér grun, ef hún segði
sennilegra, er í hinu falsaða I mér það. Svo fór, að það vakti
plaggi vitnað í einhverjar vel- mér grun, er ég komst að því,
ORÐSENDING
TIL BLINDRA
MA-NNA.
Blindravinafélag fslandí
lánar á þessu ári 10 við- ^
tæki fátækum, blindum ■
monnum.
Umsóknir sendist stjórn
félagsins fyrir 1. júlí n.k. ^
á þar til gerðum eyðu-
blöðum. •
S
Stjórn Blindravinafé- $
fags íslands. s
gerðir frúarinnar í garð Phil-
ips Bu.ckley, föður unfrú Nick,
þar eð þau Croftshjónin höfðu
vitneskju um, að hann hafði
dvalizt um skeið í Ástralíu.“
„Nú tókst þessi umrædda
skurðaðgerð með ágætum, svo
að falsaða erfðaskráin kom
þeim hjónum ekki að neinum
notum í bili. Svo líður og bíður.
Þá kemur það fyrir að ung-
frúhni eru sýnd banatilræði, og
ástæða er til að álíta, að ein-
hver sækist eftir lífi her.nar.
Þetta vekur aftur vonir með
þeim Croftshjónum. Og loks
tilkynni ég lát ungfrúarinnar.
Það tækifæri lízt þeim Crofts-
hjónum of gott til þess, að þau
megi láta það ónotað. Þau
senda hina fölsuðu erfðaskr-á
þegar í stað til Karls Vyse lög-
að hún hafði ekki sagt niér
það.“
„Þannig er nefnilega mál
með vexti,*að Maggie sáluga
Buckley skrifaði föreldrum
síhurn bréf skömmu eftir komu
síria hingað, og í því bréfi kom
fyrir eín setning, sem vakti
þegar athygli mína, enda þótt
hún vírtist ofur meinleysisleg.
„Ég fæ ekki skilið,“ skrifaði
ungfrú Buckley, „hvers vegna
Nick sendi mér þetta símskeyti,
Ég fæ ekki skilið, hvers vegna
koma mín mátti ekki dragast
fram á miðvikudag, eins og áð-
ur hafði verið ákveðio.“ Hvern-
ig átti að skil-ja þetta? husaði
ég með sjálfum mér. Það var
ekki hægt að skilja það nema á
einn veg. Ungfrú Nick hafði
áður beðið frænku sína að
Myndasaga barnanna:
Bangsi og Ting-Ling
Ting-Ling fór með Bangsa út
í stóran húsagarð. Þar sat lítíll,
skringilegur gamall karl. Þetta
var Lí-pú mandarín. „Virðu-
legi afi!“ sagði Ting-Ling.
„Þett er Bangsi björn. Ég kom
með hann til að sýna honum,
hvernig Kínverjar veiða fisk.“
„Ósköp ávarpar hann afa sinn
kurteislega,1’ hugsaði Bangsi.
„Svona ætti ég að heilsa
pabba.1
Karlinn bauð Bangsa hjart-
anlega velkominn. „Gestir frá
Hnetúskógi eru hér sjaldgæfir.
Þú ert vinur Pong-Ping, og þess
vegna mun ég leyfa þér að fara
hvert sem þú villt, og sonarson-
ur minn mun sýna þér hvað
seiri þú vilt.“ „Ég má ekki
stanza lengi; þá verður mamma
hrædd um mig,“ sagði Bangsi.
Og svo fóru strákarnir af stað
til árinnar.
Ting-Ling hafði með sér
stóra körfu,, blað, blýant og
flautu. „Hvar er stöngin þín?“
spurði Bangsi. ,,Ég nota enga
•stöng,“ sagði Ting-Ling. Svo
setti hann skrýtin merki á
pappí.rinn. „Þetta þýðir: Fisk-
ur! Stökktu hingað!“ sagði
Ting-Ling. „Fiskar eru hrifnir
af flautuleik. Ég leik á flautuna
og þá koma fiskarnir.“
ÁLVÁ
Sjónvarp gerir menn ólæsa.
Erkibiskupinn af Kantara
borg dr. Geoífrey Fisher, hefur
nýlega sagt að sjóvarpið muni
með tímanum gera ensku þjóð-
ina ólæsa og þar með verðí bóka
útgáfa fyrir almenning úr sög-
unrii. Sérstaklega lét hann í ljós
áhyggjur vegna þeirrar uppá-
stungu að nota sjonvarp við
kennslu í skólum. Með þessu
móti verður þess ekki langt að
bíða að þjóðin verður eklji les-
andi, vegna þess að hún nennir
ekki að lesa og skilur ckki það
sem hún les. Mer.n. míssa áhuga
fyrir bókv.m og bókaútgáfa verð
ur úr sögunni, sagði erkibiskup-
inri.
Rólegt um borð
hjá Argentmumönniim.
Fyrir utan 52 sunuudaga og
15 helga daga kabólskra á ár-
inu, er að jafnaði einn og hálf-
ur dagur í hverri viku um borð
í argentínskum skipum, sem
haldinn er hátíðlegur í nafni
stjórnmálaflokks, eðá til mirin-
ingar um atburði í sögu þjóðar-
innar. Argentínumenn þurfa
ékki að kvarta undari of mörg-
um vinnudögum um borð í
skipum sínum.
Óþæginái fyrir ökuníðinga.
í borgirini Indianapolis hefur
iögreglan látið setja radar í lög
reglubilana í því augnamiði að
klófesta þá, sem brjóta umferð
arlögín með of hröðum akstri. í
tæki, sem er sérstaklega útbú-
4ð getur umferðarlögreglan séð
nákvæmlega hvað bílarnir fara
-hratt, og þurfa þeir því ekkí ann
að eri að skrifa Upp númer bíls-
c* et QTiAtrífVraariTna
AB 6